LOGIN
Katalina’s Point of View
When we arrived at Amber Lounge, we were immediately welcomed by the pounding bass, flashing lights, and pulsing music. This—this was what I needed. Loud. Alive. Chaotic.
“Saan tayo uupo?” tanong ko habang naglalakad kami may mga nabubunggo na kaming mga lasing. Iyong iba ay mga sumasayaw. Well, anong oras na din kaya lasing na ang iba.
“Doon, sa bar counter. Easy access sa shots,” sagot ni Sofia, palaban talaga ang babaeng ito kapag alak ang pinag-uusapan. Ayaw kasi niya na nauubusan ng alak.
Naka-leather pants at red top siya. Napaka-sexy talaga ng kaibigan kong ito. Habang si Jems ay naka-black dress din kagaya ko.
Umorder kami agad.
“Three tequila shots,” sabi ni Sofia sa bartender. “Pakibilisan ng konti kuya, Kailangan ng friend namin ng alak.”
“Right away Ma’am..”
Bumaling sa akin si Jem saka nagsalita.
“Grabe, girl. Ang ganda mo. Nakakapanibago na makita ka sa ganitong ayos.” sambit ni Jem habang tinatapik ang balikat ko.
“Right! You’re drop-dead gorgeous and hella sexy! You should flaunt it, just like me! Starting tonight, no more hiding. Para magsisi ang hudas mong Ex na niloko ka niya! Ipamukha mo sa gunggong na ‘yon kung sino ang sinayang niya no!” Sabi ni Sofia sabay irap.
Napangiti ako ng tipid. Well, iyon din naman ang balak ko. Ibabalik ko ‘yung dating ako. Nagbago lang naman ako ng pananamit dahil kay Miguel. Masyado itong naging mahigpit sa pananamit ko. Turns out na gusto naman niya talaga ng mga babaeng sexy magdamit like Trina.
“Here you go, pretty girls—three shots of tequila.” Sabay sabay kaming bumaling sa bartender ng ibaba niya sa harap namin ang shot glass na may lemon sa gilid at salt.
“Thanks, Kuya.” Sambit ni Jems.
“Cheers to freedom of our friend!” sigaw ni Sofia habang itinaas ang shot glass niya.
“Cheers!” sabay-sabay naming sigaw, sabay inom ng unang shot ng tequila.
Napangiwi ako sa unang shot—mainit, mapait, pero may kakaibang sarap.
“So, what happened earlier?” tanong ni Jem habang binababa ang shot glass.
“Yeah, come on, we need the full story. Kanina ka pa namin tinatanong sa sasakyan pero hindi mo kinuwento sa amin. What exactly happened?" Segundang tanong ni Fia.
Huminga ako nang malalim sinadya ko talagang hindi ikwento lahat habang nasa sasakyan kami kanina, knowing my friends baka ano pang mangyari sa amin sa daan or worse baka sa condo pa ni Miguel kami dumiretso.
Kinuwento ko ang buong nangyari—kung paano ko nahuli si Miguel, ang reaksyon nito, ang sakit sa dibdib ko habang kinokompronta ko si Miguel. Tahimik sila habang nagsasalita ako. Wala ni isa sa kanilang sumingit. Walang judgement. Walang “sabi ko na nga ba.”
Pagkatapos ko mag-kwento niyakap nila ako ng mahigpit. Ilang sandali lang ‘yon pero sapat para maramdaman kong hindi ako nag-iisa. Na kahit niloko ako ni Miguel meron naman akong dalawang kaibigan na hinding hindi ako iiwan.
“You deserve better,” bulong ni Jem.
“Not just better. Super, duper better,.” dagdag ni Sofia. “And tonight, we’re gonna drink like there’s no tomorrow and just enjoy ourselves!”
“Yes, we get wasted, and we party!”
“Hell yeah!”
—
Makalipas ang isang oras.
Ilang round shots na ba 'to? Pang sampung shot? Pang eleven? Pang twelve? Hindi ko na rin alam. Basta ang alam ko—magaan na ang pakiramdam ko. Yung tipong tipsy pero okay pa naman.
“Girl, I love you talaga!” tawa ni Jemalyn habang niyakap ako bigla. “Ang ganda mo ngayong gabi, promise!”
“Mas maganda ka!” balik kong sabi habang natatawa, kanina pa siya ganito.
“Shot! Shot! Wala dapat sinasayang na oras, kailangan malasing!" Singit ni Fia habang inuurong ang shot glass sa harap namin. Kinuha ko iyon sabay cheers gamit ang shot glass ko.
