Kabanata 02

Malamig ang tingin ni Isabel kay Anton sa loob ng opisina ng Santos Corporation.

"I won't stay at Santos Corporation, at hindi ko kailangan ang shares mo," matigas niyang sinabi. "May-ari ako ng 4% ng kumpanya. Sa kasalukuyang valuation, nasa $1.5 billion yan. Kukunin ko lang ang para sa akin."

Nanlaki ang mata ni Anton. "Four percent? Paano mo nakuha 'yon?"

Kalma lang si Isabel. "Two years ago, noong nagka-financial crisis ang kumpanya, nag-invest ako ng 500 million."

Nakapagkunot-noo si Anton. "Five hundred million para sa 4%? Kailan naging ganun kababa ang halaga ng kumpanya?"

Alam niya ang naging krisis noon pero wala siyang ideya na ganoon kalaking halaga ang inilagay ni Isabel. Ang laki ng shares na iyon ay parang regalo. Siguradong may insider info siya. Naasar siya sa iniisip.

Pero para kay Isabel, hindi na kailangan ang paliwanag. Binuksan ni Anton ang bibig para magsalita, pero sinarhan siya ni Isabel ng pinto. Malakas ang tunog. Blag.

Kinagabihan, dumiretso si Anton sa apartment ni Anna.

Nang marinig ang kwento, napakunot-noo si Anna.

"Santos Corporation is a massive company. Di naman ganoon kalala ang krisis noon. At saan siya kukuha ng 500 million?"

"Akala ko matalino siyang babae na alam ang gusto niya sa buhay. Turns out, greed got the best of her," dagdag pa niya, malamig ang tono.

Naalala ni Anton ang dating Isabel—elegante, kalmado, perpekto. Pero ngayon, demanding at mukhang spoiled.

"Forget $1.5 billion—kahit 500 million, hindi niya makukuha."

Napatingin si Anna.

"Galing siya sa probinsya, tapos dalawang taon siyang namuhay bilang sosyal. Natural lang kung lumaki ang expectations niya. Kung pumayag siya agad sa annulment, bibigyan ko siya ng 10 million. Pampalubag-loob."

Napangiti si Anton. Hinawakan si Anna sa balikat.

"Anna, napakabuti mo. Ikaw ang pinakamalaking biyaya sa buhay ko."

Sumimangot si Anna.

"Walang degree, walang skills. Hindi ko siya pahihirapan."

Nagkatinginan sila. Iniiwas ni Anna ang tingin pero hinila siya ni Anton papunta sa kama.

"Anna, it's been too long."

Hindi tumutol si Anna. Hinubad ang kanyang blouse at lumapit sa kanya.

Samantala, si Isabel ay tahimik sa kanyang apartment. Matapos ang desisyon na magpa-annul, mabilis siyang nakaalis sa Santos family house.

Matapos maligo, humiga siya. Ang ideya na hindi na siya kailangang gumising ng maaga para sa Santos Corporation ay naging aliwalas sa pakiramdam niya.

"Hindi pala gano'n kasama ang annulment," bulong niya.

Tumunog ang telepono. Mula kay Lolo Juancho.

[Isabel, nabasa ko ang proposal mo. Magaling. I'm willing to partner with Santos Corporation.]

Sumagot siya agad:

[Lolo Juancho, aalis na ako sa kumpanya. I suggest you reconsider. Without me, hindi ko masisigurong magiging maayos ang project.]

Alam niyang marami sa kumpanya ang hindi mapagkakatiwalaan. At habang nandoon pa siya, pinipigilan sila ng presensya niya. Pero pag-alis niya, sigurado, gagalaw ang mga lobo.

Sa malayo, si Lolo Juancho ay napaupo nang bigla matapos basahin ang mensahe. Ang dating malabong mata ay biglang luminaw.

Nagmadaling lumapit ang butler. "Master, okay lang po ba kayo?"

Hinawakan ni Lolo Juancho ang kamay nito.

"Mabilis—alamin mo kung nagpa-annul na si Isabel!"

"Pero kakabalik lang ni Anton..."

"Anong alam mo?" singhal ng matanda. "Tanga 'yang batang 'yan. Kung makipaghiwalay si Isabel, may chance si Chang."

Kinabukasan, dumating si Isabel sa Santos residence matapos siyang ipatawag ng patriarch. Sa gate pa lang, nakita niya sina Anton at Anna—magkahawak-kamay, parang bagong kasal.

Nagtagpo ang mga mata nila. Walang salitaan, pero parang may apoy sa pagitan.

Lumabas si Madam Santos at masayang tinanggap si Anna.

"Anna, andito ka na! Miss na kita!"

"Hello, Auntie," bati ni Anna.

Tapos lumingon si Madam Santos kay Isabel.

"Isabel, malaki na ang kinita mo sa kumpanya. Isipin mong bayad na 'yan. Mas mabuti kung makuha na ang annulment certificate."

Mula nang pumasok si Isabel sa pamilya Santos, hindi siya ginawang mababa ni Madam Sa—hindi dahil sa respeto kundi dahil hindi niya kinaya ang presensya nito. Ngayon, kita sa mga mata niya ang panunumbat.

Nagtaas ng kilay si Madam Santos.

"By the way, huwag mo nang bilhin yung beauty cream. Bigay mo na lang sa akin ang contact."

Ngumisi si Isabel, walang sinabi. Dire-diretso siyang pumasok sa study room.

Napahiya si Madam Santos.

"Walang manners—tunay ngang galing sa probinsya."

Nilapitan siya ni Anna.

"Auntie, don't mind her. Sabihin mo sa akin kung anong brand ng cream, ako na bahala."

Napangiti si Madam Santos.

"Anna, napaka-thoughtful mo. I'll send you a picture later."

Ang cream na iyon ang sikreto niya sa pag-angat sa social circle. Ngayon, ang takot niya—baka mawala ito kung aalis na si Isabel.

Habang hawak ni Anton ang kamay ni Anna, pumasok sila sa study. Nandoon ang patriarch, matanda na pero matindi pa rin ang presensya.

Pagkakita sa dalawa, kumunot ang noo ng matanda. Kinuha ang isang teacup at inihagis ito.

Crash! Nabasag ito malapit sa paa ni Anna.

"Anong kasinungalingan ang sinabi mo kay Lolo?" sigaw ni Anton kay Isabel.

Hindi pa nakapagsalita si Isabel, umalingawngaw na ang boses sa room.

"Walang hiya ka! Dalawang taon kang nawala, tapos babalik ka para lang dalhin yang babae at humingi ng annulment?"

Nang marinig ni Anna ang salitang "walang hiya," nanigas siya.

Sumingit si Anton.

"Lolo! Si Anna ay anak ng pamilya Reyes. She's respected in Cebu City! Bakit mo siya huhusgahan dahil lang kay Isabel?"