LOGINNag-vibrate ang telepono ni Luna. Tiningnan niya ito at nakita na si Marcus ang tumawag.
Kumuha ito ng mga screenshot ng I*******m posts ni Luna at ni Angelo Valencia, pati na rin ng ilang malisyosong komento. “Luna, how can you tolerate this? How about I get involved on behalf of the company?” Napatulala si Luna sa galaw ng kanyang kapatid na lalaki. So this is what it feels like… to have a family that protects you. Not the other way around. Ngunit hindi siya basta-basta natitinag. Alam niyang ang relasyon ay laging two-way street. Kaya’t ang tanging naisagot niya ay isang maikling, ngunit makahulugang “Okay,” Nanlamig si Marcus nang makita ang reply. She agreed? Right away? Halos mabitawan niya ang telepono sa pagkagulat. Ngunit agad din siyang nagbalik sa realidad. Ngunit kung hindi siya papayag, maaari niyang ipagpatuloy ang paghihiganti sa ibang paraan. Tinap ni Marcus ang mesa nang mariin. “Notify the legal and network departments. Meeting, now. It’s time to get to work.” Pinal na wika ni Marcus sa lahat ng empleyadong kaniyang kaharap. Pagkatapos, nag-log in siya sa official I*******m account ng Pluto at nirepost ang I*******m post ni Angelo. [Pluto Group V: Congratulations to our Boss for reuniting with family! At para sa lahat ng nagmamagaling mag-bash, maghanda na kayo. Maliligo muna kayo, mag-insenso, linisin ang kamay, bago niyo tanggapin ang love letter mula sa abogado ko.] Sumabog agad ang internet. Trending agad ang post dahil sa mga komento. [Netizen: Hala! PLUTO?! As in world’s top financial group? 😱] [Netizen: So Luna Valencia wasn’t just Valencia’s heiress… she’s also Pluto’s boss?!] [Netizen: Ang tindi ng plot twist! Parang nasa kdrama lang, pero totoong buhay pala!] [Netizen: Grabe, sana all mabigyan ng lawyer’s letter at tawaging babe ng Pluto Group. HAHAHA] [Netizen: Buti na lang wala akong sinabing masama… kundi RIP na ako ngayon.] Dahil dito, naging trending searches rin sa I*******m ang mga sumusunod: #TheEldestLadyOfTheValenciaFamilyReturns #BreakingNews #AngeloValenciasBiologicalSisterFound #BreakingNews #ValenciaHeiressIsActuallyPlutoBoss #BreakingNews At habang patuloy ang pagputok ng balita sa buong mundo, nanahimik lang si Luna, pinagmamasdan ang cellphone. Isang maliit na ngiti ang gumuhit sa kanyang labi, pero sa kanyang mga mata, may tinatagong sikreto na hindi pa handang ilantad. Tumunog ang cellphone ni Miguel at inulat ni Reyes ang trending search sa kanya. Nakatingin siya kay Luna na parang bato. Si Angelo, na dati ay nakikipagtalo sa haters sa I*******m, biglang tumingin kay Luna, “L-Luna, you… you… this…” “What are you doing? Why are you being so mean to your sister?” Lumabas si Roberto mula sa kusina at gusto nang tawagin ang lahat para kumain, nang makita ang pangalawang anak na nakapoint sa panganay nyang anak. Tinapik niya ang kamay ng anak para ilayo. Naramdaman ni Angelo ang kirot at inilagay ang cellphone sa harap ng ama para ipakita, “Dad, look for yourself.” “What the hell? Are you here for nothing? You let your sister get scolded like this! And Miguel, if the legal affairs of Valencia’s are not capable, they will all be replaced!” Galit na sabi ni Roberto habang tinitingnan ang comments sa screen. “Oh no, look at this.” Binuksan ni Angelo ang I*******m post mula sa Pluto. Namangha si Roberto at tumingin kay Luna. “Little moon, this… is this talking about you?” “Yes, Dad, this is the company I used to run,” ngumiti si Luna. Naramdaman ng mga lalaki sa sala ang halo-halong emosyon. Kung ang Valencia’s at Santiago’s ay nasa rurok ng pyramid