Kabanata 6

SIERRA

"HA?" Parang lumipad ang utak ko sa naging tanong ni Mayor Caleb. Pakiramdam ko ay halata yata ang pamumula ng ilong at mata ko kaya napahawak ako sa pisngi ko at natatawang nagsinungaling. 

"H-hindi po, Mayor. May pumasok lang po sa mata ko na alikabok kaya namula po," pagsisinungaling ko pa kaya tumaas ang kilay niya at mas lalong lumalim pa ang pagkakatitig niya sa akin.

"I see." Tipid niyang sagot at kinuha na rin ang bag niya, siguro ay uuwi na rin siya katulad ko. Himala at naghintay si Mayor. 

Paglabas namin ng opisina ay nilock ko nang maigi ang pinto at nang ayos na ay nagsimula na rin akong maglakad papunta sa elevator. Iilan na lang kaming natitirang nandito sa opisina. Katulad namin ay naghihintay rin sila ng elevator. 

Pagbukas nito ay isa-isa kaming pumasok at tahimik lamang lalo na ang kasabayan namin na empleyado dahil nandito rin si Mayor Caleb sa loob. Hindi ko alam kung nakauwi na ba o nauna na si Ate Reina dahil hindi ko na siya nakita. 

Paglapag namin sa ground floor ay nagulat pa ako ng may nagpaalam na dalawang lalaki na katabi ko lamang sa paglabas.

"Goodbye po, Ms Sierra." Paalam nila kaya tipid lang akong ngumiti at nakita ko pang tiningnan lang sila ni Mayor Caleb bago kami lagpasan. 

Paglabas ko ng munisipyo ay mali ako ng akala na iilan na lang pala kami, medyo marami rin pala ang hindi nakakauwi lalo na yung dalawang apat na babae na nakasama ko kanina sa pag-aayos ng relief goods at nakasagutan ko sa restroom. 

Nang makita nilang nakatingin ako sa direksyon nila ay grabeng pang-iirap ang natanggap ko at nagbulungan pa sila na ipinagsawalang bahala ko na lamang.

Magtimpi ka lang, Sierra. Inhale, exhale. Mababawasan ang kagandahan mo kapag inintindi mo sila. 

Habang pinapakalma ko ang sarili ko ay siya namang pagtunog ng cellphone ko kaya kinuha ko ito sa bulsa ko at nakita kong si Papa ang nag-text sa akin. 

"Sierra, anak. Nag-overtime ka ba sa trabaho? Nag-aalala lang kasi kami ng Mama mo." 

Basa ko kaya napangiti ako at sumagot. Sila Papa talaga, akala mo ay lagi akong mawawala kapag hindi agad ako nakakapagpaalam sa kanila ng maayos.

"Opo Pa, pauwi na rin po ako. Kumain na ba kayo?"

Nang isend ko 'yon ay wala pang ilang minuto ay muli na namang tumunog ito.

"Hindi pa, anak. Hihintayin ka na lang namin. Ingat sa pag-uwi, hintayin kita sa gate natin." 

"Sige po, Pa." 

Matapos kong isend ang text ay halos mabitawan ko ang cellphone ko ng may bumusina sa harapan ko kaya naagaw na rin nito ang atensyon naming lahat. Nang makita kong bumaba si Mayor ay nagmamadali akong lapitan. 

Bakit kaya 'to tumigil sa harapan ko?

"Mayor, may nakalimutan ka ba?" 

"Sakay na, I will take you home," malumanay niyang saad kaya napaatras naman ako at umiling. Rinig na rinig ko ang singhapan ng ibang nakarinig, ang iba sa kanila ay nagsimula ng magbulungan.

"A-ano Mayor, hindi na. Huwag na, nakakahiya. Magpahinga ka na lang," malumanay kong saad pero pinagtaasan niya lang ako ng kilay at hinuli ang kamay ko na ikinagulat ko naman. 

"Let me, Sierra. Alam kong nagaalala na ang mga magulang mo." Hindi niya ako pinakinggan at pinagsalita pa ng tuluyan niya na akong higitin papunta sa passenger seat at pinaupo na. 

Nang matauhan na ako ay nanginginig kong kinuha ang seatbelt pero napamaang na lang ako ng ayaw nitong maadjust, ilang beses ko itong hinihigit hanggang sa makapasok si Mayor Caleb ay ayaw pa rin. 

Ngayon ko lang napansin na hindi pala tinted ang bintana ng sasakyan ni Mayor kaya kitang-kita kami ng mga taong nasa labas pa rin ng munisipyo, nakatitig pa rin sila sa akin hanggang sa magsalita si Mayor na ngayon ay nagsisimula ng iistart ang sasakyan. 

"Wear your seatbelt, Sierra," aniya kaya napatingin naman ako sa kaniya at napakamot sa ilong. 

"Hindi ko mahigit, Mayor. Ayaw." Maikling sagot ko na lamang, akala ko ay hahayaan niya na lang pero halos magkandabuhol ang paghinga ng biglang lumapit ang mukha niya sa akin at kaunting espasyo na lamang ang natitira sa aming dalawa.

