Kabanata 4: Pagbabalik sa Pamilya Valencia

‘Damn… I only know how to kill, not comfort people!’ Luna thought to herself.

Ngunit kahiti na ganoon, sa unang pagkakataon, hinayaan niyang madama ang init ng yakap ng isang ina.

Dahan-dahang hinaplos ni Luna ang balikat ni Marietta para pakalmahin ito. “M-Mom… please… don’t cry.”

Bahagya namang humina ang pag-iyak ni Marietta dahil sa kaniyan sinabi, pero mahigpit pa rin siyang yakap nito, parang ayaw siyang pakawalan.

Lumapit si Roberto, ang kanilang ama, para yakapin silang dalawa, ngunit agad na humaguhol si Marietta. “My daughter… she’s mine,” rinig ni Luna na bulong ng kaniyang ina.

Hindi na matiis ni Luna ang bigat ng tensyon. “Mom, you’ve been standing for so long, your feet must be tired po.”

“Yes! Come inside already! Why are you just standing there? Don’t tire out my daughter!” sabi ni Roberto habang inaakay na si Luna sa loob ng villa.

Sumunod naman si Marietta at ang tatlong kapatid na sina Miguel, Angelo at Michael, tahimik ngunit puno ng damdamin. Hindi nila inasahan na ganito kabilis at ganito ka-ayos ang muling pagkikita nilang pamilya.

Dinala ni Marietta si Luna sa sofa, mahigpit pa rin niyang hinahawakan ang kamay nito. Gumagalaw ang kanyang mga labi na parang may gustong sabihin, pero nilamon ng luha ang kanyang boses.

Nakaramdam ng kakaibang kirot sa dibdib si Luna at mabilis niyang kinuha ang malapit na tissue para punasan ang mga luha ng ina. Nang itutok niya ang tingin sa kanyang ama at kapatid, napansin niyang nakangiti na ang lahat sa kaniya.

Ang anak nila… ang kapatid nila… buhay at nasa harap nila.

Lumapit si Roberto sa sofa at niyakap sila ni Marietta at Luna. Puno na rin ang kanyang mga mata ng luha habang sinasabi, “I’m so happy you’re here, a-anak… truly happy… it feels amazing. Ako ang Daddy mo, anak…”

Si Michael na nakaupo sa kanan ni Luna, ay humiling, “Our little moon… can you roll up your right sleeve?”

Napatingin si Luna, nagtataka, pero ginawa niya ang sabi ng kapatid.

Dumikit si Michael sa braso ni Luna. Nang magkita ang kanilang mga marka sa balat, napangiti si Luna. Parehong may marka ang kanilang braso, isang hugis na “S,” simbolo ng kanilang pagkakapatid.

Ang nakatayo naman sa kanilang tabi na si Angelo ay hindi mapakali. Medyo naiinggit siya sa sandaling iyon, ngunit hindi niya masabi ang nasa isipan. Tinignan lang niya si Luna ng maigi, pero hindi nagtagumpay sa pagpapansin.

“Kuya, why didn’t you call us beforehand? Na-solo mo na tuloy agad si Baby sis!” biro ni Angelo.

“I called you after the report came out,” mahinahong sagot ni Miguel, sabay higop ng kape.

“What the hell?” nilakihan ng mata ni Angelo si Miguel

Hindi man tumingin si Luna, may konting ngiti naman sa labi niya. “Do you know who looked for me? Luna herself. We had lunch earlier and he chose my meal for me.”

Napaka-inis ni Angelo, gusto sana niyang sampalin ang kapatid, pero pinigilan niya ang sarili.

Pagkatapos humupa ang emosyon ni Marietta, inakay niya si Luna sa itaas, sinusundan ng tatlong lalaki.

“We kept your room all these years. The helper cleans it every day, waiting for the day you return. I’ll show it to you, and if you don’t like it, we can change it,” paliwanag ni Marietta.

Pagpasok sa kwarto, nakita ni Luna ang Scandinavian-style na silid, may mga lumang litrato niya sa mesa. Agad naramdaman ni Luna ang init ng mga alaala.

Napatingin si Luna sa paligid, at naisip ni Marietta na baka hindi niya nagustuhan ang nakikita sa kwarto nito noong bata pa. Kinabahan siya at pinisil ang mga palad bago nagsalita. “Do you like it, my daughter? If not, we can change it right away. Just say it.”

“No, I like it. Thank you, Mom,” sagot ni Luna, nagngingiti ng bahagya.

“As long as you like it, I’ll send seasonal clothes, shoes, and bags for you to choose from. We’ll fill your closet with options!” sabay ngiti ni Marietta at hinawakan ang kamay ni Luna.

Pakiramdam ni Luna, kahit mayaman at may suot na mamahaling damit, mas nagiging espesyal ng maramdaman nya ang pagmamahal ng isang pamilya.

Ilang saglit pa ay muling nagsalita si Miguel. “Why don’t we go downstairs first so Luna can rest?”

Kahit nag-aalangan si Marietta, pilit na sinabi ni Miguel, “Mom, she hasn’t had your favorite braised short ribs in a long time. She used to love them.”

“Yes, I’ll do that. Rest first, my little moon, I’ll call you when it’s time for dinner,” sabi ni Marietta, kaagad naman na sumunod si Roberto at mga anak na lalaki.

Nang maiwan na lang sa loob si Luna, humarap siya sa kama at inabot ang isang lumang larawan. Ramdam niya ang kakaibang damdamin, hindi ang palaging pait, kundi kasiyahan.

Habang nakahiga sa dati niyang kama, biglang tumunog ang video call mula kay Nikki.

