All Chapters of The Lost Heiress' Secret Obsession: Chapter 1 - Chapter 9

Sa loob ng isang pribadong opisina sa Makati, nakaupo sina Adrian Herrera at Gabe Santiago habang nakalatag ang ilang kontrata at mga folder ng proyekto. Tahimik na nagbabasa si Gabe, samantalang si Adrian ay naglalaro ng ballpen sa kanyang kamay. “Bro, you mean… the boss behind Ayala Heights?” biglang tanong ni Adrian at tinaasan ng kilay si Gabe. “That’s pretty close. Kung hindi man siya mismo ang babaeng sinasabi mo na nakita mo, siguradong konektado siya doon. After all, talagang sala ang mga pwedeng makabili ng property sa village na iyon.” Napailing si Adrian at napakunot ang noo. “What do you think this boss wants? Just take the money, right? Kahit pagbebenta ng bahay, dumadaan sa background checks. Pero itong taong ‘to… parang sobrang lawak ng intelligence network niya.” Ipinaikot-ikot ni Gabe ang ballpen sa daliri nya habang nag-iisip. “Maybe may espesyal na sentimental value ang bahay na ‘yon. Ayaw niyang mapunta sa maling kamay o talagang maselan lang sya.” “Sentimental

‘Damn… I only know how to kill, not comfort people!’ Luna thought to herself. Ngunit kahiti na ganoon, sa unang pagkakataon, hinayaan niyang madama ang init ng yakap ng isang ina. Dahan-dahang hinaplos ni Luna ang balikat ni Marietta para pakalmahin ito. “M-Mom… please… don’t cry.” Bahagya namang humina ang pag-iyak ni Marietta dahil sa kaniyan sinabi, pero mahigpit pa rin siyang yakap nito, parang ayaw siyang pakawalan. Lumapit si Roberto, ang kanilang ama, para yakapin silang dalawa, ngunit agad na humaguhol si Marietta. “My daughter… she’s mine,” rinig ni Luna na bulong ng kaniyang ina. Hindi na matiis ni Luna ang bigat ng tensyon. “Mom, you’ve been standing for so long, your feet must be tired po.” “Yes! Come inside already! Why are you just standing there? Don’t tire out my daughter!” sabi ni Roberto habang inaakay na si Luna sa loob ng villa. Sumunod naman si Marietta at ang tatlong kapatid na sina Miguel, Angelo at Michael, tahimik ngunit puno ng damdamin. Hindi nila ina

Maaga pa lang, biglang nagising si Marietta pawis na pawis, habol ang hininga, at kabadong-kabado. May malamig na pakiramdam na gumapang mula dibdib hanggang batok, na para bang may masamang mangyayari. Hindi niya alam kung bakit, pero ramdam niyang may mali. Agad siyang tumakbo pabalik sa kanilang silid at marahas na ginising ang natutulog niyang asawa. “Roberto! Roberto, gising! Nasaan si Luna? Wala si Luna! Nasaan ang anak natin?!” Napabalikwas si Roberto, paos pa ang boses at halatang bagong gising. “Ha? Si Luna? Baka naman tulog pa ’yon, hon. Maaga pa, diba?” Pero umiiyak na si Marietta habang kumakapit sa braso ng asawa. “Hindi siya nandon! Pinuntahan ko na ang kwarto niya wala siya, Roberto. Wala na ang anak natin…” Agad siyang natauhan. Napaupo si Roberto at kumunot ang noo. “Paano mangyayari ‘yon? Tiningnan mo na ba sa ibaba? Baka naman gising na siya, nagkakape, o lumabas sandali.” “Naku, hindi ko na naisip! Nataranta na ako kaya tumakbo agad ako rito!” Halos maiyak si M

Ang lumang tahanan ng pamilya Valencia ay matatagpuan sa kalagitnaan ng isang bundok. Sa paglipas ng mga taon, ilang beses na itong pinalawak hanggang sa maging isang marangyang manor. Malawak, tahimik, at napapaligiran ng luntiang taniman.Si Don Cristobal Valencia at Doña Soledad Valencia ay may dalawang anak na lalaki, si Roberto Valencia mismo at ang kanyang nakatatandang kapatid na si Ricardo Valencia. Si Ricardo ay piniling pumasok sa pulitika, kaya’t si Roberto ang nagmana at nagpapatakbo ng mga negosyo ng pamilya. Sa kanyang pamumuno, mas lalo pang lumago ang yaman at pangalan ng mga Valencia.Nang kalaunan, parehas sila nag-asawa at nagkaroon ng kani-kanilang mga anak. Hindi tulad ng ibang pamilyang mayaman na madalas masira dahil sa pag-aagawan ng mana, nanatiling buo at payapa ang mga Valencia. Sa kanila, walang trono na kailangang agawan, sapat ang kayamanan ng pamilya para sa lahat. Ang pera, sa totoo lang, isa lamang numerong hindi kailanman mauubos.