Ramdam ko na ’yung init sa mukha ko, pero hindi pa naman umiikot ang paningin. I was in that perfect state—tipsy but functional. Mas expressive na ako, mas madaldal, mas confident. 'Yung tipong kaya ko nang sumayaw mag-isa kahit walang kasama. Pero kahit gano’n alam ko pa rin ang ginagawa ko. Alam ko pa rin kung nasaan ako, at alam kong gusto ko lang talagang makalimot ngayong gabi.
“Uy, Kat-Kat” bulong ni Fia habang nasa tabi ko at pasimpleng sinisiko ako. “Three o’clock. May nakatingin sa’yo.”
Napakunot ang noo ko. “Huh? Sino?”
“Yung nakaputing polo, sa kabilang dulo ng bar.”
Dahan-dahan akong lumingon habang naniningkit ang mga mata.
My lips parted.
Halos huminto ang tibok ng puso ko
Sh*t. He’s hot. Even though I was tipsy, I could see just how damn attractive this man was.
Tall. Fair-skinned. He stood out like he had his own spotlight.
Nakaputing polo na bahagyang nakabukas sa itaas, eksaktong kita ang defined chest. May suot siyang itim na relo sa kaliwang pulso—simple pero halatang mamahalin. Nakaupo siya sa couch, bahagyang nakasandal na para bang pagmamay-ari niya ang buong bar.
Pero ang mas nakakaloka?
'Yung tingin niya.
Diretso sa akin, nakakatunaw.
Parang hindi lang tumitingin. Parang binabasa niya ang buo kong pagkatao. Parang alam niya ang iniisip ko… kahit hindi pa ako nagsasalita.
Nanuyo ang lalamunan ko.
Ang lakas ng dating niya. Hindi ‘yung bastos o presko. Kundi ‘yung tahimik pero nakakatindig-balahibo. He looked… powerful.
Agad akong umiwas ng tingin. “Grabe,” bulong ko sa sarili.
“He’s hot, right?” Sofia whispered. “If I were you, I’d totally talk to him.”
“Are you insane?” sambit ko pabalik. “Hindi ko nga kilala 'yon.”
“Exactly,” sabay kindat niya. “That’s the point. That’s the thrill. Do it girl. Wag ka patalo sa Ex mo.”
Napailing ako pero hindi ko mapigilang tumingin ulit sa kinaroroonan ng lalaki.
He was still looking.
This time, medyo nakakunot ang noo niya. Parang curious. Parang iniisip kung lalapitan ba niya ako o hindi. Or maybe assuming lang ako.
Mabilis akong umiwas ng tingin at uminom ng tequila, isang bagsak.
“Girls, CR lang ako,” sabi ko sabay tayo.
Ooopps, medyo nahilo ako ng slight sa biglang tayo ko.
“Samahan ka na namin—” alok ni Sofia.
Mabilis akong umiling. “Nope, kaya ko. Mabilis lang ako. Diyan lang kayo.”
“Alright, bilisan mo ha,” hirit ni Jemalyn,
Mabilis ako pumunta ng CR para umihi at icheck ang sarili sa salamin. Matapos ay agad din akong lumabas para bumalik sa mga kaibigan ko.
Paglabas ko ng restroom, nakaramdaman ako ng hilo. Tila umiikot ang paligid, at medyo lumalabo ang paningin ko. Akala ko okay lang ako, pero mukhang ngayon tuma-tama ‘yung alak.
Naglakad ako pabalik sa bar counter pero—
Bam!
May nakabangga akong lalaki. Lasing na lasing siya may hawak na baso at wala sa wisyo ang mga mata.
“Oh, hi pretty girl,” sabay kindat. “You wanna come with me? Let’s have fun tonight.”
Napakunot noo ako. “No thanks, may kasama ako.” malamig kong sagot.
Lalagpasan ko na sana siya pero bigla niyang hinawakan ang braso ko.
“Not so fast,” sabay ngisi. “Masyado kang nagmamadali, baby girl.”
Bumilis ang kabog ng dibdib ko. “Bitawan mo ako,” matigas kong utos, pilit na hinihila palayo ang braso ko. Pero mas lalong humigpit ang kapit niya.
“Aray—ano ba?! Bitaw!” Pasimple akong lumingon, hoping may makakita, pero lahat busy sa pagsasayaw at halakhakan. Halos wala nang matinong tao sa paligid na pwede makapansin sa nangyayari sa akin.
