PROLOGUE

TAKBO at lakad lang ang ginawa ni Bethany. Wala na siyang pakialam kahit dise oras na ng gabi. Kailangan niyang makatakas. Kailangan niyang makaalis agad agad. Dapat ngayon din mismo. Patingin tingin siya sa likod niya dahil ramdam niya na may nakasunod sa kanya. Ewan niya ba kung paranoid lang siya o ano pero hindi siya mapakali. Tulog na ang lahat bago pa man siya gumising para layasan ang marangya niyang buhay.

Malalim na ang gabi. Wala nang bumabyahe. May nagdaraan naman pero hindi naman bumabyahe ang mga ito ng probinsiya.

Hanggang sa may isang matandang nagmamaneho ng truck ang huminto sa harap niya. May karga itong mga gulay na mukhang ide-deliver sa kung saan man.

"Tatay! P-Pwede niyo ho ba akong mapasakay? Saan ho kayo papunta? I will pay! K-Kahit magkano." Hinihingal pa siya habang kinakausap ito.

Napakamot ng ulo ang matanda. "Ineng, papunta akong probinsiya para mag-deliver ng gulay. Kung gusto mong sumakay, wala nang available na lugar kundi diyan sa likod kasama ng mga kaing-kaing na gulay na karga ko. Ipagkasya mo na lang ang sarili mo."

Hindi na nagawa pang magreklamo ni Bethany dahil pabor na iyon sa kanya. Napalinga linga muna siya saglit sa paligid kung mayroon bang nagmamasid sa kanya pero dahil mukhang wala naman ay diretso siyang sumampa sa likoran ng truck kahit na mahirap. Kahit na nakasuot pa siya ng dress na lampas hanggang tuhod niya. Hindi na niya pwede pang palampasin ang pagkakataong ito baka maabutan pa siya kapag pinagpabukas niya.

Mahaba ang biyahe. Masyadong malayo. Ni hindi nga niya alam kung saang probinsiya siya dadalhin ng matandang ito. Sana lang ay nasa mabuti siyang mga kamay at hindi siya pagsasamantalahan. Sa pagod niya ay nakatulog na lamang siya katabi ang dala-dala niyang bag na naglalaman ng lahat ng mga gamit na sa tingin niya ay kaya niya lang dalhin. Hindi rin siya nakalimot magdala ng pera.

"Ineng, gising na. Nandito na tayo sa palengke." Gising sa kanya ng matandang nagmamaneho ng truck.

Pipikit pikit pa siya pero maliwanag na nang iminulat niya ang mga mata niya although the sun is not yet shining. Napatingin siya sa mamahalin niyang relo. It's 5:30 AM. Sobrang lamig kaya agad siyang napayakap sa sarili niya.

"A-Ah e, manong. W-Wala ho ba kayong kilala na pwede kong mapasukan ng trabaho rito? Kailangang kailangan ko ho kasi e."

Nangunot ang noo ng matanda saka tila nag-isip pa ito ng ilang segundo. "Teka sandali," sagot nito saka bumunot sa kanyang bulsa.

Hindi alam ni Bethany kung ano yun pero bahagya siyang lumayo dahil baka mamaya ay panyong puti na may pampatulog pala ang dinudukot nito di ba? At baka madali pa siya.

"Ito. Napulot ko lang kanina sa kalsada habang nagdidiskargo ng mga prutas at gulay. Taga rito iyang naghahanap ng kasambahay. Baka pwede ka dyan. Kaso sigurado ka ba ineng? E sa ayos at pananamit mo, parang hindi ka naman mukhang nangangailangan." Puna pa sa kanya ng matanda.

Napa-pout agad si Bethany. "Hehe, s-salamat ho ah!" sagot na lang niya saka nagsimulang naglakad paalis.

She's now trying to figure out kung saan niya hahanapin ang address na ito. Hay, mabuti na lang talaga hindi siya ganon kabobo. In fact, graduating na sana siya as a flight attendant kung hindi lang siya plinano ng mommy niya na ipakasal sa isang Chinese business man kapag naka-graduate na siya.

Habang naglalakad siya ay nakahanap siya ng mauupuan kaya naupo muna siya saglit para basahin at unawain ang papel. "Wanted, housemaid. For interested applicants, pumunta lang sa Hacienda Almero. Contact details 09*******. Well, matawagan nga." Ani Bethany saka niya dinukot ang phone niya to call the number.

Nag-ring naman iyon at nang sinagot ang tawag ay atat na atat siyang nagsalita. "Hello? Good morning po! Interisado ho akong mag-apply bilang katulong."

"May I know your address please?" wika ng lalaki sa kabilang linya. Nawindang pa nga si Bethany sa malalim na boses nito. Pero sa boses nito ay parang may katandaan na ito. Hindi kaya matanda ang naghahanap ng katulong?

"A-Ah, nandito ako ngayon s-sa w-wet m-market."

"Ma'am, we need the specific details." Dagdag pa nito.

Nataranta naman si Bethany na napalinga-linga sa paligid para makita kung nasa anong street siya.

"Uhm, dito sa Rosas Street, sa may wet market. Okay na po ba?" Pinagpapawisang sagot niya.

"Alright. May itim na kotse ang maghihintay diyan sa 'yo sa labasan. I will send you the plate number they will come to pick you up."

"Okay po. Salamat--"

Hindi pa nga sana siya tapos sa sinasabi niya pero binabaan na agad siya ng tawag. Sumakit ang ulo niya bigla. Ano ba tong pinasok niya? Mukhang palakasan na lang yata ng guardian angel to!

Napabuntong-hininga siya ng malalim. "Itim na kotse. Tapos ito ang plate number. Okay, sige. Kaya mo 'yan, Bethany." Aniya sa sarili.

Nang huminto ang itim na kotse sa tapat nya ay napaatras siya ng kaunti para i-check ang plate number. Tama naman ang nakasulat dito sa number na ibinigay sa kanya. Ito na kaya iyon? Ito na kaya ang susundo sa kanya? E bakit parang si kamatayan yata ang susundo sa kanya ngayong araw?

Nagsilabasan ang mga lalaking nakaitim. Matatangkad ang mga ito at may matikas na pangangatawan. Isang buhat lang sa kanya ng mga ito ay wala na siya Tuluyan na siyang madadala na parang isang sakong bigas.

Pero kailangan niyang tatagan ang loob niya kung gusto niyang makatakas sa matandang intsik na 'yon. "H-Hello! A-Ako ho ang tumawag sa number ninyo." Bati niya sa mga ito saka niya iwinagayway sa harapan ng mga lalaki ang poster na bigay sa kanya nung matanda kanina.

Nagkatitigan pa ang tatlong kalalakihan saka tumango sa isa't isa. Iyon na 'yon?

"Sumakay na ho kayo," kaswal pero maayos nitong sabi saka pinagbuksan pa siya ng pinto.

Hindi niya alam kung bakit pinagtitinginan siya ng mga tao. Dahil ba maganda siya? Alam na niya 'yon ano. Small thing. Aniya sa isipan.