LOGINRENESE arrived in La Perla Lounge fifteen minutes before the call time. Hindi pa rin niya magawang bumababa mula sa sasakyan niya dahil sa totoo lang ay nagdadalawang isip pa rin siya.
Who sent the email? What if it’s a trap? What if pinati-tripan lang pala siya ng kung sino man ang nag-send ng email na ‘yon? Kahit na alam niyang possibleng mangyari ang lahat ng iyon ay pumunta pa rin siya. She’s desperate. Her brand is on the line, and this might be her only shot at saving Danzari. She took a deep breath and walk out of her car. Mag-isa lang siya kagaya nang nakalagay sa email. Hindi niya rin pinaalam sa kaibigan niya at sa manager niya ang ginagawa niya. She’s wearing a sleek black jumpsuit with tailored fit, complete with gold-button detailing at the chest and wide-legged pants with the structured peplum design accentuates at the waist. La Perla Lounge is a sleek and high-end establishment in Taguig City where only the elite gather. Renese can’t help but notice the surrounding opulence—crystal chandeliers, velvet couches, and polished marble floors. “Good evening, Ms. Kensington. This way please…” nakangiting bati sa kaniya ng staff. Hindi na siya nagtataka na kilala siya ng staff ng lounge. Nagkalat ba naman ang mukha at pangalan niya sa mga billboard, fashion magazine, fashion tabloids at mga advertisment. Her name has become closely associated with fashion because, even at a young age, she has already been excelling in this field. Dinala siya ng staff sa isang VVIP room ng lounge na lihim niyang ikinabigla. Nagkakahalaga kasi ng mahigit tatlong daang libo ang pagpapa-book ng VIP room sa lounge na ito, paano pa kaya sa VVIP room? Renese’s curiosity about the identity of the person who emailed her grew even more. Kumbinsido na siya na hindi basta-basta ang taong makakaharap niya ngayong gabi. He or she is powerful. When she enters the room, there is no sign of anyone else yet. The lounge VVIP room has dimly lit with soft jazz playing in the background. There is also a glass of expensive rose champagne prepared on the table. She checked her watch. Five minutes na lang before the arrange time. Wala sa sariling ininom niya ang champagne na nasa ibabaw ng lamesa na parang tubig dahil sa tensiyong siya lamang ang nakakaramdam ngunit napapikit rin kalaunan nang mapagtantong medyo matapang ito sa nakasanayan niyang inumin. Nakakunot noong kinuha niya ang bote ng champagne upang basahin ang brand no’n. “Bollinger…” she uttered. She wasn’t familiar with that brand but she can’t deny na masarap ang champagne na ‘to. Hindi namalayan ni Renese na lumipas na pala ang limang minuto dahil na-enjoy niya masyado ang pag-inom. At exactly 8:00 PM, a tall, commanding figure walks into the VVIP room. He is wearing a tailored suit and walks with an air of authority. Nang mag-angat ng tingin si Renese ay her breath catches in her throat as the man’s eyes lock onto hers from across the room. Hindi makapaniwala si Renese sa kaniyang nakikita. She knows him! Nakita niya na ‘to minsan sa mga business magazine at tabloids. He is Mr. Zoren Caius Voss—the CEO of Voss Prime Estate! He walks over to her table, his presence almost magnetic. Tumayo ito sa harap niya nang walang sinasabing kahit na ano bago umupo sa bakanteng upuan na nasa harap niya nang hindi man lang pinapakilala ang sarili. Renese gulped and cleared her throat. “You’re the one you sent the email?” tanong niya. Zoren slightly raised his eyebrows. “Let’s get straight to the point, Ms. Kensington. What do you want to happen?” tanong pabalik ng binata. Renese winced. “Why are you asking me that? Isn’t you the one who emailed me?” She rolled her eyes. “So don’t you need my help, then?” Zoren asked again. “It’s not that—of course I do! You said in the email that there’s a way to save Danzari, right? What is it? Tell me,” she demanded. Hindi niya alam kung saan nang gagaling ang inis na nararamdaman niya kay Zoren. Wala naman itong ginagawa sa kaniya pero pakiramdam niya ay inaasar siya nito! Zoren smiled a bit at saka may nilabas na puting folder pero hindi nito iyon nilapit sa kaniya. “I have an offer to propose, Ms. Kensington. I can save your brand over night. I can make the people behind this pay. All I ask