Chapter 6

Six Years Later

Eksaktong anim na taon matapos umalis si Tyrra sa kanyang ama at umalis ng bansa sa umaga ng kanyang kasal, bumalik siya kasama si Samantha, ang kanyang limang taong gulang na anak na babae, at si Maya, ang kanilang pinagkakatiwalaang yaya sa loob ng maraming taon.

Anim na taon na ang nakalilipas, hindi lamang siya umalis sa kanyang tahanan, siya ay umalis ng bansa, at ngayon, siya ay babalik. Hindi dahil may pagnanais siyang harapin ang kanyang nakaraan o harapin ang kanyang ama, ngunit dahil gusto niyang bumalik sa bansang kanyang sinilangan kasama ang kanyang maliit na babae.

Ang mga larawan ng nakalipas na anim na taon ay kumikislap sa kanyang mga mata- ang panlilinlang ni Flavier, ang pagtataksil ni Grace, ang biglaang pag-alis, ang kalungkutan ng isang banyagang lupain, at ang hindi inaasahang pagbubuntis.

Isang matinding galit ang bumalot sa kanya nang maisip niya ang ultimatum sa kanya ng kanyang ama noong umagang iyon anim na taon na ang nakararaan- ang pagpapakasal kay Flavier o ang paghihiwalay.

"Dapat mas nahawakan niya ito," she muttered under her breath as she always do when she replay the incident in her head.

Nasasaktan at nagagalit pa rin siya sa tuwing naaalala niya kung ano ang naging reaksyon ng kanyang ama na dapat sana ay pilit na lamang nitong ipagtatapat ang dahilan kung bakit niya ipinagpaliban ang kasal.

Ang lahat ng iyon ay hindi mahalaga ngayon. Ang mahalaga lang ay ang kanyang maliit na babae. Si Samantha na ngayon ang kagalakan ng kanyang buhay, at ang pinakamagandang bahagi ng kanyang buhay ay ang pagiging ina ni Samantha.

Habang nakatingin kay Samantha na mahimbing na natutulog at nakahiga sa tabi niya, sumilay ang isang maningning na ngiti sa mukha ni Tyrra. "My bundle of joy," bulong niya, puno ng emosyon ang boses habang yumuyuko at hinalikan ang noo ni Samantha.

Si Samantha, na naramdaman ang labi ng kanyang ina, inaantok na idinilat ang kanyang mga mata at ibinalik ang ngiti bago tumalikod.

Sa pagtingin sa asul na mga mata ni Samantha na pinaniniwalaan niyang minana ni Samantha sa kanyang ama, lumitaw ang alaala ng kanyang masayang gabi kasama ang estranghero.

Itinulak niya ang alaala sa isang tabi, ayaw niyang isipin ito o ang tungkol sa estranghero na nagbigay sa kanya ng pinakamagandang kasarian ng kanyang buhay, at ang pinakamagandang regalo sa kanyang buhay- si Samantha.

Ayaw niyang isipin kung paano siya natulog sa isang estranghero na hindi niya alam ang pangalan, at ang mukha ay hindi niya maalala, sa desperadong pagtatangka na pawiin ang sakit ng pagkakanulo.

Hindi mahalaga kung gaano kahusay ang pakikipagtalik, o ang katotohanan na kung minsan ay iniisip niya kung paano pinamamahalaan ng isang perpektong estranghero ang kanyang pakiramdam na napakasarap, hindi niya nais na isipin iyon. Lalo na kapag hindi siya sigurado na makikilala niya ang estranghero kung sakaling magkrus ang landas niya muli.

Habang hinahatid sila ng taksi sa kanilang nakareserbang hotel, walang katapusang daldal si Samantha habang nakatingin sa labas ng bintana na nagtatanong na masayang sinagot ni Maya, habang si Tyrra naman ay abala sa kanyang iniisip.

Naputol ang kanyang pag-iisip dahil sa boses ng taxi driver. "Narito na tayo, ma'am," anunsyo niya, huminto sa harap ng Luxurious Domino's Palace Hotel.

