Hindi niya alam kung paano nagsimula ang seremonya ng kasal nila ni Leandro. She was out of herself the whole time the judge officiated their vows. She was dumbfounded and still in disbelief.
She knew it will going to happen eventually, pero hindi niya inaasahan na ganoon ka agad-agad. Ang buong akala nga niya ay mamayang hapon pa iyon. She didn't knew that it was this soon. Hindi man lang siya nito binigyan ng oras para ihanda ang sarili.
Not physically but emotionally. Wala talaga itong konsiderasyon. They get married with just her shirt and jeans at ganoon din ito. Just like that. Wala man lang ka effort-effort.
Sarkastiko siyang nagpalatak. Ano pa ba ang aasahan niya sa isang tusong tulad nito? Basta makuha lang nito ang gusto nito, wala na itong pakialam pa sa iba pa!
She was blank the whole time, ni hindi niya matandaan kung um'oo ba si
Kapwa sila tahimik habang binabaybay nila ang daan pauwi sa bahay nito. Tiim na tiim ang kanyang mga bagang habang nakatanaw sa labas ng bintana ng sasakyan at ang kanyang mga mata ay kasingdilim ng paligid na kanilang dinadaanan.She wanted to scream so loud, she wanted to cry hard dahil sa matinding irita at galit na nararamdaman. Wala pang beynte kwatro oras silang nagsasama bilang mag-asawa ay kinokontrol na nito ang buhay niya!Ano pa kaya sa darating na mga araw?"Umuwi na tayo!" matigas nitong sabi kanina sa bahay ng kuya William niya.Pinilit niyang magpakahinahon dahil hindi niya gusto na makita ng kapatid ang kinasuungan niyang sitwasyon dahil baka sisihin na naman nito ang sarili. She don't want that, iyon ang kahuli-hulihang gusto niyang maramdaman nito. Blaming himself."I..I'll bring my car and kukunin ko muna yung gamit ko sa lo--""No need to do that," agad nitong putol. "Meron tayong apat na sasaky
"Where do you think you're going?" Hindi pa man siya nakakarating sa pinakadulo ng hagdan nang maramdaman niya ang marahas nitong paghila sa kanya. She almost lost her balance kung hindi lang ito naging maagap sa paghawak sa palapulsuhan niya at itinulak papunta sa konkretong pader.Nagtatagis ang mga bagang nito habang nagbabaga ang mga matang nakatingin sa kanya."Hindi pa ako tapos magsalita, kaya huwag mo akong tatalikuran!""Bitiwan mo ako!" matigas niyang sabi saka buong lakas na nagpumiglas. Subalit walang laban ang lakas niya sa lakas nito."I already told you, walang sino man ang nangahas na sumalungat sa akin dito na hindi ko napaparusahan! Kung nasanay kang nagagawa mo ang lahat ng gusto mo, hindi mo iyon magagawa rito! Nandito ka sa pamamahay ko kaya susunod ka sa akin sa ayaw at gusto mo!" Halos ngumiwi siya sa paraan ng paghawak nito. Pakiramdam niya gawa sa kutsilyo ang mga palad nito at ngayon ay humihiwa sa kanyang palapulsuhan. Pero hind
Pigil na pigil niya ang kanyang hininga habang nararamdaman ang mga haplos ni Leandro sa kanyang braso paakyat sa kanyang balikat. Magkahalong takot at kaba ang lumukob sa kanya ng maramdaman ang isa nitong palad sa likod ng kanyang batok habang ang isa naman ay ibinaba nito sa kanyang baywang para suportahan siya na hindi tuluyang mapaupo sa naroroong kama."L..Leandro p..please stop it.." halos hindi iyon lumabas sa bibig niya. "Nagsisimula pa lang ako babe," paos nitong bulong saka ibinaba ang mukha sa kanya. Mariin siyang napapikit saka iniwas ang mukha rito reason why his kiss landed on her neck.She felt him stiffened. Isang iritableng tingin ang ibinigay nito ng i-angat ang tingin sa kanya."I won't tolerate you being this difficult so don't try my patience," matigas nitong sabi. "You're mine now! The sooner you realize that, the better it will be for you! Now, stay still!" mariing utos nito saka muling ibinaba ang mukha sa kanya. Sa pagkakataong
Unti-unti niyang iminulat ang mga mata at bahagya pang nagtaka ng masilayan ang hindi pamilyar na kwarto. Nang gumalaw siya at maramdaman ang pananakit ng katawan, doon pa lang na sinc-in sa kanyang utak kung nasaan siya at kung ano ang mga naganap kagabi.Agad niyang pinakiramdaman ang sarili. Maliban sa masakit ang mga kalamnan ay wala na naman siyang kakaibang naramdaman sa katawan. Inalsa niya ang kumot at nakahinga siya ng maluwag ng makitang suot pa rin niya ang pares ng pajamang sinuot niya kagabi. The reason why her body aches is maybe because of the struggle she did when Leandro tried to take advantage of her last night. She shiver as she thought of what happened, nanayo ang kanyang mga bahalibo nang maisip na muntik na siya nitong naangkin. She was so sure she saw it in his eyes. Those lust, desire and wantonness, kitang-kita niya ang mga iyon sa mga mata nito kagabi kaya buong akala niya hinding-hindi niya ito magagawang pigilin.
