Share

Chapter 6

Penulis: Sky_1431
last update Terakhir Diperbarui: 2025-09-24 02:54:02

Pigil ang hiningang nakapikit si Russell habang patuloy na binubunot ni Kurt ang balang tumama sa kanyang hita. Si Marcelo ang personal niyang doktor at matagal ng kaibigan.

"How many bullets do I have to deal with, Russ?" Iritado man ang tinig ay halata namang nag-aalala ito para sa kaibigan.

"Ang mahalaga ay buhay pa rin," nakangising sagot ni Russell kahit na halos naliligo na siya sa sarili niyang pawis.

"Hindi man lang tumatalab ang anesthesia sa iyo."

"Makapal na yata ang balat ko," biro niya pa kahit hindi na maipinta ang kanyang mukha.

"Ang sabihin mo gabi-gabi ka na lang lango sa alak. Lagi ka na ngang natatamaan ng bala, hindi ka pa conscious sa mga kinakain o iniinom mo," sermon nito sa kanya. "Kung ayaw mong maagang mawalan ng tatay si Amora, umayos ka naman."

Natahimik naman si Russell. Hindi niya naman masisisi ang kaibigan dahil tama naman ito.

Tatlong taon na rin ang nakalipas simula nang maging ganito siya. Gabi-gabi siyang umiinom hindi dahil sa lasenggero siya pero gusto niya lang makatulog kaagad.

"Isa pa," sabi pa ni Kurt habang sinisimulan nang tahiin ang sugat ni Russell. "Maglaan ka rin ng oras kay Amora. Iniwan na nga siya ni—"

"Don't dare to mention that woman's name..." bulong ni Russell pero puno iyon ng hinanakit.

Napahinga nang malalim si Kurt. "What I'm trying to say... ikaw na lang ang mayroon si Amora. Hindi mo naman maaasahan ang kapatid mo. Kaya alagaan mo naman ang sarili mo. Busy ako sa hospital at hindi sa lahat ng oras ay maaasahan mo ang tulong ko."

Nang marinig ang mga huling sinabi ni Kurt ay biglang nagbago ang mood ni Russell. "Naalala mo ba noong dumaan kami ni Amora sa hospital mo?"

Tumango si Russell. "At halos lahat ng security guard ay naghanap kay Amora."

"Exactly..." Umupo siya dahil tapos na si Kurt sa pagtatahi ng sugat niya. "She met someone there."

Umarko ang isang kilay ni Kurt. "Tapos tinawag niyang mommy? Wala ng bago pagdating kay Amora."

"Nope, iba sa pagkakataon na ito," umiiling na sagot ni Russell. "Kaagad na nahulog ang loob ni Amora kay Evie."

"Evie?" Ngayon ay dalawang kilay na ni Kurt ang nakataas. "Ibig sabihin ay nakipagkilala ka sa babae na iyon? Hmm... iba nga. Maganda siguro."

"Oo— ang ibig kong sabihin ay siya na ang yaya ni Amora." Kaagad na umiwas ng tingin si Russell.

"Agad-agad? Paano ka nakasisiguro na mapagkakatiwalaan ang Evie na iyon?" Para ng tatay si Kurt na kanina pa nanenermon sa anak niya.

"Chill!" natatawang sagot naman ni Russell. "When it comes to money, all is too easy."

"Huhh?"

"Naka-confine ang kapatid niya sa hospital mo at nangangailangan siya ng pera para sa operasyon nito. Alam kong hindi siya gagawa ng ikakapahamak niya o ng kapatid niya." Hindi alam ni Russell kung bakit ganoon na lang siya kasigurado na mapagkakatiwalaan nga si Evie. "I-Isa pa ay may nakabantay naman sa bawat kilos niya."

"Ohh... sa hospital ko, you say?" paninigurong tanong ni Kurt. "So ikaw ang magbabayad ng lahat?"

Tumango lang si Russell.

"Hindi ka ba lugi? Alam kong hindi problema sa iyo ang pera, pero..."

"Hindi," siguradong sagot ni Russell. "Dahil ngayon ko lang nakitang ganoon kasaya ang anak ko sa twing magkasama sila ni Evie."

