Kabanata 06

Tahimik.

As in, wala talagang kibo ang buong conference room. Parang may multong dumaan at lahat, frozen.

Si Isabel Fernandez, naka-side eye lang habang sinusundan ng tingin ang lahat ng tao sa room—lahat sila, nakatitig kay Atty. Benjamin Alvarez.

Suot niya ang light-colored polo, black na slacks, at leather shoes na mukhang galing Italy. Yung sleeves niya, naka-roll up hanggang siko. Sa wrist niya, isang mamahaling black leather watch. Classy pero hindi trying hard.

Pero sa mismong moment na natapos magsalita si Anna Reyes—oo, yung taga Cebu na parang palaging bida sa soap—biglang nagbago ang ihip ng hangin.

Nag-shift ang mood ni Benjamin. Mula sa relaxed and composed, naging malamig at matalim ang tingin niya.

Akala ng lahat, panig siya kina Anna at Anton Santos. Kasi kilala nila si Benjamin—high-profile, clean record, Mr. Righteous.

Pero ngayon?

Bakit si Isabel ang piniling ipaglaban?

“Miss Anna, tinuturuan mo ba ako kung paano gawin ang trabaho ko?”

BOOM.

Chill ang boses pero may lamig na parang aircon na 18°C ang setting. Biglang napalunok ang lahat.

Minsan kasi, nakakalimutan ng tao—hindi lang guwapo si Benjamin. Isa siya sa mga pinakamatinding abogado sa bansa. Hindi basta-basta. Lumaban sa mga bigating kaso at nanalo. Hindi siya ginagamit, siya ang pumipili kung sino ang tutulungan.

Lumapit siya kay Isabel, confident ang bawat hakbang. Yung tunog ng shoes niya—tok tok tok—parang soundtrack ng turning point sa isang teleserye.

“Miss Isabel, ako ‘yung ka-chat mo kagabi tungkol sa kaso. Hindi si Atty. Miguel. Ako si Benjamin Alvarez.”

Napalaki ang mata ni Isabel. “Siya ba ‘yung sinasabi ni Lolo Juancho?”

Tumango lang si Benjamin. “Yup. Ako nga ‘yon.”

Tahimik.

Lahat ng tao sa conference room, parang pinindot ang pause button. Si Miguel? Parang nilunok ang pride niya. Ang kaso na tinanggihan niya, pinulot ni Benjamin.

Wala man lang silang tiningnan ni Isabel pero ang init ng pisngi ni Miguel, ramdam na ramdam.

“Miss Isabel, sa office ko na lang tayo mag-usap.” casual na utos ni Benjamin.

Tahimik na sumunod si Isabel. Pagdaan niya kay Miguel, saglit siyang tumigil.

“Pasensya na, Atty. Miguel. Ako ang nagkamali ng pagkilala.”

Diretso ang lakad niya pagkatapos. Simple lang. Pero swak ang delivery.

Pagkaalis nila, nagsimula na ang bulungan. Ang mga kasama sa firm, napatingin kay Miguel with that "bro, talo ka" look.

Napasinghap si Miguel, tapos tumingin kay Anna. “Sorry Miss Anna, gusto ko sanang tanggapin ang kaso n’yo. Pero since si Benjamin na ang kumuha ng sa kanila, kelangan n’yo nang maghanap ng ibang law firm.”

Mabilis na nanigas ang panga ni Anna. Akala niya smooth sailing ‘to. Pero mukhang may mas matibay na koneksyon si Isabel.

“Nabanggit nila si Lolo Juancho. Kilala ba siya ni Isabel?”

Si Anton, tahimik lang sa tabi, naka-kunot ang noo. “Hindi ko rin alam. Pero kung si Benjamin na ang humawak sa kaso niya… medyo mahirap ‘to.”

Tumayo si Anna, buong confidence.

“Hindi ko alam kung paano siya nakakonekta kay Lolo Juancho at Kuya Benjamin, pero isa lang ang sigurado ko—kailangan nating manalo. Yung pera na 'yon, para sa mga tao. Dapat ibalik sa kanila.”

Parang campaign speech. May drama. May conviction. Pang-telebabad.

May intern na napa-iling. Idolo niya si Atty. Benjamin. Pero ngayon?

