KABANATA 6: Hinamak

Sarah

Inuulap ang pakiramdam ko at tila wala sa sarili. Dama ko lang ang pamilyar na haplos ni Philip at ang kanyang mainit na halik sa aking labi at leeg, ngunit wala akong lakas para gumanti at suriin ang katotohanan.

Hinihila ako ng dilim at dinadala sa mas malayong parte ng aking panaginip.

Dahan-dahan na nagmulat ang mata ko matapos ang malalim na pagtulog. Pilit kong inaalala ang mga huling naganap sa akin habang natagpuan ang aking sarili sa silid namin ni Philip.

Natatandaan ko na naroon ako sa labas ng villa matapos akong kaladkarin ni Philip at pabayaan sa malakas na ulan hanggang sa mawalan ako ng malay.

Hindi ko gusto, ngunit nagpatuloy ang luha ko matapos alalahanin na pinaglaruan ako ng tadhana. 

May kumatok sa pintuan na nagpapiksi sa akin, tinapos ang katahimikan sa silid.

"Sarah?" bigkas ng kung sino man ang nasa labas ng silid. Pinunasan ko ang luha ko, na para bang wala akong karapatan na umiyak at saka tinungo ang pintuan. 

Bumungad sa akin ang isang maid na mula pa sa Cornell mansion. Nakataas ang kanyang kilay.

"Maglilinis ako ng kuwarto," kaswal niyang sabi, walang bahid ng init o empatiya ang tono niya. Sa lahat ng tauhan mula sa Cornell Mansion, siya ang may hindi magandang pakikitungo sa akin.

"Bakit ikaw ang narito?" usisa ko sa kanya. Ngayon ba ang araw ng paglilinis sa villa? 

"Ako at tatlo pang maid ang pinapunta ni Madam dito sa Serenity Pines Estate. Tumawag si Boss Philip at ni-request na ayusin ang villa dahil hindi daw kaya ng katawan mo." Nagawa niya pang pagmasdan ang kanyang bagong-bagong manicure na kuko. Sinasabi niyon na hindi siya nagtatrabaho nang maayos kahit sa mansiyon. 

"Ako na ang maglilinis ng kuwarto namin ni Philip. ‘Yong ibang silid na lang ang ayusin n’yo," sa halip ay utos ko.

Ismid ang isinagot niya sa akin bago siya tumuloy sa katabing kuwarto.

Bahagya pa akong nahihilo at pilit na inaalala ang mga naganap kagabi. Bumaba ako sa kusina para uminom ng tubig. Hindi ko alam ngunit sinisikmura ako na posibleng epekto ng trangkaso o gamot.

Sinilip ko ang relo sa pader, at sinasabi niyon na nasa opisina na ang asawa ko. Nasa ganoong posisyon ako nang marinig na may humintong sasakyan sa tapat ng villa namin.

Nakikipagbuno ako sa ideya kung kaya kong humarap sa hindi inaasahang panauhin. Ngunit hinihiling ko na sana ay hindi ang biyenan kong babae ang basta na naman nagtungo sa Serenity Pines Estate nang walang pasabi.

Ngunit hindi ko inaasahan na si Megan ang bumaba mula sa makinis na Porsche Boxster na nakaparada sa labas. Nakasuot siya ng pulang-pulang bestida at litaw ang kanyang biyas, na nagpapatingkad sa kanyang mga kurba. Inalis niya ang kanyang salamin sa mata para salubungin ang tingin ko, hindi ko maiwasang magtaka kung ano ang nagdala sa kanya dito.

Bahagya akong naasiwa sa suot ko na pantulog at hindi pa nagawang magsuklay. Nagrolyo ang lalamunan ko sa katanungan kung ano ang kailangan niya sa akin.

Inikot niya ang paningin sa villa, para bang nasa antisipasyon ang ilang bagay sa ilalim ng kanyang mata, habang naaasiwa naman ako sa kanyang presensiya.

"Ms. Megan, gusto mo ng maiinom?" tanong ng maid. Mabuti pa siya at nagawa niyang i-welcome ang bisita, samantalang ako ay inuulap ang isip sa dami ng katanungan na bumabalot dito.

Binigyan si Megan ng juice na inilapag sa kanyang harapan sa center table.

"Isa lang ang rason kung bakit ako narito," ang mga salitang lumabas sa mga labi ni Megan. Inilabas niya ang divorce agreement papers mula sa kanyang bag at kaswal na inilapag sa mesa.

"Makipaghiwalay ka kay Philip!" asik niya sa akin.

Umawang ang labi at saglit na hindi nagproseso ang utak ko sa kanyang sinabi. Tama ba ang narinig ko? 

"Narinig ko na nahuli ka ni Philip kagabi na may dinalang ibang lalaki rito. Kung hindi ka na masaya sa relasyon n’yo, don’t worry, mabait ako para tulungan ka na makaalis sa relasyon mo kay Philip," aniya.

"I’m not divorcing Philip!" ang mabilis na lumabas sa bibig ko. Nahihibang na ba ang babaeng ito?

"Come on, Sarah. Don't be a b!tch, and sign the papers! Sa loob ng tatlong taon, hindi nawala ang komunikasyon ko kay Philip. Hinayaan ko lang na umupo ka sa puwesto ko bilang Mrs. Philip Cornell, but I got bored. Nakakapagod ang ganitong laro, you know? Kaysa naman paasahin ka, mas mabuti nang itama ang lahat," kaswal niyang sabi. 