Natigil sila sa pag-uusap nang tumunog ang intercom. "Boss, nakahanda na po ang hapunan."

Nasa underground sila— ang nagsisilbing hideout nila at hindi sila mahahanap ng mga kalaban kung sakali mang lusubin sila. Systematically protected ang buong compound ng Lacroix Residence. Ibig sabihin ay hindi sila basta-basta mapapasok ng kahit na sinong kalaban o ng mga hacker.

Nang nasa hapagkainan na sila ay kaagad na napansin ni Russell na magkaiba sila ng dessert ni Kurt. "Manang Lorna?"

Kaagad namang lumapit ang matanda. "Ano iyon?"

Parang mag-nanay lang ang turingan ng dalawa kaya hindi na kailangan ng pormalidad.

"Bakit magkaiba?" tanong naman ni Russell na parang batang nagsusumbong.

"Ahh," napangiti naman si Manang Lorna sa kung anong tinutukoy ni Russell. "Iyang cake na nasa platito mo ay ang ginawa nina Amora at Evie kanina. Bilin pa ni Evie na ibigay sa iyo iyan at siguraduhing kakainin mo."

Hindi maintindihan ni Russell kung bakit bigla na lang bumilis ang tibok ng puso niya. Hindi naman siya kinakabahan gaya na lang kapag nawawala si Amora. Hindi rin siya nag-aalala gaya ng sa twing umiiyak si Amora.

Huli niyang naramdaman ang ganito ay tatlong taon na ang nakalilipas— sa nanay ni Amora.

At sa loob ng tatlong taon na iyon ay bato na ang kanyang puso. Pero ito at sa simpleng cake na gawa ng isang babaeng hindi niya pa lubos na kilala ay nagwawala na ang puso niya.

"Pwede patikim?" tanong ni Kurt at akmang kukuha na ng cake gamit ang tinidor niya nang biglang ilayo iyon ni Russell sa kanya.

"Hindi mo ba narinig ang sinabi ni Manang Lorna? Para sa akin ito."

Ngumisi nang makahulugan si Kurt. "Curious na ako sa Evie na iyan, ha."

Hindi na iyon binigyang-pansin ni Russell at nakatitig na sa cake. Hindi siya natakam sa sa kanin at ulam dahil nasa cake na ang atensyon niya. Nang biglang may kung anong alaala ang pilit na kumakatok sa isipan niya.

Hindi niya maintindihan kung bakit parang pamilyar ang cake na iyon gayong marami naman siyang nakita at natikman na cake. Naisip niya na baka nakakakain na siya ng ganitong cake.

Hindi na siya makapaghintay at tinikman na nga ang cake.

Sa paglapat ng cake sa bibig niya ay nabitiwan niya kaagad ang tinidor.

"Woah... ganoon ba talaga kasarap?" pang-aasar ni Kurt na ngayon ay kumakain na sa kanin at ulam na inihandan ni Manang Lorna.

Nabitiwan ni Russell ang tinidor dahil hindi sa sobrang sarap niyon. Simple lang naman ang cake at pangkaraniwan lang ang lasa. Pero iba ang dating niyon sa kanya.

"Manang... nakagawa ka na ba ng cake na ganito noon?" biglang tanong ni Russell habang nakatingin pa rin sa cake.

Nagtataka namang napatingin si Manang Lorna kay Russell. "Hindi ko forte ang baking, kaya hindi pa ako nakakapag-bake ng cake o cupcakes."

"How about my mother?"

Nagulat si Manang Lorna sa tanong na iyon ni Russell. Simula kasi nang mamatay ang mga magulang nito ay hindi na ito nagtatanong o nagkukwento ng tungkol sa mga ito.

"Nakalimutan mo bang hindi marunong magluto si Donya Paulina," sagot naman ni Manang Lorna bagama't nasa tono pa rin nito ang pagtataka.

"Manang..." singit ni Kurt nang mapansing seryosa na ang kaibigan. "Nakalimutan din ba ninyo na na-diagnos si Russell noon ng dissociative amnesia?"