Napalunok ako. Shit. Delikado ‘to.
“Just come with me,” he insisted, pushing a glass toward me. “Drink this. I promise, we’ll both end up in heaven.”
He yanked me closer, forcing the drink toward my mouth. I clenched my jaw shut, trying not to swallow, but then he slammed me against the wall.
“Ah!” I gasped in pain.
That’s when he took advantage—forcing some of the liquid into my mouth. Even though I tried to spit it out, some of it slid down my throat. He even pinched my cheeks to make me swallow.
“There you go... drink up. It’ll kick in soon,” he sneered.
Shit, anong klaseng alak ang pinainom niya sa akin? Bakit gano’n ang lasa?
Inipon ko ang natitirang lakas ko—BAM!—sinipa ko siya sa gitna ng hita.
“Arayyy! Shit! Tangina ka!” Napaluhod siya sa sakit.
‘Yun na ang cue ko. Mabilis akong naglakad palayo sa lalaki kahit hilong-hilo ako.
Pero habang naglalakad, bigla akong nakaramdam ng kakaiba.
Mainit.
Parang may gumagapang na apoy sa buo kong katawan.
What… is this?
I was burning up. I felt like ripping off my clothes. My heartbeat sped up unnaturally. It felt like something inside me was waking up—something that had been asleep for too long.
Sa hindi malamang dahilan tumingin ako sa dulo ng bar kung nasaan ang lalaking kanina ay nakatingin sa akin—nandoon pa rin siya. Same position. Calm, but intensely hot.
Tumingin ako sa side kung saan ang bar counter—wala na roon sina Jemalyn at Sofia.
Baka nasa dance floor na sila.I looked back at the guy.
Sh*t. He looked even hotter now.
He was dizzyingly hot.
The way he sat… so sure of himself. Like every move he made had purpose. Like he was the kind of guy you couldn’t help but notice.
Damn.
Mas lalong uminit ang pakiramdam ko habang nakatingin sa kanya. Parang may apoy na gumapang sa buo kong katawan.
Napakurap ako, marahas na umiling, pilit kinakalma ang sarili.
Pero mas lalo lang lumala ang nararamdaman kong init. This isn’t normal. What is happening to me?Balak ko nang bumalik sa bar counter, pero parang may sariling buhay ang mga paa ko.
Wala sa sariling naglakad ako palapit sa gwapong lalaki, Hindi iniinda ang hilo na nararamdaman.
*********
Katalina’s point of view Paglabas namin ng elevator sa executive floor, magkahawak pa rin ang kamay namin ni Zach. I could feel the warmth of his hand in mine, a silent reminder that we were okay, that I was safe with him. I could hardly put into words the sense of calm that wrapped around me as we walked toward his office. Pagpasok namin. Tumigil kami sa harap ng table niya, at he finally let go of my hand just enough to face me. Those eyes of his intense, warm, yet soft na nakatingin sa akin, at parang tumigil ang tibok ng puso ko. “So?” tanong niya, “Let’s work na?” dugtong niya. Kitang-kita ang saya sa kanyang mga mata. “Yeah,” sagot ko, huminga ng malalim. “Kailangan marami ang matapos natin na trabaho ngayon para hindi tayo natatambakan. You know, tambak ang work dahil sa nangyari.” He nodded, a slight grin playing on his lips. “You’re right. I think marami akong matatapos na pirmahan at basahin ngayon. I’m in a good mood. because we’re okay now.”Ngumiti ako, and
Zach's point of view The Next MorningThe first thing I noticed when I opened my eyes was warmth. Literal warmth.Katalina’s head was still resting on my chest, her arm draped across my stomach, her legs tangled with mine. The early sunlight was sneaking through the half-open curtains, painting soft gold streaks across her skin.For a few seconds, I just stared at her. Her breathing was slow, steady, peaceful. There was no trace of last night’s exhaustion, no hint of the tears she had shed. Just her...calm, beautiful, and of course, mine.Damn. If this is a dream, I don’t want to wake up.Gently, I brushed a few strands of hair away from her face. She stirred, brow twitching, then quietly groaned.“Hmm…” she mumbled, half-asleep. “Zach?”“Good morning,” I whispered, smiling.She blinked, still groggy. “What time is it?”“It’s six twenty four..”Her eyes widened. “What?!”I chuckled at her reaction. My workaholic girl, always pushing herself, yet still my everything. “Relax. M
