Rain's POV Kinabukasan ipinagluto ko si Sheena ng porridge at bago ako umalis nag-iwan ako ng letter sa table. Hindi ko na siya ginising pa at umalis na ako.Pinuntahan ko na lang ang kotse ko. Pagpasok ko ng kotse ko ay nakita ko ang isang kwentas na hugis puso. May kasama itong isang family picture. Alam kong kay Sheena 'yon nang malaglag ang mga gamit niya dito kagabi."Teka. Parang may kamukha ang papa niya? Si Mr. Renato. Isa sa mayamang businessman sa bansa." Bulong ko habang pinagmamasdan ko ang picture. "Pero teka. Kung ito ang Papa niya. Ang tanong? Papaano niya naman magiging ama ang isang mayamang tao sa mundo?" pagtanong ko sa sarili ko habang panagmamasdan ko ang larawan. "Baka magkamukha lang." bulong ko. Hindi ko na iyon pinansin sahalip isinulok ko na sa bulsa ko ang kwentas at isang picture. Sumakay na ako ng kotse ko at umalis. Alam kong sa mga sandaling ito ay gising na si Sheena. Alam kong nakita niya ang letter na iniwan ko sa ibabaw ng mesa. Goodmorning
Renato Castillo's POV "Ito na po ang hinihingi niyo." sabi ng binatang si Rain. Ibinigay niya sa akin ang isang medical plastic na hawak niya. Nagkita kasi kami ngayon dahil hinihingi ko ito sa kaniya. "Nandiyan po ang band aid na may dugo ni Sheena. Kumilos na po kayo para malaman niyo kung si Sheena talaga ang nawawalang anak niyo." bigkas ng binata. Napamasid naman ako sa mukha niya. Ang bait niya para tulungan ako. Bihira lang ang mga taong kagaya niya sa mundo. "Maraming salamat iho. Napakabait mo para tulungan ako. Wala kang katulad." sabi ko sa kaniya na may paghanga sabay tapik ko sa balikat niya. "Dahil sa ginawa mo. Hayaan mong bigyan kita ng malaking gantimpala." sabi ko sa kaniya. "Huwag na po sir. Sapat na po akong makatulong sa ibang tao. Hindi ko po kailangan ang pera o sukli sa ginawa ko. Matulungan ko lang pong mahanap ni Sheena ang totoo niyang ama ay sapat na sa akin." Turan ng binata. Napahanga ako sa mga sinabi niya. Isa siya talagang mabuting tao. "Sigur
Sheena's POV Andito na kami ni papa sa Korea. Hindi ko akalain na makakarating ako rito. Kay bilis ng mga pangyayari. "Anak. Enjoy your moment here. Korea is a good place. I want you to relax yourself and to be happy before we go back to the Philippines." sabi ni papa. "Opo dad. Salamat po. Hindi ko aakalain na makakarating ako rito kung hindi dahil sa inyo." saad ko. "Ano ka ba. Huwag mong isipin iyon anak. Gusto kong kalimutan mo muna ang mga problema mo. Isipin mo naman ang sarili mong kasiyahan kahit sandali lang." payo ni dad. Marahan akong niyakap ni dad at hinaplos ang buhok ko. "Magiging maayos din ang lahat anak. Hayaan mo akong makabawi sayo. Alam kong madami akong pagkukulang." sabi niya. Ramdan ko ang lungkot sa mga sinabi ni dad. "Maiwan muna kita. Okay. May pupuntahan lang ako." sabi ni dad nang kumawala sa akin sa pagkakayakap. Tumango naman ako at pagkapos ay iniwan niya na. Masaya pala ang pakiramdam na may ama. Kung saan handa ka niyang damayan sa mga probl
Sheena's POV "Rain. Can I have a favor before graduation happen? Please." tanong ko kay Rain. Andito na pala kami sa University simula nang makauwi kami kahapon mula sa Beach.Grabe yung nangyari. Nag-enjoy naman ang lahat. "What is it?" Rain asked me. Nakatingin lamang siya sa akin at napalunok. "Hmm. But before it. I just wanna to say thank you for everything you've done to me. And thank you for being my friend. Salamat dahil palagi kang nandiyan para sa akin." sabi ko. "It's nothing okay. Karangalan ko naman ang makatulong sa kapwa. Tsaka bilang kaibigan mo ako. Asahan mong na nandito lang ako para tulungan ka." sabi ni Rain. He trying to smile as best as he could. "Ano nga pala ang hihilingin mo?" he asked attentively. "Just follow me okay." sabi ko. Kumilos naman ako at sumunod naman siya sa akin. Pumunta kami ng garden ng university. Oo. Nandito si Prince at walang ibang tao rito kundi siya lang. "Talk to him. Mag-usap kayo ni Prince." sabi ko kay Rain. Napalingon na
