Chapter 6: Mga Sulyap at Sekreto

Matapos ang masalimuot na pagbisita ni Samantha sa opisina, hindi mapakali si Dylan. Bumalik siya sa kanyang upuan at tumitig sa bintana, tinatanaw ang mga gusali ng lungsod. Sa bawat tingin niya, tila bumabalik ang mga alaala—mga masayang araw nila ni Samantha at ang masakit na gabing iniwan siya nito.

Hindi niya mapigilang muling isipin ang sinabi ni Samantha: "I want to fix things, Dylan." Ngunit paano mo nga ba aayusin ang isang bagay na basag na?

Sa kabilang banda, si Trixie…

Sa pantry, tila hindi pa rin makaget-over si Trixie sa presensya ni Samantha. Nasa harapan niya ang kanyang tasa ng tsaa, pero hindi niya ito naiinom. Nakatitig lang siya sa kawalan, pilit iniintindi ang nararamdaman.

"Hoy, Trixie!" sigaw ni Lani habang biglang umupo sa tabi niya. "Ano na naman iniisip mo? Si boss? Or ‘yung ex niya?"

Napapitlag si Trixie. "H-ha? Wala! Hindi ako interesado!"

"Eh bakit parang wala ka sa sarili? Halata naman eh. Ang tanong, na-insecure ka ba kay Miss Samantha?" tanong ni Lani na may halong pang-aasar.

Napangiti si Lance, na dumating din sa pantry. "Huwag mo nang itanggi, Trixie. Alam naming lahat na crush mo si Kuya Dylan."

“Hoy! Wala akong crush sa kanya, no!” depensa ni Trixie, pero namula ang kanyang mukha, na lalo lamang nagbigay rason kina Lani at Lance para kutyain siya.

"Hmm, sabihin na lang natin na hindi crush. Pero naaalala mo ba ‘yung sinabi ko sayo tungkol kay Samantha?" tanong ni Lance habang nagbubukas ng isang juice box.

"Ano na naman, Lance? Magaling ka lang mag-chismis," asar ni Trixie, pero hindi niya maitago ang interes.

"Sinabi ko na sa’yo, di ba? Sila ni Kuya Dylan, dating magkasintahan. Pero ang hindi ko pa nasasabi sa’yo ay kung paano siya iniwan ni Samantha."

Tumigil si Lance saglit, binibigyan ng dramatic pause ang kanyang kwento.

"She left him during the worst time of his life."

"Anong ibig mong sabihin?" tanong ni Trixie, hindi maikubli ang pagkabigla.

"Ikaw na ang magtanong kay Kuya," sagot ni Lance na may misteryosong ngiti.

"Pero ang masasabi ko, ang pagbalik ni Samantha ay hindi simpleng muling pagtatagpo. May mas malalim na dahilan."

Sa opisina ni Dylan…

Tahimik na nakatingin si Dylan sa mga file na nasa mesa niya, pero wala siyang naiintindihan sa binabasa niya. Ang mukha ni Samantha ay tila paulit-ulit na bumabalik sa isipan niya, pati na ang sinabi nito kanina.

“I had to leave dahil sa pamilya ko.”

Pamilya. Pero ano nga ba ang totoo? Noon, hindi siya binigyan ng sapat na paliwanag ni Samantha. Basta na lang itong umalis at iniwan siya sa gitna ng pinakamalaking pagsubok sa buhay niya. Ngayon, heto siya, nagbabalik, parang walang nangyari.

"Trixie," tawag ni Dylan mula sa kanyang opisina.

Agad namang tumayo si Trixie at pumasok. Pilit niyang itinatago ang kaba, lalo na’t ramdam niya ang bigat ng aura ni Dylan.

“Yes, Sir?” tanong niya nang may magiliw na ngiti.

"Tignan mo itong report na ito," malamig na sabi ni Dylan, iniaabot ang isang folder.

Agad na kinuha ni Trixie ang folder at mabilis na binuksan ito. Pero bago siya makapagbasa, napansin niyang nakatingin si Dylan sa kanya. Hindi tulad ng dati, iba ang tingin nito ngayon—parang may halong lungkot at pagkalito.

"Sir, may problema po ba?" lakas-loob niyang tanong.

Saglit na natahimik si Dylan. Sa wakas, tumingin siya nang diretso sa mata ni Trixie. Halos malaglag ang hawak na folder ni Trixie dahil sa bigla. Hindi niya inasahan na ganun ang ginawang pagtitig sa kanya ni Dylan.

"Amm, sir ba-bakit po?" Pero di sumagot si Dylan sa tanong niya tumalikod ito sa kanya.

"You may go" matigas na sabi ni Dylan. Di niya maintindihan ang ipinapakitang ugali ngayon ni Dylan.

"May saltik ata tong boss ko biglaan ang pagbabago ng mood. Ano yun tititigan niya lang ako tapos galit na?" bulyaw ni Trixie sa sarili.

Kinagabihan…

Habang pauwi na si Trixie, hindi niya mapigilang balikan ang eksena kanina sa opisina ni Dylan. Inis na inis siya sa tuwing naiisip iyon.

Pagpasok niya sa kanyang maliit na apartment, nagulat siya nang makita ang isang bouquet ng bulaklak na nasa kanyang mesa.

"Wow, sino kaya ito?" tanong niya sa sarili, sabay lapit sa mesa. Binasa niya ang card na nakalakip sa mga bulaklak:

"Para sa pinakamagandang secretary. – L"

Napangiti si Trixie. Wala nang ibang "L" sa buhay niya kundi si Lance. Ngunit sa kabila ng saya, hindi niya maiwasang maalala si Dylan. Bakit parang kahit sino ang magbigay sa kanya ng atensyon, lagi niyang naaalala ang kanyang boss?

Kabilang banda

Habang naglalakad pauwi si Dylan, tumigil siya sa harap ng isang lumang coffee shop. Dito nila madalas mag-usap ni Samantha noon. Sa kanyang isipan, parang naririnig pa niya ang tawanan nila, ang mga pangarap nilang sabay na binuo.

Pero ang mga alaala ay alaala lang. Hindi na maibabalik ang nakaraan. Bumalik ang poot na naramdaman niya para kay Samantha, ayaw niya sana makita ang babae pero wala siyang ibang choice kundi ang pakisamahan ito.

Kung gaano ko niya kamahal si Samantha dati ganun niya ito kinasusuklaman ngayon. Kahit ilang taon na iyon nangyari ay di pa rin niya makalimutan ang mga ginawa nito sa kanya.

Di lang ang tiwala ang nawala kundi pati pagmamahal ko sa kanya ay di ko na kayang ibigay.

Nang makarating siya sa kanyang condo ay di niya mapigilang maisip si Trixie. Alam niyang magaspang ang ugali niya pero di niya maipaliwanag sa sarili kung bakit pagdating kay Trixie ay parang gusto na niyang sumuko.

"Ano ang meron sa babaeng yung at kahit ganun kasama ang ugali ko sa kanya ay natitiis niya pa rin ako."

Bumuntong hininga si Dylan.

"Tsssh, hindi ko siya dapat iniisip. Lalo na kung itutuloy ko itong attitude ko sa kanya."

Ngunit deep down, alam niyang may iba itong epekto sa kanya. Nababaliw na ba ako?

"Pero bakit parang naiinis ako pag may kausap siyang iba."

"Magfocus ka Dylan di ka pwedeng mahulog sa babaeng yun." sa isip niya. Pagod man siya galing sa trabaho pero mas pagod siya sa kakaisip ng nararamdaman niya.