Dahil doon ay malaya kong napagmasdan ang mukha niya ng mas malapitan. Matangos talaga ang ilong ni Mayor, mahaba ang pilikmata at itim na itim ang mga mata niya. Wala rin kahit na anong peklat o pekas sa mukha niya, mukhang malambot rin balat niya. 

At sa kauna-unahang pagkakataon ay nagsimulang bumilis ang tibok ng puso ko, ngayon ko lang din naramdaman na hindi na ako humihinga dahilan para lingunin ako ni Mayor Caleb na ngayon ay kaunting agwat na lamang ay magdidikit na ang labi naming dalawa.

Paniguradong kitang-kita ng nasa labas ang nangyayari ngayon sa loob ng sasakyan at paniguradong iba ang tingin nila sa amin ni Mayor Caleb. 

"Breathe, Sierra. Breathe, baby." Hindi ko masyadong narinig ang huli niyang sinabi dahil lumilipad na ang isip ko dahil ramdam ko ang mainit niyang hininga sa labi ko. 

Kaya nang mawala siya sa harapan ko ay saka lang ako nakahinga ng maluwag at nakita ko pa ang pagngisi niya at sinimulan na niyang paandarin ang sasakyan. 

Habang nasa byahe kami ay tahimik lang kaming dalawa ni Mayor Caleb sasakyan, paminsan-minsan ay tinitingnan ko siya pero ang paningin niya ay nakatuon lamang sa daan. 

"Are you hungry, Sierra?" Mabilis akong napatingin sa direksyon niya ng magtanong siya kaya umiling ako at tipid na ngumiti. 

"Hindi po, Mayor. Sa bahay na po ako kakain ngayon, hinihintay na po kasi ako nila Papa." Magalang kong tugon kaya napatango naman siya. 

"Don't be too formal to me, Sierra. Caleb at huwag mo nang lagyan ng po ang bawat salita mo. Pakiramdam ko ay mas matanda ako sa'yo," pagbibiro niya kaya mahina naman akong natawa na ikinatawa naman niya. 

Pinagmasdan ko si Mayor na tumawa kaya napangiti na rin ako. Sobrang aliwalas at gwapo ni Caleb sa ginawa niya. Nang matauhan ako sa ginagawa ko ay mabilis kong iniwas ang paningin ko at palihim na huminga ng malalim. 

"Caleb…" Mahina kong usal, naninibago sa paraan ng pagtawag ko sa kanya. Nang lingunin ko siya ay kakaibang emosyon ang sumalubong sa mga mata ko ng tumingin ako sa kanya. 

"Hmm… why?" 

Hindi ko alam kung bakit pa ako mahihiya dahil aalukin ko sana si Caleb na sa bahay na lamang namin kumain bilang pasasalamat na rin sa ginawa niya sa'kin ngayong araw. 

"May gusto ka bang sabihin sa'kin, Sierra?" Muli niyang pagtatanong kaya napakagat-labi muna ako bago mabilis na nagsalita.

"Ahm, kung gusto mo sana na sa bahay namin kumain bilang pasasalamat na rin." Saad ko kaya natigilan siya saglit ng lumiko siya sa eskinita namin at tiningnan ako. Bakas doon ang gulat sa mga mata niya at kitang-kita ko ang saya doon. 

"Sure, I accept that Sierra." Aniya kaya tipid naman akong ngumiti at nagpatuloy na sa pagdadrive. Mabuti na lamang at nasabihan ko agad sila Mama na kasama ko si Mayor. 

Nang makita ko ang gate ng bahay namin ay nakita ko doon si Papa na naghihintay sa amin. Kaya itinuro ko si Papa kay Caleb na ngayon ay diretso ang tingin. 

"Caleb, dyan na lang sa tapat. Ayan si Papa." Turo ko pa at ng tumigil kami sa harap niya ay kitang-kita ko na pinasadahan niya ng tingin ang kotse ni Caleb kaya mahina naman akong natawa.

Nang makababa na kami ni Caleb ay kita ko ang taranta sa kilos ni Papa ng nasa harap niya na si Mayor, kaya tumabi ako at hinawakan ang nanlalamig niya ngayong kamay. Nang tumingin ako kay Mayor ay tipid siyang ngumiti at bumati.

“Good evening po, Sir,” pagbati ng taong kaharap namin kaya umiling naman si Papa at kinamayan si Caleb. Mabuti na lamang ay walang masiyadong tao sa labas, paniguradong pag-uusapan at pagkakaguluhan kami dahil nandito sa bahay namin si Mayor Caleb.

“Nako, Mayor huwag mo ‘kong galangin. Dapat ay ikaw ang ginagalang ko dahil Mayor ka namin. Pasok na po kayo, naghanda ang asawa ko ng pagkain para sa inyo. Sierra, anak sabayan mo na si Mayor sa pagpasok sa bahay natin.” Habilin ni Papa kaya tumango ako at tumingin kay Caleb na ngayon ay pinagmamasdan lang kaming dalawa ni Papa.

