CHAPTER FOUR

-RYU FUJIRO STELLAN POV-

~A week later~

"Stellan, can you just fucking stay in your bed and get some rest!? Kagagaling mo lang sa-" Naputol ang sasabihin ni Azriel nang sumagot ako.

"Relax, Azi. This is just a stitch in my head, I've been through worse." Sagot ko bago barilin muli ang mannequin.

"Pero halos kakalabas mo lang ng hospital, you need to rest. If not, your Dad will kill me." Sagot nito pabalik as he leaned on the wall.

"Trust me, Zriel, he won't. I can assure you na mauuna siyang mapupunta sa kabaong bago ikaw." I stated, pulling the slide back of the gun before shooting the mannequin.

"Ilang beses ko na yan narinig sayo, pero kapag nasa panganib ako hindi mo naman ako ipinagtatanggol. Hinahayaan mo lang akong bugbugin ng mga body guards ng tatay mo." Sagot niya, na naging dahilan upang humarap ako rito.

"So?" I asked nonchalantly, my one eyebrow raised.

"Anong so? You're willing to let your consigliere be killed by your Dad's fucking body guards?" He asked back, bakas sa tono nito ang inis.

"Edi maghahanap ako ng bagong consigliere, simple as that." I answered, tossing the gun that I used at him.

Sinalo niya iyon at inilagay sa mesang katabi niya, umiling ito bilang tugon bago iligpit lahat ng pinag-kalatan ko, from the bullets to the ruined mannequins, I don't give a damn if Dad decided to kill him. 

Siguraduhin lang niyang ihahanap niya ako ng bagong consigliere.

Hinilot ko ang aking sentido dahil sumasakit na naman ang ulo ko, na naging dahilan upang dumaing ako ng bahagya.

This pain never goes away but I always kept it aside for I am bored in my bedroom when I rest– not even surprised onto why I’m feeling this again.

"Take this, it'll ease the pain." Giit nito, giving me a capsule.

"I’m fine Azi-" Naputol ang aking sasabihin nang sumagot ito.

"Once you swallow it, go to bed and get some rest. And that is final, Stellan." Sagot nito bago umalis ng training room bitbit ang mga sirang mannequins.

Tiningnan ko lamang ang binigay nito bago itapon sa sahig, stepping on it afterwards, and only to see the green contents inside.

Poison..

"Imbecile." I mumbled bago lumabas ng training room.

As I walked down the hallway, screams of agony could be heard but I didn't give a shit about it.

Probably my dumbass Father found some traitors on one of his men.

However, curiosity got the best of me at walang alinlangan akong bumaba ng grand staircase at nagtungo sa basement kung saan naririnig ko ang mga sigaw ng paghihirap ng mga taong tinotorture ng mga ito.

"What the heck is going on here?" I asked as I walked down the steps.

"Oh, nothing. We were just teaching these douchebags a lesson." Sagot nito sa akin bago iabot ang baseball bat sa direksyon ko.

Walang alinlangan kong kinuha iyon kay Jaz, walking towards the men with sacks on their heads.

"Anong kasalanan niyo?" Tanong ko sa kanila, grazing the bat on their seats.

Both of them were tied on their chairs, both of their feet cuffed on each leg of it.

"Why won't you answer me?" I asked solemnly bago tanggalin ang sako na nasa ulo ng isa.

"Ikaw pala.” Panimula ko nang pamilyar ang kanyang mukha.

“You know him?” Jaz asked me.

“Of course.” I answered. “So nice of you to visit me here in my territory, Luca.”

His muffled groans were satisfying me as his mouth was taped shut, causing me to smirk as I looked at him.

Inayos ko ang aking tayo, eyeing him from head to toe bago tingnan ang baseball bat na hawak ko.

Without any warning, hinampas ko sa ulo nito ang torture weapon na naging dahilan upang dumaing ito sa sakit.

"Bastardo." Usal ko, a blank expression plastered on my face habang nakabiling ang mukha nito sa ibang direksyon.

Paulit ulit ko itong hinampas sa ulo hanggang sa may makita akong dugo na umaagos sa kanyang ulo, but I still wasn't satisfied by what I was seeing.

Tumingin ako sa kasama nito, like him he also has a sack on his fucking head.

"Tanggalin niyo ang mga sako sa ulo nila at pugutan niyo sila." Giit ko kay Jaz bago ibigay ang bat rito.

"The easy way?" Tanong niya sakin na naging dahilan upang lumingon ako rito.

"Do it the hard way. I want to make them suffer." Sagot ko at saka umalis ng basement.

Ang mga sigaw at daing ng mga ito ay hindi na maririnig sa buong bahay which caused me to sigh.

"Kainis, hindi ako sanay sa ganitong katahimikan." Giit ko sa sarili bago pag isipan na lumabas muna ng bahay.

Maybe going to a bar wouldn't hurt, right?

