Kumalat ang init sa mga pisngi ko dahil sa kahihiyan. Agad akong tumagilid ng upo, paharap sa aircon at inabot sa kaniya ang hoodie niya. Pasimple akong lumingon sa paligid at mukhang wala namang ibang nakarinig niyon bukod sa aming dalawa. Why does he have to point it out?! Kapag nasa classroom naman, wala naman siyang napapansing ganito, ah?
“I-I don’t need it!” pagmamatigas ko pa.“Villantura and Velasquez! I’m discussing here in front, aren’t you aware?! Por que mga honor students kayo, ganiyan na kayo umasta?! Aba, ang taas naman talaga ng tingin niyo sa mga sarili niyo! Get out of my class, and stand outside until this class ends!”Mangangatuwiran pa sana ako pero wala naman nang silbi ang pagpapaliwanag, lalong-lalo na sa teacher namin na ‘to. Labag sa loob akong sumunod kay Aven na nauna nang tumayo para lumabas. Great, I just missed a double-hour class because of that jerk’s madness.Warmth crawled on my skin as soon as we got out of the Computer Lab, it was soothing. But the warmth I felt for Alessandro? It was different. It rushed up to my head! What the heck happened? Kaya ba hindi niya ako kinukulit kanina dahil bumubuwelo pa siya? Literal na sira na nga ang ulo niya!“Now, what? Are you satisfied? Masaya ka na ba, ha? Nang dahil sa kalokohan mo, napalabas tuloy tayo! I know this is just a minor subject, but if you don't care how this is gonna affect your grades, huwag kang nandadamay!” I scowled at him.Blangko niya akong tinitigan, “Kalokohan bang mag-alala? I’m just a concerned citizen. I did what I had to do.”He acts so chill, mukhang walang pakialam na napalabas kami at hindi namin alam kung ano na ang pinagsasasabi ngayon ni Sir sa loob. Paano na lang kung biglang magpa-quiz? E, ‘di pareho kaming itlog?“E, sa nanginginig ka. Anong gusto mong gawin ko? Manood? You can’t expect me to just watch you shiver. And what I’ve said was true, your skirt seems shorter than usual. Nakabalandra, Cindy. Kung sa akin, okay lang ‘yon dahil hindi naman ako naaapektuhan. Pero siyempre, hindi lang naman ako ang nakakakita niyan. Ayoko lang na mabastos ka kung sakali,” he added.My cheeks started burning again when I remembered how open my thighs were for him to see. Argh, that was so embarrassing!
He crossed his arms, “Kung tinanggap mo na lang kasi sana ‘tong hoodie ko.” He slightly lifted the hoodie in his hand. “E, ‘di sana, tahimik tayong nakikinig sa leksyon at wala tayo ngayon dito sa labas. Napaka-arte mo kasi.”“Excuse me?!” I gasped and let out a sarcastic laugh. “Why does it sounds like it’s my fault now? Ang sabihin mo, masyado kang bida-bida. I-I didn’t even ask for your help! Responsibilidad ko bang tumanggap ng tulong mula sa ‘yo, ha? Why would I want or need your help, Alessandro? You’re delusional.”The nerve of this guy, kasalanan ko bang sintigas ng bato ang kokote niya at hindi niya maintindihang ayaw ko ngang tanggapin ang lintek na jacket niya?“It sounds like it because it’s really your fault. At anong tulong? Hindi ‘yon tulong. Utang na loob mo ‘yon sa akin.”I raised a brow.He smirked, “Nilalamig din ako kanina pero mas pinili kong iabot sa ‘yo ‘tong hoodie ko. E, kaso nag-inarte ka. Don’t worry, hindi naman ako suwapang maningil.”And that’s the story behind why we are strolling around the mall right now. After that stupid conversation with him, panay ang banggit niya sa utang na loob ko raw sa kaniya and that pushed me to agree to this. He asked for a day and it’s not that much, but wasting hours with him? I could’ve done something productive at home! Baka nga maisipan ko pang linisin ang buong bahay namin, e.He said he wants to watch a movie, so, here we are—walking our way to the cinema. I mean, why spend money on a movie ticket when he can just watch N*****x at home? Aside from that, I wanna walk behind him but he just won’t let me. Kapag binabagalan ko ang paglalakad ko, babagalan din niya ang kaniya para masigurong magkasabay kami. What a f*cking lunatic.“Go buy our tickets. Bibili akong pagkain natin.” He handed me some bills, bumaba ang tingin ko ro’n ngunit hindi ko tinanggap.