Chapter 4

"Oh my gracious! Talaga?" Sabi ko naman kasi sa'yo, teh, sa beauty mong 'yan?" Ayan na naman si Cyril sa kanyang bunganga. Alam na kasi niya na ako yung napili para dalhin sa states.

"Oh, ano, what's your plan? Ano ba! Wag ka nang mag-isip pa, say yes na!" Gusto ko na lang ngayon mahawaan ng pagiging energetic niya.

"Hindi ko pa alam, pinag-iisipan ko pa... kawawa naman yung mga student ko pag iniwan ko," nalulungkot kong usal sa kanya.

"Ahhh..." Parang bumigat yung pakiramdam ko nang hampasin na naman ni Cyril yung ulo ko. "Ano ba!" ganting hampas ko sa ulo niya. "Ang sakit mo manakit, Cyril!" asik ko pa dito. Ang sakit talaga, parang nauntog ako dahil sa katangahan ko eh!

"Ginawa ko 'yan para magising ka naman, Phoebe! Para na 'yun sa future mo, studyante mo pa rin iniisip mo? Pwede mo naman silang balikan, pero yung opportunity na ganyan, girl, once in a lifetime 'yan!" pangangaral nito.

"Oo na, Cyril, atat na atat naman 'to eh," asik ko sa kanya. Pambihirang babae, ang sakit ng ulo ko.

Hayst, ito na ba 'to? Ito na ba yung nararamdaman kong kaba bago ang Valorin launching?

In The Morning--

"Sige na, anak, mag-iingat ka doon! Wag kalimutang tumawag sa akin ha?" pagpapa alala ni Mama.

"Opo, Ma." Nandito kami ngayon sa airport dahil flight namin to Paris. Pumayag na rin ako, actually papayag naman talaga ako. Naaawa lang kasi ako sa mga estudyante na maiiwan ko dito.

"Wag ka nang malungkot, mag-iingat ka!" sabay kiss ni Cyril sa pisngi ko at nagyakapan kami.

"Mag-iingat ka rin dito, text-text lang," usal ko rin sa kanya.

"So sorry ladies, but miss sinclair we need to go now," biglang sulpot ni Miss Zach sa gilid ko. Ngayon ko lang nalaman ang pangalan niya dahil sa card na binigay niya sa akin. Never ko kasi tiningnan 'yun nung binigay niya, kahapon lang nang tumawag ako na ready na ako.

Sout niya ang isang kulay ginto na terno na parang coat na dumadagdag sa ganda niya.

"Let's go, Belphoebe, your future is waiting for you," aya nito. Nagyakapan muna kami ni Mama at pagkatapos noon, umalis na kami upang sumakay sa private jet na pagmamay-ari ni Miss Zach.

Habang nakatunganga ako sa bintana ng jet, hindi ko maiwasang maiyak. Grabe, na ho-homesick na ba ako? Namimiss ko agad sila Mama at Cyril, lalo na yung mga estudyante ko.

Ramdam kong may yumakap sa akin at pagtingin ko, si Miss Zach pala. Nakangiti ito sa akin kaya ginantihan ko rin ng ngiti.

"All suffering is rewarded with relief, so brace yourself."

Everything Has An Reward

Fast-forward--

(Six Months Later)

"Belphoebe, you have improved so much, and you make me incredibly proud. I'm so grateful I chose you,you are my successor." Niyakap ako ni Miss Zach habang umiiyak, matapos ang matagumpay na paglulunsad ng Zach Inc., kung saan ang kanyang mga likha at disenyo ng damit ang siyang minodel.

"Thank you for the opportunity as well," tugon ko, at humiwalay na kami sa yakap.

"Yes, yes, and now we will celebrate your new endorsement!" masayang sambit niya, na sinundan ng palakpakan ng aming mga kasamahan sa loob ng isang eleganteng restaurant. Isang malaking selebrasyon ang gaganapin ngayun lalo't na maraming blessing ang dumating sa kanya at sakin.

"Attention everyone" Sigaw nito kaya napatingin ang lahat sa gawi namin, kumuha siya ng isang wine glass at ininaas iyon,"Cheers everyone for the success of the Zach INC. launching and for the new endorsement of Belphoebe Sinclair as the new ambassador of NIKE Inc!" anunsyo niya, na nagdulot ng masigabong palakpakan mula sa lahat.

Wala akung ibang iniisio kundi damhin ang saya sa aking puso, alam kung proud si mama ngayun lalo na sa mga narating ko sa loob ng anim na buwan, napakabilis ng proseso talagang worth it ang paghihirap basta magtiis lang.

