KABANATA 20

KABANATA 20:

ABOT-ABOT ang pag-pa-panic ko nang sumesenyas sa mga katulong at nagsasalita sa harap nila kahit walang boses.

"Labas! Nasa labas!" I mouted without any voice. Pinandilatan ko sila ng mata at nag-we-waive ng kamay para ipaalam na kunwari na wala.

Nagkatinginan pa sila bago sinagot si Dustin.

"Ay, wala pa Sir. Nasa labas pa po."

Nilingon ko si Betty na nagmamadaling kinuha 'yong wheelchair sa driver. Narinig ko pang nagsalita si Dustin bago ako lumabas ng bahay.

"Dali!" sabi ko pero may kahinaan naman kay Betty na sine-set up na sa lapag iyong wheelchair ko.

"Sir, sino pong kasama niyo?"

Hiningal ako nang umupo sa wheelchair. Naririnig ko pang kinakausap ng katulong si Dustin.

"Asan 'yong sa legs ko?" bulong ko sa kanya.

"Ay, oo nga pala!" sabi ni Betty at bumalik sa sasakyan para kunin iyong kunwaring cast sa legs ko.

"Hayaan mo na. Mamaya na," sabi ko nang bumalik ito. Tinapik ko iyong kamay niya para itulak niya na ako papasok sa loob.

Naabutan ko si Dustin na kausap na