Katalina’s POV
Lunch BreakNasa pantry ako, nakaupo sa isang sulok habang nakatingin sa lunch kong chicken teriyaki. Favorite ko ’to, pero this time, hindi ko magawang kainin. Wala akong gana.
I want to call my friends right now. Kanina ko pa talaga sila gustong tawagan. Alam kong pareho silang nasa trabaho ngayon—si Jem, Head ng HR, at si Fia, Fashion Entrepreneur—pero kasi... kailangan ko ng kausap. Kailangan kong may mapagsabihan.
Baka nasa break naman sila.
Ays, bahala na nga. Kung hindi nila sagutin, mamaya ko na lang ikukuwento kapag nakauwi ako. Pero ngayon, susubukan ko muna.
Kinuha ko agad ang phone ko at binuksan ang Messenger group chat namin nila Jem at Fia.
Ni-loudspeaker ko na rin kasi wala akong dalang earpods. Halos wala naman ang lahat dito dahil sa baba sila kumain.
Calling: TeaMates ☕
Tsk. Until now, naloloka pa rin ako sa pinangalan ni Fia sa GC namin. Para raw sa tsismisan at life updates over “tea.”
Tatlong ring lang, si Fia agad ang sumagot. Naka-earpods siya, pero halatang may ginagawa.
“Yes, girl? Break mo? Wait lang, let me mute my Spotify sa Ipad—Ayan okay na. So, Anong chika?”
Tsk. Alam na alam agad niya kung bakit ako tumawag. Tsismosa talaga ’to.
Seconds later, pumasok si Jem sa call—naka-earpods din, at nasa maliit na cubicle. Background niya parang white wall at filing cabinet lang.
Agad nangunot ang noo nito at mas lumapit sa screen ng phone niya.
“Kat? Okay ka lang ba? You look tense. What happened?” tanong ni Jem, ramdam agad ang concern sa boses niya. Wala pa akong sinasabi pero alam niyang may something.
Kilalang-kilala talaga nila ako.
Pumikit ako saka huminga ng malalim.
“Girls...we have a new CEO and guess what—it’s Zach... ’yung lalaking naka-one-night-stand ko.”
Walang paligoy-ligoy kong sabi.
May dalawang segundong katahimikan. Tapos—
“WHAT?!!!” sabay nilang sigaw.
“Shhh!” Napalingon ako sa paligid, “Baka may makarinig. Baka may nakabalik na galing lunchbreak e.’ Nasa pantry ako. ‘Wag kayong sumigaw.”
Hindi mapakali si Fia sa kabilang linya. Hindi man lang pinansin ang sinabi ko.
“Wait, wait, wait—the hottie guy na naka-one-night-stand mo... siya ang bago n’yong CEO?! BOSS mo na siya?!”
Napairap ako. “Sabing ’wag maingay, e. Baka may makarinig sabi. Yes, siya ’yon. He’s the Acting CEO.”
Si Jem, na ngayon lang naka-recover, napa-‘tsk.’
“Kaya pala ang hot ng description niyo sa lalaki that night, bagong CEO pala ng kumpanyang pinapasukan mo, Kat.”
“Hindi ko din inaasahan, well sa itsura naman niya that night halatang mayaman ‘e. Hindi ko lang inaasahan na anak siya ng boss ko at magiging acting CEO ng kumpanyang pinapasukan ko.”
“Sis, this is karma—but like, premium karma with glitter and drama. Shocks!” singit naman ni Fia.
Huh? Anong karma sinasabi nitong babaeng ‘to.
“Anong sabi niya?” tanong ulit ni Jem. “Kilala ka ba niya?”
Napahawak ako sa sentido. Hindi ko akalain na ganito ang bubungad sa pagbabalik ko ng trabaho.
“Hindi kami nag-usap. Nasa boardroom kami kanina kasi nga pinakilala siya bilang acting CEO. His father will be on a three-month medical leave.. As in, deadma siya. Professional mode ang peg kanina. Parang hindi niya ako kilala. Pero, girl... nakita ko kung paano siya tumingin. Alam ko. Nakilala niya ako.”
Tumili si Fia. “Girl, ganyan’yung novel plot sa mga story e! biglang magiging boss‘yung naka one-night stand tapos magmamatigas kunwari wala lang, pero deep inside… affected. Nakakaloka! My One-Night Stand Is Now My Boss?! Sino ka sa Goodnovel universe at bakit ka binigyan ng ganitong plot twist, Girl?! Di ako ready!”
Napailing ako. Umiral na naman ang kadaldalan ni Fia.
“Paano ka niyan sa trabaho?” ani ni Jem, nag-aalalang nakatingin sa akin. “Magkakatrabaho kayo. May history kayo? Na super secret pa?”
“Ayun nga, e. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Halo-halong emosyon, girl. Hindi ako maka-focus sa work dahil sa hindi inaasahan na pagkikita namin ni Zach. Akala ko, hindi ko na siya makikita pa ulit. Pilit kong kinakalimutan ’yung nangyari kasi, ’yun nga—One Night Mistake lang naman. Kaso ngayon, paano na? Araw-araw ko siyang makikita, edi maalala ko rin ’yung gabing may nangyari? Haler! Siya ang first ko…”
“Mahirap nga 'yan, pero hanggang kaya mo maging professional sa harap niya, gawin mo. Like, parang wala lang din,” ani Jem habang seryoso. “Alam kong hindi madali, lalo na kung siya 'yung first mo, Ganto gawin mo–Una, huminga ka. Pangalawa, focus sa trabaho. Kung iwasan mo man siya, ‘wag obvious. Kung kausapin ka, sagutin mo nang tama. Basta wag mong hayaan na presensya niya ang sisira ng mood mo sa office. Kaya mo ’yan, Kat. Patunayan mo sa sarili mo na kaya mong i-handle ‘to.”
Napangiti ako ng tipid, kaya mas maganda talagang nakausap ko sila.
“Whoooo! The best talaga ang friend natin mag-payo! Kaya love na love ka namin Jem ‘e.” Nangising singit ni Fia. Natawa naman ako.
“Thanks girls, Thanks sa time niyo.” Mahina kong sabi tapos wala sa sariling pinakita ko sa kanila ’yung untouched kong pagkain.
“Ni hindi ko nga din magalaw lunch ko, guys. Para akong may acid sa tiyan.”
“Luh? Hindi mo kinain?!” Fia gasped. “Girl. That’s when I know shit is serious. Kasi kahit ’yung heartbreak mo kay Miguel, nag-foodtrip pa tayo sa apartment mo at sa unit ni Jem!”
Tumawa ako ng bahagya. “Wala talaga akong gana. Maloloka ako. Mas stress pa ako sa new boss kaysa sa ex kong si Miguel.”
“Maloloka ka talaga niyan! Ikaw ba naman, lagi mong makikita si Hottie guy e,” natatawang komento ni Fia.
Ping.
Napatigil ako ng may mag-pop up na email notification.
Nang tignan ko kung kanino galing, Biglang bumilis ang tibok ng puso ko.
Galing sa boss ko kay Zach.
“Wait lang girls... speaking of—may email siya…” Wala sa sarili kong sabi.
“Huh? Bakit sa’yo nag email?” Nagtatakang tanong ni Fia.
“Kinonek ko kanina sa phone ko ‘yung email ng M.D kasi ang dami kong kailangan ireview.” Mahina kong sagot.
“Oh, okay! Basahin mo na!”
“Check mo na kung anong email sa’yo.” Turan naman ni Jem.
Pinindot ko agad ang email habang ramdam ko ang pagkabog ng puso ko.
From: Zachary Matthew Vaughn
Subject: Follow-up Meeting – 3:00 PM TodayTo: Katalina Leigh SuarezMs. Suarez,
Please proceed to my office at exactly 3:00 PM for a brief discussion regarding the marketing department’s current performance reports. Kindly bring your monthly projections as well. —Z.M.V.“Sht...” Mahina kong mura, Muntik ko nang mabitawan ang phone ko.
“Sis?!” sambit ni Fia. “Ano sabi?!”
“Pinapatawag niya ako,” sagot ko, pilit kinakalma ang boses. “For a brief discussion regarding the marketing department’s current performance reports…”
Si Fia literal na napasigaw. “Omg. Omg. Omg. kayong dalawa lang sa office niya? Shocks!”
“Tangina...” bulong ko. “Bakit parang mas lalo akong kinakabahan ngayon kaysa nung first time naming magkita?”
“Because now you’re seeing him with the lights on and a nameplate on his desk,” sagot ni Jem. “CEO, sis CEO..In other words...Boss mo ”***
Pagkatapos ng tawag, pilit kong pinakalma ang sarili habang naglalakad pabalik sa workstation ko. Hindi ko talaga nagalaw ang pagkain ko. Ang nasa isip ko lang ay ang email ng boss ko.
May ilang oras pa... pero parang gusto ko nang magpalamon sa lupa.
Zachary Matthew Vaughn.
Hindi na siya ‘yung lalaking nakilala ko lang sa bar.
Boss ko na siya ngayon.
“Okay… okay…” bulong ko sa sarili habang marahang humihinga. Professional lang ‘dapat Kat. You're his Marketing Manager. This is normal. Tama lang na makipag-align siya sa’yo. This means nothing… right?
Pero habang naghahanda ako—nag-retouch ng konti ng powder, siniguradong maayos ‘yung blazer ko, at inadjust ang watch sa wrist ko—alam kong hindi ko kayang lokohin ang sarili ko.
This isn’t just nothing.
*******
Katalina’s POV Lunch Break Nasa pantry ako, nakaupo sa isang sulok habang nakatingin sa lunch kong chicken teriyaki. Favorite ko ’to, pero this time, hindi ko magawang kainin. Wala akong gana. I want to call my friends right now. Kanina ko pa talaga sila gustong tawagan. Alam kong pareho silang nasa trabaho ngayon—si Jem, Head ng HR, at si Fia, Fashion Entrepreneur—pero kasi... kailangan ko ng kausap. Kailangan kong may mapagsabihan. Baka nasa break naman sila. Ays, bahala na nga. Kung hindi nila sagutin, mamaya ko na lang ikukuwento kapag nakauwi ako. Pero ngayon, susubukan ko muna. Kinuha ko agad ang phone ko at binuksan ang Messenger group chat namin nila Jem at Fia. Ni-loudspeaker ko na rin kasi wala akong dalang earpods. Halos wala naman ang lahat dito dahil sa baba sila kumain.Calling: TeaMates ☕ Tsk. Until now, naloloka pa rin ako sa pinangalan ni Fia sa GC namin. Para raw sa tsismisan at life updates over “tea.” Tatlong ring lang, si Fia agad ang sumagot. N
9:40 AM. Tumayo na ako at inayos ang sarili. I smoothed down my blazer, checked my lipstick discreetly gamit ang reflection sa screen ng laptop, then kinuha ko ang tablet para sa notes na ginawa ko—just in case may itanong. Habang nasa elevator ako paakyat sa top floor kung saan naroon ang main boardroom, napansin ko ‘yung bahagyang pamamawis ng palad ko. What’s wrong with you, Kat? May biglaang meeting lang for the new acting CEO, bakit ganito naman ata ako kabahan? Besides, hindi naman ako kilala nun.It’s not like he knows I exist.Right? Pagbukas ng elevator, bumungad sa akin ang malawak na hallway ng executive floor—tahimik, may preskong amoy—amoy mamahalin. Walang masyadong katao-tao maliban sa mga team leads na unti-unting nagsisidatingan. Tumango ako bilang pagbati kay Sir Alex ng HR, at kay Ma’am Regina ng Finance.“Hi, Kat. Long time no see,” bati ni Ma’am Regina.“Hello po, Ma’am. Good morning,” sagot ko habang ngumingiti.“Hello, Kat. Kamusta ang leave?” nakangiting
