NAPANGISI ako nang malaman ang pinaggagawa ni Julian. Ang lakas ng loob niyang lumaban sa alam niyang mas mataas sa kaniya. Isa si Lizzy Burkinton sa superior sa University, bukod sa maganda at maagas siya ay ito pa ang bunsong anak ng may-ari ng Unibersidad. Hindi niya man lang ba naisip kung ano ang kalalabasan ng maling kilos niya? Pero ano nga bang pakialam ko do’n? Eh mas gusto ko nga na masaktan siya para mas masaya sa akin. Makaganti man lang sa mga pinapasok niya sa utak ni Papa tungkol sa akin. “Narinig mo na ba ang bagong balita, Harold?” lumapit ang isa sa kasa-kasama ko mula sa Department namin. “Hindi, ano ba ‘yon?” tanong ko. Isinalampak ko ang aking sarili sa upuan, magulo ang loob ng silid namin. Parehas lang naman kami ng kurso ni Julian pero magkaiba ng block. Ayaw ko siyang makasama, though may ilang subjects na nagkakasabay talaga kami. “Ang kapatid mo, talaga palang binasted na si Alice. Usap-usapan na ‘yon sa lahat ng Department.”Medyo nagulat ako sa sinabi
“Mabuti naman at pumasok ka na.” Nagkaroon kami ni Alliyah ng pagkakataon upang makapag-usap. Matapos kong i-deklara kay Coach kung ano ang gusto kong mangyari sa pilit nilang pagbawi sa posisyon na ibinigay nila sa akin ay nagbreak muna kami. Lumabas ng sabay sina Joker at Janice matapos ulit nai-congratulate ako. Ang sabi nila’y babalik daw sila kapag natapos na ang sunod na klase ni Janice. “Hmm. Napag-isip-isip ko kasi ang sinabi mo sa akin, salamat sa panenermon mo Julian. Kung hindi ka siguro pumunta’t naglaan ng oras para sa akin ay baka naroon pa rin ako hanggang ngayon, nagmumukmok sa nangyari,” mahabang sabi niya sa akin. “Ako ang dapat na manghingi sa ‘yo ng pasensiya, kung hindi dahil sa akin ay hindi ka naman mapupunta sa gano’ng sitwastyon.” Naglalakad kaming dalawa patungo sa Canteen, balak ko siyang i-treat para sa kaniyang muling pagbabalik. “Naku! Hindi ko naman inisip ang tugkol do’n Julian, walang ibang may mali kundi sila lang. Sadyang makikitid lang kasi a
“Thank you, Julian.”Sa isang parke ako dinala ni Julian, sumikat na nang mataas ang araw kaya ramdam na ramdam ko ang init niyon sa aking mukha. Hindi gano’n karami ang tao na naririto dahil na nga rin siguro sa magtatanghali pa lang. “It’s nothing Alliyah, as long as you are safe,” sagot niya sa akin.Ngumiti ako bilang tugon sa kaniya.Nagpalinga-linga ako, nasa bayan pala kami ng aming lugar. Mula nga rito sa aking kinauupuan ay tanaw ko ang malaking Mall. Kaya naman bigla kong naisipan na ayain si Julian doon, mas malamig at maraming makikita roon. “Tutal narito na rin naman tayo, ano ba ang gusto mong kainin?”Nag-isip ako, as of the moment ay wala naman akong gusto, pero para hindi naman masyadong nakakahiya sa kaniya ay sinabi ko na lang ayos na sa akin ang burger. Wala namang turo-turo dito sa loob ng mall dahil kung mayroon lang ay ‘yon na lang para mas mura.Dinala niya ako sa isang fastfood chain, bale nagtake out na nga lang pala siya para sa aming dalawa. Tig isang bur
“Salamat sa araw na ito Julian, kahit papaano’y nakalimutan ko ang tungkol sa nangyari sa akin.” Narito na kami sa tapat ng bahay namin, alam nila papa na kasama ko si Julian kaya nang magsabi ako na medyo malalate ako ng uwi ay hindi na sila tumutol pa. Sa tagal ng panahon na nanilbihan ang ama ko sa mga Kordal ay kabisado na nito kung sino ang dapat at hindi dapat na pagkatiwalaan, nasabi naman niya sa akin ang tungkol doon. “Walang anuman ‘yon, kapag kailangan mo ng makakausap ay tawagan mo lang ako.” Nakakagulat man ngunit napangiti pa rin ako sa tinuran na iyon ni Julian. “Sige, sabi mo ‘yan ha.” “Hmp. Isa pa’y ako naman ang dahilan kung bakit nangyari ito sa ‘yo.” “Hala, parang makokonsensya pa ata ako ha, bakit ikaw ba ang nanakit sa akin? Hindi naman eh, kung hindi pa nga dahil sa ‘yo ay baka mas malala pa ang nangyari sa akin,” sabi ko naman sa kaniya. Hindi ko naman talaga siya sinisisi ang totoo pa nga niyan ay nahihiya ako sa kaniya. Simula pa lang ay ako naman