“Akala ko ba binabayaran ko na ang utang na loob ko sa 'yo? Bakit parang dinadagdagan mo pa? Hindi mo ‘ko kailangang ilibre, may pera ako.”Napakurap siya sa sinabi ko ngunit agad rin namang nakabawi. He slightly tilt his head to the side, “Wala naman akong sinabing wala kang pera, e. At saka sino bang may sabi sa ‘yong gagastos ka? Puwede, time-freeze muna? G na G ka na naman diyan. Sige na, bumili ka na ro’n.”He reached for my hand and placed the bills on my palm. Hindi na ako naka-alma nang tinalikuran niya na ako para tumungo sa snack kiosk, kaya tumungo na rin ako sa ticket office. Never in this lifetime I would want to watch a movie with Aven. But look at me now, ako pa ang bumibili ng tickets namin! Just what the f*ck, right?Habang naglalakad kami papasok ng sinehan, hindi pa rin talaga siya matigil sa kadadaldal.“Sa gitna tayo pumuwesto, ha? Mas maganda kasi kapag nasa gitna kasi hindi—““Sure. As if I have a choice,” I blurted.“Ano ‘yon?”Umirap ako, “Can we just watch the movie without talking?”Nang maglakad kami sa gitnang hagdan, may nadaanan kaming mga mag-jowang naglalampungan sa dilim. Hindi pa nagsisimula at commercial pa lang ang pinapalabas sa malaking screen pero nandidiri na ‘ko sa mga nakikita ko. Right, I almost forgot that this is a horror movie theater room.I have no idea that Aven is fond of the horror genre and I didn’t care when he chose the movie because I thought it was okay. At first, it was okay.I gripped the armrest beside me while I closed my eyes as tight as I could. Ilang sandali pa ay niyayakap ko na ang sarili ko dahil sa lamig at kaba. I should’ve thought twice before letting him choose the movie. This is freaking scary that I feel like I’m not gonna be able to sleep peacefully tonight and for the next few nights!“Sh*t…” I breathe.“Takot yarn? Okay ka pa ba, Cinderella Margaux?” he asked, obviously teasing me while eating popcorn. Imbes na manood at matakot sa pelikula, aliw na aliw siya at hindi man lang nagugulat kapag may lumalabas na nakakatakot sa malaking screen.“Gusto mo ng yakap? I mean, I don’t mind if you’d cling to my arm.”“Shut up, Alessandro!”Napapitlag akong muli nang bigla na namang may lumabas na nakakatakot sa screen kasabay ng hiyawan ng madla. Ganoon lang ang nangyari hanggang sa matapos ang pelikula. Aven was just laughing his a** off until the movie ends. Papalabas na kami ng sinehan pero tumatawa pa rin talaga siya. Buwiset.“Matibay ka rin pala, ‘no? ‘Kala ko yayakapin mo ‘ko sa sobrang takot, e! Sayang naman.”Inis ko siyang nilingon.“You should be thankful that I didn’t. I might have choke you at baka ito na ang huling pagkakataon na nakapanood ka ng sine.”Panay pa rin ang pang-aasar niya habang naglalakad kami patungo sa—hindi ko alam sa kaniya kung saan naman niya gustong pumunta. Natigil lang siya at sabay kaming napalingon nang may biglang tumawag sa pangalan niya. And there’s our classmate Analice, running towards us. Naka-bestida itong bulaklakin at may bitbit na ilang paper bags galing sa mga kilalang brands.“Hi!” she beamed. “Kayo lang?" tanong pa nito nang tuluyan na siyang makalapit sa amin. Mukhang nagulat pa nga itong makita kaming magkasama ni Aven dahil pabalik-balik ang tingin nito sa aming dalawa.Pero nagulat ako at matik na nagsalubong ang mga kilay nang mapansin kong pasimple niya akong hinead-to-toe. And that’s very offensive on my part! Ano bang problema nitong g*gong ‘to? We barely interact with each other since she’s an ABM student too, so, I don’t have any idea for her to act like that towards me. Sa kabila ng pagka-irita sa inasal niya, hindi na lang ako umimik at pinanood silang mag-usap nitong kasama ko.Aven smiled, “Yeah, katatapos lang namin manood ng sine. How about you?”“Hmm…” Ana nodded. “Obviously, I went shopping. Anyway, tutal nandito na lang din naman kayo, why don’t you join me? I was about to dine, naghahanap lang ako ng Italian restaurant since I’m craving Italian food.” She smiled at Aven then she glanced at me and smiled too, but I didn’t smile back. I’d rather ignore her and treat her like carbon dioxide than pretend to be nice to her. Yuck, non-biodegradable.Suddenly, I felt Aven’s slowly reaching my hand. Confuse, I distanced myself ngunit tuluyan niya na niyang nahawakan ang kamay ko at walang kahirap-hirap na pinaghugpong ang mga kamay namin. Nanlalaki ang mga mata kong naibaba ang tingin do’n. Ano na naman ba ‘to?!