"A-Ahh, oo nga pala, pasensya ka na, Russell," naiilang na napangiti ang matanda.

Nagkaroon ng ganoong diagnosis si Russell noon. Ang dissociative amnesia ay sanhi ng isang trauma. Parang defense mechanism ng utak ng isang tao— inaalis nito ang isang hindi kanais-nais na pangyayari sa alaala ng isang tao nang hindi na ito mahirapan o masaktan pa.

Nasaksihan kasi mismo ng mga mata ni Russell kung paanong namatay ang kanyang mga magulang.

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • The Mafia's Marked Nanny   Chapter 6

    Pigil ang hiningang nakapikit si Russell habang patuloy na binubunot ni Kurt ang balang tumama sa kanyang hita. Si Marcelo ang personal niyang doktor at matagal ng kaibigan."How many bullets do I have to deal with, Russ?" Iritado man ang tinig ay halata namang nag-aalala ito para sa kaibigan."Ang mahalaga ay buhay pa rin," nakangising sagot ni Russell kahit na halos naliligo na siya sa sarili niyang pawis."Hindi man lang tumatalab ang anesthesia sa iyo.""Makapal na yata ang balat ko," biro niya pa kahit hindi na maipinta ang kanyang mukha."Ang sabihin mo gabi-gabi ka na lang lango sa alak. Lagi ka na ngang natatamaan ng bala, hindi ka pa conscious sa mga kinakain o iniinom mo," sermon nito sa kanya. "Kung ayaw mong maagang mawalan ng tatay si Amora, umayos ka naman."Natahimik naman si Russell. Hindi niya naman masisisi ang kaibigan dahil tama naman ito.Tatlong taon na rin ang nakalipas simula nang maging ganito siya. Gabi-gabi siyang umiinom hindi dahil sa lasenggero siya pero

  • The Mafia's Marked Nanny   Chapter 5

    Nang mahimbing na ang tulog ni Amora ay dahan-dahang bumangon si Evie mula sa pagkakayakap nito sa kanya. Napagod yata ito sa cooking at baking session nila kanina kaya kahit anong galaw ng kama ay hindi ito magising-gising.Niligpit niya muna ang mga nagkalat nitong laruan sa sahig. Pagkatapos ay muling sinulyapan ito at inayos ang pagkakakumot dito. Nang kampante na siyang nasa maayos na ang lahat ay dahan-dahan siyang lumabas ng kwarto nito.Muntik na siyang mapatakbo dahil sa pagkakagulat nang makitang may nakaabang sa kanyang paglabas. "Manang naman, eh," bubulong-bulong na reklamo niya."Kumain ka muna at pinagbalot ko na rin ng pagkain si Sunshine," nakangiti nitong saad sa kanya at kaagad na hinila ang kamay niya.Si Manang Lorna ay ang mayordoma sa mansyon ng mga Lacroix. Matagal na siyang nanilbihan dito. Bukod sa kanya ay may mga katulong pa rito. Si Amora lang at si Russell ang nakatirang Lacroix dito. Patay na ang mga magulang ni Russell at may nag-iisa siyang kapatid na

  • The Mafia's Marked Nanny   Chapter 4

    Nagpakawala ng isang malalim na buntonghininga si Evie, isang hiningang hindi niya namalayang pinipigil pala niya. Naramdaman niyang gumaan ang pakiramdam niya kahit may panibagong kaba na agad pumalit. She had just agreed to work for a man na parang embodiment ng power and control, at hindi niya alam kung saan siya dadalhin ng desisyong ‘yon.“Mabuti kung ganon,” sabi niya, pilit sounding confident. “Kailan mo ako gusto magsimula?”“Ngayon mismo,” mabilis na sagot ni Russell. Katulad ng dati, firm at walang bahid ng pag-aalinlangan ang boses nito. “Amora is waiting for you.”Napakunot ang noo ni Evie. “Ngayon agad? As in?”Tumaas ang kilay ng lalaki. “Do you have a pressing engagement?”Sinamaan niya ito ng tingin, pero tila wala lang kay Russell at bahagyang ngumisi pa, obviously entertained sa inis niya.“Sige, ngayon na ako magsisimula,” mutter niya. “Pero hindi ibig sabihin non ay ikaw ang masusunod sa lahat ng bagay. Hangga’t hindi pa fully recovered ang kapatid ko kailangan ko

