2. How They Met

Chapter Two

Joanne La Senza

More than a year ago...

Nagsisimula pa lang ang party ngunit medyo iba na ang pakiramdam ko dahil sa dalawang kopitang alak na aking nainom. Hindi talaga ako sanay uminom, samahan pa ng nag-iingay na mga tao sa paligid at ang patay-sinding ilaw sa entablado. Engagement party ngayon ng bestfriend ko at sa isang kilalang bar ito sa Maynila ginanap. Hindi ko siya matanggihan dahil siya ang nag-iisang kaibigan ko. Simula pagkabata ay magkasama na kami sa kalokohan at kasayahan.

Dahil abala ngayon ang ikakasal sa entablado ay pinagkasya ko ang sarili sa isang sulok kung saan malayo sa maraming tao upang hindi ako lalong mahilo. Paunti-unti rin ang pagsipsip ko sa iniinom kung margarita habang pinapanood ang masayang mukha ng bestfriend ko habang nagbibigay ito ng speech sa taas ng maliit na stage.

Masaya ako para sa kaibigan ko dahil sa wakas, matapos ang sampung taong pagiging magkasintahan nila ng boyfriend niya ay ikakasal na rin sila nito. Marami na'ng pagsubok na dinaanan ang relasyon nila ngunit hindi sila sumuko sa isa't-isa. And I also looking for that kind of relationship. Gusto kong isang seryosong lalaki ang makakatagpo ko. Hindi manloloko at walang bisyo sa buhay kundi ang mahalin lang ako.

Bente-otso anyos na ako at ilang taon na lang ay mawawala na ang edad sa kalendaryo ngunit wala pa rin akong boyfriend kahit gustong-gusto ko na magkaroon. Hindi ko alam kung bakit walang lalaking lumalapit sa akin. Maganda naman ako, sexy at isa pa mataas ang estado sa buhay. Hindi naman sa nagmamadali akong mag-asawa pero kasi natatakot akong baka matulad sa mga tiyahin ko at tiyuhin na tumandang dalaga't binata dahil sawi sa pag-ibig. Mukhang nasa lahi na nga yata namin ang pagiging matandang dalaga. Kung sinuman ang sumumpa sa ninuno ko ay sana sumpain siya pabalik. Gustong-gusto ko lang naman makapag-asawa, bakit ba kayhirap gawin iyon?

Dahil sa kung saan-saan humantong ang iniisip ko ay hindi ko na namalayang may umupo na pala sa harapan na isang lalaki at titig na titig ito sa akin habang s********p ng inumin niya sa rock glass niyang hawak. Halata kong medyo nakainom na rin siya dahil sa klase ng kanyang titig. Mapupungay ang mata niyang bahagyang naitatago ng dilim lalo na at ang kanyang pilikmata ay mahahaba.

Napalunok ako dahil sa titig niya pero hindi ako nakaramdam ng kaba na baka may gagawin itong hindi maganda sa akin. Nagkasalubong ang titig namin at dahil nadala ako ng nainom kong alak ay nagkaroon ako ng lakas ng loob na titigan siya lalo na at nakakaakit ang mga mga niya. Ang ngiti niya ay hinihigop ang buong pagkatao ko.

"Care to share a table with me?"

Napalunok ako ng margarita na iniinom ko nang marinig ko ang baritonong boses niya. Kaysarap niyong pakinggan, parang boses ng paborito niyang singer na si Zayn Malik.

Tumikhim muna ako bago sumagot.

"Ahm. . . oo naman. Why not? You are harmless, right?" wala sa loob na tanong ko. Dahil sa alak na nainom ko ay kung ano-ano na ang pinagsasabi ko. Nginitian ko siya ng matamis na medyo nakakaakit.

Mahina siyang napatawa saka inilapag ang hawak na kopita sa mesa na nababalot ng silk na tela saka tumiim ang titig niya sa akin. Bahagya rin itong dumukwang upang medyo magkalapit ang mukha naming dalawa saka ito sumagot.

"I am not a harm and definitely not a less." Ngumisi siyang muli habang hindi inaalis ang titig sa'kin.

Nangunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. Hindi ko siya maintidihan. "Anong harm pero 'di less?"

Umayos siya nang pagkakaupo sa upuan nito at itinukod ang siko sa mesa saka ipinatong ang baba sa kamay niya at malakas na nagsalita dahil sa ingay ng paligid. "What I am trying to say is, I am not harmful, and I am not less." Bumaba ang tingin niya sa mesa na para bang itinituro ang sarili.

Kaagad na namula ang pisngi ko sa narinig. Of course, I know what he meant!

Bago pa ako makasagot ay lumapit sa kinaroroonan ko ang bestfriend ko na si Chelsea, ang bride to be. Malawak ang ngiti nito at bakas na bakas sa mukha ang kasiyahan. Katabi nito ang fiancé na kaibigan din niya. Kaagad na guminhawa ang pakiramdam ko na hindi ko namalayang bigla palang sumikip habang nakatitig sa lalaki.

"Hi, Joanne. Nandito ka lang pala. Akala ko umalis ka na, eh. Ipapakilala sana kita sa pinsan ni Zack— Natigilan ito nang makita kung sino ang kausap ko. "Nagkakilala na kayo?"

"Yes!"

"No!" magkasabay naming sagot.

Lalong nalito sa amin si Chelsea na ikinatawa ng fiance nito.

"Hon, mukhang nagkakaintindihan na silang dalawa. We shouldn't disturb them," biglang sabad ni Zack na kinindatan pa ang kasintahan. Kaagad nitong niyaya si Chelsea at nilisan na ang kinaroroonan namin ng estrangherong lalaki upang estimahin ang ibang bisita nila.

Binalingan ko ang lalaki na hanggang ngayon ay hindi pa rin alam ang pangalan. Bahagya pa akong napakislot nang makita na matiim pa rin itong nakatitig sa akin na para bang anumang oras ay nais niya akong lamunin ng buhay. "B-bakit?" natataranta kong tanong. Kaagad na dinagundong ng kaba ang dibdib ko.

"Would you like to dance?" anito na agad ko namang pinaunlakan.

Habang nagsasayaw kami ay nag-umpisa kaming magkuwentuhan. At dahil sa sulok kami ng club sumasayaw ay hindi na masiyadong malakas ang tugtog ng musika, lalo na at pinalitan iyon ng malamyos na tugtugin. Nawala na rin ng tuluyan ang pagiging awkward ko sa kanya dahil habang nagtatagal ang aming pag-uusap ay lalong gumagaan ang pakiramdam ko sa kanya.

Hanggang sa humantong ang unang gabi ng aming pagkikita sa isang hotel. Lasing na ako dahil dumami pa ang aking nainom na alak, kaya lakas-loob akong sumama sa kanya sa isang hotel na nasa itaas na building lang din ng club na pinanggalingan namin. At hindi na ako nag-atubili pa dahil isinuko ko sa kanya ang iniingatan kong pagkababae.