“Sorry, Ana,” he said sadly. “Cindy and I are actually on a date. Maybe, next time?”At that moment, I don’t know what to say. Hindi naman ‘yon totoo pero hindi ko rin alam kung anong nangyari at ni hindi ko man lang nagawang umiling bilang pagsalungat. I can’t even speak a word. I feel like I was palpitating, my heart skipped a few beats and eventually pounded faster and... harder.That day, I went home frustrated and confused. Why would my heart pound faster and harder like that just because he held my hand? Nakapagtataka lang dahil hindi naman ako ganoon mandiri. Hindi na ako nag-abalang magpaliwanag kay Ana, I just walked out on them. I have no idea why I ran away but it feels like it was the right thing to do.Oo nga’t nakakatakot ang pelikulang pinanood namin. Ngunit hindi ‘yon ang dahilan kung bakit hindi ako makatulog nang maayos nitong mga nakaraang gabi. What he did wasn’t scary, it was disgusting as f*ck that it kept repeating in my mind and I don’t know what I should do to forget the feeling of his hand intertwined with mine.“Prinsesa—“I raised my hand in front of Rico’s face before he could even finish his sentence, “I’ll eat lunch alone, makaka-alis na kayo.”“Ha? Na naman? E, pero bakit muna? Ilang araw ka nang ganiyan, Cindz. Rinding-rindi na kami sa pagtatalak ni Kheena!”Pumalatak ako,“Walang dahilan, okay? Can’t you just go? It’s not like you
Despite of what Aven have reasoned out, Kheena looked at me unconvinced. Hindi na nakakagulat na sa kanilang dalawa ni Rico ay siya ang may mas malakas na radar pagdating sa mga bagay na tungkol sa aming dalawa ng paborito nilang kaibigan. Alam kong hindi ko rin naman siya matatakasan kaya hinila ko na lang ito at isinama papuntang library.Kinuwento ko kung bakit at kung paano nangyari na magkasama kami no’ng araw na ‘yon. Nabanggit ko rin sa kaniya ang tungkol kay Analice nang hindi sinasadya dahil sa pagkainis but of course, there’s no way I would tell her about that holding-hands part. Ano ako, hibang? I would never!“What?! E, gag—“Agad kong tinakpan ang kaniyang bibig at saglit na napapikit ng mariin. Pabulong ko siyang sinita, “Kheena, we’re in a freaking library! And please, huwag mo nang tangkaing mag-eskandalo just for that reason.”Uunahan ko na agad siya because knowing how crackhead she is, hindi malabong gano’n nga ang gawin niya. As expected, she’s really annoyed about
Am I sick? This sudden changes… hormonal, perhaps? O baka naman ay talagang ipinakulam na ako ni Aven? Lately, I’ve been feeling weird things, and I’m not happy that I kinda feel shy whenever I sense him steal glances from me. Well, for me, it’s really awkward for a person you hate the most to be suddenly look charming after an argument. Normal bang makaramdam ng hiya bukod sa galit kapag aksidenteng nagtatama ang mga mata niyo? I mean—D*mn, I hope that’s normal.“Guys, sino daw ang sasali sa volleyball at basketball, both boys and girls? By curriculum daw this year. Jusko, buti na lang ‘no? Kung by strands ay talagang lugi tayo. Ang dami kaya ng HUMSS students!”“Kung palakasan lang naman ng putok ay hindi natin kailangang mangamba. Roberto Diaz for the win! Ang hindi sumuporta, isu-subsob sa kili-kili ni Robi HAHAHAHAH!”Nalalapit na naman ang intramurals. I’m not into sports, wala akong ganap pero nagtatiyaga akong pumasok dahil sayang rin ang plus points sa attendance. I don’t enjo
“Work with your chemistry mga anak, okay? Good job, Ren. You walk like you’re in a real fashion show runaway, I love that. I hope you can teach Cindy how it’s done, hmm? You may now take a break. Be back at 1 PM.”Hindi ko alam na ganito pala ka matrabaho ang pagsali sa pageant. Akala ko naman no’ng sinabing magiging representative ako ng curriculum namin ay ire-represent ko lang talaga ang Grade 11 Curriculum, maglalakad lang sa stage at sasagot ng tanong ng judges. But yeah, it’s too late to back out now. Good thing, may experience na ‘tong partner ko and I think there’s still at least thirty-eight percent of chance na maipanalo namin ang pageant. Hindi na ako magugulat kung after the pageant madaming maghabol sa kaniyang mga scouts or modelling agencies.Naglalakad na kami ngayon pabalik sa mga classroom namin. Ren is a HUMSS student, magkatabi lang ang classroom namin since taga-HUMSS 1-A siya but it’s funny na hindi siya pamilyar sa akin. Either mahina ang social skills ko or tala