  • The Mafia's Marked Nanny   Chapter 3

    Gulong-gulo ang isip habang naglalakad-lakad si Evie sa hallway sa labas ng kwarto ng kanyang kapatid. Hindi mawala sa isip niya ang nangyari kanina. Hindi siya makapaniwala sa mga lalaking may dalang baril na itinutok pa talaga sa kanya.Pumasok siya sa elevator pero kaagad din siyang lumabas para umiikot at bumalik sa hallway. Hindi na lang siya pumasok sa kuwarto ni Sunshine. Ayaw niyang makita siya nito na balisa at nag-alala pa. Hindi nawawala sa isip niya ang eksena sa kanina. Iyong batang babae na parang nakita sa kanya ang sagot sa matagal na nitong hinahanap at ang ama nito na kahit nakakakaba ay may kakaibang dating.Nagulat siya nang biglang may humawak sa braso niya. Mabilis siyang humarap at handa na sanang ipagtanggol ang sarili pero isang lalaking matangkad at maskulado ang bumungad sa kanya. Matikas ang mukha nito at malamig ang mga mata. Tinawag ito ni Amora kanina na Bruce. Ito rin iyong nanutok ng baril sa batok niya kanina."Kailangan mong sumama sa akin," malamig

  • The Mafia's Marked Nanny   Chapter 2

    Nakatingin si Russell kay Evie habang nagmamadali itong maglakad papunta sa elevator. Ang buhok nitong unti-unting nakakalas mula sa pagkakatali at ang suot nitong napakapangit na palda ay humahampas sa hangin habang gumagalaw ito.Nagsara ang elevator nang makasakay ito at tuluyang naglaho ang babae. Umigting ang mga panga ni Russell. Pilit tinatago ang inis na matagal nang kumukulo sa kalooban niya."Daddy, are you sure she's not mommy?" mahina ang boses ni Amora. Para bang tanong niya iyon sa sarili kaysa sa ama niya.Tumingin siya pababa sa anak at nakita ang mga luha sa pisngi nito. Sanay na siya sa mga tanong ni Amora lalo na kapag may bago itong kinahuhumalingan. Pero ito? Ang pagiging attached niya sa isang babaeng ngayon lang niya nakita? Iba ito."She's not your mother, Amora," sagot niya pero bahagyang pinalambot ang tono para sa bata kahit ramdam niyang unti-unti na itong lumalayo sa kanya."But she looked at me like mommy would," bulong ni Amora habang mahigpit ang hawak

  • The Mafia's Marked Nanny   Chapter 1

    Five hundred thousand pesos...Saan siya kukuha ng ganon kalaking pera?Kinagat ni Evie ang kanyang ibabang labi habang nanginginig ang mga tuhod na nakalapat sa sahig. Pilit pinipigilan ang panginginig ng mga kamay. Nakatingin lang siya sa doktor. Naririnig niya itong nagsasalita pero wala siyang naiintindihan sa mga sinasabi nito. Ang laman lang ng isip niya ay kung paano siya makakakuha ng five hundred thousand pesos para sa operasyon ng kapatid niyang si Sunshine.Hindi lang iyon, may iba pa siyang hospital bills na kailangang bayaran bukod pa sa mismong surgery fee. Parang nagkakandaleche-leche na ang buhay niya at wala siyang magawa para pigilan iyon."Miss Galton?" tawag ng doktora sabay pitik ng daliri sa harap ng mukha ni Evie.Napatalon siya at kaagad na nagpakawala ng ngiting puno ng paghingi ng tawad. "D-Doc? May s-sinasabi po kayo?" tanong niya."Ayos ka lang ba?" Tanaw sa mukha ng doktora ang pag-aalala. "Pansin kong kanina ka pa wala sa sarili mo.""Ayos lang po ako," p

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status