“Kala ko si Atty. Benjamin pro-justice? Bakit siya kakampi ng isang scammer?”

May sumagot, “Eh, baka napilitan lang. Rekomendado daw ni Lolo Juancho.”

“Pero five billion ‘yon! Hindi ‘yan joke. Saan niya nakuha ‘yon?”

Walang nakasagot. Wala rin kasing matinong paliwanag.

Sa loob ng opisina, katahimikan lang ang kasama nila. Parang wala sa paligid kundi tunog ng papel na fina-flip at ballpen na nagsusulat.

Ilang minuto ang lumipas bago nagsalita si Benjamin.

“Miss Fernandez?”

Medyo natulala si Isabel. “Sorry po. Ano po ‘yun?”

Nilapag niya ang hawak na dokumento—isang kasong may kalakip na prenup.

“Legally binding ito. Kahit mapatunayang nagloko si Anton, wala ka pa ring mapapala kung susundin ang prenup.”

May dala na rin siyang ebidensyang nagpapatunay ng pagtataksil ni Anton. Kumpleto. Pero ito ang ikinagulat ni Benjamin:

“Hindi ko naman kailangan ng kahit ano mula sa kaniya. Gusto ko lang makuha ang annulment. Mapanatili ko yung shares ko. Kung pwede ngang i-cash out na lang ng fifteen billion, mas mabuti. Pa-decline na ang Santos Corp. Mas okay na ngayon kesa magsisi sa huli.”

Kalma ang boses. Walang bahid ng galit. Parang hindi niya asawa ang pinag-uusapan.

“Ang goal ko lang—makawala sa pangalan niyang nakakabit sa akin.”

Kung hindi niya nakita ito nang personal, iisipin ni Benjamin na patay na patay si Isabel sa asawa niya. Pero ngayon?

Parang negosyante lang na gusto nang i-let go ang bad investment.

“Miss Isabel, sa ganitong sitwasyon, wala na tayong choice kundi idaan sa legal na proseso. Hindi na uubra ang private agreement.”

Inilabas niya ang isang kontrata at iniabot ang pen.

“Kapag pinirmahan mo ‘to, full authority na sa akin ang laban. Ako na bahala.”

Hindi nagdalawang-isip si Isabel. Pirma agad.

“Hindi mo man lang babasahin?” tanong ni Benjamin, medyo amused.

“Ikaw ang pinili ni Lolo Juancho. Pinagkakatiwalaan kita. Pero curious lang ako… hindi mo ba ako tatanungin kung saan galing ang five billion?”

Ngumiti si Benjamin. Malumanay. Parang hindi siya galing sa intense na confrontation kanina.

“Kahit saan pa ‘yan galing, hindi ‘yan ang basehan ng laban natin. Ang mahalaga, alam mong malinis ang konsensya mo. Ang mga tao, mahilig sa drama pero hindi marunong magtanong. Kung alam mong totoo ka, ‘yon ang panindigan mo.”

Dalawang taon na mula nang sumabog ang truth bomb sa Fernandez family.

Ang anak na minahal nila ng dalawang dekada—hindi pala tunay. Si Samantha. Mali ng ospital. Typical telenovela twist diba?

Ang tunay? Si Isabel.

Pero kahit bumalik siya sa pamilya, isang buwan lang ay bigla siyang ikinasal kay Anton—tagapagmana ng Santos Corp.

Habang si Samantha, nanatili sa mansion. Mas mahal pa rin. Mas visible pa rin sa events. Mas paborito pa rin.

Pero kahit ganon, walang sandali na pinagdudahan ni Benjamin ang pagkatao ni Isabel. Kung kinaya niyang buhatin ang Santos Corp noong pa-collapse na ito, hindi malabong nakaipon siya ng five billion.

Paglabas niya sa law firm, tumunog ang cellphone niya.

"Mama" ang nakalagay.

Tinitigan lang muna niya, parang nag-iisip kung sasagutin ba o hindi. Pagkatapos ng dalawang segundo, sinagot niya rin.

“Isabel… Totoo bang ipapa-annul mo na ang kasal n’yo ni Anton?”

“Oo.”

Tahimik.

Tapos marahan ang tanong.

“Anak, pwede ka bang umuwi muna rito sa bahay?”

“Sige po .”