Nagpasalamat si Tyrra sa kanya, bahagyang nakanguso habang nagbabayad ng pamasahe habang bumababa sa taksi ang kanyang mga singil.

Sa sandaling tumalikod si Tyrra para pumasok sa hotel, napahinto siya nang bigla niyang naisip na nakatayo siya sa harap ng parehong Hotel kung saan siya nagpalipas ng gabi kasama ang estranghero na iyon anim na taon na ang nakakaraan.

Nang irekomenda sa kanya ang The Domino's Palace bilang isang child-friendly Hotel, hindi niya masyadong inisip ito bago nagpareserba dito.

Nagkataon lang ba na ito ang unang lugar na tinutuluyan niya pagkatapos ng anim na taon? Ang mismong lugar kung saan siya ginugol kagabi dito, at kung saan ipinaglihi ang kanyang anak?

Ang isang buhol ng nerbiyos na pananabik ay humigpit sa tiyan ni Tyrra. Ito ay isang kakaibang pagkakataon, isang buong bilog na sandali na parehong hindi mapakali at nagpasaya sa kanya.

Ang mga alaala, mapait na matamis ay kumikislap sa gilid ng kanyang isipan ngunit mabilis niyang itinulak iyon at huminga ng malalim para pakalmahin ang sarili.

Sa pagpasok ni Tyrra at ng kanyang maliit na tauhan sa lobby ng hotel, isang naka-unipormeng pigura ang lumitaw, na dali-daling hinahagod ang kanilang mga bagahe.

"Welcome to The Domino's Palace, ma'am. Let me help with your bags," alok niya, binuhat na ang mga maleta.

Tyrra nodded, murmuring her thanks bago bumaling kay Maya, “You both can sit over there while I check us in,” Tyrra instructed Maya.

Napuno ng aktibidad ang lobby. Ang mga kristal na chandelier ay kumikislap sa itaas, na nagbibigay ng malambot na glow sa mga malalambot na armchair at ginintuan na mga picture frame.

Kinuha ang kamay ni Samantha na nanlalaki ang mga mata sa pagtataka, dinala siya ni Maya sa isang velvet sofa kung saan umupo silang dalawa, habang si Tyrra naman ay lumapit sa reception desk.

"Good evening. May reservation ako sa ilalim ni Tyrra Quinn."

Ang receptionist, isang batang babae na may maayang ngiti, ay nagsimulang mag-type sa kanyang computer. "Welcome, Ms. Quinn. Sandali lang habang kukunin ko ang reservation mo."

Samantala, umupo sina Maya at Samantha sa isang plush loveseat sa lobby. Umupo si Maya na may mapayapa na ekspresyon, pinagmamasdan si Samantha habang pinagmamasdan ang paligid, ang kanyang malapad na asul na mga mata ay nakikita ang kagandahan ng hotel.

Sa tapat nila, nahagip ng mata ni Samantha ang isang pigurang nakayuko sa isang telepono. Sinabunutan siya ng curiosity, at lumapit siya sa gilid ng sofa, napatitig ang tingin sa lalaki.

As if sensing her stare, he lifted hisulo. Isang ngiti, mainit at totoo, ang gumuhit sa gilid ng kanyang mga mata nang makita niya ang batang babae na diretsong nakatitig sa kanya, ang mga mata nito ay kumikinang sa pag-usisa.

“Hello, maliit!” Magiliw na ngiti ang bati ni Lemar habang pinagmamasdan ang magandang maliit na batang babae sa kanyang harapan.

"Mister, masama sa mata mo ang paghawak ng teleponong iyon sa iyong mukha!" She declared, her voice clear and piping habang nakaturo sa phone niya.

“Sammy!” Saway ni Maya, pero tumawa si Lemar, a genuine sound that rumbled pleasantly as he lowered his phone, and Samantha's face light up in response.

"Tama ba?" tanong niya, amusement dancing in his eyes. "Sino ang nagsabi sa iyo niyan anak?"

“Mommy ko,” sagot ni Samantha na may pagkaseryoso ng isang batang nagbibigay ng karunungan.