"Nakahanda na ang kabayo Leandro." sabi ni mang Nestor na sumulpot mula sa gilid nila. He came from the back, pupunas-punas pa ito ng kamay."Sige po mang Nestor, pupuntahan na namin ni Cielo." bumaling ito sa kanya at hinawakan siya sa siko. "Halika na." sabi nito saka iginiya na siya papunta sa likod na bahagi ng mansyon. Maang siyang napatingin rito ng marating nila ang bahagi kung nasaan ang kwadra ng mga kabayo. And infront, there were two horses, nakatali iyon. Marahil ang mga kabayong iyon ang sinasabi ni mang Nestor.Sinasabi ba nitong kabayo ang kanilang gagamitin sa pag-iikot sa hacienda?Pinuntahan ni Leandro ang isa at ikinalas sa pagkakatali. "Ho..ho.." agad nito iyon tinapik-tapik ng bahagyang umalma.Doon pa lang ay nanlaki na ang kanyang mga mata."Huwag mong sabihin na, kabayo ang gagamitin natin doon sa ating pupuntahan?" di niya napigilang tanong.Taas kilay itong bumaling sa kanya. "Th
Hindi niya maiwasan ang hindi mamangha habang minamasdan ang paligid ng kanilang dinadaanan. Bawat bahagi ng lupain ay natataniman ng mga punong niyog, na sa dami ay halos hindi na makikita ang araw. Tanging sinag nalang ang tumatagos sa mga nagyayabong na mga dahon.She look forward, hindi naman makitid ang daan na kanilang tinatahak, magkakasya doon kahit anong sasakyan kaso lang baku-bako iyon at maputik, meron pa ngang mga bahagi na malalalim at napondohan na ng tubig. Hindi nga advisable na magdala doon ng sasakyan.Bakit hindi man lang nito magawang ayusin ang daan? Ipinagkibit niya iyon ng balikat, wala na siyang pakialam doon. Because after this, hinding-hindi na siya muling aapak doon. Sabi nito, gusto lang siya nitong ipakikilala sa mga tauhan nito, kaya pagkatapos siya makilala ng lahat ay wala na siyang obligasyon doon. Isa pa ano naman ang gagawin niya doon kung babalik siya? Eh, wala naman siyang kaalam-alam sa mga niyugan at koprasan!Halos
Tulad ng nakasanayan na niya sa ilang araw niyang pananatili sa mansyon, nagigising siya tuwing umaga na wala na si Leandro sa kwarto. Maaga itong gumigising para pumunta sa koprasan o kaya naman sa plantasyon ng palm trees. Halos hindi na sila nito napagkita dahil paggising niya sa umaga nakaalis na ito at natutulog na siya kung umuwi ito sa gabi at ikinasisiya niya iyon ng labis. Hindi na niya kailangan magtiis sa presensiya nito.Total hindi rin naman sila magkasundo kaya mabuti na iyong hindi sila magkita at magpang-abot dahil hindi naman lumilipas ang isang minuto na hindi sila nito nagbabangayan. They were like water and fire na kahit kailan hindi pwedeng pagsamahin. Tinapunan niya ng tingin ang kamang hinihigaan ni Leandro. Nasa ayos na iyon.Sa lahat ng mga masamang ginawa nito, tila milagro na na tinupad nito ang pangakong hindi siya nito pipilitin sa kama, kahit nang mag-insist siya na hindi siya matutulog na katabi nito
Natigilan siya sa nalaman, ang lalakeng tumulong sa kanya noong isang araw ay pamangkin pala ni Leandro.But how did Marrius became Leandro's nephew? Hindi niya man naitanong, alam niyang nasa mid thirties lang ito and Marrius is maybe just her age o bata lang sa kanya ng isang taon. Halata ang hilaw na ngiting sumilay sa mga labi ni Marrius. Ilang sandali itong nanatili lang ang mga mata sa kanyang mukha bago muling ibinalik kay Leandro."I..I didn't know that you got married." sabi nito."Paano mo malalaman kung halos hindi ka na umuuwi dito?" Leandro hissed.Pero hindi nito iyon pinansin, he asked another question instead. "Kailan pa?" Leandro shrug his shoulder at napansin nito iyon, hindi tuloy naiwasang dumako ang tingin nito sa dako niya. "The day before yesterday. Umupo ka na at sumabay sa amin na mag-almusal." Marahan itong tumango saka tinungo ang upuang nasa harapang bahagi kung saan siy