Chapter 5

Pagkatapos ng flight, dumiretso muna ako sa bahay para makapagpahinga at umaasa ring baka nakauwi na si Mama, pero nalungkot lang ako na wala siya doon.

Hmmm, nung umalis ako, ganito yung gawi niya. Bakit hanggang ngayon ba? Tumagal ba ng anim na buwan 'yun?

Natulog muna ako at maagang nagising para abangan si Mama, pero saktong paggising ko ng madaling araw, nakaalis na ang kotse niya. Hindi niya ba alam na nakauwi na ako?

Kinuha ko ang cellphone sa side table ko at tiningnan kung tinext man lang niya ako o kahit man lang tumawag siya dahil nag-missed call ako sa kanya kahapon, pero ni isa, wala.

"Hays," tinawagan ko ang number niya pero hindi niya sinasagot. The fudge? Kinuha ko ang makapal kong coat at agad na kinuha ang susi ng kotse ko na iniwan ko lang din dito sa mesa ng side table ko. Parang ganito pa rin yung posisyon nung iniwan ko lang.

Sana nga lang talaga may gas pa yung kotse ko. Agad akong tumungo sa garage at dumiretso sa kotse ko at sinimulang i-on ang engine. Salamat lang talaga dahil may gas pa. Senenyasan ko yung guard na buksan yung gate, na ginawa niya rin.

Nagsimula na akong magmaneho nang mabilis para maabutan ko si Mama. Magaling naman ako mag-drive, hanggang sa di kalayuan, nakita ko yung kotse niya. Banayad lang ang pagpapatakbo nito kaya binagalan ko na rin yung pagpapatakbo ng kotse ko.

"Ma, saan ka ba talaga pumupunta ng ganitong oras at kinaumagahan ka na umuuwi?" di ko mapigilang maitanong sa kawalan.

--

Tumagal ang lihim kung pag sunod sa kanya hanggang sa tumigil ito sa isang malaking bahay, napakurap-kurap pa ako baka namamalikmata lang ako sa nakikita kung malaking bahay na 3rd floor pa, kaninong bahay to?

Nagsisimula nanamang kumaba yung dibdib ko sa iniisip ko, paano kung.. paano kung may bago siyang pamilya kaya ganito yung set up niya, uuwi siya ng ganitong oras sa bahay namin tas babalik agad dito.

Pinatay ko yung ilaw ng car ko bago mag park sa ilalim nang luni kung saan yung shadow nito ay nagsisilbing tago para sa kotse ko, bumaba siya sa kotse niya at lumingon-lingon pa sa paligid, bago lumapit sa gate at bumukas yun, para akung tinutulak kaya bumaba rn ako ng kotse upang sumunod roon.

Lumapit ako sa malaking gate na ito at nakita ko pa yung guard na nagkakape, napalingon rn ito sakin at muntik pang mabulunan.

"Good Morning po miss, ano pong kailangan niyo?" tanong nito, "anak ako ng babaeng pumasok dito bago lang, pwede mo ba akung papasukin?" magsasalita pa sana ito ng inangat ko ang cellphone ko kung saan magkasama kami ng mama ki sa pictures, "Belphoebe Sinclair" bigkas ko dito, walang alinlangang binuksan niya ang gate at hinayaan akung pumasok.

Halos malaglag ang panga sa sobrang laki ng garden na ito at yung mga magagarang kotcheng nakaparada sa garahe, parang isang billionaryo ang naka-uwi dito, iwinaksi ko ang pagkawili ko sa paligid at deretsong tumungo sa pintuan ng bahay, halos maririnig ko na ang kaba ng dibdib ko habang pinipihit ang doorknob ng pintuan na ito at tinulak pabukas.

Bumungkad sakin ang malaking hallway at kulay ginto na hagdan paakyat sa second floor, di ko alam pero parang naiiyak ako sa iniisip ko, what if nga kung totoong may pamilyang iba dito si mama? tas hindi niya sinasabi sakin.

"Belphoebe" Nilingon ko ang pinanggalingan ng malambing na boses na iyon kahit ang kabaliktaran ay parang lion na gutom.