sa Pilipinas, ang Pluto naman ay nasa rurok ng buong mundo! Apat na taon mula nang itatag, isa na itong nangungunang international conglomerate, na may mga sangay sa maraming bansa. Apat na taon na ang nakalipas, 15 years old pa lamang siya, nakaharap na ang mga insurgents sa business world. Ngunit binitiwan niya lang ito bilang isang nakaraan, hindi binanggit ang mga pangyayaring naganap. At sa sandaling iyon, naintindihan ng lahat na tunay na nakaya niyang umunlad mag-isa. Kung hindi siya bumalik si Luna ng kusa sa kanila, maaari ngang hindi na nila siya muling makikita. Ngunit hindi na iyon mahalaga. Ang mahalaga sa ngayon si Luna, ang nawawala nilang kapamilya. Nakakita sa mga kakaibang expression ng lahat, hindi maiwasang mag-isip si Luna kung masyado ba siyang blunt. Bago pa siya magsalita para magpaliwanag, inayos ni Miguel ang sitwasyon, nagbiro, “Looks like I’ll have to work hard to get the Valencia Group on par with Pluto soon.” “Okay, okay, let’s eat first. Your Mom has prepared all the dishes. While I made the braised short ribs for my favorite daughter,” sabi rin ni Roberto. “I’ll go get the third child! Micahel!” Tumayo si Angelo at tumakbo pataas. Nakita ni Luna ang iniisip ng lahat, kaya iniabot ni Luna ang kamay ng pinakamalapit sa kanya. Hinawakan niya ang braso ni Roberto. “Dad, no matter what, I’m your and Mom’s daughter first, and then anything else.” “Okay, okay, anak. Daddy understands you. Ikaw kaya ang prinsesa ko,” matapos sabihin iyon ay halos mapuno ng luha ang mata ni Roberto. Marahan niya ring nginitian ang anak na babae habang hinahaplos ang kamay na nakapatong sa braso niya. Nakatayo si Miguel sa tabi, pinapanood rin na puno ng emosyon. “Little moon, come eat! Mom made you a big portion of braised short ribs.” Lumabas si Marietta mula sa kusina na may dalang sabaw. “I’m coming.” Nagpalitan pa ng ngiti sina Luna at Roberto bago pumunta sa dining room. Lahat ng tatlong kapatid ay gustong umupo sa tabi ng kapatid, ngunit hindi sila nakipag-agawan pa sa mga magulang. Umupo si Luna sa gitna ng kanyang mga magulang. Pinagmamasdan ni Marietta ang maayos na pamilya, at napangiti siya abot tenga. Matagal na nilang hindi naranasan ang ganitong kabuuan ng pamilya. Tumatanggi si Angelo sa dami ng pagkain sa mesa. Karaniwan, kapag nasa bahay, ang chance na nanay nila mismo ang magluto ay napakabihira… Favoritism! Disparate treatment! Favoring girls over boys! Dahil hindi siya nakaupo sa tabi ng kapatid, patuloy siyang kumukuha ng pagkain para kay Luna. Hanggang sa, napuno na ang plato ni Luna ng mga pagkain galing sa bawat isang nakapalibot sa lamesa. “Alright, alright, I can’t eat this much…” Nakita ito ng magkakapatid kaya tumigil sila sa ginagawa. Walang rule ang pamilya Valencia tungkol sa hindi pakikipag-usap habang kumakain. Lumingon si Roberto kay Luna. “Luna, are you already focused on your work?” “Dad, I rarely go to the company, so I’m pretty free,” sagot ni Luna matapos lunukin ang spare ribs sa bibig. Nagulat si Marietta. “My little moon even started her own company? That’s impressive! What’s it called?” “Pluto.” Napanganga si Marietta sa narinig. Kahit na hindi siya madalas sumusubaybay sa financial reports, alam niya kung ano ang Pluto Group, at sandali, hindi niya alam kung ano ang sasabihin. “Well, is Luna still in school now? Which school?” tanong ni Miguel. “No, I graduated with a doctorate three years ago from Harvard University in Cambridge." Agad na binalot ng katahimikan ang buong lamesa… Lahat tumigil sa ginagawa at nakatingin lang kay Luna na