"Stellan." Napalingon ako sa may gawing kaliwa nang marinig ko ang pangalan ko.

"Augustus." Sagot ko as I walked down the steps.

"Saan ka pupunta? You should be in bed." He reminded, walking beside me nang makarating ako sa last step.

"Maghahanap ako ng babaeng pwede iuuwi dito, hindi ako sanay sa ganitong katahimikan." Sagot ko na naging dahilan upang tumawa ito.

"Hindi ka sanay na walang umuungol ng pangalan mo, is that what you're trying to say?" He asked.

"Exactly." I affirmed. "Bring me my car, I'm going for a drive." Utos ko na agad naman niyang sinundan.

Habang kinukuha ni Aga ang kotse ko, bigla kong naalala ang anak na babae ng matandang mag asawang tumulong sakin, na naging dahilan upang ngumiti ako ng bahagya.

(Ah, si Zen. Anak namin yan ni Freya.)

"Zen…" I mumbled, staring at the dark sky.

-ZENAIDA RANE SINCLAIR POV-

~•~

"Inay!" Sigaw ko nang sampalin siya ng mga taong pumunta rito noong nakaraan.

Ilang beses na silang pabalik balik dito sa bahay, hindi ko rin alam kung ano ang pakay nila dito. 

Parati nilang hinahanap ang lalaking may pangalang Ryu Stellan pero wala naman kaming kilalang lalaki na may ganung pangalan.

Kahit na totoo ang sinasabi namin ni itay, hindi naniniwala ang mga ito.

"Why won't you tell us where he's hiding right now? That way, walang sakitan na magaganap." Giit ng babaeng kasama ng mga ito.

Inis na inis akong tinulungan si inay na tumayo at walang alinlangan kong binigyan ng matalim na tingin ang babae.

"Listen, you fucking bitch. Wala kaming kilalang ganun, parati niyo siyang hinahanap samin eh hindi nga namin siya kilala." Galit kong wika, banas na banas na ako sa pagmamaltrato niya sa pamilya ko.

Maski kay itay ay pinabubugbog niya sa mga kasama niya. Hindi ko na palalampasin ang ginagawa niya sa amin.

"Aba at sumasagot ka pa-" Naputol ang sasabihin ng kasama nito nang siya ay sumagot.

"Let her, Syle." Wika nito sa kasama. "You listen to me, treacherous slut. Alam kong tinatago niyo si Ryu, ayaw mo lang sabihin sa akin. Ngayon, kung hindi niyo sasabihin, I guess…" Tinutok nito ang kanyang .22 calibre pistol. "I'll do it the hard way." Giit niya, a grin plastered on her face.

Ngunit wala akong naramdaman na takot habang nakatutok sa akin ang baril na iyon, handa kong ipagtanggol ang mga magulang ko mula sa gagong to.

"Barilin mo na ang lahat, wag lang ang magulang ko. Kung hindi, makakatikim ka talaga sa akin." Pagmamatigas ko, ang aking tingin ay hindi umaalis sa direksyon nito.

"Zen, anak, tumigil ka na." Ani inay habang hawak niya ang aking braso.

"That's right, Zen, tumigil ka na. And let me-" Naputol ang kanyang sasabihin nang sumagot ako.

"Hindi, hanggat hindi kayo tumitigil, hindi ako titigil." Ani ko sa kanila, ang aking mga kamay ay kumukuyom.

"Boss, wala si Stellan dito. Kahit sa labas, wala." Biglang giit ng lalaking kakapasok pa lang sa bahay.

"Shit…" Bulong niya bago ibaba ang baril. 

Pinasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa bago tumalikod at maarteng naglakad palabas ng bahay kasama ang mga lalaking body guards nito.

Nakahinga ako ng maluwag nang tuluyan nang makaalis ang mga ito. Inilipat ko ang aking tingin sa Inay at Itay.

"Ayos lang po ba kayo, Nay?" Tanong ko nang makaalis na ang mga ito.

"Oo, ayos lang kami. Wag mo na kaming alalahanin." Sagot ni Itay habang hawak ang braso ni Inay.

"Makakatikim talaga sila sakin pag naulit pa ito." Giit ko bago tumingin sa labas.

"Hindi na ito mauulit, wala naman dito ang hinahanap nila." Wika ni Inay.

Ngunit akmang ako ay sasagot sa kanila nang may marinig akong isang malakas na pagsabog sa harap ng bahay namin, na naging dahilan upang kami ay mataranta.

"Lumabas na tayo dito!" Sigaw ni Itay ngunit hindi na namin iyon nagawa nang may sumabog muli sa labas.

Hindi ko na sila halos marinig dahil sa lakas ng pagsabog, at ang kanilang mga salita ay hindi malinaw.

Naging itim lahat ang aking nakikita nang biglang may tumama sa aking ulo, dahilan upang ako ay mawalan ng malay.