is one thing…” Kumunot ang noo niya. “What is it?” “Marry me.” “What?!” she breathes out in disbelief. She was completely caught off guard. “Are you on drugs?” iyon na lamang ang lumabas sa bibig niya sa sobrang gulat na nararamdaman. “No. I’m dead serious, Ms. Kensington. Marry me. I’ll use my connections, my resources, and whatever it takes to help you rise again. But this marriage is the price you must pay.” Walang kahit na ano siyang nakikitang emosyon sa mata ng binata habang sinasabi nito iyon. Hindi nga ito nagbibiro. Gusto niyang matawa pero hindi niya magawa. Her pride is screaming. But so is her desperation. Ilang taon niyang ginapang ng mag-isa para lang maging successful ang Danzari. Hindi siya humingi ng kahit na pisong kusing sa mga magulang dahil may gusto siyang patunayan pero paano kung hindi niya pa nga napapatunayan ang sarili niya ay babagsak na siya kaagad? Renese took a deep breath and look at Zoren in his hazel eyes. “What are the terms?” she asks, her voice steady but filled with doubt. Zoren smile knowingly at inusog papalapit sa kaniya ang puting folder. Nang buksan niya ito ay doon niya lang napagtanto na kontrata pala iyon. “In return for full control and revival of the Danzari brand, Rense Diora Kensington agrees to enter a legally binding marriage to Zoren Caius Voss for a minimum of five years,” mahina niyang basa sa isa sa nakasulat sa kontratang hawak. Nag-angat siya ng tingin sa binata. “Pwede ko ba ‘tong pag-isipan muna?” tanong niya. “Of course. I can give you 48 hours to think, but you also need to consider what could happen to your brand within those 48 hours.” She bit her lower lip. Tama ito. Kapag nag-isip pa siya ng ganon katagal ay maaring tuluyang bumagsak ang Danzari at gawin iyong opportunity ng magulang niya para tuluyang ilipat sa kaniya ang business nila. Maraming pwedeng mangyari sa loob ng 48 hours. Danzari is her life. Ito ang rason kung bakit siya nagpapatuloy sa pangarap niya. Nanginginig na pinulot niya ang ballpen na kasama ng folder bago dahan-dahang pinirmahan ang kontratang tiyak na magpapabago sa buhay niya. Pagkatapos niyang pumirma ay tumayo na si Zoren mula sa pagkakaupo at saka kinuha ang pinirmahan niyang documents. “You’ll get everything you want. But remember, I never lose control. Neither will you, my future wife.” After that, Renese was left alone inside the VVIP room. Just like that, she already has a fiancé! She’s getting married! “What did I just signed?” she whispered.DAHAN-DAHANG hinimas ni Zoren ang kamay ni Renese na may nakatusok na IV line. He’s sitting next to his wife’s hospital bed, staring at her unconscious form. The only sound inside the room is the machines’ soft beep.Zoren studies her face—bruises faint under the bandage, lashes resting too still. He gently brushes a stray strand of hair away from her forehead.“I’m sorry for not being able to protect you enough, wife. I’m sorry for not being there when you needed me. Please fight. Don’t leave me… not now. Not like this,” Zoren susurrated, pleading.He leans forward, resting his forehead lightly against her knuckles. Tatlong oras na ang nakalipas simula nang ilipat si Renese sa private room nito para doon i-monitor. Kahit na nakikita naman ito ni Zoren ay hindi niya pa rin magawang mapanatag hangga’t hindi niya ito nakikitang magising.He’s not the type of man who prays. He didn’t even know if he knew God—but tonight, he found himself praying.A soft knock breaks the stillness. Sumili
HINGAL NA HINGAL at tagaktak ang pawis si Zoren nang makarating sa St. Raphael Medical Center na pinakamalapit na hospital sa pinangyarihan ng aksidente. May mga humarang na sa kanyang media upang makibalita ngunit hindi niya ang mga ito pinaunlakan. He needs his wife and nothing else! Nang makarating siya sa emergency room na naka-pula pa rin ang ilaw ay nakita niya roon sina Vilmie, na sekretarya ng asawa niya, at ang kaibigan nitong si Shoelie, na parehong namumutla at bakas ang pag-aalala sa mukha. “What happened?!” he asked immediately. “M-Mr. Voss…” Vilmie muttered. “I said, what happened?!” he roared, starting to lose control because of anxiety. Shoelie stood up. “Mr. Voss, can you please calm down? We’re in front of the emergency room, and Renese is inside. Baka makaistorbo tayo sa loob,” seryosong saway sa kanya ni Shoelie. Zoren took a deep breath and massaged the bridge of his nose. He put his hand on his waist in a manly way, trying to calm himself first while walki
