The Marriage Interview 4

Kabado si Alelie kanina nang magpaalam s'ya sa mga kaibigan n'ya. Buti na lang at hindi s'ya nahalata ng mga ito na kinakabahan. Sinabi lang n'yang sa bahay siya ng parents niya pupunta para hindi na magtanong pa ang mga ito.

Ngayon, hindi niya alam kung ano'ng gagawin niya. 

Habang nasa loob ng condo, sa harap ng salamin. Hindi niya alam kung ano'ng gagawin. 

Kung ano'ng dapat niyang suotin. Kung dapat bang pabebe s'yang gumalaw mamaya. Kung dapat ba s'yang magpa-impress sa modelong 'yon. 

“Why am I having a hard time thinking? It's not like, we're going on a date or something.” aniya sa sarili sa tumingin sa tatlong pares ng damit na nasa kama n'ya.

Lumapit s'ya ro'n at kinuha ang jeans at loose shirt na naroon.

“My style,” aniya habang tinitingnan ang damit. 

Napatingin s'ya sa isang white dress at skirt with off shoulder blouse na nasa kama. 

Umiling s'ya, “Ayaw ko sa inyo.” aniya.

Ewan niya ba sa ina n'ya at gustong may mga dress at skirt and blouse s'ya. Kaya naman niyang magsuot ng mga gano'n. Pero hindi lang talaga niya hilig.

Naiilang s'ya kapag nagsusuot s'ya ng mga ganoon. 

It's already 3 PM. May isa’t kalahating oras pa siya. 

Agad siyang nagpalit sa napailing susuotin at agad na nagsuklay. 

“No need naman siguro mag make-up? Kung ayaw niya sa akin, e 'di wag.” aniya habang nakatingin sa salamin at ngumiti. 

Bahala na ang cute na guwapong modelong iyon. Anang isip niya. 

Isinakbit na niya ang sling bag niya saka lumabas ng condo. 

Habang nagmamaneho papuntang Cafe Innamorata, kinakabahan siya. 

Sino ang hindi kakabahan?

She's going to have the oh-so-called Marriage Interview with Khalid Ezrael Allada! 

Napailing siya habang nagmamaneho. 

“He's making me lose my mind, thinking.” aniya at napailing. 

I hope maayos itong pagkikita namin. Sana hindi ako mahalatang kinikilig! sigaw ng isip niya. As if namang maitatago ko 'yon!

Baka hindi ko kayanin at kung ano pa ang magawa ko mamaya. Wish me luck!

---

2 PM pa lang nasa Cafe Innamorata na si Khalid. Hindi siya mapakali kahit nasa office na siya at kinakausap ang dalawang kaibigan niya. 

Pabalik-balik ang lakad niya sa harapan ng mga ito nang matapos nilang pag-usapan ang gagawin nila sa bawat isang modelong mayroon sa agency nila. 

And, as his friend's getting annoyed by him, they dragged him off out of their office as they shooed him away.

“I'm getting dizzy with you walking back and fort. Go and get out of here!” His friend Kurt Centino hissed. He can see clearly how annoyed his friend is.

Xandre Pascuelo, his friend slash cousin slash co-owner, agreed.

Khalid turned his back on his friends.

He even heard someone called him but he didn't mind looking at the person.

The guy is one of their talents. 

Khalid didn't mind it, walked inside the elevator, clicked the basement button where his car is.

Kaya ito siya ngayon, sobrang aga pa sa oras na napag-usapan. 

4:30 PM ang usapan pero narito na siya ng 2 PM. Dalawang oras na siyang nag-aantay. It's already 4 PM. 30 minutes na lang. 

Hindi siya nagreklamo, why would he? Siya naman ang maagang pumunta. 

At may paniniwala siyang hindi dapat pinag-aantay ang mga babae. 

“Maybe you want to order something? You've been here for almost 2 hours now, if you didn't know.” May bahid na sarkasmo ang nagtanong na iyon sa kanya. 

