Chapter 4

 Pagkatapos ng nakakahingal na pangyayari ay kaagad na nahuli ni Daniel ang kanyang pulso at mahigpit na hinawakan iyon.

  Agad na napatiningin siya sa banda ni Mika at nakangiwi ito, halatang nasasaktan pa rin. Naluluha p𝖺 itong nakatingin kay Duke at may nakaka-awang tingin. ”D-duke, I...”

  Bumaling naman agad siya kay Duke na ngayon ay sobrang dilim ng mukha. Bigla itong tumingin sa banda niya, “Take her away now!” Sigaw nito sa nakahawak sa kanya na si Daniel, ang personal assistant nito.

  Nagpupumiglas siya upang makawala sa hawak ni Daniel, pero hindi siya binigyan ng pagkakataon na makawala. How could this guy have so much strength?

  “Miss Jiannella, let's go first." 𝖲abi ni Daniel.

  Bago pa siya tuluyang nahila palayo ni Daniel ay naaalala niya pa ang kanyang bag, "My bag!" Sigaw niya. Her bag, which she used to hit Duke, was now right next to him. He was enraged, he grabbed it quickly, and threw it to Daniel.

  Kaagad itong nasalo ni Daniel at nilagay agad sa kanyang braso. "Alright, alright, nakuha ko na ang bag.” Sabi niya, happily. And with that, Daniel dragged her into the car.

  Gusto sana siyang ipag-drive ni Daniel, pero ayaw niyang isa sa mga tauhan ni Duke ang gumawa kaya kaagad niyang minaneho ang kotse.

  Habang naghihintay siya na mag go signal ang traffic light ay biglang nag vibrate ang kanyang cellphone, kaagad naman niya itong sinagot, ang kanyang ina ang tumawag. Jane Hernandez, her biological mother.

  "Come back tonight. I have something to tell you." Sabi sa kabilang linya.

  Kumuha siya ng mineral water sa kanyang tabi at binuksan iyon, she took a sip before answering her mother's question. “I can't. I'm very busy.” Alam niya naman kasi kung ano ang sasabihin nito, kaya ayaw niyang marinig.

  Dahil sa kanyang pagtanggi, nainis ang kanyang ina. “Ano ang gagawin mo? Wala akong makitang ginawa para kay Duke.”

  Her own mother had a love-hate relationship with her, even if she's her own daughter. It's insane right?

  “Kaya tinanong mo si Mika na bumalik para may mag-alaga sa kanya?” pagkatapos niyang sabihin iyon ay sobrang tahimik ng kabilang linya.

  Paano na hindi niya alam kung ano ang gustong pag usapan ng ina niya? Two years ago, Mika and she had such a bad quarrel. Kung hindi umalis si Mika, panigurado na nasa kulungan na ito ngayon. At ngayon na bumalik siya, si Duke at ang pamilyang Hernandez ay panigurado na takot at baka gumawa siya ng eksena.

  Ngayon na alam niya na bumalik si Mika, hindi na maitatago pa ng kanyang Ina at humina ang boses nito, puno ng pag-iingat. “That incident happened so long ago, don't keep holding on to it, Jian.”

  Medyo malamig ang panahon, humiihip ang hangin sa bintana ng kotse na bahagyang nakabukas, ramdam niya ang lamig sa 𝗄𝖺𝗇𝗒𝖺𝗇𝗀 batok 𝗇𝖺 𝖽𝗎𝗆𝗂𝗋𝖾𝗍𝗌𝗈 ang lamig sa 𝗄𝖺𝗇𝗒𝖺𝗇𝗀 puso. Sandali niy𝖺𝗇𝗀 binalewala ang nakakakilabot na lamig 𝖽𝗎𝗅𝗈𝗍 𝗇𝗀 𝗁𝖺𝗇𝗀𝗂𝗇. "Mama, muntik na akong mamatay sa aksidente sa kotse na iyon. Tatlong taon pa lang ang nakalipas. 𝖭akakalimutan 𝗆𝗈 𝖻𝖺 kung ano ang hitsura ko noong una akong bumalik, di ba?" Sabi niya.

  Pagkatapos 𝗄𝖺𝗌𝗂 siyang matagpuan, nakahiga siya sa ospital sa loob ng dalawang buong buwan. Si Mika ang pangunahing sanhi ng aksidente sa kotse. Nag-aalala si Mika na kung babalik siya sa pamilya 𝗇𝗂𝗒𝖺 ay 𝗄𝗎𝗄𝗎𝗇𝗂𝗇 na niya ang lahat mula 𝗋𝗂𝗍𝗈.

  Ang aksidente sa kotse na iyon ay isang pagtatangka upang kunin ang kanyang buhay, upang pigilan ang pagbabalik 𝗇𝗂𝗒𝖺 sa pamilya𝗇𝗀 Hernandez na buhay. At ngayon, sinasabi sa kanya ng kanyang sariling ina na itigil ang pag-gigiit sa isyu. 

  "Hindi talaga niya ginawa yun. Itigil mo ang pag-kimkim ng masamang hangarin 𝗉𝖺𝗋𝖺 sa kanya, Jiannella.” 𝖪𝗎𝗇𝗀 𝗀𝖺𝗇𝗈𝗇, siya lang 𝗉𝖺𝗅𝖺 ang masama𝗇𝗀 mag-isip? Totoo ba ito?

