LOGINPagpasok sa silid-opisina, kinuha ni Lolo Cristobal Valencia ang isang dokumento mula sa drawer at inilagay ito sa harap ni Luna. May ngiti sa mukha niya nang sabihin—
“Ito ang plano ni Lolo nang ipinanganak ka. Dapat sana ay ibigay ko sa’yo noong ikaw ay gaganap na sa coming-of-age mo, pero isang taon itong naantala.”Kinuha ni Luna ang dokumento upang tingnan at laking gulat niya nang makita na ito ay share transfer lahat ng shares ni Lolo Cristobal, buong 15%, ay ililipat sa kanya?!“Lolo… I don’t…” panimula ni Luna.“Why not?! I told you, this is for you and that’s final! No one can object, and they have no right to make this decision!” sagot ni Lolo Cristobal, halatang puno ng determinasyon.Napabuntong-hininga si Luna. “You know, Lolo, that’s not what I mean. Hindi naman po ako nagkukulang sa pera.”“Ano?! You don’t lack money, kaya parang minamaliit mo ang maliit na bagay ko?” nagalit si Lolo Cristobal.NapailingPagpasok sa silid-opisina, kinuha ni Lolo Cristobal Valencia ang isang dokumento mula sa drawer at inilagay ito sa harap ni Luna. May ngiti sa mukha niya nang sabihin—“Ito ang plano ni Lolo nang ipinanganak ka. Dapat sana ay ibigay ko sa’yo noong ikaw ay gaganap na sa coming-of-age mo, pero isang taon itong naantala.”Kinuha ni Luna ang dokumento upang tingnan at laking gulat niya nang makita na ito ay share transfer lahat ng shares ni Lolo Cristobal, buong 15%, ay ililipat sa kanya?!“Lolo… I don’t…” panimula ni Luna.“Why not?! I told you, this is for you and that’s final! No one can object, and they have no right to make this decision!” sagot ni Lolo Cristobal, halatang puno ng determinasyon.Napabuntong-hininga si Luna. “You know, Lolo, that’s not what I mean. Hindi naman po ako nagkukulang sa pera.”“Ano?! You don’t lack money, kaya parang minamaliit mo ang maliit na bagay ko?” nagalit si Lolo Cristobal.Napailing
Ang lumang tahanan ng pamilya Valencia ay matatagpuan sa kalagitnaan ng isang bundok. Sa paglipas ng mga taon, ilang beses na itong pinalawak hanggang sa maging isang marangyang manor. Malawak, tahimik, at napapaligiran ng luntiang taniman.Si Don Cristobal Valencia at Doña Soledad Valencia ay may dalawang anak na lalaki, si Roberto Valencia mismo at ang kanyang nakatatandang kapatid na si Ricardo Valencia. Si Ricardo ay piniling pumasok sa pulitika, kaya’t si Roberto ang nagmana at nagpapatakbo ng mga negosyo ng pamilya. Sa kanyang pamumuno, mas lalo pang lumago ang yaman at pangalan ng mga Valencia.Nang kalaunan, parehas sila nag-asawa at nagkaroon ng kani-kanilang mga anak. Hindi tulad ng ibang pamilyang mayaman na madalas masira dahil sa pag-aagawan ng mana, nanatiling buo at payapa ang mga Valencia. Sa kanila, walang trono na kailangang agawan, sapat ang kayamanan ng pamilya para sa lahat. Ang pera, sa totoo lang, isa lamang numerong hindi kailanman mauubos.
