FAST FPORWARD
Tahimik lang ako na nagmamaneho habang si Leigh naman ay nakatanaw lang sa may labas ng bintana ng kotse ko. It’s almost 11 AM and nearly approaching to 12 noon. We are now heading to Quezon City and to my estimated, we will arrive exactly 1 PM.Hindi ko alam kung ako ba ang dapat na unang bumasag sa katahimikan naming dalawa pero hindi nagtagal ay nagpasya na nga akong magsalita.“Are you hungry? I can pull over if you are,” walang emosyon lang na saad ko habang hindi siya binabatuhan nang tingin sapagkat nasa may kalsada lang ang atensyon ko. Naramdaman ko naman ang pagkilos niya ng konti mula sa pinagkakaupuan niya kung saan ay sigurado ako na nakatingin na siya sa akin ngayon.“Hmmm. Medyo lang.” mahinang sagot niya sa akin.“Okay. Hihinto na lang ako kapag may restaurant na akong nakita,” simpleng sagot ko na lang sa kaniya kung saan ay hindi na siya umimik pa.Hindi rin naman nagtagal nang may madaanan na kaming restauWe arrived at my house exactly at 1:30 PM. It’s a bit traffic when we entered Manila that’s why we arrived late rather than I expected. Nasa loob pa lang kami ng kotse ko habang nag pa-park ako sa may garahe nang mapansin ko ang pagtingin niya sa labas ng bintana. It’s like… she’s having a star gazing at the moment.I stopped my car and I’m the first one to unbuckle my seat belt. Nakita ko naman sa gilid ng mga mata ko ang agad na pagsunod niya sa pag tanggal din ng kaniyang sariling seat belt at saka tuluyan na akong lumabas.“Follow me,” walang emosyon na saad ko sa kaniya at saka dinaanan ko na lang siya at dumiretso na sa paglalakad papasok sa bahay ko. Naramdaman ko naman na nakasunod siya sa akin sa may likuran ko hanggang sa tuluyan na nga kaming nakapasok.When I’m about to speak, I can’t help it but to feel stunned when I saw someone sitting in my living area and eating a snacks. Napansin niya rin ang pagpasok ko kaya naman awtomatiko siyang napatig
I just sat down in my swivel chair here in my office and grab the white folder. I started to read the articles because it’s part of the case that I was currently handling when suddenly… my phone rang. Mabilis kong inabot ang phone ko na nakapatong lang sa may table ko at saka tiningnan ang caller ID. I can’t help it but to frown a little when I saw Zeid’s name on the screen. He’s Zeidhon Callycx Imperial, one of my closest friend… we have the same attitude and principles in life thats why among of our other friends, we really get along together. Oh I forgot… Caerus too.Hindi ko na rin masyadong pinag-isipan pa ang dahilan nang pagtawag niya sa akin ngayon at sinagot ko na ang tawag niya.“Hello. What do you need?” I asked immediately while still looking at the article that I was holding.[I don ‘t need anything in particular…] sagot niya sa walang gana na ton
LEIGH’s POV Kanina pa gising ang diwa ko at hindi ko alam kung ilang minuto na akong nakahiga dito at hindi pa rin bumabangon. Hinihiling ko kasi na sana ay panaginip na lang ang lahat… na sana ay panaginip lang na nandito ako sa bahay ni Wayne, kaya lang, mukhang niloloko ko lang talaga ang sarili ko sapagkat ramdam na ramdam ko pa rin ang lambot ng kama na hinihigaan ngayon ng likod ko, idagdag pa ang pagka kumportable no’n. Wala naman akong ganitong kama sa bahay ko dahil simpleng papag lang ‘yun kaya kumpirmado, nandito talaga ako ngayon sa bahay ni Wayne.Lihim na lang ako na huminga nang malalim saka ko na dahan-dahan na imunulat ang mga mata ko. Ang maganda at mukhang mamahalin agad na kisame ng malaking kwarto na ‘to ang agad na bumungad sa paningin ko.‘Hindi nga ako nananaginip,’ hindi ko maiwasan na banggitin ang mga kataga na ‘yun sa mi
KASALUKUYAN lang na nakaupo ako ngayon dito sa couch sa may sala ng bahay ni Wayne. It’s now almost 4 o'clock in the afternoon. Wala akong masyadong ginawa sa buong mag hapon ngayon sa bahay na ‘to dahil hindi ako hinahayaan ni Manang Susan na tumulong sa kaniya sa mga gawaing bahay. Hindi ko tuloy maiwasan na mapabuntong hininga nang malakas mula dito sa pinagkakaupuan ko. Hindi talaga ako sanay na walang ginagawa. Siguro, susubukan ko na lang na maghanap ng trabaho sa mga susunod na araw kapag na-boring na talaga ako ng sobra-sobra dito.Anyways, after naming kumain ng tanghalian ni Manang kanina ay nag pasya ako na ayusin ko ‘yung mga gamit at damit ko sa kwarto ko. May cabinet kasi doon kaya do’n ko na inilagay ang mga damit ko, and to be honest… halos katatapos ko lang talaga kaya ngayon ay nagpapahinga lang ako dito sa sala.Habang nagpapahinga ay inilibot ko ulit ang paningin ko dito sa may sala at pansinin in detailes ang lahat na