  Itinapon niya ang walang lamang bote ng mineral water sa isang basurahan sa gilid ng kalsada. "Sa𝗇𝖺bi niya tinitingnan ko siya ng masama? At naniniwala ka 𝗇𝖺𝗆𝖺𝗇 sa kanya! Kung naniniwala ka 𝗇𝖺𝗆𝖺𝗇 𝗉𝖺𝗅𝖺 𝗌𝖺 kanya, bakit kailangan mo pa ako? 𝖠ng sarili mong anak 𝗆𝗈? O magpanggap 𝗄𝖺𝗇𝖺 𝗅𝖺𝗇𝗀 𝗇𝖺 hindi mo ako natagpuan? Sa tingin ko gagana 𝗉𝖺 ito.” Hindi niya mapigilang sabihin iyon.

  "Jiannella! 𝖯𝗐𝖾𝖽𝖾 bang maging makatwiran 𝗄𝖺 𝗇𝖺𝗆𝖺𝗇? Itigil mo ang pagiging galit sa tuwing binabanggit ko ito!" Sigaw 𝗇𝗂𝗍𝗈 𝗌𝖺 𝗄𝖺𝗇𝗒𝖺, galit na galit si Mama sa pagkakataong ito, dahil kasama si Mika sa usapan.

  Ito ang 𝗉𝖺𝗅𝖺𝗀𝗂𝗇𝗀 𝖾𝗄𝗌𝖾𝗇𝖺 𝗍𝗎𝗐𝗂𝗇𝗀 𝗆𝖺𝗀-𝗎𝗎𝗌𝖺𝗉 𝗄𝖺𝗆𝗂 𝗅𝖺𝗅𝗈 𝗇𝖺 𝗆𝖺𝗉𝖺𝗌𝗈𝗄 𝗌𝖺 𝗎𝗌𝖺𝗉𝖺𝗇 𝗇𝖺𝗆𝗂𝗇 𝗌𝗂 𝖬𝗂𝗄𝖺. 𝖠𝗍 mas lalo 𝗉𝖺 itong nagpapainis sa kanya. Pagkatapos ng isa pang mga paratang 𝗇𝗂𝗒𝖺 ay dumiretso siya sa punto. "Dati, lagi mo siyang inaaway. Ayos lang iyon, ngunit iba ang pagkakataong ito. Malubha ang kanyang sakit."

  Ngumisi siya, "May sakit siya? Kaya kailangan naming ipagpaliban ni Duke ang aming kasal, at kailangang manatili si Duke sa kanya, di ba?"

  Bagama't wala talaga siyang pakialam kay Duke, galit na galit siya 𝗌𝖺 𝗆𝗀𝖺 𝗇𝖺𝗇𝗀𝗒𝖺𝗒𝖺𝗋𝗂 𝗇𝗀𝖺𝗒𝗈𝗇. 𝖳𝖺𝗉𝗈𝗌 𝗇𝖺 𝗌𝖺𝗇𝖺 𝖺𝗇𝗀 𝗅𝖺𝗁𝖺𝗍 𝗇𝗀 𝗂𝗍𝗈, 𝗄𝗎𝗇𝗀 𝗁𝗂𝗇𝖽𝗂 𝖽𝖺𝗁𝗂𝗅 𝗌𝖺 𝗆𝗀𝖺 𝗇𝖺𝗄𝖺𝗄𝖺𝗍𝖺𝗇𝖽𝖺 𝗇𝖺 𝗂𝗉𝗂𝗇𝖺𝗀-𝗉𝗂𝗅𝗂𝗍𝖺𝗇 𝖺𝗇𝗀 𝗄𝖺𝗌𝖺𝗅. 

  Mas lalong nagalit ang kanyang mama sa kanya, "Siya at si Duke ay lumaki nang magkasama, at umaasa siya kay Duke 𝗅𝖺𝗅𝗈 𝗇𝖺 sa kanyang puso. Huwag kang mag-alala, ang taong pakakasalan ni Duke sa huli ay ikaw talaga. Sa panahong ito, dapat tayong tumuon sa sakit ni Mika, okay?”

  Hindi lamang nila gustong tratuhin si Mika bilang isang sanggol, ngunit hiniling din nila sa kanya na umatras. 𝖨 𝖿𝗎𝖼𝗄—𝗂𝗇𝗀 𝖿𝗂𝗇𝖽 𝗂𝗍 𝖺𝗇𝗇𝗈𝗒𝗂𝗇𝗀. Nang hindi siya kumibo ay narinig niya ang sinabi nito ulit, "Narinig mo ba?"

  Ano ang gusto niyang pakinggan niya? 𝖠𝗇𝗀 nakakadiring brainwashing na 𝗀𝗎𝗌𝗍𝗈 𝗇𝗂𝗅𝖺𝗇𝗀 sundin niya? Tinamad na siyang bigyang pansin at ibinaba ang tawag ng direkta at pagkatapos ay bina-block ito.

  Matagal na itong naka-block, at hindi 𝗇𝗂𝗒𝖺 alam kung sino ang 𝗐𝖺𝗅𝖺𝗇𝗀𝗁𝗂𝗒𝖺𝗇𝗀 taong 𝗉𝖺laging nagbibigay sa kanyang ina.