Tumingin ako sa kanya, trying to confirm if she’s serious. Pero hindi siya makatingin sa akin, nilalaro lang niya ‘yung mga daliri niya.“Well… I’m tired. Saka may damit naman ako dito, ‘di ba? So hindi problema pagpasok bukas sa opisina.” Saglit siyang huminga ng malalim. “But ok lang ba kung mag sleep over ako?”Damn. She’s serious.“Of course,” mabilis kong sagot, sabay ngiti. “Pwedeng-pwede ka mag-stay dito, Anytime you want, you’re always welcome here, baby.”Sa wakas, ngumiti rin siya, isang maliit pero genuine na ngiti.“But…” dagdag ko, “hindi ka ba hahanapin nila Jems?” “Hindi. Nag-text na ako sa kanila. Sabi ko dito ako mag-i-stay. Ok lang naman daw.” I nodded, still smiling. She’s staying. Tonight, she’s staying. Damn. “Pero Baby,” sambit ko. “why? Bakit pinili mong mag-stay? Naninibago ako sa’yo today. We both know na hindi pa tayo totally okay but—”“I decided na pakinggan ka.” Putol niya sa sinasabi ko.That one sentence…kumabog ng mabilis ang puso ko.“Gusto kong
Zach's point of view Continuation..Ang bilis lang ng naging biyahe namin, around twenty minutes lang nakarating na kami sa condo building. Pagkaparada ko ng sasakyan sa parking lot, bumaba agad ako saka dumiretso sa likod, kinuha ko lahat ng grocery bags sa trunk saka binaba sa gilid.“Zach, I can carry the lighter ones,” sabi niya sabay kuha ng dalawang plastic na magaan lang. “Fine, pero ‘wag ka magbubuhat ng mabigat. Hayaan mo akong magbuhat non.” Tumango naman siya, dahil marami ang pinamili namin nag pa assist na lang ako sa ibang staff na isunod na lang ang ibang grocery sa taas. Pagpasok namin sa loob ng penthouse, Dumiretso ako sa kusina, nilapag ang ibang grocery sa kitchen counter, habang si Katalina naman nagtanggal ng flat shoes at nilagay sa lagayan ng sapatos sa gilid. Tapos sumunod sa akin at nilagay ang hawak niyang plastic sa counter. Ilang segundo pa dumating ang staff na may dala ng ibang grocery. Nagpasalamat ako, inabutan sila ng pang meryenda at hinat
Zach’s point of view Pagkatapos namin ilagay—I mean ni Katalina sa plastic at eco bag ang pinamili namin, sabay kaming naglakad palabas ng supermarket. Tulak-tulak ko ang cart habang si Katalina naman inaayos ang resibo namin na napakahaba. Yeah, ang haba parang lagpas ng isang buwan na stock ‘yung binili ni Katalina ‘e. Well, wala naman problema sa akin kahit gaano karami ang bilhin niya, I can totally pay for it.. If she wants, I can buy her, her own supermarket pa nga. Honestly. The only problem is, I’m not really good at cooking. I cook…eggs, bacon, the easy stuff…and a few other simple dishes, but the meals Katalina used to make for me before? I could never pull those off. The other meats might just end up sitting there for a month. Habang binabaybay namin ang hallway papunta sa parking lot, napansin kong medyo mabagal na siya maglakad. Tahimik lang siya, pero halatang pagod na. Kanina pa kasi siya nakatayo, pabalik-balik sa mga shelves, nag-iisip kung ano pa ang kulan
Continuation..Pagkatapos ng meeting, bumalik kami agad sa office, para tapusin ang mga kanya-kanya naming trabaho.To be honest, both of us are swamped with work.Since Katalina was gone for a week, everything piled up on her desk.I can’t blame her for coming in early today and being so focused.As for me, even though I showed up at work last week,I couldn’t really get anything donebecause all I could think about was her.And now, I’ve got tons of documents waiting for final review and signatures. Damn. Ang maririnig lang sa loob ng opisina ay ang tunog ng keyboard ni Katalina Once in a while, nagsasalita siya kapag may kailangang i-clarify.Bandang 3:30 narinig kong nagsalita siya. “Sir, I need your signature on this.” Tumingin ako sa kanya saka tumango. “Sure, bring it here.”Lumapit siya, dala ‘yung folder. Tumigil siya sa gilid ko. “Here, Sir,” sabi niya. naamoy ko ulit ‘yung perfume niya, Damn. Gustong gusto ko talaga ang pabango niya.“Thanks.” sabi ko, “Where do







