Kabanata 03

Nanginginig sa galit si Lolo Santos habang bumabangon gamit ang tungkod. "Know your place. Misunderstanding, sabi mo?"

Tuwid ang likod ni Anna, pero halata ang bigat sa kanyang puso. "Mr. Santos, hindi ko alam na kasal na pala ang apo ninyo. Kung alam ko lang, bilang isang babaeng may prinsipyo, lalayo na sana ako."

Huminga siya nang malalim, at tumingin kay Anton na tila ba ngayon lang niya ito nakilala.

"Sinabi mong wala kang nararamdaman kay Isabel. Na magpapawalang-bisa rin kayo ng kasal. Kaya ako pumayag na mahalin ka. Pero ngayon? Ako ang sinisisi. Ang kabit. Nakakatawa."

Lumakad siya palayo. Pero hinabol siya ni Anton, mariing hinawakan ang kanyang kamay.

"Anna, please. Don't go. Niloko si Grandpa ni Isabel. She twisted the truth. Kung aalis ka, hindi papayag si Isabel sa annulment. Magigiba ang Santos Corporation."

Napahinto si Anna, pero hindi lumambot ang mukha. "Ayusin mo 'to ngayon din. Hindi bukas, hindi next week. Ngayon."

Tumango si Anton. "Lolo," sabi niya, tumitig sa matandang tila wala nang emosyon, "noong hindi niyo ako pinayagang mag-abroad, nagmadali akong magpakasal. I lied. Pero nang makilala ko si Anna, I finally understood what real love is."

Nanatiling malamig ang tingin ng matanda. Sa tabi niya, si Isabel ay tahimik lang, pero ang ngiti nito ay matalim.

"Si Anna," patuloy ni Anton, "ay team leader sa KY International Medical. She's respected. Ilang unibersidad ang nag-iimbita sa kanya. She's the kind of woman this family should be proud of."

Bahagyang lumambot ang ekspresyon ni Lolo Santos. "Kung gano'n, humihingi ako ng paumanhin, Miss Anna. Pero—ang tanging apo-sa-batas ng Santos family ay si Isabel."

"Grandpa," matigas ang boses ni Anton, "kung pipigilan niyo ako, aalis kami ni Anna papuntang Amerika. Never na kaming babalik."

Tahimik ang lahat.

Alam ng matanda—kung tuluyang lumisan si Anton, mawawala ang huling pag-asa ng pamilya.

Tumingin siya kay Isabel, may lungkot sa tinig. "Isabel, may utang kami sa'yo. Pero kung gusto mong makipaghiwalay, kahit ikamatay ko pa—hindi ito mangyayari."

Saglit na katahimikan. Tapos, malamig na sagot ni Isabel: "Kung may iba na siya, bakit ko pa ipipilit?"

Huminga nang malalim si Lolo Santos. "Wala kang babalikan sa Fernandez family. Sa Santos family ka na lang. Pagkatapos ko, sa'yo mapupunta ang Santos Corporation."

Nag-iba ang ekspresyon ni Anton. "Paano mo ibibigay sa kanya ang kumpanya? Hindi siya taga-rito!"

Tiningnan siya ni Isabel. "Kung ayaw mong bigyan ako ng respeto bilang asawa, bigyan mo man lang ako ng respeto bilang shareholder."

Lumapit ang matanda, mabigat ang tingin. "Isabel, payag na ako sa annulment. Pero ang shares mo—ibalik mo na. Ibibigay ko ang kabahagi mo ng dalawang taon. At limang daang milyon."

"Limang daang milyon lang?" mapait na tawa ni Isabel.

"Outsider ka na. Hindi bagay na may hawak kang 4% ng kumpanya."

"Alam mo ba kung ano ang market value ngayon ng 4%? It's over 1.5 billion US dollars."

"Imposible!" sumigaw ang matanda. "Kasama na sa offer ko ang kabayaran!"

Tumingin si Isabel ng diretso. "Lahat ng ginawa ko, lahat ng pinasok kong deals, lahat ng sakripisyong hindi mo pinansin—may halaga 'yun."

Tumahimik ang matanda, pero ang titig ay matalim. "Know your place. Ang Fernandez family hindi ka tutulungan. Going against the Santos family is like hitting a stone with an egg."

Isabel smiled faintly, eyes cold. "Kung gusto mong kunin ang pera ko, don't blame me for suing."

Nag-iba ang ihip ng hangin.

Tumalikod siya.

"Tingnan natin kung may abogadong lalaban sa Santos family!" banta ng matanda.

Isabel didn't look back. "You won't live long enough to see the end of this."

Pagkaalis niya, gumuho ang katahimikan. Nabitiwan ng matanda ang tasa ng tsaa—basag.

Tahimik si Isabel habang minamaneho niya ang sarili pauwi. Ang mga streetlight ay tila mga matang walang emosyon na nakamasid sa kanya sa dilim. Ang buong araw ay parang isang eksenang mahirap paniwalaan — na ang bawat salita, bawat sulyap, ay may bigat na puwedeng bumiyak sa puso ng kahit sinong tao.

Pagkarating niya sa condo, walang katao-tao. Tahimik. Walang init ng tahanan. Walang nag-aabang. Walang "kumusta ka na."

"Pagod na ako," bulong niya sa sarili, tinanggal ang heels, at dahan-dahang umupo sa gilid ng kama.

Sa isang sulok ng drawer, nandoon pa rin ang marriage certificate — gusot na, pero hindi niya pa rin kayang itapon. Hindi dahil sa pag-ibig. Kundi dahil sa alaala ng panahong naniwala siyang totoo ang lahat.

Bigla siyang napatawa — mapait, mahina.

"Ibinigay ko lahat, tapos ako pa ang may utang?"

Nag-vibrate ang phone niya. Unknown number.

She almost didn't answer. Pero may kung anong kutob ang pumigil sa kanya.

"Hello?"

"Miss Isabel, this is Attorney Quimbo from ZH Legal Firm. I heard about what happened today at the Santos residence."

"Kanino galing?" malamig na tanong niya.

"A friend. And I want to offer you something—representation. Libre ang consultation. We've handled corporate disputes, annulment asset negotiations, and we're not afraid of the Santos family."

Sandaling natahimik si Isabel. Hindi siya sanay na may tumutulong nang walang kapalit.

"Why?"

"Because we believe you're being robbed. And some things are worth fighting for."

Tumitig siya sa marriage certificate. Muling naramdaman ang sakit. Ang awa. Ang galit.

"Alright. Let's meet tomorrow."

Sa isang press room sa city center

Breaking news.

"According to insider information, Isabel — former daughter-in-law of the Santos family — is initiating legal action over asset disputes involving Santos Corporation shares valued at over 1.5 billion USD."

Sa mansion, bumagsak ang remote mula sa kamay ni Lolo Santos habang pinapanood ang balita.

Sa tabi niya, si Anton ay tahimik lang.

"She's serious," aniya.

"Of course she is," sagot ni Lolo Santos, tinatakpan ang kanyang dibdib. "She learned too well from us."

Sa kotse ni Isabel, habang pauwi

Tumanggap siya ng tawag. Private number.

"Isabel, it's me."

Lolo Santos.

Hindi siya agad sumagot.

"I called... because I want to talk."

"About what? How much I'm worth to you now?"

"I made mistakes."

"Too many. Too late."

"Isabel, kahit papaano, naging pamilya ka rin namin. I want to end this properly."

Isabel closed her eyes, then opened them.

"Then stop treating me like a threat, and start treating me like a person."

Tumigil ang linya. Dead air.

Pero para kay Isabel, sapat na.