ILANG MINUTO NA ang lumipas magmula nang makaalis doon sina Rina, ngunit si Bethany ay masama pa rin ang timpla habang iniisip ang desisyon ng kaibigan niya. Makailang beses na pinag-isipan niyang usapin ang kaibigan na hiwalayan na ang asawa kahit pa parang nahuhulaan na niyang hindi iyon gagawin ng kaibigan. Siya kasi ang namro-mroblema tuwing nag-aaway sila. Binuhay niya na ang makina ng sasakyan at mabilis na rin niyang nilisan ang lugar matapos na iwaglit iyon sa kanyang isipan. Pagdating sa parking lot ng building kung nasaan ang penthouse ni Gavin, ay ilang minutong nanatiling buhay ang makina ng kanyang sasakyan. Panay ang sulyap niya sa screen ng kanyang cellphone, hinihintay na makita ang pangalan ng kaibigang si Rina doon upang sabihin na nasa bahay na sila ng kanyang asawang si Zac.“Hindi niya talaga ako sini-seryoso, sabi kong mag-chat siya sa akin kapag nasa bahay na sila eh. Bahala nga siya diyan kung ayaw niya akong bigyan ng update. Malaki na siya para alalahanin ko
DAHAN-DAHAN NG TUMAYO si Bethany nang marinig niya kung sino ang tumatawag. Ayaw niyang makinig kung ano ang pinag-uusapan nito kung kaya naman walang imik niyang pinulot ang mga saplot at ang kanyang gamit na nagkalat sa sahig upang tunguhin na sana ang kanilang silid. Subalit ilang hakbang pa lang ang nagagawa niya nang maramdaman ang yakap ni Gavin mula sa kanyang likuran. Gamit ang isa nitong kamay ay nagawa nitong idikit ang kanyang katawan sa kanya na parang nilalagnat sa init ng balat.“Kausapin mo muna iyan!” buka ng bibig niyang nandidilat na ang mata nang lingunin ang binata. Hindi siya pinakinggan ni Gavin na mas kiniskis pa at idinikit ang hubad na katawan sa kanya. Hindi na iyon matagalan pa ni Bethany na muling yumakap na lang sa binata keysa naman mag-protesta. Hinalikan siya ni Gavin sa noo habang nasa isang tainga pa rin ang cellphone. Hindi nito magawang tanggalin ang kanyang mga mata sa magandang mukha ni Bethany na halatang puno ng pananabik at paghihintay na mata
MAGKALAPAT ANG MGA ngiping mariin na namang napapikit ng kanyang mga si Gavin. Parang mauubos na ang kanyang pasensya dahil hindi na niya mapigilan ang pagiging traydor ng katawan. Bahagya pa siyang napatingala upang pigilan ang sariling mahinang mapaungol dahil sa ligayang hatid ng kakaibang ginagawa sa katawan niya ni Bethany ng mga sandaling ‘yun. “O-Opo, Tito narito pa ako…magsalita lang po kayo...” mababa ang boses na sagot niya dito.Puno ng pagbabanta ang mga matang tiningnan niya si Bethany. Ilang beses na rin siyang umiling ngunit hindi iyon pinansin ng dalaga sa halip ay mas ginanahan pa siyang tuksuhin ito at kulitin. Naghuramentado pa ang kanyang pagkalalaki nang mabilis na iyong himasin ni Bethany gamit ang kanyang mainit na palad at akmang didilaan ngunit agad niyang iniharang ang isa niyang palad doon. Napaungot na si Bethany nang gawin iyon ng abogado. Naikiling ng musician ang ulo nang hindi iyon nakaligtas sa kanyang pandinig. Nahulaan niyang kasama ni Gavin ang ka
NAKANGITING SUMANDAL SI GAVIN sa headboard ng kama ng gabing iyon para magpahinga at magsindi na ng sigarilyo na nakaugalian niya ng gawin dati pa. Kakatapos lang nila ni Bethany na pagsaluhan ang mainit na gabi. Isa lang iyon sa mga gabi nilang pilit na sinusulit kahit na pagod sa trabaho si Gavin at abala naman sa pag-ayos ng magiging bagong music center niya ang dalaga. Tumagilid si Bethany paharap sa banda ni Gavin upang magtama ang kanilang mga mata. Gustong-gusto niyang makita na lumubog ang pisngi ng binata sa tuwing humihithit ito sa stick ng sigarilyo, lalo siyang pomo-pogi sa paningin niya na kung minsan ay napagtatanto niyang ang weird kung iisipin ng normal na tao. Ewan ba niya, nakadagdag pa talaga iyon ng pogi points dito. Sabay silang napatingin sa cellphone ni Gavin na nakapatong sa bedside table ng dalawang beses itong tumunog sign na may dumating na text o message at tuloy-tuloy na itong tumunog. Kinuha ito ni Gavin at tinignang mabuti habang patuloy lang sa paghithi