Sheena's POV Kanina ko pa inaayos ang sarili ko. I wearing a casual attire. Tinitingnan ko lamang ang aking sarili sa harapan ng salamin. This is it. Pupunta na kasi ako ng kompanya. Matapos kong ayusin at pagmasdan ang aking sarili ko sa harapan ng salamin ay kinuha ko na ang hand bag ko. Lumabas na ako ng bahay at pumunta ng meeting place. Alam kong hinihintay na ako ni dad. Gusto niya kasi akong ipakilala sa bawat members ng North corporation companies in the Philippines. Pagbungad ko palang ng meeting room ay marami nang nakipagkamay sa akin. Mga international businessmen. Hindi ko aakalain na ganito ang ma-i-encounter kong mga tao. Mga begotten. Nandito na rin si dad. Napalingon ako sa isang binata. Familiar ang mukha niya sa akin. Nang lumingon siya sa akin ay nagulat na lamang kaming dalawa. Hindi ako makapaniwala. Napangiti ako sa kaniya. Ganoon din siya. Nakikita ang curiosity sa kaniyang mga mata habang nakatingin sa akin. "Hey!" he remarked, then he walked towards m
Prince's POV The time seemed ran so fast. Here I am. Preparing myself for the wedding. Ito ang araw ng wedding namin si Sandra. I can't believe. Parang napakabilis ng panahon. Hindi ko aakalain na ikakasal na kami ni Sandra ngayon. I wearing a splendor wedding attired that looked me so ultimate handsome groom. Kanina pa ako kinakabahan. Hindi ko alam kung bakit. Wedding namin ngayon ni Sandra pero parang hindi sa akin especial ang araw na 'to. Alam kong sa ngayon ay nakahanda na rin siya. Alam kong napakasaya niya ngayon dahil ikakasal na kami. Ito lang naman ang pinapangap niya ang makasal kaming dalawa. Bigla ko na lang na alala ang lahat ng memories namin ni Sheena. Bumabalik-balik sa isipan ko. Yung mga araw na magkasama kami. Yung time na nasa korea kami. Yung gabing kasama ko siya.Lahat iyon bumabalik sa isipan ko. Nagugulohan ako pero hindi dapat ako magpadala sa emotion ko. Oo. Hindi ko maikakaila na mahal ko pa rin si Sheena hanggang ngayon. Hindi ko alam kung ano
Sheena's POV Hawak-hawak ko ang aking payong dahil sobrang lakas ng ulan. Naglalakag lamang ako pauwi ng mansion galing opisina. May tumigil na sasakyan sa harapan ko at bumukas ito. Laking gulat ko nalang nang lumabas si Prince at niyakap ako.Umiiyak siya? Hindi ako makagalaw dahil sa pagkakayakap niya sa akin. Hindi ko man lang magawang igalaw ang aking mga kamay para yakapin ko siya pabalik. Nananatili lamang akong nakatayo habang yakap-yakap ako ni Prince. Humihikbi siyang parang bata. Ano ang nangyayari sa kaniya? Oo. Alam kong wedding nila ngayon ni Sandra at nandito siya. Ibigsabihin nag lback out siya sa kanilang wedding? Pinapanood ko pa lang kanina ang nagkalat na nagsisimulang weeding event nila sa social media. Pero hindi ko na iyon tinapos dahil nasasktan ako. Matapos niya akong yakapin ay mariin niya akong siniil ng halik. Bahagya ko siyang itinulak pero ayaw niyang magpaawat. Patuloy niya lamang akong hinahalikan habang ang mga kamay niya ay nakahawak sa pisng
Sandra's POV "Sandra Deliona. The new president of the company." Attorney said. He introduced me before in front of them. Si Attorney ay isa sa pinagkakatiwalaan ng dad ni Prince pagdating sa kompanyang ito at alam ito ng lahat. His loyalty is anchor in this company. Oo. Nandito na kami sa meeting room at nagsisimula na ang aming meeting para sa new electing president of the corporation company of the Philippines. Nandito na rin ang lahat pati ang mga begotten members ng kompanyang ito. This is a very important meeting in company kaya nandito ang lahat. "She is a new president replaced for Prince Zion. Our president." Mr. Attorney added. They are so quite and there's no any noise around us. Tahimik lamang sila habang nakikinig kay Attorney. "Alright. Go ahead Ms. Sandra Deliona." sabi pa ni Attorney. "Hmm. Umalis man si Prince bilang president of this company. Hayaan niyong ipagpatuloy ko ang nasimulan niya." panimula ko. Makikita ko sa kanilang mga mukha ang pagiging seryoso