CHAPTER 3 (THE LANCASTER)

     PINAPASOK ni Dean si Mr. Lancaster sa opisina at pagkaraan ay may sumunod na batang lalaki rito. May kapayatan ang bata pero napakagwapo nito at napakatangkad. Makinis din ang balat nito at maayos ang pananamit. Kuhang kuha nito ang lamig ng aura ni Mr. Lancaster. Hindi maitatangging mag-ama nga ang dalawa.

    "Sabihin mo kay Miss Cruz kung sino ang batang tinutukoy mo, Seric." Ang malamig na tinig ni Mr. Lancaster ang bumasag sa panandaliang katahimikang naroon.

     Hindi agad sumagot si Seric at tila nag-isip kung tama ba ang ginagawa niya.

   "Master Seric, sino ang batang tinutukoy mo? Alam mo ba ang pangalan?"

     Huminga ng malalim si Seric at sa malamig na tinig ay ibinulong niya ang pangalan ni "Lia."

     Natigilan ang dean at hindi maalis ang pagtataka sa isip kung bakit kilala ni Seric Lancaster si Lia.

    "Sigurado kang Lia ang pangalan? Nakita mo na ba siya?" Anang Dean kay Seric.

    "Oo. Ang batang babaeng may bilugang mga mata at malalantik ang mga pilik mata. Si Lia iyon hindi ho ba?" Matatag at malamig na sagot ni Seric sa Dean.

     Napatango-tango si Miss Cruz. "Tama Master Seric, si Lia nga ang batang tinutukoy mo."

     Pinagmasdan ni Mr. Lancaster ang ekspresyon ng mukha ng kaniyang bunsong anak na si Seric, hindi niya mabasa sa mukha nito kung anong emotion ang nakapaloob doon. Kuhang kuha talaga ni Seric ang bagay na 'yon sa kaniya.

     Binawi ni Mr.Lancaster ang tingin kay Seric at humarap sa Dean. "Nasaan ang bata? Nais ko siyang makita."

     Tila biglang nataranta ang dean. "Sige ho Mr. Lancaster, ngayon din ay ipadadala ko rito si Lia."

     Pagkalipas ng ilang minuto ay may isang tao na dumating hawak hawak sa kamay si Lia na ngayon ay pupungas pungas pa.  Hindi niya alam ang mga nagaganap dahil kakatulog lang niyang muli at ginising siya agad.

    "Dean? Bakit po?" Mahinang tanong ni Lia kay Dean at lumapit dito sabay hawak sa tela ng damit nito.

     Ngayon lang napatunayan ni Lia na hindi na masama ang loob niya sa dean dahil sa mga naganap kahapon.

   "Lia, ipakikilala ko sa'yo si Mr. Lancaster at ang kaniyang anak na si Seric, magbigay galang ka hija."

     Marahang lumipad ang tingin ni Lia sa dalawang taong nakaupo. Paanong hindi niya napansin ang mga ito? Dala marahil ng antok. Nagliwanag ang mukha ni Lia nang makita si Seric. Si Seric na napakaseryoso ng mukha, lumipat ang tingin ni Lia kay Mr. Lancaster na blanko ang ekspresyon ng mukha.

Namayani ang katahimikan sa paligid at walang nagtangkang bumasag n'un.

      Maya-maya pa ay huminga ng malalim si Mr. Lancaster at nagsalita, "Sige, siya na."

     Nagulat ang dean na tila hindi handa sa narinig. Bagama't masaya siya at may aampon kay Lia, ngunit hindi niya maiwasang mag-alala para sa paslit. Hindi niya kasi alam kung saan nagmula si Mr. Lancaster na bigla na lamang sumulpon sa bahay-ampunan. Pero isang bagay lang ang nakakatiyak siya at 'yun ay alam niyang hindi biro ang pamilyang kinabibilangan nito, mukhang mas mayaman pa ito kaysa sa mga Ventura at sa iba pang pamilya na nagagawi sa ampunan na 'yon.

     Sana mabubuti ang mga loob ng mga Lancaster upang magiging maayos ang kalagayan ni Lia sa piling ng mga ito.

     Marahang humarap at kinausap ni Dean si Lia, "hija, gusto kang ampunin ni Mr. Lancaster, pumapayag ka ba?"

     Nagliwanag ang mukha ni Lia at lalong namilog ang mga mata. Hindi makapaniwala sa narinig. Sumulyap siya kay Mr. Lancaster at kay Seric na tila biglang nagkaroon ng kaba ang ekspresyon ng mukha. Siguro ay iniisip nito na hindi siya papayag na magpa-ampon.

    "Lia? Hinihintay namin ang sagot mo," ani Miss Cruz.

     Bumaling dito si Lia at pagkaraan ay ngumiti. "Opo, gusto ko pong magpa-ampon kina Mr. Lancaster. Gusto ko po magkaroon ng bagong pamilya at kapatid!" Puno ng pananabik na sambit ni Lia.

    "Kung ganoon ay hintayin niyo na lang kami ni Master Seric sa labas at may aasikasuhin kami ni Mr. Lancaster, hija," wika ni Miss Cruz sa batang babae na mabilis namang tumalima upang lumabas.

***

     "MAGIGING magkapatid na pala tayo? Maari na ba kitang tawaging Kuya Seric, ha?" Madaldal na wika ni Lia kay Seric na kasama niyang naghihintay sa labas ng opisina ng dean.

     Hindi sumagot si Seric at gaya ng normal na ekspresyon ng mukha nito, blankong mukha ang ibinigay nito kay Lia at diretsong nakatingin sa puting pader na naroon.

    "Salamat talaga sa pagpili sa akin, salamat at gusto mo akong maging kapatid at maging parte ng pamilya niyo," pagpapatuloy ni Lia sa pagsasalita.

     Doon pa lamang tumingin si Seric kay Lia. Malamig ang titig nito at pinagmasdan ang mukha ng batang babae.

    "Don't get me wrong. Hindi kita gustong maging kapatid," tipid na turan Seric kay Lia.

     Biglang nawala ang ngiti sa labi ni Lia at tila napahiya dahil sa narinig.

    "Naawa lang ako sa'yo, Lia. Hindi ba sabi mo ay walang may gustong umampon sa'yo?"

     Napatango na lamang si Lia, pero sa murang edad niya ay tila tumatak ang mga salitang iyon sa kaniyang isip at puso. Nasaktan siya.

     Napansin ni Seric ang pananahimik ni Lia matapos niyang sabihin ang mga bagay na 'yon, pero hindi siya nag-abalang magtanong. Hangang sa napansin niya ang sugat na nasa palad ni Lia.

    "Napano 'yang kamay mo? Bakit may sugat ka?" Usisa niya kay Lia. Hindi niya gustong magtanong pero hindi niya napigilan ang bibig.

    Agad na itinago ni Lia ang kamay sa likuran at umiling. "Nadapa lang ako kahapon, hindi naman na ito masakit dahil ginamot na ni Miss Karben."

    Hindi na lamang sumagot si Seric, pero ramdam niyang nagsisinungaling si Lia. Isa pa, halata naman sa laki ng sugat na hindi lamang iyon galing sa simpleng pagkakadapa.