Pagkakonek, tiningnan ni Nikki ang background. “Luna, nasa mga Valencia ka na ba?”

“Yes,” sagot niya.

“No wonder the bed looks different. How’s it going?” tanong ni Nikki, may tono ng alam na.

“I’m fine, not bad.”

“That’s good. Then take care of yourself. I’ll talk to you later to catch up. Tumawag lang ako para sandaling mangamusta,” sabi ni Nikki.

“Please pick out some gifts for me at the manor, and have someone send them over. I want them tomorrow.” Utos naman ni Luna kay Nikki bago pa nito tuluyang maputol ang tawag.

“Tsk tsk tsk, may nag-iba na ba dahil nakilala mo na ang totoo mong pamilya? You usually don’t let me touch them. Halos sakalin mo na nga ako nang minsan kung hindi ka lang napigilan ni Marcus! But anyway, that’s our past. So, okay, how many do you want?”

“You can prepare it as you like. Alam mong… wala pa akong experience sa mga ganito. Anyway, there will be one for each family member of the Valencia family. You can arrange the gifts for the younger generation, tapos, pwede ka na ring pumili ng para sa;yo. Bayad ko na sa abala.”

“Okay, Ms. Valencia~ I promise to arrange it for you. It will arrive tomorrow morning. Wait mo na lang.”

“Yes, okay,” sagot ni Luna, at pinutol ang tawag.

Humihiga si Luna sa kama, medyo antok na antok. Pagkatapos ng ilang sandali may kumatok sa pinto. Agad namang bumukas ang mga mata ni Luna at umupo siya.

Bago pa man siya makapagsalita, dahan-dahang itinulak ni Angelo ang pinto at tumingin sa kanya na may halong lambing at kirot sa mga mata.

“Hello? Are you awake, L-Luna? Dumating na daw ang mga bagong dating mula sa mall. Do you want to go downstairs and pick some?”

“Okay, I’ll go,” sagot niya, pumasok sa banyo para hugasan ang mukha, saka bumaba kasama si Angelo.

Habang naglalakad, hinawakan ni Angelo ang kamay ni Luna, bahagya lang, ngunit ramdam niya ang init ng palad ng nawalay na kapatid. Walang pagsidlan ang tuwa niya.

Pagdating sa living room, napuno ang silid ng madaming sales people na abala sa pag-aayos ng mga damit sa mga rack.

“Just pick what you like, our little moon. If you don’t like it, okay lang. The next section is custom brands, you can have them custom made too,” paliwanag ni Angelo.

“Okay,” sagot ni Luna, saka pinili niya ang mga bagay na gusto niya, at inayos naman ng mga staff ang natitira sa closet.

Pagkatapos umalis ang mga staff, nakaupo lang si Luna sa sofa.

“Look at me,” tawag ni Angelo sa tabi.

Tumingin si Luna sa tawag ng kapatid, sakto naman noon ay ang shutter click mula sa camera. Kinuhanan pala siya ni Angelo ng stolen shot.

“It turns out so beautiful! Can I post it on I*******m, Luna?”

“Go ahead,” sagot niya.

Agad na trending sa I*******m ang post na iyon ni Angelo.

[@gelovalencia: My long lost sister finally came home today! Meet Luna Valencia]

Maraming pumuri sa ganda ni Luna, may ilan ding baliw na nagduda sa comment section ng post.

[Ang ganda naman, parang artista! Welcome home, Miss Luna😍]

[Wait… totoo ba ‘to? Sister daw pero baka bagong talent lang ng Valencia Entertainment.]

[Grabe, baka kalaguyo lang at ginawang “sister” para hindi halata 😂]

[Haha, ang official Valencia account walang post. Fake news ito, mga besh.]

[Obvious na retokada. Natural beauty? Asa pa kayo!]

Hindi nagpatinag si Angelo at sinagot ang mga negative comments na iyon. If it is him, okay lang, ngunit hindi nila pwedeng kantiin ang kaniyang kapatid.

[@gelovalencia: Promote a new talent? The company is mine. Why would I promote someone else for clout?]

[@gelovalencia: I’m proud and happy. I want to be the first to officially announce my younger sister. May reklamo?]

[@gelovalencia: Plastic surgery daw? Kung may aayusin man, utak n’yo muna siguro ang dapat unahin.]

At habang patuloy ang halu-halong komento, may nagpasabog pa ng kilig:

[Grabe, parang love team ang vibes! Ang hirap paniwalaan na magkapatid sila. Ship!]

Sa gilid, napansin ni Luna ang kapatid na kanina’y todo-ngiti, pero ngayon ay halos lamunin ang cellphone sa sobrang inis.

Tinawagan ni Angelo ang Special Assistant para ipost ang paternity test report sa official I*******m.

Pagkatapos mapatigil sa tawag, iniabot niya ang kamay at hinaplos ang ulo ni Luna. “Little moon, your brother didn’t think properly and caused you to feel upset today.”

No? I don’t know what happened. What did I feel wronged about? But I think it’s the netizens saying negative things. So, at that moment, the easiest thing Luna to do was just shake her head.

Nang makita niya ang maayos at mahinahong anyo ni Luna, doon na lumambot ang puso ni Angelo at mas lalong nanaig ang kanyang guilt.

Agad niyang hiningi sa sekretarya ni Miguel na si Reyes ang opisyal na account at password, at siya mismo ang nag-repost, kalakip ang paternity test report.

At sa mismong sandaling iyon, nagsimulang bumaha ang notifications. Pero isang comment ang mabilis na lumabas ngunit hindi na napansin ni Angelo.

[Anonymous: Nice try, but you can’t hide the truth forever.]