Share
Chapter 31
Hindi ko alam kung ilang minuto pa ang tinagal ko sa pagtayo sa tapat ng malaking pinto. Pero matapos nang naging pag-uusap namin no'ng secretary, ilang minuto pa akong naghintay na lumabas si Michael o tawagin niya ako para pumasok na sa loob.
Nakapasok na lang ulit ang masungit na secretary sa loob ng hall ngunit nanatili pa rin ako rito sa labas.
Nakatingin ako sa ibaba habang naghihintay. Iniisip ano nga ba ang ginagawa ko sa kompanyang ito. Hindi naman ako tunay na asawa ni Michael, huwad naman ako.
Napahinga ako ng malalim bago ako akma ng maglalakad papalayo nang marinig ko bigla ang pagtawag sa akin ni Michael.
"Renice, where are you going?" narinig kong boses na nagmula sa malaking pinto.
Kaagad akong napatingin doon bago ako pilit na ngumiti. Lumabas naman siya ng tuluyan habang titig sa akin.
"Are you ready?" biglang tanong niya sa akin.
Kaugnay na kabanata
The Rented Wife Chapter 32
Patuloy kami sa paglalakad paitaas. Medyo napapagod na nga ako pero hindi ko lang ipinapahalata sa lalaking kasabayan ko sa paglalakad. Hindi ko naman talaga siya kasabayan, nauuna siya sa akin ng bahagya. Gusto ko sana magtanong ng kahit ano pero mas pinili ko na lamang na manahimik. Kanina pa kasi rin tumatakbo sa isip ko ang mga bagay-bagay na patuloy na gumugulo sa isip ko. Kahit ako nga ay nalilito na sa kung anong emosyon ba ang dapat kong ipakita. Napabuntong hininga ako. Maswerte na lang ako dahil ito lang ang trabaho ko, na ganito ang trabaho ko. Hindi ako pagod, hindi rin ako pinagpapawisan. Ang kaso nga lang, kahit saan ako magpunta ay minamaliit ang pagkatao ko. Mapait akong napangiti. Muli na namang pumasok sa isip ko ang nangyari sa mall kailan lang. Hindi ko maintindihan, hindi ba talaga ako bagay ba idikit sa lalaking 'to? Napahinga ako ng malalin. Wala naman akong balak na sumabay sa kanya, dahil kagaya nga ng sabi nang secret
The Rented Wife Chapter 33
Nanatili akong nakatingin kay Michael, gano'n din naman siya sa akin. Kanina pa kami parehong nakatayo sa hagdan at hinihintay ang paggalaw ng isa't-isa. "Ang cute mo talaga mag-tagalog," pag-iiba ko sa usapan bahagya pa akong pekeng tumawa para ipakita sa kanya na inaasar ko siya. Nakita ko namang kumunot ang kanyang noo bago niya ibinaba ang kanyang kamay na kanina pa nakalahad sa aking harapan. "Tss," tanging reaksyon lang niya bago tumalikod sa akin at muling umakyat pataas. Natawa naman ako bago ako napahawak sa aking dibdib. Ngayon ko lang napansin, may kakaibang kabog ang dibdib ko habang nakatitig sa mga mata ni Michael. --- "Sure ka? Ayos lang talaga na 'di na natuloy ang meeting?" tanong ko. Pang-ilang tanong ko na ito ngunit hindi pa rin sumasagot si Michael. Sinabi lang niya kanina na hindi na nga tuloy ang meeting, pero gusto ko malaman kung bakit.
The Rented Wife Chapter 34
Tulala lang akong nakaupo habang nandito sa loob ng sasakyan ni Michael. Hindi ako umiimik magmula kanina pa. Hindi ko rin kasi alam kung bakit muling pumasok sa isipan ko ang nangyari labing-dalawang taon na ang nakakaraan. Ang maalala ang bagay na 'yon ang isa sa pinaka ayaw kong nangyayari. Pero hindi ko alam kung bakit paulit-ulit akong hinahatak pabalik ng nakaraan. Sa sobrang sama ng pakiramdam ko, hindi ko na namalayan na nakasakay na kami ni Michael ng elevator. Magmula kasi nang yakapin niya ako kanina ay hindi na ako tumigil pa sa pag-iyak, hindi ko rin alam kung saan kami pupunta sa mga oras na ito. Basta nang bumalik ang huwisyo ko ay nakasakay na ako rito sa sasakyan habang tulalang nakatingin sa labas. "Are you okay?" narinig kong tanong ni Michael mula sa aking tabi. Mabilis ko naman siyang nilingon. "Oo naman," sagot ko bago ako napayuko. Hindi ko alam pero napakabigat pa rin ng dibdib ko sa mga oras na ito. "Are you su
The Rented Wife Chapter 35
Nakatayo ako ngayon dito sa tapat ng dagat. Madilim na ang kalangitan, ngunit nagkikinangan naman ang mga butuin. Napaka-rami nito at nagkikislapan, tila naglalabanan kung sino sa kanila ang pinaka makinang. "Aren't you tired?" narinig kong tanong ng isang pamilyar na boses mula sa aking likod. Mabilis ko naman siyang nilingon. Nakasuot na ngayon ng isang polo si Michael, nakaputi na siya at shorts. "Hindi pa naman," simpleng sagot ko. Sana katulad niya ay may baon din akong damit. "Let's go and eat?" biglang tanong niya sa akin. Niyakap ko naman ang aking sarili nang maramdaman ko ang pag-ihip ng malakas na simoy ng malamig na hangin. "Okay lang ako. Hindi pa ako gutom," pagtanggi ko. Nakita ko naman ang pagkunot ng kanyang noo. Napansin ko, ang pagkunot ng noo ang isa sa mga paborito niyang gawin. "You haven't eat anything yet. Only the one we ate for breakfast," sagot naman niya sa akin. Hindi na ako muling kumibo. Alam ko,
