Kabanata 5

Tahimik ngunit buo ang tono ni Clarissa habang nakatingin sa kanyang ina. “Don’t worry, Mom. Tapos na talaga kami ni Joaquin. But since ako ang hahawak ng Montefalco Corporation in the future, I need a stable marriage. Gusto ko na lang someone I don’t dislike. Someone decent. Someone I can at least respect.”

Matalim ang tingin ng inang si Isadora sa kanya, waring sinusukat ang bawat salitang sinabi ng anak. Hindi siya sang-ayon noon sa relasyon ni Clarissa kay Joaquin—hindi lang dahil sa pagiging emotional nito, kundi dahil narin sa rivalry ng Mendoza at Montefalco family. Sa totoo lang, hindi kasing higpit si Isadora sa mga personal na bagay si Tricia. Pero kay Clarissa? Lagi siyang may standard.

Tumango ito makalipas ang ilang segundo. “Fine,” matigas na sambit nito. “You can choose your own partner. But remember, a deal is a deal. Ikaw ang natalo sa pustahan natin, kaya simula bukas, papasok ka na sa Montefalco Corp bilang junior executive. After the transition, I’ll move you closer to my division. Your sister isn’t in the best health, so you’ll take more responsibility.”

“Understood,” sagot ni Clarissa nang walang pag-aalinlangan.

Pag-alis ng ina paakyat sa itaas, naiwan silang dalawa ni Tricia sa living room—isang tensyonadong katahimikan ang bumalot sa paligid.

“Akala mo ba, makakahanap ka pa ng mas okay kay Christian Mendoza?” malamig na wika ni Tricia habang hinihimas-himas ang mamahaling bracelet na bigay ng kanilang ina. “Everyone in our circle knows you humiliated yourself chasing after Joaquin. Kahit gusto mong mag-blind date, sino pa’ng papatol sa ‘yo?”

Tiningnan siya ni Clarissa ng walang emosyon. “Oh, Christian?” ngumisi siya. “If you want him, keep him. But sis,” nilapitan niya ito ng bahagya, “rumor has it he’s quite… active behind the scenes. Maraming naikamang babae. Better get him checked regularly. Baka may pa-surprise siyang sakit. Mahawa ka pa.”

“You—!” namula sa galit si Tricia, nanginginig ang balikat.

Alam niya ang totoo: mas mataas ang expectations kay Clarissa dahil siya ang tunay na anak ng Montefalco family, habang siya ay ampon lamang. Ngunit bakit? Bakit si Clarissa ang tagapagmana at hindi siya?

Ngunit si Clarissa, tahimik lang na umalis, walang intensyong pagtuunan ng pansin ang panibagong drama ng kapatid.

***

Tatlong araw nang sunod-sunod na ini-set up ng mga kaibigan si Clarissa sa blind dates. May mga successful sa career, mayayaman, matalino—but none of them sparked even the slightest interest sa kanya. Para lang siyang dumaan sa interview. Boring. Predictable. Walang impact.

Papasok na siya sana sa elevator para umalis sa isang mamahaling restaurant nang may boses na pumigil sa kanya.

“Clarissa? What a coincidence.”

Si Selena iyon—nakapulupot ang braso kay Joaquin na mukhang bagong paligo sa designer suit.

Agad siyang sinuri ni Joaquin ng tingin, at bakas ang pagtataka sa mukha nito.

Maganda pa rin si Clarissa. Pero hindi na siya ’yung simpleng babaeng hindi marunong mag-ayos. Her makeup was sultry but elegant, her lips were red and full of fire, and the lazy confidence in her eyes screamed power. Wala na ang dating mahiyain at maamong Clarissa.

"Anong ginagawa mo rito?" malamig ang boses ni Joaquin habang nakatingin kay Clarissa mula ulo hanggang paa, para bang isa siyang taong hindi karapat-dapat tumuntong sa lugar na iyon. "This place is for members only. Hindi ka bagay dito."

Tumango-tango lang si Clarissa, hindi nagpadaig sa presensiya ng dating minahal. Isang ngiting matalim ang gumuhit sa kanyang labi.

"So what? May signage ba diyan na bawal pumasok ang mga tulad ko? O sinong nag-utos na ikaw lang ang may karapatang kumain dito?"

Bago pa siya makasagot, sumingit si Selena, nakahawak pa rin sa braso ni Joaquin. Nakangiti ito, pero halatang may tinatagong panunukso sa likod ng kanyang mga salita.

“Miss Clarissa, are you working here now? Waitress ka na ba ngayon? I mean... with your degree, sayang naman, right? But I heard mataas ang sweldo rito. Practical choice.”

Tumaas ang kilay ni Clarissa. Hindi siya nagpatalo sa tonong dehado.

"Anong masama kung waitress nga ako?" balik niya, diretso ang tingin kay Selena. "At least I earn my own money. I don’t need to suck up to a man just to afford what I want."

Biglang namutla si Selena. Napakagat-labi ito, halatang tinamaan. Pero pinili pa rin nitong magpaka-demure, kunwari ay siya ang inaapi.

Tumawa si Joaquin, pero may halong pagkapikon. "You’re still the same—full of pride. Ayaw pa rin magpakumbaba. Remember nung naghiwalay tayo? I gave you a million pesos as a parting gift. Pero ang drama mo, tinanggihan mo pa. And now you're here, expecting to be treated like a guest? Come on."

Bigla siyang tumalikod, tinawag ang manager ng restaurant, at tinuro si Clarissa.

“This woman’s rude. Fire her.”

Tahimik lang si Selena, pero may kislap ng kasiyahan sa mata. Hawak pa rin niya ang braso ni Joaquin, parang sabik sa kahihiyan ni Clarissa.

Ilang sandali pa, dumating ang manager—isang lalaking nakasuot ng elegante’t crisp na uniporme. Ngunit sa halip na pagalitan si Clarissa, mabilis itong yumuko at ngumiti nang magalang.

“Miss Clarissa, my sincerest apologies for the disturbance. Would you like me to escort you to your private booth now?”

Biglang napako sa kinatatayuan si Joaquin. Parang may narinig siyang hindi niya maintindihan. “Wait... what?”

Ngumiti ang manager at lumingon sa kanya. “She’s one of our platinum members, Sir. Hindi po siya staff. Hindi rin po siya ordinary guest. She's one of our VIPs.”

Parang binuhusan ng malamig na tubig si Joaquin. "You're a... member? Paano?!"

Naglakad si Clarissa palapit sa kanila, mabagal at may kumpiyansa sa bawat hakbang. Ang makeup niya'y perpekto, ang kanyang red lipstick ay tumutugma sa tapang ng mga salitang binitiwan niya.

“You really thought I’d come here chasing after you? That I’d follow you like some desperate ex? Joaquin, wake up.” Lumapit siya nang bahagya, halos dikit na ang kanilang mukha. “You’re not that special.”

Pagkatapos, lumingon siya kay Selena. Tinapunan niya ito ng isang tingin na punong-puno ng lamig at panghahamak. “And you? You're just a footnote in a story that doesn’t even matter anymore.”

Tumalilis siyang paalis, iwinagayway ang mamahaling coat sa kanyang balikat. Bago tuluyang lumayo, tumigil siya, lumingon, at binigkas ang isang salitang tila yumanig sa ego ni Joaquin.

“Idiot.”