The Lawyer’s Unexpected Obsession

"Isabel, ipa-annul na natin ang kasal natin."

Nakatayo sa harap ni Isabel ang kanyang asawa na si Anton, na dalawang taon na nilang ikinasal sa isang biglaang kasal na tila hindi pinagplanuhan. Nakasuot siya ng itim na trench coat, ang kanyang mukha ay walang emosyon, pero may bahagyang paghingi ng tawad ang tingin niya habang nakatingin kay Isabel.

"I'm with Anna now."

Nanlaki ang mga mata ni Isabel sa doorway, suot ang pajamas na humahapit sa kanyang petite na katawan. Dalawang segundo lang ang kailangan niya para ma-proseso ang sinabi ni Anton.

"Hindi niya alam na may asawa ka?"

Dalawang taon na ang nakalipas nang magkaroon ng biglaang epidemya sa Amerika. Nakakahawa ito at nagdulot ng maraming namatay. Noon lang nga ay nakapagtapos si Anton Santos sa medical school at sumali sa isang pinakamagaling na ospital sa Amerika. Nang marinig niya ang balita, hindi siya nagdalawang-isip na mag-volunteer at pumunta sa ibang bansa para tumulong.

Doon lang nila nairehistro ang kanilang kasal.

Ngayon, dalawang taon matapos siya bumalik, ang unang sinabi niya ay ang paghingi ng annulment—at ang babaeng may relasyon siya ay walang iba kundi ang precious daughter ng pamilyang Reyes.

Ipinaliwanag ni Anton,

Napataas ang kilay ni Isabel, na may halong pangungutya.

"No," mabilis niyang itinanggi, may bahid ng guilt sa mga mata.

"Isabel, our marriage was rushed, walang tunay na pundasyon ng pagmamahal. Kung hindi dahil sa pagkakabigay ng iyong ama sa aking lolo, hindi matutuloy ang kasal natin. Si Anna at ako, we truly love each other."

Napangiti si Isabel, pero malamig at puno ng sarcasm. Hindi niya mapigilan ang pagtawa.

Dalawang taon siyang parang estranghero sa sarili niyang pamilya. Ang pangakong iyon ni Anton noon ay naging ilaw niya sa gitna ng unos, isang pagkakakilanlan na masasandalan.

Dahil sa utang na loob, lumusong siya sa problema ng Santos Corporation nang bumagsak ang negosyo. Pumuhunan siya gamit ang sariling pera at pinag-aralan ang business, economics, at management. Araw at gabi siyang nagsumikap para bumangon ang kumpanya.

Nang magkasakit ang lolo ni Anton, siya ang naghanap ng pinakamagagaling na doktor. Anumang alahas, bag, o damit na gusto ng biyenan at hipag, binili niya nang walang reklamo.

Hindi lang negosyo ang inasikaso niya, pati ang buong bahay.

At pagkatapos ng lahat, ito lang ang natanggap niya:

"Walang pagmamahal."

Namula ang mukha ni Anton sa kahihiyan.

Hindi na nakakita ng dahilan si Isabel para manatili.

Nagulat si Anton, pero tila nabunot ang tinik sa dibdib—hindi niya inasahan na tatanggapin niya agad.

Matapos mag-isip, nagtanong siya,

"Para saan pa? Tapos na tayo," aniya na may galit sa mukha.

"Si Anna ang nag-develop ng anti-retroviral drug. Official na siyang miyembro ng KY International Medical Institute. Ako naman, probation pa lang, kaya babalik ako sa Amerika."

Napataas ng boses si Isabel sa pagkabigla,

Bakit hindi nila ito sinabi noon?

Sabi ni Anton, na para bang proud na proud,

"Pero ikaw, para kang ipinanganak para dito. Namumukod-tangi ka dito. Nirerespeto ka ni lolo—baka hindi niya tanggapin ang annulment natin."

His words were full of disdain for the corporate world.

He was enjoying the privileged life that capital provided, standing at the top of society, while looking down on the very person who had preserved his family’s interests.

Isabel’s expression was full of irony.

Nakakatawa na noon, akala niya si Anton ang maaasahan niya.

Hindi napansin ni Anton ang pagbabago sa ekspresyon ni Isabel at nagpatuloy,

Napailing si Isabel at natawa ng bahagya.

Akala ni Anton, sobra na ang pagiging generous niya. Para sa kanya, nagdadrama lang si Isabel.

Nagngitngit siya sa galit.

"KY Medical ay isang top international institution. Ginagawa namin ito para sa bayan, para sa tao. Ikaw, nakatira ka lang sa marangyang buhay—ano pa bang hahanapin mo?"

Tumigil si Isabel, huminga ng malalim, at tiningnan siya nang matalim.

"Walang pagmamahal? Sige, tanggapin ko 'yan. Pero tandaan mo—wala na akong utang na loob sa'yo. Hindi na ako parte ng buhay mo, at hindi mo na kailangan akong ituring bilang iyong asawa."

At sa mga salitang iyon, unti-unting nawala ang dating pagmamahal, na parang bula na sumabog sa unang sikat ng araw.