"Ma, kamusta?" tanong ko dito habang pinipigalan ang luha ko at yakapin siya, ngunit siya na ang kusang lumapit sakin at yumakap, "kamusta ka anak? bat hindi ka man lang tumawag sakin? edi sana na sundo kita sa airport" usal nito habang nakahawak ang magkabilang kamay niya sa pisnge ko, parang gusto ko siyang sabihan na ilang beses ako tumawag sa kanya pero hindi niya man lang sinasagot.

"Okay lang yun ma, ang nais kung malaman lang ngayun ay kung kanino bahay to!" malumany kung tanong dito, binitawan niya ang pisnge ko at ngumiti sakin, "Sa atin" sagot nito, parang nag-echo yun sa utak ko ng paulit-ulit hanggang sa hindi ko na, na control ang emotions ko,"sa atin? paano naman tayo magkakaroon ng ganito ka laking bahay at magagarang sasakyan ma? anim na buwan lang ako nawala tas meron na tayung ganito?"

Bumuntong hininga ito at umupo sa couch habang ako ay nakatayo lang, inaantay ang sagot niya, "hays total andito kana rn, hindi ko na patatagalin pa ito," panimula niya, tahimik lang ako habang itong mga luha ko nag kukusang tumulo na sa mata ko.

"Hays napagplanuhan kung ipakasal ka sa panganay na anak ni mr and mrs. medici" parang nabingi ko at hindi ko nanarjnig ang kasunod na sinabi ni mama, "te-teka lang ma? anung sabi mo ulit? magpapakasal ako kanino?" pag uulit ko.

"Ikakasal ka sa anak ni mr and mrs. medici, at mangyayari yung kasalan sa katapusan" napahilamos ako ng kamay ko sa mukha at deretsong tumingin sa kanya."ayaw kung magpakasal ma" matigas kung sagot dito.

Napakurap ako ng dumampi ang kamay niya sa pisnge ko, ang sakit at ang hapdi.

"Wala kanag magagawa pa" ma-authoridad na usal nito sakin, sunod-sunod ang pag patak ng luha sa mata ko, sheyt ito naba yung kabang naramdaman ko? final naba talaga to?

"Ma, ano ba? Pagod na pagod na akong maging sunud-sunuran sa inyo! Sa buong buhay ko, wala akong ibang ginawa kundi sundin ang lahat ng utos at nais ninyo. Bakit ngayon, isang hiling ko lang, bakit ayaw niyo akong pagbigyan?" hindi ko na mapigilan umiyak, ang sakit sobra. Anak niya ako, bakit kailangan niyang mag desisyon na ako dapat?

Isang malakas na sampal nanaman ang natanggap ko galing sa kanya, na hindi ko na ikinagulat pa. Sanay na ako sa pananakit niya simula noong bata pa ako hanggang ngayon, na 23 years old na ako, lalong lalo na pag hindi ko sundin ang gusto niya mangyari.

"How dare you na sagutin ako ng ganyan? Ako ang bumuhay sayo kaya ako ang magdedesisyon. Kaya wala kang karapatan na kalabanin ang nais ko" Inis na sigaw niya sa akin, kulang na lang sabunutan niya ako.

"Ma, mali naman kasi kayo, ayaw ko pa po mag pakasal,ipapakasal niyo ako nang hindi niyo man lang ako tinatanong? ma, please babalik nalang ako ng paris." pagmamakawa ko, ngunit tanging titig lamang ang pinupukol niya sakin at walang bakas na naawa ito sakin.

Bakit ma?

"Enough!" Isang malakas na sampal ulit ang natamo ko sa kabilang pisngi ko na ikinabagsak ko sa sahig.

"Belphoebe Sinclair, sa gusto mo o hindi, magpapakasal ka sa lalaking 'yun." Parang echo ang boses niya na paulit-ulit sa tenga ko.

Bakit ganun? Pakiramdam ko, parang ginawa akong bayad sa hindi ko alam na utang. Ano ba ang kasalanan ko? bakit kailangan ipakasal ako sa taong hindi ko kilala at hindi ko naman mahal.