He tsked when he saw who it was. 

Kahit na anong pilit niya ritong h’wag mag-pagod, ayaw magpa-pigil. 

Oo nga at maayos naman na ang lagay nito, salamat sa puso ng babaeng mahal niya noon, at mananatiling special sa buhay niya. 

He eyed the woman, his one and only sister, Kailey Ellena, his twin sister, “Can't you wait? I'll have my order later and don't worry, I'll pay for it.” sagot niya rito. 

Umismid ito sa kanya,“Aren't you tired of this? If only Mom and Dad didn't told me that you will be here with her, I wouldn't let you stay here and just let my guards here to dragged you out off my Cafe.” Kailey tsked. 

Khalid didn't mind his sister's attitude, but what she had said caught his attention.

Her? Khalid asked. What does his sister mean by 'her'?

Do they know each other?

He's about to ask his sister but his sister left him as the customer called for her.

Napayuko siyang napaisip. 

Does Kailey know Abigail? Are they friends? tanong niya sa sarili. 

Nang maramdaman may umupo sa harapan niya at sa pag-aakalang ang kapatid ito ay agad siyang nagtanong. 

Ngunit hindi pa niya nasisimulan ang magtanong at mabanggit ang pangalan ng kapatid, napatigil na siya. 

Napakurap-kurap siya nang ma-realized kung sino ang nakita niya. 

“Abigail,” wala sa sariling banggit niya sa pangalan ng kaharap. 

Napansin din niya ang pagkurap-kurap ng mga mata nito. Saka lang siya natauhan. 

“Hi?” patanong na pagbati nito sa kanya. 

He managed to brought his mind back and sit straight on his chair. Tinitigan niya ang kaharap, “I'm Khal--” 

“Yeah, Khalid Ezrael Allada. I'm Alelie Garcia. Nice to meet you,” Pagputol nito sa pagpapakilala niya at naglahad ng kamay. 

Hindi siya nakapagsalita agad at saglit na tumingin sa kamay nitong nakalahad. 

Nagulat siya nang ito mismo ang umabot sa kamay niya para makipag-kamay. Agad din naman nitong binitiwan ang kamay niya, “So?” Paguumpisa nito ng usapan. 

Hindi niya magawang makapagsalita. Pinagmasdan niya lang ang ayos nito. 

Jeans and loose shirt, my style of a woman. He thought. Simple yet beautiful. 

He faked a cough, “You really do agreed with this? Are you sure?” Tanong niya rito. 

Tumango ito, “Yes, I am.” 

“Look, Abigail,” Umayos siya nang upo saka pinagmasdan ito ng maigi. 

God! She's breathtakingly beautiful! Sigaw ng isipan niya. 

He faked a cough, “I'm going to take away your freedom and tied you with me for as long as I can,” aniya rito, “You still okay with that?” Tanong niya pa. 

This is the first time that Khalid asked the woman first. He never asked those questions to those women. They always starts with a simple 'Hi' and ends up with nothing. Khalid doesn't like those women and their attitude.

At ewan niya kung bakit ganito siya sa harap ng dalaga ngayon.

Napansin din niya ang biglang pagpula ng mga pisngi ng dalaga. 

Fuck! He cursed. What a beauty! 

“Abigail?” Pagtawag niya rito ng bigla itong yumuko. 

Kagat-labi itong tumingala sa kanya at hindi niya maiwasan ang hindi titigan ang mga labi nito. 

Don't bite your lips, please. He plead through his mind. 

“Uh, let's eat, first?” anito saka nilingon ang counter bago tumingin sa kanyang muli, “You see, Cafe Innamorata is my favorite cafe in town,” Ngumiti ito sa kanya, “And, I'm hungry.” Pag-amin nito na mas lalong nagpapula sa pisngi nito. 

He stared at her then chuckled. He find her really cute. Yeah. She is. 