The Rented Wife Chapter 36
Nakaupo ako sa isang upuan. Nakapalibot kami sa isang malaking lamesa. Hindi ko alam kung paano nangyari ang bagay na ito, samantalang biglaan lang naman ang pagpunta namin ni Michael dito. "Maligayang kaarawan, anak!" pagbati ni mommy bago siya umupo sa aking tabi. "Salamat po, Mommy," nakangiting sabi ko bago ko siya mahigpit na niyakap. "Matapos ang nangyari dati sa daddy mo, at sa pamilya natin, 'di na natin na-ce-celebrate ang kahit kaninong birthday. Kaya masaya ako na nagkaroon ng pagkakataon na ma-celebrate natin ang araw na 'to," sabi niya sa akin. Tumango naman ako bilang pagsang-ayon. Dahil totoo naman, ni-hindi ko na nga napapansin na tapos na pala ang kaarawan ko maliban na lang kung mabanggit ang araw na 'yon. Matagal ko na kasing kinalimutan ang araw ng kaarawan ko. Hindi naman dahil sa may kung anong 'di magandang nangyari no'ng araw na 'yon, ayaw ko lang din kasi bigla na lang maalala nila mommy ang pagkawala ni daddy, dahil a
The Rented Wife Chapter 37
Nanatili akong nakaupo sa upuan kung nasaan kami kanina nag-usap ni Mommy. Napatingin pa ako sa kalangitan bago ako napabuntong hininga. "That was deep," narinig kong sabi ng isang pamilyar na boses. Mabilis ko naman kaagad siyang tinignan. Nakatayo ngayon sa tabi ng upuan na inuupuan ko si Michael habang may dala-dalang dalawang baso. Hindi naman ako sumagot, tanging pag-ngiti lamang ang ginawa kong pagsagot. "Happy birthday," sabi niya bago iniabot sa akin ang hawak niya pa ring baso. Mabagal ko namang inabot 'yon bago ako muling ngumiti. "Salamat," tanging sagot ko habang nakangiti pa rin. Hindi naman na sumagot si Michael, pero sa pagkakataong ito, tinignan niya lamang ako sa mga mata. "May I?" biglang tanong niya bago tumingin sa tabi ko at bago niya ibalik ang kanyang paningin sa akin. Tumango naman ako bago ako umusog ng pagkakaupo para siya ay makaupo.
The Rented Wife Chapter 38
Naglalakad kami ngayong dalawa ni Michael sa isang koridor papunta sa kwarto na nirentahan niya para sa aming dalawa. Pareho kaming walang kibo at walang kahit anong sinasabi sa isa't-isa. Magmula kasi nang ihatid namin sila mommy sa kwarto nila ay pareho na kaming walang kibo, kahit tinginan sa isa't isa ay hindi na namin ginawa pa. Wala na rin sina Redenn at Tyron dahil umalis na sila at nagpaalam na bababa raw muna sila ulit para pumunta sa beach club. Gusto ko sanang i-open ang mga naging pag-uusap namin kanina pero mas pinili ko na lamang na itikom pa ang bibig ko. Sa totoo lang, kanina pa ako na-a-amaze sa ganda ng apartell na 'to. Hindi ko alam kung ano ang eksatong tawag dito pero maganda rito, napaghahalataang mahal ang renta sa bawat kwarto rito. "We are here," pag-anunsyo ng lalaking katabi ko. Tinignan ko naman siya bago ang pinto ng hinintuan naming kwarto. Nagtataka nga ako kanina pa dahil ang layo naman n
The Rented Wife Chapter 39
Nanatili akong nakayakap kay Michael. Hindi ko alam kung ilang minuto na kaming ganito, wala naman akong naramdaman na pagtutol mula sa kanya. "A-anong nangyari?" tanong ko bago ako humiwalay sa kanya ng pagkakayakap. Nakita ko naman na hinuli niya ang mga mata ko bago siya nagsalita. "Aren't you afraid?" biglang tanong niya. Natahimik naman ako. Pakiramdam ko isa 'yong sapak sa akin. "B-bakit naman ako matatakot?" kinakabahang tanong ko. Nakita ko namang napalingon si Michael sa gawi ng mga lalaking malamig ng nakahandusay sa kama. "Aren't you afraid?" ulit na tanong niya sa akin. Hindi naman ako nakapagsalita. Nanatili kami sa mga posisyon naming dalawa. Hindi ko alam kung bakit hindi ako natatakot. Hindi ko rin alam kung bakit nananaig sa akin ang tuwa na makitang ayos lang si Michael. "Sino sila?" tanong ko. Nakita kong napatingin muli sa akin si Michael. "Hindi ka ba natatakot? I just killed two people," sabi lang niya bago muling tinignan ang dalawang lalaki. Mabagal k
Pinakabagong kabanata