Hindi man nakapaglaro, mukhang nag-eenjoy naman si Kheena sa pang-aasar kay Rico. Kanina pa ito nagsisisigaw, chine-cheer ang kaibigang kanina pa nakaupo sa bench sa gilid ng court. Nasa bandang kanan kami ng bleachers at mula sa puwesto namin ay kitang-kita namin si Rico na halatang sabik nang humampas ng bola. Saklap naman no’n, todo praktis pa tapos sa huli bangko lang naman pala.“Go, Enrico! Sit properly, bogo!” sigaw pa ni Kheena sabay halakhak ng malakas. Kahit ‘yong mga katabi namin ay natatawa na rin sa paulit-ulit nitong isinisigaw. Napapatakip na lang ng mukha si Rico sa kahihiyan.Actually, wala sana ako ngayon dito dahil may practice kami para sa pageant. Kaso, kasali rin pala si Ren sa badminton players kaya after lunch na lang raw. ‘Buti naman ‘no, sa araw-araw ba naman na pagp-practice ng ngiti ay nangalay na ang panga ko. Ilang band-aids na rin ang dumaan sa sakong ko dahil kinailangan kong magtakong kahit practice pa lang upang tumibay ang tindig ko at hindi madaling
I hope Aven’s words distract me from being pathetically nervous but they didn’t. Ren and I are both on the opposite side of the stage wings. We’re supposed to meet halfway and then walk together for our introduction but after I had a glimpse of the crowd and heard the chaotic cheering of our curriculum, I feel like I won’t be able to walk properly. Am I shy? No. Do I have stage fright? I don’t know. It’s just… I don’t want to be laughed at.“Let’s welcome, the Grade 11 Curriculum!”When Ren took a step, I did too. Sinusubukan kong huwag tumigil sa kalagitnaan ng paglalakad dahil nga pinapanood na kami ng madla, parang ang hirap ihakbang ng mga paa ko ngunit pinipilit kong maglakad ng maayos. Oh please, I don’t want to embarrass myself in front of these people! Kung puwede ko lang kaltukan ang sarili ko ay baka kanina ko pa nagawa. F*cking stop panicking, Cinderella! D*mmit!Tuluyan nang bumigat ang aking kaliwang paa at no’ng mga sandaling ‘yon, akala ko talaga ay mapapahiya na ako ngu
A week later, just like what he said, he did come back on pestering me but his antics got worse—more silly and crazier! He transformed from being an unbothered piece of sh*t into his usual mischievous self again. And this time, walang araw na hindi ako umuuwing gusot ang mukha. ‘Yong kulit niya sa isang araw? Jusko, halos pang-dalawang linggo! Ewan ko ba, balak ‘ata ako nitong patayin sa sama ng loob. Hindi ko na nakakayanang manahimik na lang kapag naiinis ako sa kaniya kasi kapag ginawa ko ‘yon, posibleng ‘yong inis ko ay mauwi sa luha. Walang-wala talaga ang pagiging pikunin ko sa pagiging magulo niya.Minsan napapakurap na lang ako kapag bigla niya akong kikindatan habang nakikipag-harutan sa mga kaibigan niya at medyo ipinagpapasalamat ko naman na pasimple niya itong ginagawa. Kasi kapag nagkataon na may makapansin, lalo na si Rico? Paniduradong uulanin na naman kami ng pang-aasar dahil sa kalokohan niyang h*******k siya.“Prinsesa,” tawag sa akin ni Lynette, kaklase naming nakaup
It’s Saturday today, maaga akong nagising kahit na wala naman akong importanteng gagawin. Tutal, wala naman akong gagawin ay naisipan kong bumili ng ibibigay ko kay Aven kapalit do’n sa Calculus handout. Nakaligo na ako at handa na ring umalis, ang problema ay wala naman akong alam kung anong magandang ibigay sa kaniya kaya tinawagan ko si Kheena. Nabulabog ko pa nga dahil maga-alas onse na ng tanghali ay tulog pa rin siya, opo. Hula ko’y napuyat dahil inumaga na sila ni Rico sa kalalaro ng Valorant.“Ha?! For a guy? Tama ba ang narinig ko, may reregaluhan kang lalaki? Sino?! Bakit hindi ko alam ‘yan, ha? Teka… Si Ren ba? Bakit? Birthday niya ba? Kailan? Inimbita ka sa handahan? ‘Sama kami ni Rico!”Napairap ako sa sunod-sunod na tanong ni Kheena sa kabilang linya. This is why I don’t want to ask her about this. Napakaraming tanong! Ayoko namang magtanong kay Rico dahil baka may alam rin siya tungkol do’n sa Calculus handout at magkaroon siya ng kutob na ‘yong kaibigan niya nga ang pag