Walang ibang liwanang na pumapasok sa silid na pagmamay-ari ni Hesusa Kordal kundi ang sikat ng araw na sumisilip mula sa labas. Nakatabing ang kaniyang kurtinang kulay abuhin, nakatayo siya paharap sa labas habang hithit ang sigarilyong paupos na rin. Malimit niyang gawin ang ganito lalo kapag nasa bahay lang s’ya. Marami ang tumatakbo sa kaniyang utak, tungkol sa negosyo, upcoming investments at sa paparating na kaarawan ng anak ng asawa sa iba, si Julian. Mayro’n siyang matagal ng plano para rito, at ngayon na isang linggo na lang ay nape-pressure na siya sa gagawin. Hindi madaling basahin ang laman ng isipan ng ginang, sa tagal ng panahon ay natutunan niya kung papaano maging malamig sa mga taong nakakasalamuha. Bahagyang tumigil ang mga senaryo na kaniyang nabubuo sa isipan ng tumunog ang telepono na nakalapag sa lamesa sa tabi niya. Ibinuga niya ang usok ng sigarilyo palabas ng binatana habang nakikinig sa nagsasalita sa kabilang linya. “Okay, ayaw kong mapurnada ang plano
“So, kuya kumusta ka naman? Hindi tayo gano’n nagkakausap lately, medyo busy rin kasi ako sa field eh. Alam mo na, buhay journalist,” natawang sambit ni Terra kay Julian habang nasa side pool sila at nakabantay kay Jessie na masayang nagsu-swimming. Natapos na ang lunch ng pamilya at mamaya pa silang hapon uuwi kaya naman nag-aya munang magliwaliw ang anak na babae. As usual si Hesusa ay nasa Opisina na niya’t nagbubuklat ng ilang papeless sa trabaho. Gano’n naman ang gawi nito, ang weekends ay ginagawang workday. “Ayos lang naman ako, gano’n pa rin naman ang takbo ng buhay,” tunay na napatawa si Julian sa sinabi niya. Alam naman niyang nakuha ng kapatid ang nais iyang ipunto, para sa lalaki ay isa itong Anghel na kayang magbasa ng isip ng mga tao. “Ay naku, tiis-tiisin mo na lang din ang mama, ha. Alam mo naman ‘yon masiyadong workacholic, masungit at nagmemenopause na rin kasi.” Dito’y sabay na napa-igik ang magkapatid. Kahit kailan naman ay naiintindihan nila ang isa’t-is
Byernes na, araw ng kaarawan ni Julian kaya naman nakapag-leave siya para sa importanteng araw na ito. Maagap na kumilos ang lalaki, lalo pa’t mayroon siya nakahandang sorpreso sa asawa’t anak. Madali niyang pinuntahan ang bahay na pinag-ipunan niyang mabili sa loob ng limang taon. At ngayon ay handa na ito para malipatan nila, bahay na gusto niyang maging parte ng kanilang pagsasama ng asawa. Nang matapos ang mga kailangang asikasuhin ay nagtungo siya sa grocery store upang bumili ng cake, pinili niya ang caramel flavor na paborito nila pinalagyan ‘yon ng lettering para sa pagwelcome sa kanilang bagong bahay. Kailangang magmadali ni Julian dahil ang paalam niya sa kaniyang asawa’y may importante lang siyang kailangang asikasuhin patungkol sa kanilang bank account, kaya ng makuha ang cake ay binalak na niyang dumiretso pauwi. “Sana’y magustuhan ito nila,” masaya niyang sabi sa sarili. Bitbit ang cake ay tinungo na nga ni Julian ang sasakyan, maaliwalas ang panahon kahit magta-ta
Napabalikwas ako mula sa pagkakahiga, hindi kasi naging maganda ang epekto ng sinag ng araw na tumama sa kabuuan ng mukha ko. Kasabay no’n ay ang paulit-ulit na pag-a-alarm ng telepono na iniwan ko sa side table katabi ng kama ko. Mas’yado pa atang maaga, tinatamad pa ‘kong bumangon. Bahagya kong hinila ang unan na alam kong nasa tabi ko lang, niyakap iyon na animo’y ang asawa kong si Alice. Alice? Asawa? Doon ay tuluyan na akong napatayo sa kinahihigaan ko. Ang sunod kong ineksamin ay ang aking mukha, ilang beses kong kinapa ang pisnge sunod ay ang aking mga palad. “Buhay ako?” Pero impossible ata ‘yon, kitang-kita ko kung paano walang awang iniwan nina Harold ang katawan ko sa ilog. Pinatay nila ako ng gabing ‘yon. “Nasa langit na ba ‘ko? O nakaligtas ba ko mula sa insidenteng ‘yon?” muli pang pagtatanong ko sa sarili. “Hindi. Hindi. Napakaimpossible talaga no’n,” ani ko. “Pero ano ‘to?” Hindi na mawala ang labis na pagtataka ko sa nangyayari. “Kung nakaligtas man nga ako ay