Tumahimik ulit pero muling nagsalita si Jem.“We’re shocked… and worried. Pero kung ‘yon ang moment na nagpalaya sa’yo kahit sandali, then maybe… maybe you needed that. And there really are people who change because they were hurt.”Tiningnan ko sila pareho.“For the first time… I didn’t feel like I was begging for attention. Like I was wanted. Desirable. Not just someone waiting at home, checking my phone every five minutes.”Mapait akong napangiti.“Grabe pala, no? When you’ve been so deprived of love, even one night of affection feels like freedom,” dugtong ko pa.Tahimik sila pareho, tinitimbang ang bigat ng mga salitang binitawan ko.Sofia reached out and held my hand.“You deserve more than one night, Kat. You deserve someone who’ll show up every day, not just in moments. Someone who will love you the way you love them—genuinely, wholeheartedly, and without holding back. Because at the end of the day, that’s what we all deserve: a love that doesn’t make us question our worth, b
Katalina’s point of view Napapikit ako, pilit inaalis sa isip ko ang init ng alaala. Hindi ito ang oras para magpakalunod sa mga bagay na wala namang patutunguhan. Hindi naman kami magkikita ulit, ‘di ba? Pero kahit anong pilit kong ibaling ang isip ko sa iba, bumabalik pa rin ako sa mga matang, kung tumingin sa akin—ay parang ako lang ang babae sa mundo. I took another sip of my coffee. Just then, my message tone chimed, and when I checked who it was from, I frowned.It’s my ex. The coffee I was drinking suddenly tasted more bitter and hot on my tongue—because along with it came a bitter memory.Miguel. Ang lalaking pinag-alayan ko ng limang taon ng buhay ko.Na sa isang iglap, sinira ang lahat ng pinaniwalaan kong pag-ibig.*** Flashback Hindi ko na mabilang kung ilang beses akong naghintay. Sa hapag-kainan. Sa sala. Sa labas ng unit niya. Palaging late si Miguel umuwi. Lagi raw may meeting. Lagi raw may kailangang tapusin. Kahit nga Linggo, busy siya. Kahit monthsary. Kahit
Katalina’s POV Kinaumagahan I woke up to a throbbing pain in my head. I looked around, and my eyes widened when I realized—I wasn’t in my own room. Napabalikwas ako ng bangon, napangiwi pa nang kumirot nang sobra ang ulo ko. Walang ano-ano’y sinilip ko ang katawan ko sa ilalim ng puting comforter. Gano’n na lang ang panlalaki ng mata ko nang makitang wala akong saplot!Napasinghap ako nang unti-unting maalala ang nangyari kagabi. Oh my gosh! The handsome guy from last night at the bar... I gave him myself!Gosh! This wasn’t part of the plan at all.I gave myself to a man I didn’t even know.What on earth did I just do? And what’s even more embarrassing—I made the first move!“Sh*t,” bulong ko habang sapo ang ulo. Muli akong napangiwi nang maramdaman ang sakit sa pagitan ng hita ko.“Ah…” Why does it hurt like this? Napalingon ako sa kanan nang may bahagyang gumalaw. Gano’n na lang ang panlalaki ng mata ko nang makita ang lalaki kagabi na masarap ang tulog! Nandito pa pala ito.
Damn!What the hell am I doing in front of him?!Nag-angat siya ng tingin.Those deep hazel brown eyes locked on me—A direct gaze, not flirty or playful, but intense. Like he was seeing through me.Hindi ako nakagalaw. Para akong napako sa kinatatayuan ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko, parang lalabas sa aking dibdib.Damn it, Katalina Leigh, what the hell are you doing?! Seriously?!“Yes?” he asked in a deep baritone voice that sent chills down my spine and far too sexy for a drunk woman like me to handle. Napalunok ako. My God.He was even more gorgeous up close.Perfect jawline. Light stubble. And those red lips.. They looked… inviting. Tempting.My whole body tingled.It’s like something deep inside me had come alive.My body felt awake. Hungry.Ito siguro ang epekto ng pinainom sa’kin ng lalaking ‘yon. May hinahanap ako, Nag-iinit ako. Hindi ko na napigilan ang sarili. Inilang hakbang ko ang pagitan namin—at walang pakundangan akong umupo sa kandungan niya. At sinungaban siy