“Jessica,” Darius called.I looked at the screen, tears streaming down my cheeks.“I’m sorry. I thought you wanted to think about us, so I gave you space,” he said hoarsely.Tumango ako. “Akala ko galit ka.”“I’m not,” he said, chuckling. “But I miss you,” he whispered.“I miss you too,” sagot ko rin.Kita kong pumikit ng mariin si Darius. “Why didn’t you message me then? I was just waiting for it, baby.”“Kasi hindi ka rin nagme-message.”He snorted. “You just ignored my previous message. I don’t want to force you if you don’t want to talk to me, Jessica.”Umiling ako. “I want to talk to you,” agap ko.“Stop crying then. I’m here.”I inhaled a deep breath. Pinunasan ko ang pisngi ko. I then smiled at him.“Hindi mo na tinitignan ang mga status ko,” nagtatampo kong sinabi.“Did you post that status just to update me?” he asked. “If you did, you don’t have to. I want you to enjoy this trip without thinking about me.”“Paano naman ako mag-e-enjoy kung inaalala ko kung galit ka o hindi.”
I was snapped out of my thoughts when I heard them laugh. Nakatitig ako sa window sa gilid ko at pinagmamasdan ang dagat sa baba. It looked calm from up here but I knew there might be something happening deep down there. There might be chaos deep in the sea and you couldn’t see it on the surface.Ganyan ang nararamdaman ko ngayon. Akala nila masaya ako sa trip na ’to. I laughed when they laughed but deep inside me, I was in chaos. My mind was in chaos.“Jessica, kakain na,” tawag sa akin ni Mama.I smiled and took the food she handed me. Another laugh erupted from Tita Savannah and Tita Heather but I didn’t know why were they laughing. Lumipad na naman ang isip ko sa ibang bagay.“Ang saya niyo naman pala dati, Mommy,” sabat ni Danielle.“We were, hija,” sagot ni Mama.Tumango ako. Pinag-uusapan nila siguro ang buhay nila noon. Interesting sana kaso hindi ko magawang makinig sa usapan.At para hindi sila makahalata na wala ako sa sarili ay nagsimula akong kumain. I focused on my food.
“Jessica, na-impake mo na ba ang lahat ng kailangan mong gamit?” tanong ni mama sa akin.Tumango ako. “Mama, asikasuhin mo ang sa’yo. Tatlong maleta ang dala ko. Lahat na nandoon.”Umupo ako sa kama nila. Ngayon kami pupunta sa Italy. Papa won’t be coming. Wala naman kasing aaasikaso sa business kung sasama siya, considering na apat na linggo kaming mawawala.I watched mama mentally check the things she needed. Humiga ako sa kama nila habang pinagmamasdan siya.Umuwi ako para sabay na kami ni mama na ihahatid sa airport. I used to look forward to this trip. Masaya ‘to dapat kasi kasama sina Tita Savannah at Tita Heather. Pero parang hindi ko magawang maging masaya dahil sa nangyayari sa amin ni Darius.Heck! I don't even know who's fault this happened! Ako ang nangunang umiwas. Hindi ako gumamit ng social media for days. Ngayon naman siya!Hindi ko alam kung anong nangyayari o kung busy ba siya pero hindi na niya ginagamit ang account niya. Hindi na niya navi-view ang mga status ko at
Tuwang-tuwa ang photographer sa amin ni Darius. Nakuha daw namin ang expectation nila. Hindi nila alam na kaya gano’n ay dahil although medyo nagugulat ako sa mga subtle niyang paghalik, hindi ako naiilang sa mga gano’n kaya mukhang natural lang kami.Kaya lang, matapos ng shoot, kita kong medyo tahimik si Darius. Tahimik din ako dahil sa naging tanong niya. I need time to think about it. I’ve had my trauma. I want to ask my psychiatrist first if it’s okay for me to try again, despite not knowing where this might lead.Besides that, kakabalik lang niya galing sa kung saan man siya nanatili, tapos agad-agad na magbabalikan kami? As if I never had trauma because of his mother?Siguro hindi mahirap sa kanya kasi hindi naman siya nagka-trauma sa nangyari. I did. I almost lost myself. And I don't want to go back to that state again. That is why I need more time.Matapos kong magbihis, umupo ako sa makeup chair para magpahinga. Nagtama ang mata namin ni Darius pero agad siyang nag-iwas ng t
Hindi ko alam kung paano nakauwi sina Claire at Danielle. Hindi na ako pinabalik ni Darius sa table namin. Hindi ko na sila mapagtuunan ng pansin dahil may sarili na kaming mundo.Maaga rin akong umuwi matapos. Kinabukasan, sunod-sunod ang tawag at text na natanggap ko galing kina Claire at Danielle. Silang dalawa lang ay mahirap na pero ngayon, pati sina Sadie, Chloe, at Emily ay nakiki-chismis na din. I put my phone on silent mode because it was too much for me.Tahimik kong ginawa ang morning routine ko. Matapos kong kumain, nag-yoga ako. I was trying to concentrate pero sumasagi sa isip ko si Darius.Kinuwento niya sa akin kagabi na hindi na siya namalagi sa France noong naghiwalay kami. He pursued his dream profession. He gave up their family business and made his own. Habang nagkukwento siya, hindi ko mapigilan na mamangha. He's really a big catch now. I will not deny it.Dumilat ako ng hindi naman ako makakakonsentra. Napatitig ako sa kawalan. Now that he has shared with me wha
Kabado na ako dahil ang seryoso nila sa table namin. It was a giveaway na biglang kinausap ako ni Darius pero nong si Daphne ang lumapit ay halos wala siyang sinasabi.I looked at Daphne’s table at kita ko kung paano ang galit niyang matang nakatingin sa akin.“Jessica,” tawag ni Darius.Napatingin ako sa kanya.“You can sit with me,” alok niya.“Hindi na. Babalik ako sa table namin.”“Why did you come near me then? Are you having a bet?” tanong niya, medyo nandilim ang mata.Napaawang ang labi ko. “No! Bakit namin ’yon gagawin?”“I was watching you. Your friend was pushing you to come near our table,” akusa niya. “Are you playing with me?”“No, why would I play you?” nagugulat kong tanong. Hindi ko alam kung saan niya nakukuha itong mga iniisip niya!“It could be a bet. Maybe you know Darius likes you and you made a bet with your friends,” sabat ng isa niyang kaibigan.“No, I won't do that. I don’t play with feelings if that is what you are trying to imply.”“Then sit beside me. That