MAGMULA NANG MABANGGIT ni Gavin kay Bethany ang tungkol sa DNA bank kung saan nag-sbumit si Mr. Conley ay hindi na iyon nawala pa sa isipan ng dalaga. Pinagpla-planuhan niya kasing gawin din iyon. Magbabakasakali rin siya na iyon ang magiging tulay at hakbang upang mahanap niya ang tunay niyang ama. Hindi niya alam na baka hinahanap na rin pala siya nito sa mga sandaling iyon. Noong una ay puno pa siya ng pag-aalinlangan, ngunit may bahagi ng kanyang puso na gustong-gusto niyang gawin iyon. “Gusto kong gawin, pero paano kapag nakarating kina Papa at Tita Victoria? Hindi kaya masaktan ko sila dahil hindi ko muna idiniscuss ang aking magiging mga hakbang? Hindi naman nila siguro ako pagbabawalan.” Ilang beses na iyong tinanong ng dalaga sa kanyang sarili. Ngunit iisa pa rin ang sagot niya. Gusto niyang subukan. Gusto niyang gawin dahil gusto niyang makilala ang tunay na ama.“Bahala na nga, siguro sasabihin ko na lang muna kina Papa at kung anuman ang maging desisyon nila, kailangan k
NANG MATAPOS MAGSALITA si Bethany ay hindi nakaligtas kay Alejandrino ang malungkot nitong mga ngiti. Mamasa-masa at medyo pula na rin ang gilid ng kanyang mga mata, halatang naluluha na ang dalaga sa paggunita sa yumao niyang ina. Hindi maitatanggi na na-miss niya na ang kanyang ina. Sa pagkakataong iyon, bumilis ang tibok ng puso ni Drino. “Namatay siya noong bata ka pa lang?” “O-Opo…” Napailing na ang musician. Ang mamatay nang napakabata ay sobrang nakakagulat sa kanya. Ipinalagay niyang hindi si Bethany ang kanyang anak kahit pa may pagkakahawig ito sa dati niyang kasintahan. Hindi ito ang anak ng kanyang minamahal na si Beverly. Malusog iyon at imposibleng pabayaan niya ang kanyang kalusugan. Natatandaan niya rin na sinabi sa kanya noon ng isang manghuhula na mabubuhay siya ng mahaba, matagal at sagana. Nang dahil sa kanyang narinig ay nawalan na ng gana si Drino na inumin ang kanyang kape. “Nakakalungkot naman iyon…” Maliit na ngumiti lang si Bethany, pilit lang iyon. Dati
MATAPOS NA HALIKAN ang tuktok ng ulo ni Bethany at ikulong pa sa mga bisig ng ilang minuto ang katawan ng dalaga ay marahang hinaplos naman ni Gavin ang buhok nito na parang ginagawa niya lang ang bagay na iyon upang pagtakpan ang guilt na nararamdaman niya sa oras na ito dahil sa pagbabalik ng dati niyang nobya. Saglit niyang inamoy-amoy pa iyon na parang adik dito, ngunit hindi noon nabawasan ang paghihinalang nabuo sa isipan ni Bethany na piniling manahimik na lang at hindi na magkomento pa.“Pasensya ka na, Thanie ha? Doon muna ako sa study room ko ngayon. May mga ilang business related na documents na naman akong kailangang basahin at unahing pag-ukulan ng pansin. Babawi rin ako sa’yo oras na matapos ito…huwag mo sanang masamain iyon ngayon...”Pagkatapos na sabihin niya iyon ay tumayo na ang abogado at naglakad palabas ng silid, patungo sa study room niya. Hindi inaasahan iyon ni Bethany kaya naman hindi niya mapigilang mas malala pang mag-isip. Ang akala pa naman niya ay sa kan
HATINGGABI NA AY nanatili pa rin si Gavin na nakaupo sa loob ng kanyang study room. Puno na ng upos ng sigarilyo at abo ang ashtray niya na nasa gilid ng kanyang mesa na hindi niya namalayang naubos niya. Nanlilimahid rin sa makapal na usok ng sigarilyo ang loob ng study room na nagmistulang binalot na ng makapal na ulap nang dahil doon. Matapos na maubos ang huling stick ng sigarilyo at mailagay iyon sa ashtray, nilamukos na niya ang kaha nito at malakas na inihagis iyon patungo sa basurahan sa may gilid. “Shoot!” bulalas niyang napatalon na malapit sa kanyang upuan, ngunit muli rin siyang nakaupo.Namumula na ang kanyang mga mata at halos sumasara na rin pareho ang talukap noon na tila ba nagpapaalala sa kanya na malalim na ang gabi at kailangan na niyang matulog. Tumayo siya matapos na ilang beses na humikab at dire-diretso ng lumabas ng study room. Wala naman talaga siyang official business na kailangan niyang unahin. Nagtungo lang siya sa study room upang mapag-isa at ng makapag
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta