CHAPTER FIVE

-ZENAIDA RANE SINCLAIR POV-

•∆•

"She needs to be medicated, she has severe burns from the fire and a few of them are first to second degree burns. She also has an injury in her head that needs to be stitched. So I advise you to not let her go home." Ayun lamang ang narinig ko nang magkaroon ako ng malay.

Iminulat ko ang aking mga mata, nakita ko ang puting background sa paligid. Naguguluhan ako kung bakit ko iyon nakita noong una, hindi pa naman ako patay, diba?

Lumingon ako sa may gawing pinto, kahit malabo ang aking paningin ay sigurado akong may dalawang lalaking nakatayo duon kanina habang may kausap silang doctor.

"Rane?" Luminaw na lamang ang aking paningin nang makita ko ang Ate ko na si Xeia sa aking harapan.

"Bakit ka nandito? Nasaan ako?" Sunod sunod ang aking tanong habang inaalam ang buong pangyayari kanina.

"Nasa hospital ka, Rane." Sagot nito sa akin. "Na-injure ka kasi due to the fire that took place in Mom and Dad's house." Dagdag nito.

(Lumabas na tayo dito!)

"Nasaan si Itay? Si Inay? Ayos lang ba sila? Sabihin mo sa akin." Giit ko, puno ng pag-aalala ang aking tono.

"They died, Rane." Napalingon ako sa may gawing kanan nang marinig ko ang boses ng aking Kuya. Si Zaugustus.

Tila ba gumuho ang mundo ko nang malaman ko ang balitang iyon, pakiramdam ko sinaksak ang puso ko ng libo libong kutsilyo habang nag sisink in ang lahat ng sinabi nila sa akin.

"Rane, ayos ka lang ba?" Tanong ni Ate Xeia, may bahid ng pag aalala ang tono nito.

"Buhay sila Inay." Sagot ko bago humarap muli kay Kuya Zaugustus. "Buhay sila, nagsisinungaling ka lang para makuha mo ako sa kanila." Dagdag ko habang nakakunot ang aking noo.

"I wish I was, pero totoo ang sinasabi ko, Rane. Patay na sila, dead on arrival silang dalawa." Sagot nito. "Akala nga namin patay ka na rin dahil sa mga natamo mo." Dagdag niya sa kanyang sinabi.

"Hindi! Sinungaling ka! Sinungaling ka!" Sigaw ko habang ako'y umiiyak. "Napaka sinungaling mo kahit kailan! Kayong dalawa ni Ate, napaka sinungaling niyo!" 

"Rane, tama na. Magpahinga ka na muna, kami na-" Naputol ang sasabihin ni Ate Xeia nang sumagot ako.

"Hindi! Mga sinungaling kayo! Buhay sila! Buhay sila Itay! Napaka walang hiya niyong dalawa!" Sigaw ko muli habang umaagos ang aking mga luha.

"Xei, hayaan na muna natin siya. Give her some time to contemplate the news." Sambit ni Kuya habang naka halukipkip ang kanyang mga braso sa dibdib niya.

"Kahit kailan, wala kang awa, Gus! Wala kang puso! Hindi ka man lang ba nalulungkot sa pagkawala nila Inay!?" Sigaw ko, napaka bigat sa dibdib ang nangyari ngunit parang wala lang sa kanila ang pagkamatay nina Inay.

Hindi na ito sumagot pa bagkus siya ay lumabas ng kwarto, kasama na ruon si Ate. Nang maisara na nila ang pinto, wala akong ginawa kundi umiyak ng umiyak. Hindi ko matanggap na wala na sila, hindi ko matanggap na patay na sila nang dahil sa mga taong pumunta sa bahay.

"Kasalanan nila to…" Bulong ko habang kinukuyom ang aking mga palad.

Pinunasan ko ang aking mga luha at tumingin sa bintana na nasa tapat ko, kitang kita ruon ang asul na langit.

"Paghihiganti ko kayo, Tay. Sisiguraduhin ko yan." Bulong ko muli habang umiigting ang aking panga.

-RYU FUJIRO STELLAN POV-

~•~

Putragis na yan…

Kanina ko pa tinitingnan ang baraha ko, hindi ko na nga alam kung paano ko mababayaran ang utang kong mahigit isang milyon. Tapos eto, mukhang matatalo na naman.

"Stellan, bat hindi mo ipakita ang mga baraha mo?" Tanong ni Niel, ang karibal ko sa sugal.

Binigyan ko ito ng matalim na tingin bago ibalik ang atensyon sa hawak ko. 

Shiz, what to do now? You effed up once again, Jiro…

"Stellan, put your cards down, ako bahala." Bulong ni Azriel sa aking tenga ngunit hindi ko sinunod iyon.

"Why don't you show me your cards first, Serafica?" I asked as I stared at him intently.

Hindi ito sumagot, hindi ito sumunod bagkus siya ay sumandal sa kanyang upuan. His eyes focused on mine.

"Stel-" Naputol ang sasabihin ni Azriel nang sumagot ako.

"Let him, Sergeant Red." Sagot ko. "I'm not threatening him, we're just playing." Dagdag ko sa aking sinabi.

Tumawa ito ng mahina. "Yeah, we're only playing, nothing serious." Sagot nito.

"Show your cards, Serafica." Utos ko na walang halong biro.

"Not until you show me yours, Stellan." Sagot nito sakin, his one eyebrow raised.

"Listen, why don't you both place your cards down? That way, alam natin lahat kung sino ang panalo at talo." Sabat ni Azriel.

"Shut up." We said in unison, causing Azriel to shut his mouth.

Niel heaved a sigh. "Fine, I'll show mine." Giit nito. "But only if you trade your Bugatti." Dagdag nito sa kanyang sinabi.

"Heck no, I ain't trading my latest version car for your cards." Sagot ko habang nakakunot ang aking noo.

"Fine, I was expecting you to say that." He commented. "How about this, I'll show my cards, along with 5.2 million cash plus a woman you get to take home if…" Sinadya nitong putulin ang kanyang sasabihin.

"If what?" I asked him bago sumandal sa upuan ko.

"If you tell me kung saan ka nagtago nung hinahanap ka ng papa ko." Sagot nito habang nakatingin ito sa akin.

"I hid in the mountains." I plainly answered bago kagatin ang aking ibabang labi.

"Saang banda?" He asked again.

"At the top. Sa tuktok." Sagot ko muli.

"Were there any people there?" He asked again which caused me to get irritated.

"Why are you even asking? There weren't any people there, Serafica. I was the only one." I answered.

"Then why did my sister tell me that she saw an elderly couple along with their daughter on the top of that mountain?" He asked suspiciously. 

"I don't know them, I never saw an elderly couple." I lied bago ayusin ang aking buhok.

Hindi na ito sumagot pa ngunit tumingin ito sa akin na may halong pagdududa.

"Don't give me that look, Serafica." Giit ko habang inaayos ang aking upo.

"Fine." Sagot na lamang nito bago ilapag ang kanyang baraha.

Tiningan namin ni Azriel iyon at walang alinlangan kong ikinumpara ang mga baraha ko ruon, realising na panalo ako.

"I won." Sagot ko bago ilapag ang aking baraha.

"Hey, wait a minute. I acted impulsively, that's not fair." Wika nito na nakakunot ang noo.

"Fair is not written on my vocabulary, Serafica." Sagot ko bago kunin ang limpak limpak na pera na nasa gitna ng mesa.

"Bigyan mo naman ako kahit 250,000 lang oh, may kailangan-" Naputol ang kanyang sasabihin ng tutukan siya ni Azriel ng baril.

Inangat ko ang aking tingin. "Kung ano ang napag usapan, ayun ang susundin. So, I won, I got to take home 4.5 million dollars plus that Audi that you told me to take home if I possibly won, which I did." Sagot ko bago isara ang zipper ng duffle bag.

Sinuot ko iyon bago maglakad patungo kay Niel, an emotionless expression plastered on my face.

"The keys." Saad ko rito nang ipalad ko ang aking kamay sa kanyang harapan.

Hindi ito gumalaw, hindi sumunod bagkus siya ay nakatingin lamang sa amin ni Azriel.

"The keys, Serafica." Giit ko muli. "I don't say things twice." 

"I'm not gonna-" Naputol muli ang kanyang sasabihin nang itutok ko rito ang aking baril.

"Give it or I'll show you the consequences of your actions." Sagot ko bago hilahin ang slide back ng baril.

As he groaned in annoyance, he grumpily gets the car keys from his back pocket before giving it to me.

"That's what I thought." Giit ko bago ihagis ang susi kaMichael.

"What's this?" He asked me.

"Drive that car, Jacques. We're going back to La Costa." Sagot ko bago ibaba ang aking baril.

Tumalikod ako mula rito at nagsimulang maglakad patungong pinto, bitbit ang duffle bag na may pera.

"Stellan." Tawag nito bago pa ako makalabas ng tuluyan.

"What?" I asked as I glanced at him.

"Kahit 250,000 lang." He pleaded. "Kailangan kong bayaran ang matanda." Dagdag nito sa kanyang sinabi.

"I'll wire it to your account." Sagot ko.

Binuksan ko ang pinto at nagtungo na sa kotse ko, nang biglang tawagin ako ni Michael.

"Stellan, what are we going to do with this Audi?" He asked as he pressed the auto unlock button.

"Sell it if you want to." I plainly answered bago pumasok sa kotse ko.

"Fuck." I whispered to myself as I put the duffle bag in the passenger seat.

Kamusta ka na, Zen?

I shouldn't think about her, I have so much to do. But dang, that girl captivated me…

"I'll find you, soon enough…" I whispered again before driving off.

I'll make sure I'll find you, Zen…