simple lang na nakangiti. Ang third child ay junior class pa noon at nasa second year ng graduate school, pero si Luna ay nagtapos na ng doctorate? Sa edad na 16? Sa Harvard School, isa sa top institutions ng mundo?! Miguel tried applying sa school na iyon, pero hindi nakapasok. Then his little sister… just graduated with her doctorals on it! “What kind of monster is this?! You can’t play it like this!” Ngunit walang naiinggit, puro pride at admiration lang ang naramdaman ng buong pamilya para sa mga nakamit ni Luna kahit sa murang edad pa lamang. Kitang-kita sa mga mata ni Angelo ang paghanga sa lakas at galing ng kaniyang nakababatang kapatid. Luna scratched her nose awkwardly. “Is this not enough? I even got a lifetime honorary professor… Forget it, let’s keep it secret.” Pero may nakakita sa banquet na iyon at naramdaman ang awe. “Nannan is really amazing. She made up for the regret of big brother back then.” Puri ni Miguel. “My little moon indeed grew up great, Mommy will always be proud of you.” ani Marietta, bakas sa tinig ang halong tuwa at kirot ng pusong ilang taon nang nangungulila. “Thank you, Mom. Pero gusto ko munang manatili dito sa bahay… makasama kayo, makabawi sa mga panahong nawala,” tugon ni Luna, may lambing at pag-aasam sa boses. “Then stay. You can play and rest at home for as long as you want. Your parents will always support you,” sagot ni Roberto, at agad namang sinang-ayunan ng iba. Nagpatuloy ang usapan nila, pahinto-hinto, puno ng kasiyahan at the same time ay dama bigat ng mga taon. Walang direktang binabanggit tungkol sa pitong taon pang hindi alam kung ano ang nangyari kay Luna, ngunit dama ng lahat ang mga salitang hindi masabi. “Alam na rin ng mga lolo’t lola mo na bumalik ka. Bukas, pupunta tayo sa lumang bahay para kumain kasama ang dalawang pamilya,” dagdag pa ni Roberto. “Okay, I can do that,” simpleng sagot ni Luna, subalit ramdam ang pagtatatag ng bagong simula. “Don’t worry, everyone is fine and they all missed you so much.” Hinaplos ni Miguel ang ulo niya, puno ng pagmamahal, saka siya ipapakilala sa mga kamag-anak na matagal na ring naghihintay sa kanyang pagbabalikNag-vibrate ang telepono ni Luna. Tiningnan niya ito at nakita na si Marcus ang tumawag.Kumuha ito ng mga screenshot ng Instagram posts ni Luna at ni Angelo Valencia, pati na rin ng ilang malisyosong komento.“Luna, how can you tolerate this? How about I get involved on behalf of the company?”Napatulala si Luna sa galaw ng kanyang kapatid na lalaki. So this is what it feels like… to have a family that protects you. Not the other way around.Ngunit hindi siya basta-basta natitinag. Alam niyang ang relasyon ay laging two-way street. Kaya’t ang tanging naisagot niya ay isang maikling, ngunit makahulugang“Okay,”Nanlamig si Marcus nang makita ang reply. She agreed? Right away? Halos mabitawan niya ang telepono sa pagkagulat. Ngunit agad din siyang nagbalik sa realidad.Ngunit kung hindi siya papayag, maaari niyang ipagpatuloy ang paghihiganti sa ibang paraan.Tinap ni Marcus ang mesa nang mariin. “Notify the legal and network departments. Meeting, now. It’s time to get to work.” Pinal
‘Damn… I only know how to kill, not comfort people!’ Luna thought to herself. Ngunit kahiti na ganoon, sa unang pagkakataon, hinayaan niyang madama ang init ng yakap ng isang ina.Dahan-dahang hinaplos ni Luna ang balikat ni Marietta para pakalmahin ito. “M-Mom… please… don’t cry.”Bahagya namang humina ang pag-iyak ni Marietta dahil sa kaniyan sinabi, pero mahigpit pa rin siyang yakap nito, parang ayaw siyang pakawalan.Lumapit si Roberto, ang kanilang ama, para yakapin silang dalawa, ngunit agad na humaguhol si Marietta. “My daughter… she’s mine,” rinig ni Luna na bulong ng kaniyang ina.Hindi na matiis ni Luna ang bigat ng tensyon. “Mom, you’ve been standing for so long, your feet must be tired po.”“Yes! Come inside already! Why are you just standing there? Don’t tire out my daughter!” sabi ni Roberto habang inaakay na si Luna sa loob ng villa.Sumunod naman si Marietta at ang tatlong kapatid na sina Miguel, Angelo at Michael, tahimik ngunit puno ng damdamin. Hindi nila inasahan
Tahimik si Luna matapos ang ilang tanong ni Miguel. Pagkaraan ng ilang segundo, tumingala siya at nagsalita. “I’ve been living abroad since I was eleven. I was doing okay.” Natigilan si Miguel. Eleven? But my sister disappeared when she was four… Kung totoong si Luna nga ang nawawalang kapatid, nasaan siya sa pagitan ng pitong taon na iyon? Ang dami niyang gustong itanong, ngunit ayaw niyang masakal si Luna sa mga tanong. Kaya’t nanahimik siya at naupo sa tapat ng dalaga, tinitigan ito nang walang kibo, sinusubukang ipakita na naroon siya bilang kuya na handang makinig. Maraming tanong ang umikot sa isip ni Miguel, pero ayaw niyang maubos si Luna ng interrogasyon. Kaya’t nanahimik siya at naupo sa tapat ng dalaga, tinitigan ito nang walang kibo. Halos manlamig ang batok ni Luna sa tindi ng tingin ni Miguel. Mabuti na lang at dumating na ang pagkain. Ang aroma ng nilutong ulam ay nagbigay ng kaunting aliw, ngunit ramdam pa rin niya ang tensyon sa pagitan nila. Maingat na kinuha
Sa loob ng isang pribadong opisina sa Makati, nakaupo sina Adrian Herrera at Gabe Santiago habang nakalatag ang ilang kontrata at mga folder ng proyekto. Tahimik na nagbabasa si Gabe, samantalang si Adrian ay naglalaro ng ballpen sa kanyang kamay.“Bro, you mean… the boss behind Ayala Heights?” biglang tanong ni Adrian at tinaasan ng kilay si Gabe.“That’s pretty close. Kung hindi man siya mismo ang babaeng sinasabi mo na nakita mo, siguradong konektado siya doon. After all, talagang sala ang mga pwedeng makabili ng property sa village na iyon.”Napailing si Adrian at napakunot ang noo. “What do you think this boss wants? Just take the money, right? Kahit pagbebenta ng bahay, dumadaan sa background checks. Pero itong taong ‘to… parang sobrang lawak ng intelligence network niya.”Ipinaikot-ikot ni Gabe ang ballpen sa daliri nya habang nag-iisip. “Maybe may espesyal na sentimental value ang bahay na ‘yon. Ayaw niyang mapunta sa maling kamay o talagang maselan lang sya.”“Sentimental val
Ninoy Aquino International Airport (NAIA), Manila.Lumabas mula sa paliparan ang isang dalagang nakasuot ng simpleng puting damit at maskara sa mukha. Bitbit niya ang kanyang maleta habang tahimik na naglalakad sa gitna ng dagsa ng mga tao. Mapungay ang kanyang mga mata na wari’y may tinatagong sikreto. Sa tainga niya ay nakakabit ang maliit na headset.Bahagya niya tinapik ang headset sa kanyang tenga para sagutin ang isang tawag. Mahina ang boses na may halong pagod, sumagot siya sa kabilang linya. “Hey, I'm already in Manila. But old man, do we really have to recognize our relatives?”Mula sa kabilang linya, biglang bumungad ang boses ng isang matandang lalaki.“What do you think? We’re already in Manila, why would you go back if you don’t recognize them?”Bahagyang ngumiti ang dalaga ng marinig ang boses ng matandang lalaki. “Don’t I still have a business here? If it doesn’t work out, I tell you, I’ll go to Ateneo or UP and teach them a few classes. I’m busy, you know.”Halos ma







