บททั้งหมดของ The Devil's Desire: บทที่ 1 - บทที่ 10

  "Ciel, you have a phonecall, hipag mo daw!" sigaw ni Lovie sabay takip sa mouthpiece ng teleponong hawak. Agad na kumunot ang kanyang noo. Nagtataka na napatingin sa gawi nito. Hindi ugali ng hipag niya ang tawagan siya kapag ganitong oras ng trabaho lalo na at sa telepono ng kanilang opisina ito tatawag. Bit-bit ang dalawang mug ng kape ay agad siyang lumapit sa kinaroroonan ng kaibigan. Inilapag muna niya ang isa sa mesa nito at ang isa naman sa mesa niya bago kinuha mula rito ang telepono at sinagot. "Hello.." "C..Ciel?" Ewan niya, pero bigla siyang kinabahan sa timbre ng boses nito. "A.. Ate Beth, napatawag ka? may nangya--" hindi na niya naituloy ang kanyang tanong dahil agad nito iyon pinutol. "C..Ciel, a..ang kuya mo, A..ang kuya mo!" Napadiretso ang tayo niya ng marinig ang nanginginig at ha

 "YOU didn't come here to stare at my face and be dumbfounded, didn't you miss Centeno?" he hissed cold as ice. "Huh?" Nakita niya ang mariin nitong pagtiim-bagang. Sa madilim na mukha ay humakbang ito at nilagpasan siya. "If you want to talk, then come inside, huwag mong sayangin ang pagkakataon na ibinigay ko sayo sa pagtitig sa mukha ko, my time is precious miss Centeno!" matigas nitong dugtong saka umambang papasok sa loob.Doon lang siya tuluyang nahimasmasan."I..I'm sorry.." tangi nalang niyang nasambit habang natatarantang sumunod dito bago pa ito magbago ng isip.Nakahinga siya ng maluwag ng makitang hindi kasing dilim ng sa labas ang sa loob. Kung nagkataong ganoon nga ay baka mabalot na ng matinding takot ang buo niyang pagkatao. Nilagpasan nito ang sala. Tahimik pa rin siyang sumusunod dito. Kung saan sila patungo ay hindi niya alam. Hindi ba dapat kung mag-uusap sila ay doon lang sa sa

  Magkailang ulit na niyang pinindot ang doorbell pero wala pa ring bumubukas sa gate. Hindi siya sigurado kung nasa loob si Leandro ng mga sandaling iyon pero sinubukan niya pa rin na mag doorbell ulit.Habang ginagawa iyon ay palinga-linga siya. Sa kauna-unahang pagkakataon ay nagawa niyang pagmasdan ang paligid. Hindi niya iyon nagawa noong nagpunta siya doon dahil bukod sa hindi siya interesado sa lugar nito ay gabi din noon at madilim.Right now, she has all the chance to roam her eyes around. Nasa pinakadulo ng lupain nito ang mansyon. Sa di kalayuan ay puro mga puno ng niyog ang kanyang nakikita, ang alam niya, koprasan ang pangunahing produkto doon. There are also fruit trees, iba't ibang klase na ang iba ay hindi niya mga kilala.Muli niyang idinako ang mga mata sa dambuhalang gate na nasa harap. Ngayon niya lang napagtanto na napapalibutan din ng mataas na pader ang mansyon. The only thi

      Hindi niya alam kung paano nagsimula ang seremonya ng kasal nila ni Leandro. She was out of herself the whole time the judge officiated their vows. She was dumbfounded and still in disbelief. She knew it will going to happen eventually, pero hindi niya inaasahan na ganoon ka agad-agad. Ang buong akala nga niya ay mamayang hapon pa iyon. She didn't knew that it was this soon. Hindi man lang siya nito binigyan ng oras para ihanda ang  sarili. Not physically but emotionally. Wala talaga itong konsiderasyon. They get married with just her shirt and jeans at ganoon din ito. Just like that. Wala man lang ka effort-effort. Sarkastiko siyang nagpalatak. Ano pa ba ang aasahan niya sa isang tusong tulad nito? Basta makuha lang nito ang gusto nito, wala na itong pakialam pa sa iba pa! She was blank the whole time, ni hindi niya matandaan kung um'oo ba si

"Where do you think you're going?" Hindi pa man siya nakakarating sa pinakadulo ng hagdan nang maramdaman niya ang marahas nitong paghila sa kanya. She almost lost her balance kung hindi lang ito naging maagap sa paghawak sa palapulsuhan niya at itinulak papunta sa konkretong pader.Nagtatagis ang mga bagang nito habang nagbabaga ang mga matang nakatingin sa kanya."Hindi pa ako tapos magsalita, kaya huwag mo akong tatalikuran!""Bitiwan mo ako!" matigas niyang sabi saka buong lakas na nagpumiglas. Subalit walang laban ang lakas niya sa lakas nito."I already told you, walang sino man ang nangahas na sumalungat sa akin dito na hindi ko napaparusahan! Kung nasanay kang nagagawa mo ang lahat ng gusto mo, hindi mo iyon magagawa rito! Nandito ka sa pamamahay ko kaya susunod ka sa akin sa ayaw at gusto mo!" Halos ngumiwi siya sa paraan ng paghawak nito. Pakiramdam niya gawa sa kutsilyo ang mga palad nito at ngayon ay humihiwa sa kanyang palapulsuhan. Pero hind