Tumango siya rito saka inabot dito ang cafe menu ngunit ngumiti lang ito at umiling sa kanya saka nagtawag para um-order. 

Lumapit naman ang kapatid niya. 

Kita niya kung paano ngumiti at tumitig ang kapatid niya sa dalagang kasama. 

Kilala ba ni Kailey si Abigail? Tanong niya sa sarili. 

Tumingin din siya sa dalagang kasama at nakita niya itong kunot-noong nakatingin sa babaeng kaharap saka saglit siyang binalingan ng tingin bago ito muling tumingin sa kapatid niya. 

“Uhh, It's my first time to see you here. You're new?” His woman asked his beloved sister. 

Yes, his woman. 

Umiling ang kapatid saka ngumiti ito sa nagtanong, “I'm the owner of Cafe Innamorata. I always spent time in my office and sometimes in the kitchen. Maybe, that's why you've never see me here. I do help them to served but not everyday.” Sagot ng kapatid niya rito ng may malawak na ngiti. 

What's with my sister? He asked himself, “I'm Kailey, by the way.” At kumindat pa ang kapatid niya matapos magpakilala sa kausap. 

Tumango naman ang dalaga sa sagot ng kapatid niya. Saka ito ngumiti, “And, I’m Alelie. Nice to meet you,” Pagpapakilala rin nito, “Anyway, sure ka na sa’yo ako magbibigay ng order? You're the boss. Nakakahiya.” Namumulang tanong nito sa kapatid niya. 

Tumingin siya sa kapatid. Ano namang nakakahiya sa pagmumukha ng kapatid niya? Napailing siya. 

Ngumiti naman agad ang kapatid niya bago sumagot, “Of course, don't worry. Nice to meet you, too. So, ano'ng order mo?” Tanong ng kapatid niya sa dalaga. 

May pagaalinlangang tumango ang kasama saka walang tingin tingin sa menu’ng um-order ito. 

“One slice of blueberry cheesecake. One slice of strawberry cake, a slice of black forest, a plate of macaroon and 2 mango shake. Thank you,” walang preno nitong sabi. 

Napakurap siya. Saulado nito ang menu? Alam nito kung ano'ng o-orderin. 

Nang makita niyang tapos na sa pagsusulat ang kapatid niya ng inorder ng dalaga, ngumiti ito rito, “Looks like you've already memorized what's on our menu. You know what to order without looking at it,” Ngumiti ang kapatid niya sa dalaga, “Is that all for your order?” Tanong ng kapatid niya rito. 

Tumango ito at ngumiti, “Yes, that's all for my order,” anito at bumaling sa kanya, “What about you, Khal? Ano ang gusto mong kainin?” Tanong nito sa kanya ng nakangiti. 

What? Kanya lang iyon? Komento ng isip niya. 

“Hey?” anito sa kanya. 

Tumingin siya sa kapatid, “Hmm, Coffee caramel cake and uh, Mango shake.” Pag-order niya. 

Wala sa sariling tumango ang kapatid niya. 

Parehas silang gulat sa order ni Alelie. Para lang pala ang lahat ng iyon sa dalaga. 

Nang makaalis ang kapatid, bumaling siya sa kaharap, “I thought you ordered for two. Mango shake is also my favorite.” aniya sa dalaga.

Agad na muling namula ang pisngi nito, “Sorry, ganoon lang talaga ako kumain. Kahit mag-isa ako rito.” Nahihiyang sagot nito sa kanya. “I love this Cafe ever since I saw it. I'm always here kahit wala ang mga kaibigan ko.”

“It's okay,” aniya, “You're so cute while ordering earlier, anyway,” he chuckled and he saw how her face reddened even more, “You're blushing.” Komento niya.

“Yes, I am. So, stop saying I'm cute.” She pouted. 

He chuckled, “I can't promise you that.” aniya rito at ito ay napailing na lang.