Nalipat ang tingin ni Lemar kay Maya, na ngayon ay nanonood sa pakikipag-ugnayan na may banayad na amusement. Inakala niyang siya ang ina ni Samantha at inalok siya ng magalang na tango. Pagkatapos ay bumaling siya kay Samantha. "Well, ang bait ng mommy mo. Salamat sa pag-aalaga sa akin, Sammy."

“Paano mo nalaman ang pangalan ko?” Tanong ni Samantha, nanlaki ang mga mata sa pagtataka, at ngumisi si Lemar.

“A little birdie told me,” aniya, kahit ngayon lang niya narinig na tinawag siya ni Maya bilang Sammy, “Can I call you Sam?”

Masiglang tumango si Samantha. “Anong pangalan mo?”

"My name is Rek. Sa hotel ka ba tumutuloy, Sam?"

Si Samantha, na sabik na magbahagi, ay masiglang tumango. "Oo! Magkakaroon tayo ng isang napakagandang silid," sabi niya, ang kanyang pananabik ay bumubulusok.

Napangiti si Lemar. "That sounds wonderful. Dapat mong subukan ang playground ng hotel. Sobrang saya."

Nanlaki ang mata ni Samantha. "Laruan?"

Humalakhak si Lemar. "Eksakto! Mga slide, swing, isang buong jungle gym - paraiso ito ng bata."

Kitang-kita ang excitement ni Samantha nang lumingon siya kay Maya. "Pwede ba tayong pumunta?" pagmamakaawa niya, tumalbog sa kanyang upuan.

“If you’re a good girl, we can go tomorrow,” saad ni Maya.

“I promise to be good,” sabi ni Samantha, at ngumiti si Lemar.

Bumalik si Samantha sa kanya, "Magkapareho tayo ng kulay ng mata," sabi nito sa kanya, at tumango si Lemar.

"Ginagawa natin iyon. Siguro ito ay isang senyales na dapat tayong maging magkaibigan," sabi niya, at umiling siya.

"Hindi ako dapat makipagkaibigan sa mga estranghero," sabi niya, ang kanyang ekspresyon ay inosente.

“I’m not exactly a stranger anymore since you know my name and we are going to be neighbors for some days since we both lived here,” paliwanag niya.

"Dito ka rin nakatira? Magiging kasing ganda ba ng kwarto natin?" Tanong niya, at tumawa ng malalim at nakabubusog si Lemar.

"Yes, I do. I've been living here for years. And my room is the nicest in the Hotel," aniya at nag-form ng maliit na 'o' ang bibig niya sa pagtataka.

"Wala kang nanay at bahay?"

"Mayroon akong mommy at bahay. Ang hotel na ito ay tahanan ko rin dahil pagmamay-ari ko ito."

Lalong nanlaki ang mga mata ni Samantha, at magtatanong pa sana siya nang si Maya, na kanina pa nakikinig sa palitan na may pag-iingat na ngiti, ay nakipagpalitan ng tingin kay Tyrra, na katatapos lang mag-check in at sumenyas sa kanya na sumama.

"Oras na para umalis, Sammy," sabi ni Maya habang bumangon, "Ngayon salamat kay Mr Rek sa kanyang oras," sabi ni Maya habang hinawakan ang kamay ni Samantha.

“Salamat, Mr. Rek,” magalang na sabi ni Samantha.

Ngumiti si Lemar sa kanya. "Enjoy the playground before you leave," aniya, at binigyan siya ni Maya ng magalang na tango bago umalis kasama si Samantha.

Napasandal si Lemar sa kanyang upuan, napalitan ng pag-aalalang simangot ang kaninang ngiti. Bagama't siya ay mahilig sa mga bata, ang maliit na batang babae, si Sam, sa kanyang matingkad na mga mata at mapang-utos na mga pahayag, ay pumukaw ng isang bagay na hindi inaasahan sa loob niya. Isang init, isang lambing na hindi niya maipaliwanag, at sa ilang kadahilanan, gusto niya itong makita muli.

Umiling si Lemar, inalis ang kakaibang pakiramdam nang ibinalik niya ang atensyon sa kanyang telepono. Sa pagkakataong ito, sinigurado niyang hindi masyadong ilapit sa mukha niya ang telepono.