Sunod-sunod pero mahihinang pagkatok ang iginawad ko sa nakasaradong pintuan nang kwarto ni Wayne kung saan ko dadalhin ang snacks na inihanda ni Manang Susan.“Come in.” Mahinang sagot ni Wayne mula sa loob at ‘yun lang ang hinihintay ko para tuluyan ko nang abutin ang doorknob ng pinto at buksan ‘yun. Pagkabukas ko ay agad na tumambad sa aking mga mata si Wayne na nakaupo sa swiveling chair sa harap ng lamesa niya habang nakakandong ‘yung babae sa may hita niya at saka nakayapos pa ang dalawang kamay sa may leeg ni Wayne.Medyo natigilan ako nung una sa nakikita ko lalo na nang hindi man lang natinag si Wayne at ‘yung babae. Pero pinilit kong makabawi mula sa pag kabigla ko at saka nag pasya nang pumasok sa loob.“Ito na po ‘yung snacks niyo,” mahinang sabi ko habang inilalapag ko na doon sa mini sala ng kwarto ni Wayne ‘yung dala kong tray. At that very momen
WAYNE’s POVI offered Veronica a seat on one of my couches inside my room, but she's in the mood to be mischievous right now, so instead of relaxing on one of my couches... she took a seat on my lap.Hindi naman ako masyadong nag-react sa bagay na ‘yun dahil we knew each other for a very long time. She's like a younger sister to me , and she also treats me as if I were her older brother, despite the fact that she is an only child. She's 5 years younger than me, by the way.“What now? Nag away na naman ba kayo ni Tito?” tanong ko sa kaniya. Buti na lang at magaan siya kahit papaano kaya hindi ako umaangal sa pag-upo niya sa may lap ko habang nakayakap pa ang dalawang kamay niya sa leeg ko.“Nope. She replied, "Dad sent me over to tell you about the charity ball."Because of what she said, I instinctively touched the bridge of my brow. It was almost as if I had forgo
LEIGH’s POVHindi ko maiwasan na magpalakad-lakad nang pabalik-balik dito sa may harapan nang nakasaradong pinto ng kwarto ko. Because of the nervousness I'm experiencing right now, I instinctively bite the nails of my thumb. This is one of my bad mannerisms.Sinadya ko talaga na gumising nang maaga ngayong araw kahit na hindi naman ako masyadong nakatulog kagabi, balak ko kasing kausapin ngayon si Wayne. Sigurado kasi na hindi ko siya maabutan mamaya kung male-late ako nang pag gising ko dahil maaga nga siyang umaalis dito sa bahay para pumasok ng opisina niya.Huminto muna ako sa paglalakad ko at saka ko idinikit ang tenga ko sa pinto ng kwarto ko upang pakinggan siya sa may labas. Nag-iipon pa rin naman kasi ako ng lakas ng loob para harapin siya at para sabihin ang gusto kong sabihin sa kaniya dahil alam ko sa sarili ko na wala akong karapatan na kontrahin siya.Nang wala akong marinig mula sa labas ay agad na binatuhan ko nang tingin ang wall c
KASALUKUYAN lang na nandito ako ngayon sa loob ng kwarto ko. Almost 10 o’clock PM na pero hindi pa rin ako dinadatnan ng antok. Kahit pagod ako maghapon dahil sa pagma-mall namin ni Zienna ay parang ayaw pa rin akong patulugin ngayon. Hindi lang kasi dress ang ibinili niya sa akin dahil may mga binili rin siya na sapatos, bag at mga alahas na babagay doon sa dress na napili niya para sa susuotin ko sa event. By the way, hindi sumabay sa akin si Wayne sa pagkain ng dinner kanina pero nandito siya sa bahay. Si Manang lang ang nakasabay kong kumain at nabanggit niya sa akin na ganon daw palagi si Wayne, laging busy daw ito lalo na tuwing gabi dahil sa mga kaso na hinahawakan nito. Bigla ko tuloy naalala ‘yung kaso ko sa kaniya... hindi ko pa kasi siya natatanong kung ano na bang update tungkol doon. Pero ngayon na naalala ko na, hahanap na lang ako ng magandang timing para tanungin siya. Hindi nag tagal ay napagpasyahan ko na nga na matulog