ตอนที่ 9 เข้าห้องหอ

เมื่อพิธีการและงานเลี้ยงจบลงก็ได้เวลาที่ต้องส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอ ถึงจะถือว่าเป็นสามีภรรยากันอย่างสมบูรณ์ ในห้องมีผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายที่มาร่วมเป็นสักขีพยานและอวยพรให้กับคู่บ่าวสาว ฉันเพิ่งสังเกตเห็นหน้าคุณปู่ของหมอนั่น ใบหน้าท่านดูยิ้มแย้มและใจดี ท่านดูดีอกดีใจและพูดคุยกับคุณยายฉันอย่างเป็นกันเอง เมื่อคุณปู่และคุณยายอวยพรเสร็จก็ถึงทีแม่ของฉันที่ต้องมาอวยพร แม่เอื้อมมือมาจับมือเราทั้งสองแล้วพูดว่า “แม่ไม่มีพรใดจะให้แก่ลูกทั้งสอง แต่แม่อยากให้ลูกทั้งสองรักและเข้าใจกันให้มากๆ ดูแลซึ่งกันและกัน เชื่อใจกันและกัน มีอะไรก็พูดคุยกันดีๆอย่าใช้อารมณ์แก้ปัญหานะลูก” แม่พูดด้วยเสียงสั่นคลอพร้อมกับน้ำตาคลอๆทำให้ฉันจะร้องไห้ตาม เมื่อผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายกลับกันไปหมดแล้วก็เหลือแค่ฉันกับหมอนั่นสองคน บรรยากาศในห้องช่างอึดอัดและเงียบสงัด ท่ามกลางความเงียบนั้นเขาก็พูดขึ้นมาว่า “เธอจะถอดชุดก่อนไหม ฉันเห็นแล้วอึดอัดแทน” ฉันรีบตอบกลับแบบทันควันด้วยความตกใจ “ไอ้ลามก! อยู่ๆจะมาให้ฉันถอดเสื้อผ้าทำไม นี่คุณอย่าลืมสิว่าเราแต่งงานกันแบบหลอกๆนะคุณจะมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้” เขาหันมามองฉันและค่อยๆคลานขึ้นมาบนเตียงเรื่อยๆจนประชิดตัวฉันจนฉันต้องถอยหลังไปติดหัวเตียง และเขาก็ค่อยๆเอามอปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกทีละเม็ดและก้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูฉันว่า “ฉันแค่จะให้เธอไปอาบน้ำก่อนเพราะคิดว่าเธอคงเหนื่อยมาทั้งวัน แต่เธอคิดไปถึงไหนกันนะ? แบบนี้ใครกันแน่ที่ลามก” คำพูดของเขาทำให้ฉันรู้สึกอายมาก ใครมันจะไปรู้กันหล่ะก็เล่นพูดสองแง่สองง่ามแบบนี้ใครมันก็ต้องคิดกันทั้งนั้นแหละ “ก็ฉันไม่รู้นี่คะ แล้วทำไมคุณไม่บอกฉันดีๆหล่ะ คุณพูดแบบนี้ฉันก็เข้าใจผิดสิคะ” เขายิ้มและพูดตอบกลับฉันว่า “ทีแรกฉันก็ไม่คิดอะไรหรอก แต่ตอนนี้ฉันเริ่มคิดเสียแล้วสิ ยิ่งเธอทำท่าทางตื่นกลัวแบบนี้ฉันยิ่งชอบเข้าไปใหญ่ งั้นคืนนี้เรามาร่วมหอกันจริงๆดีไหม เรามาสนุกกับค่ำคืนที่แสนเร่าร้อนนี้กันเถอะ” สีหน้าและท่าทางที่เอาจริงทำให้ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาจริงๆ ถ้าเค้าทำแบบที่พูดขึ้นมาจริงแล้วฉันต้องทำยังไงล่ะทีนี้

.…โปรดติดตามตอนต่อไป....