KABANATA 15

KABANATA 15:

PARA sa akin, isa iyon yata sa pinakamatagal rin na limang minuto ng buhay ko. Iyong gising na gising ako pero nagpapanggap na tulog. Kitang-kita ko 'yong emosyon ni Dustin kahit na may takip ang mga mata nito. Malaki rin ang pinayat niya. Hindi tulad noon. Ngayon, kita ko 'yong pagkahumpak ng pisngi at ang bigote na tumubo na sa kanyang mukha.

He looked so stressed. Halata ang lungkot na lumulukob sa kanyang sistema.

"Thank you."

Napalingon ako kay Tita Tamara nang bumalik ito para kausapin ako. I smiled but it didn't reach in my eyes. Tinukod ko ang dalawang palad sa magkabilang gilid ko para maiahon ko ang sarili at makaupo. Tutulungan sana ko ni Betty pero naunahan ko agad siya at nakaupo na ko bago pa niya ako daluhan.

"I felt guilty. Wala pa akong ginagawa. Nakahiga lang po ako pero naawa ako kay Dustin, Tita."

She sighed and looked away. Hinawi ko ang kumot na nakatabon sa aking katawan. Pinagmasdan ko saglit iyong benta sa magkabila kong binti.

"If you can convinc