Nilapirot nang todong-todo ang dibdib ko sa narinig. Tatlong taon silang may lihim na ugnayan ni Philip? 

While my husband is fvcking me, is he continuing his relationship with Megan? Kung ganoon, nasaan ako sa puso ni Philip sa loob ng tatlong taon? Kaya ba hindi ko makuha ang pagmamahal niya dahil ito ang dahilan? 

Nabasa ni Megan ang nasa isip ko. "Nagkikita kami ni Philip sa ilang business conference at business trip niya sa abroad. He’s fvcking good! I like how he dominated me…" Lumabas ang kakaiba niyang ngiti sa labi.

Hindi ko ipinakita kay Megan na gusto ko nang umiyak. Sa kabilang bahagi ng utak ko, pakiramdam ko ay pinaglalaruan ni Megan ang emosyon ko. Nais kong isipin na hindi totoo ang sinabi niya at kalokohan ang lahat! Hindi manloloko ang tingin ko kay Philip! 

Ngunit naglandas ang mga paningin ko sa leeg ni Megan kung saan nakakabit ang mamahaling kuwintas na nakita ko sa drawer ni Philip. Malinaw ang ebidensiya na iyon kung ano si Megan sa buhay ni Philip. Ako nga ay walang natanggap na kahit na ano, nagawa pang palayasin ng villa! 

"Leave, Megan!" were the words that escaped my lips. 

"What?" Naningkit ang kanyang mata sa narinig.

"I said, leave. This is my home! Wala akong pakialam kung nagkikita kayo ng asawa ko or kung nag-uusap kayo ng lihim sa labas or nagpapakant0t ka sa kanya! This is Serenity Pines Estate, and this property belongs to me!" I growled! "Nasa desisyon ko kung sino ang patutuluyin ko rito sa villa!"

Masakit malaman na may relasyon pa rin siya kay Philip, ngunit hindi ako papayag na dahil lang sa bumalik siya ay may karapatan na siyang manduhan ako. Masakit! Ngunit iiyak ako kapag hindi nakikita ng mga taong ito ang kahinaan ko. 

"Isusumbong kita kay Philip! Sasabihin ko sa kanya itong ginawa mo!" pananakot ni Megan.

Kinurot ang puso ko sa narinig. Nalulungkot ako na magagawa niyang kausapin si Philip gayong hindi ko magawang magkaroon ng kaswal na palitan ng usapan sa asawa ko.

"Sarah! Si Ms. Megan iyan! Ano ka ba sa buhay ni Boss Philip? Mang-aagaw ka lang naman na nagawang i-offer ang sarili mo noong namomroblema sila para maghanap ng babaeng pakakasalan ni Boss noong umalis si Ms. Megan!" saad ng maid na nagawang makisali sa usapan.

Pinukulan ko siya ng tingin. Dinampot ko ang juice na inihanda niya kay Megan na naroon sa maliit na mesa at saka ibinuhos iyon sa kanya. Halos mapasinghap siya sa pagkabigla lalo na nang bumalot sa kanya ang lamig.

"Ganito ba ang aral na itinuturo sa Cornell Mansion? Halatang hindi ka nila naturuan ng tamang asal! I’m not Sarah, I’m your Madam Sarah! Get out!" Dumagundong ang tinig ko sa kabuuan ng villa. 

Nabigla siya ngunit nang harapin niya ang naniningkit kong mga mata ay napipi siya sa takot.

"M*****a ka talagang babae ka na walang pinag-aralan! Kunsabagay, hindi ka nga pala nagpatuloy sa pag-aaral dahil inaasahan mo na masaya ka na sa kayamanan ni Philip," asik ni Megan.

"I'll say it again, the two of you, leave my villa right now!" I thundered, my voice echoing through the corridors with intensity. 

"Aalis ka rin dito soon! Trust me!" banta ni Megan, nagpapadyak na lumabas ng villa. Naiwan pa ang maid na napalunok.

"Hindi mo alam kung nasaan ang pintuan?" usisa ko sa maid.

Nakasimangot na lumabas ng villa ang maid.

Mabigat ang dibdib at nanginginig ang kamay na dinampot ko ang divorce papers na iniwan ni Megan sa mesa bago ko tinungo ang daan pabalik ng master bedroom.

"M-Madam Sarah, ayos lang po ba kayo? Sinabihan kami ni Boss Philip na may sakit kayo kaya kami pinapunta rito para mag-asikaso ng villa sa buong maghapon," paliwanag ng isa pang maid na nakita ang lahat ng naganap.

Tinanguan ko lang siya at bumalik sa silid namin ni Philip.

Nakakapagod na ang maging mabait kung sa huli ay aabusuhin lang ito sa ‘yo ng mga tao. Kaya kung isumbong man ako ni Megan o ng maid kanina kay Madam Cornell at Philip, bahala na. Nasasaktan ako sa mga narinig ko, sa sitwasyon ko.

Masakit malaman na tatlong taon akong nabubuhay sa kasinungalingan. 

Sa pagbabalik ko sa silid ay inilabas ko ang mga luhang kanina pa nais kumawala . Totoo naman ang sinabin ni Megan, ayoko lang tanggapin dahil sa marupok na pag-asa na kinapitan ko.

Nag-ring ang phone ko na naroon sa bedside table.

"H-hello!" sagot ko sa tawag habang sumisinghot.

"Sarah, it’s me." I heard my brother’s voice.