Pagkapapirma ni Luna sa kontrata, nakahinga siya ng maluwag. Parang nabunutan ng tinik sa dibdib. Pawis na pawis siya kaya agad siyang umakyat para maglinis ng katawan. Pagkaligo niya, bumaba ulit siya sa sala kung saan naroon na si Miguel parehong tahimik, kanya-kanyang ginagawa, pero ramdam ang maayos na samahan ng magkapatid. Minsan, hindi naman kailangan ng salita para maramdaman ang kapayapaan. Pagkatapos mag-agahan nina Roberto at Marietta, agad lumapit si Luna sa kanila dala ang ilang kahon. “Mom, Dad, these are for you,” sabi niya sabay abot ng mga regalo. Napakunot ang noo ni Marietta. “Ha? Kailan ka pa lumabas para bumili ng gift, Luna?” Ngumiti si Luna. “Hindi po ako lumabas. These were sent over earlier. Tingnan n’yo po kung magugustuhan n’yo.” Binuksan ni Roberto ang kahon at lumabas mula roon ang isang jade thumb ring na makintab at halatang mamahalin. Samantalang ang kay Marietta naman ay isang set ng blue diamond jewelry, isang kwintas, hikaw, at pulseras na kumiki
Maaga pa lang, biglang nagising si Marietta pawis na pawis, habol ang hininga, at kabadong-kabado. May malamig na pakiramdam na gumapang mula dibdib hanggang batok, na para bang may masamang mangyayari. Hindi niya alam kung bakit, pero ramdam niyang may mali. Agad siyang tumakbo pabalik sa kanilang silid at marahas na ginising ang natutulog niyang asawa. “Roberto! Roberto, gising! Nasaan si Luna? Wala si Luna! Nasaan ang anak natin?!” Napabalikwas si Roberto, paos pa ang boses at halatang bagong gising. “Ha? Si Luna? Baka naman tulog pa ’yon, hon. Maaga pa, diba?” Pero umiiyak na si Marietta habang kumakapit sa braso ng asawa. “Hindi siya nandon! Pinuntahan ko na ang kwarto niya wala siya, Roberto. Wala na ang anak natin…” Agad siyang natauhan. Napaupo si Roberto at kumunot ang noo. “Paano mangyayari ‘yon? Tiningnan mo na ba sa ibaba? Baka naman gising na siya, nagkakape, o lumabas sandali.” “Naku, hindi ko na naisip! Nataranta na ako kaya tumakbo agad ako rito!” Halos maiyak si M
Nag-vibrate ang telepono ni Luna. Tiningnan niya ito at nakita na si Marcus ang tumawag. Kumuha ito ng mga screenshot ng I*******m posts ni Luna at ni Angelo Valencia, pati na rin ng ilang malisyosong komento. “Luna, how can you tolerate this? How about I get involved on behalf of the company?” Napatulala si Luna sa galaw ng kanyang kapatid na lalaki. So this is what it feels like… to have a family that protects you. Not the other way around. Ngunit hindi siya basta-basta natitinag. Alam niyang ang relasyon ay laging two-way street. Kaya’t ang tanging naisagot niya ay isang maikling, ngunit makahulugang “Okay,” Nanlamig si Marcus nang makita ang reply. She agreed? Right away? Halos mabitawan niya ang telepono sa pagkagulat. Ngunit agad din siyang nagbalik sa realidad. Ngunit kung hindi siya papayag, maaari niyang ipagpatuloy ang paghihiganti sa ibang paraan. Tinap ni Marcus ang mesa nang mariin. “Notify the legal and network departments. Meeting, now. It’s time to get to work.”
‘Damn… I only know how to kill, not comfort people!’ Luna thought to herself. Ngunit kahiti na ganoon, sa unang pagkakataon, hinayaan niyang madama ang init ng yakap ng isang ina. Dahan-dahang hinaplos ni Luna ang balikat ni Marietta para pakalmahin ito. “M-Mom… please… don’t cry.” Bahagya namang humina ang pag-iyak ni Marietta dahil sa kaniyan sinabi, pero mahigpit pa rin siyang yakap nito, parang ayaw siyang pakawalan. Lumapit si Roberto, ang kanilang ama, para yakapin silang dalawa, ngunit agad na humaguhol si Marietta. “My daughter… she’s mine,” rinig ni Luna na bulong ng kaniyang ina. Hindi na matiis ni Luna ang bigat ng tensyon. “Mom, you’ve been standing for so long, your feet must be tired po.” “Yes! Come inside already! Why are you just standing there? Don’t tire out my daughter!” sabi ni Roberto habang inaakay na si Luna sa loob ng villa. Sumunod naman si Marietta at ang tatlong kapatid na sina Miguel, Angelo at Michael, tahimik ngunit puno ng damdamin. Hindi nila ina