TAHIMIK LANG si Renese habang nakatitig sa labas ng bintana papunta sa restaurant kung saan niya kikitain ang boyfriend ni Ravisse. It’s been two weeks since they started to investigate Ravisse’s past, and it’s harder than they ever imagined. Hindi naging madali para sa kanilang kumbinsihin ang boyfriend ng kapatid niyang makipagkita sa kaniya. They tried to talk to him many times ever since they found his address, but they got rejected many times as well. So she didn’t expect him to call her last night and tell her that he wanted to meet and talk. Hindi niya kasama si Zoren ngayon dahil nagkaroon ng malaking problema sa kumpanya nito na hindi maaaring ipagpabukas. Gustuhin man nitong samahan siya, pero pinigilan niya ito. She can handle herself. Tsaka sigurado naman siyang hindi siya mapapahamak kagaya ng pinag-aalala nito dahil dalawang sasakyan ba naman ang ibinigay nito sa kanya na puro guards. Naputol ang malalim na iniisip ni Renese nang binalot ng malakas na ringtone ng phon
“RENESE, DARLING! You look tired. Manila life is wearing you down, I see. Come in, come in! I have so many pasalubong to show you fresh from Europe!” excited na bunga sa kaniya ng ina niyang si Roxanne nang makapasok siya sa mansion nila.Bumungad sa kaniya ang sala na punong-puno ng mga paper bag na may tatak na mamahaling brands. Well, iyan lang naman ang luho ng ina niya—ang mag-shopping hanggang sa maubos na ang dala nitong pera.Kakagaling lang kasi nito mula sa isang buwang bakasyon sa Europe, specifically from Switzerland, France, and Italy.“Ang dami naman nito, Mommy,” puna niya at saka kumuha ng isang paper bag bago sinilip ang laman. It was the limited edition Fall-Winter Collection of Chanel.Roxanne chuckled. “Paris, Milan, Rome—I raided them all, darling! Chanel, Prada, Gucci—well, you name it, I bought it.”“You shouldn’t have, Mom. I have a lot of this in my condo. Wala nang space,” aniya.“Nonsense. A little luxury never hurt anyone. Besides,” Roxanne’s eyes twinkled,
RENESE FELT heavy as she entered her husband’s car, which had been waiting for her for a while. She’s overwhelmed and heartbroken by her father’s words, which are much more painful than the ones she receives from social media. “How was it, wife?” Zoren smiled but instantly vanished when he saw her distress. “What’s wrong? May nangyari ba?” nag-aalalang tanong nito sa kaniya. She bit her lower lip and threw herself on Zoren’s arms. Nabigla naman ang asawa dahil sa ginawa niya ngunit ‘di nagtagal ay niyakap din nito ang babae na humihikbi. “What’s happened, baby?” Zoren muttered. Renese spoke, sobbing, “He... he blames me, too. My dad. He said... terrible things and it hurts...” Zoren rubbed her back to calm her down. Panay ang halik nito sa tuktok ng ulo niya na para bang sinasabing nandito lang ito. “Shh, don’t listen to him. He’s wrong. I’m here for you always, ‘kay? He’s blinded by his feelings for Lilithas,” he hushed. Nang kumalma na siya ay sinalaysay niya kay Zoren ang la
NANGINGINIG ang kamay na binaba ni Renese ang phone niya pagtapos niyang kausapin si Franky na pinaliwanag sa kaniya ang lahat ng nalaman nito sa pag-iimbestiga.Zoren was standing behind her while rubbing her back to calm her down.“Calm down, wife. I’m here. Relax,” Zoren said.She shook her head and held the edge of the table tightly. “I can’t calm down. Nag-aalala ako na baka si Dad... baka may mangyaring masama kay Daddy,” bulong niya.Hindi siya natatakot para sa sarili niya. Natatakot siya para sa daddy niya. Kahit naman kasi may hindi pagkakaunawaan sa kanilang mag-ama ay hindi niya pa rin naman mababago ang katotohanang tatay niya pa rin ito. Magalit man siya rito, tatay niya pa rin ito. Magunaw man ang mundo, tatay niya pa rin ito.Hindi na niya kailangang magtanong kung anong motibo ni Lilithas para gawin ang lahat ng ito sa kaniya. It was because of the sole person—Ravisse, Lilithas daughter with her father.Lilithas also blames her for Ravisse’s death, just like how she b