“Tara na, paniguradong excited na makita ka ng malapitan Mayor,” pagbibiro ko pa at nagulat na lang ako ng hawakan niya ako sa braso para alalayan sa pag-akyat sa loob ng bahay namin. Nang makapasok na kami ay saka niya lamang ako binitawan kaya nakahinga naman ako ng maluwag.

Nang makapasok ako sa kusina ay nakita ko si Mama na hindi magkandaugaga sa pag-aayos ng mga pinggan kaya lumapit ako at tinulungan ko siya, nang makita niyang may tumulong sa kaniya ay mabilis siyang lumingon sa pinanggalingan ko.

“Jusmiyo kang bata ka! Aatakihin ako sa’yo, nasaan si Mayor?” Pagtatanong niya kaya itinuro ko si Mayor na ngayon ay nasa katabi ko na pala dahil naamoy ko na ang pabango niya. Nang makita ni Mama si Mayor ay natulala ito.

“Good evening po, Madam.” Magalang at nakangiting bati ni Caleb na nakakapanibago sa akin. Dumadalas yata ang pagngiti ni Caleb ngayon, may nakain ba ‘tong hindi maganda? Charot.

"Upo ka na, Mayor. Para 'yan sa'yo, natutuwa nga ako dahil dinala ka ni Sierra dito sa bahay namin. Hindi ka naman ba pinahihirapan ng anak ko?" Makulit na  pagtatanong ni Mama kaya sinaway ko siya at pinanlakihan ng mata. 

Nakakahiya kay Caleb, baka mamaya ay kung ano pa ang ikwento nila dito. Mukhang mapapasabak ang pasensya ko ngayong gabi. 

"Hindi naman po mahirap turuan si Sierra. Mabilis naman pong matuto," sagot naman nitong katabi ko at ng akmang kukuhanin na niya ang kanin ay mabilis ko itong inabot sa kanya. 

"Mabuti naman kung ganon, ay anak may nirentahan pa lang kaming coffee shop sa tapat ng munisipyo natin." Masayang balita sa akin ni Mama na sinundan naman ni Papa. 

"Oo anak at para hindi na rin daw magalala ang Mama mo kapag late ka ng umuwi. Hihintayin ka na lang namin para hindi ka na mahirapan mag-commute," aniya kaya napatango na lamang ako. 

"Ayun, sakto Ma wala kaming pasok bukas edi sasama ako sa inyo sa pag-aayos." Saad ko kaya napaasik na lang ako ng mahinang hatawin ni Mama ang kamay ko at sa harap pa talaga ni Caleb. 

"Ikaw ay magpahinga na bata ka, tigas talaga ng ulo mo." Nang sabihin niya 'yon ay napanguso na lamang ako at nagpatuloy sa pagkain. 

"Pasensya ka na, Mayor kung ganito kami sa harapan mo. Huwag kang mahiya, maging komportable ka sa amin lalo na kay Sierra." Nakangiting saad ni Mama kay Caleb kaya nakita ko naman ang pag-iling ni Papa. 

"Huwag na po kayong masyadong pormal sa pagtawag sa akin, Caleb na lang po ang itawag niyo," suhestiyon nitong katabi kaya nanlaki ang mata ni Mama at tumango. 

"Oo naman, Caleb. Ikaw ay kumain lang ng kumain d'yan. Pa, bigyan mo ng tubig si Caleb baka mabulunan ang batang ito. Lagot tayo sa mga fans niyan," narinig kong pagbibiro ni Mama kaya napuno ng tawanan ang lamesa namin. 

"THANK you for letting me here in your house." Nakangiting pagpapasalamat ni Caleb ng matapos naming kumain at magkwentuhan at ngayon ay pauwi na siya. 

"Wala iyon, iho. Masaya at bukal sa puso namin na makita at makasama ka dito." Si Papa na ngayon ay nakangiti kay Caleb kaya nagpasalamat ulit ito at nagpaalam na. 

"Sierra, ihatid mo na si Caleb sa labas." Utos ni Mama kaya tumango ako at nagpaalam na rin. 

Habang pababa kami ay nakahawak lang ako sa tiyan dahil sa sobrang pagkabusog, tahimik lang si Caleb sa tabi ko kaya nang lingunin ko siya ay nakatingin siya sa paanan ko. 

"May problema ba?" Nagtatakha kong tanong kaya umangat ang ulo niya at nagtama ang paningin namin. Hanggang sa makarating kami sa tapat ng gate ay tahimik lang siya.

"I'm just watching your steps." Aniya kaya natigilan naman ako at parang nabingi. 

"Ha? Bakit naman?" 

"Wala lang," tugon niya at tipid na ngumiti bago nagpatuloy. "Thank you, Sierra." Ramdam ko ang sinseridad sa boses ni Caleb kaya ngumiti ako pero bigla itong nawala ng mabigla ako sa sunod niyang ginawa. 

Pinatakan niya ako ng magaan na halik sa noo.