--

Panibagong karanasan ito sa akin lalo na sa ibang bansa, isang bagong mundong tinatahak at patuloy ko pang tatahakin. Sa loob ng anim na buwan, nawalan ako ng koneksyon kina Mama at Cyril. Talagang pinagbawalan ako ni Miss Zach na gumamit ng kahit anung gadgets na pwedeng maka-contact sa kanila dahil, noong unang dating namin dito, halos gusto ko nang umuwi agad ng Pilipinas. Kaya naman kinuha niya muna ang lahat ng gadgets ko at kahapon niya lang sinauli sakin.

"I'll keep telling you this, Miss Sinclair,you make me proud. You give me the motivation to think more and create more clothes. You're my lucky charm." sabit nito at napapaiyak nanaman.

"Thank you so much, and here are your gadgets." ramdam ko ang lungkot sa kanyang tono habang inaabot sakin yung laptop,tablet at cellphone ko. Kahit ako rin nakaramdam ng lungkot dahil napalapit na rin ang loob ko sa kanya.

"You take care and don't forget to message me if you need anything, okay?" pagpapaalala nito, gosh namiss ko na si mama, uuwi na kasi ako ng Philippines since wala na rn naman kung gagawin pa dito, kaya stay muna ako sa pilipinas babalik nalang ulit pag may mga bagong project.

"I won't be able to personally escort you back to the Philippines. I'm so sorry." nahihiyang usal nito, hinawakan ko ang dalawang kamay niya at mahinang pinisil.

"It's perfectly fine, no problem at all miss zach, I'm gonna miss you" di ko napigilan ang luha ko at umiyak na rn, she's important to me although, hindi kami katagalan nag sama.

Hinatid niya ako sa loob ng kanyang private jet, na siyang sinakyan din namin noong unang punta ko rito. Pagkatapos niya akong ihatid, umalis na rin siya dahil marami pa siyang aasikasuhin.

Pagbukas ko ng cellphone ko, si Mama agad ang tinawagan ko, pero hindi niya sinagot. Nakalimang tawag pa ako ngunit hindi niya pa rin sinasagot. Bakit kaya? Hays! Binaba ko na lang ang tawag sa kanya at tinawagan si Cyril, na sa dalawang ring pa lamang ay sinagot na agad.

"Oh my gracious, Phoebe girl, nagparamdam ka rin! Kamusta ka na? Uwi ka na ba?" Bakas ang sobrang saya sa boses niya. Nako, itong babae.

"Oo, 'te, pauwi na. Maya na 'yang chika na 'yan pag nakarating na ako diyan. Itatanong ko sana kung nagkita kayo ni Mama... Teka, saan ka ba ngayon?"

"Ha? Teka-teka, punta lang ako sa banyo, maingay kasi dito." Rinig ko ang boses na nagtatawanan kaya ni-loud speaker ko na lang yung cellphone ko at nilapag sa mini table sa harapan ko.

Mag-isa lang naman kasi ako dito, hindi dalawa pala at yung isang crew na taga-Paris, hindi rin naman maiintindihan ang Tagalog.

"Ha ano ulit sabi mo phoebe?" paguulit nito, "sabi ko saan ka ngayun?" paguulit ko rn, nako babaeng to.

"Nasa company, my practice kasi you know may panibagong launching nanaman, pauwi kana ba at nakatawag kana?"

"Oo, so nakikita mo jan si mama? hindi kasi sinasagot yung tawag ko" usal ko dito.

"Ay..." biglang tumahimik ang linya niya kaya tiningnan ko kung naka end na pero hindi naman, "Cyril jan kapa ba?" pagtawag ko dito.

"Haaa? uhmm sorry phoebe kailangan ko nang e end ang call kita nalang tayo dito haaa.. ingat ka sa flight mo, i love you and I missed you, mwuah.. bye" at pinatay niya agad ang tawag nang hindi pa ako nakakasagot.

Hinayaan ko nalang ang cellphone ko at sumandal sa sandalan ng upuan, hays parang bumalik nanaman yung kabang naramdaman ko 6 months ago before the valorin launching.

May mangyayari nanaman ba? kakainis naman parang panic na panic ako na hindi ko alam, nag papawis na rn yung palad ko, habang Iniisip ko na pauwi na ako ng pilipinas hindi rn mawala sa isip ko ang kaba na hindi ko alam.. hay ewan ko parang pakiramdam ko ang komplikado!