Hindi ko maintindihan kung paano niyo nasasabing paisa-isang chapter lang ang update ko kada araw. Paano po ba kayo magbilang? 3 Chapters ang update ko kada araw, tapos sasabihan niyo pa akong tamad? Walang malasakit sa readers? Sige, tutal ganyan po ang tingin niyo sa akin, e-goal natin ang isang chapter kada araw para naman totoo. Isa pa, hindi ko kailangang mag-iwan ng note kung nagagampanan ko naman ang tungkulin kong mag-update ng target kong 3 chapters a day! Magno-note lang ako kung mawawala ako ng ilang araw. Grabe! Kung nawawalan kayo ng ganang magbasa, mas nawawalan ako ng gana. Kaunting konsiderasyon ho. Hindi kada mulat ng mata niyo may instant UPDATE kayong mababasa. Hindi ho ako readers pleaser! -_-
MAKAHULUGANG NAGKATINGINAN ANG secretary at ang doctor na kasama niya. Walang nagawa doon ang secretary nang isarang muli ni Gavin ang pintuan ng silid kundi ang maghanap ng panibagong doctor na babae na siyang kailangan ni Bethany. Napailing na lang ito sa doctor na matamang nakatitig lang sa kanya. Nagulat din sa reaction ni Gavin iyon.“Pasensya na, Doc. Narinig mo naman ang sinabi ng amo ko. Kilala mo rin siya na hindi ko mapipilit oras na ayawan niya ang isang bagay. Compensate na lang po kita sa naging abala.” “Ayos lang, naiintindihan ko. Baka ayaw ni Mr. Dankworth sa lalaki dahil pinagdadamot niya ang babaeng kasama. Ayos na iyon, hindi mo kailangang mag-alala.” Dinaan na lang iyon ng dalawa sa mahinang pagtawa. Mabuti na lang at maraming contact ang secretary kaya naman hindi na siya doon nahirapan na maghanap ng iba. Iyon nga lang hindi literal na doctor ang kanyang nakuha. Isang authoritative director of gynecology ito sa lugar. Ang direktor ay may kakayahan naman na magr
GUSTO PA SANA ni Bethany na magmakaawa kay Gavin, ngunit naisip niya na paano kung singilin siya nito ng malaking halaga? Paano kung bitawan nito ang kaso ng Papa niya? E ‘di mas mahihirapan siya. Sa mga sandaling iyon ay pinagsisisihan niyang sinabi niya ritong pagod na siya. Nadala lang naman siya ng bugso ng kanyang damdamin. Nakaramdam na naman siya ng pagguhit sa spinal cord niya ng lamig. Sign iyon na parang lalagnatin na naman siya. Nagkatunog na ang mga hikbi niya. Lumakas pa iyon nang puno ng pag-iingat siyang yakapin ni Gavin na para bang isa siyang mababasaging gamit. Ano na lang ang gagawin niya oras na pumayag itong pakawalan siya at hayaang umalis? Tiyak magiging problemado na naman siya. “Pagod ka na? You just need to rest, Thanie. Matulog ka ulit, ipahinga mo muna ang isipan mo. Saka na natin pag-usapan ang bagay na iyan kapag magaling ka na. Kapag wala ng masakit sa’yo. Hmm? Huwag mo muna itong alalahanin.” ani Gavin na inayos pa ang kumot sa kanyang katawan, mas nai
MALAKAS NA TUMAWA si Gavin. Sino sa akala ni Ramir na kausap niya clone niya? Marahil ay nagtataka na ito dahil hindi ganito ang ugali niya na kilala nila. Sa pagkakakilala nila sa kanya, siya ang dapat na pinagsisilbihan at hindi siya ang maninilbihan kapag may babaeng dumating sa buhay niya. Kumbaga, siya ang boss at hindi siya ang pinapasunod. Hindi naman siya alila ni Bethany, gusto niya lang talaga itong alagaan bilang pagbawi na rin niya sa mga naging kasalanan niya sa dalaga. Oras na para bumawi siya.“Huwag mo nga akong lokohin. Hindi ka naman doctor, Gavin. Pumunta ka na. Hihintayin ka namin ha? Aasahan ka namin sa party mamaya. See you, Gavin!” anitong hindi pa rin doon makapaniwala. Nakapameywang na muling hinarap ni Gavin si Bethany. Umikot pa siya sa kabila ng kama upang makita lang ang mukha ng dalagang may takip na ngayong unan. Dahan-dahan niyang kinuha ang unan upang tanggalin iyon sa mukha nito sabay walang gatol na putol ng tawag ni Ramir sa kanya. Wala siyang pana
SAMANTALA, SA SALA ng penthouse ay mabagal na sinisiyasat ni Nancy ang kapaligiran. Ibang-iba na ang lugar na iyon nang huli niyang mapuntahan noon. Marami ang nagbago dito kung ang huling imahe ang kanyang pagbabasehan. Kilala niya rin ang katauhan ni Gavin na mahilig sa simpleng design lang. Hindi niya maintindihan kung bakit pumapayag itong baguhin ni Bethany ang design ng bahay niya. Paano siya napapayag ng babaeng gawing bahay ng babae ang penthouse niya? Isa pa, halatang ang babae lang naman ang may gusto noon. “Ang weird naman, ang Gavin na kilala ko ay hindi papayag na maging ganito ang bahay niya. Parang pinaglaruan lang ng kung sino. Nawala ang pagiging masculine sa mga mata ng magiging bisita.” Dinala siya ng kanyang mga paa sa bukas na silid na kung saan ay ginawang music room ito ni Bethany. Napanganga na siya sa kanina. Hindi makapaniwala na may ganun sa penthouse ng dati niyang nobyo. Naghuhumiyaw din ang presyo ng mga instrument doon. Paano niya alam? Ama niya si Ale
PARANG NAUDLOT ANG dila ni Bethany nang ilang sandali at para siyang nabingi sa mga sinabi ni Nancy. Hindi niya man magawang ipakita sa babae ngunit naramdaman niyang parang may nakadagan na sa kanyang dibdib na mabigat na bagay. Upang hindi siya sumabog at maging kalmado pa rin ay binuhat niya ang tinimpla niyang kape. Napaso siya nito nang sinubukan niyang sumimsim, ngunit hindi niya ininda dahil parang manhid na ang kanyang buong katawan niya sa mga salita pa lang na binitawan ng babae. Kapagdaka ay hinarap na niya si Nancy na halata namang naghihintay ng magiging mga sagot niya rito.“Iyong mga instruments niya mang ibinigay sa akin ang pakay mo o si Gavin mismo, sige pwede mo na silang kunin. Bitbitin mo kung kaya mo. Magiging masaya pa nga ako na binabawi mo na sila. Tunay namang dapat ay sa iyo sila mapunta at hindi sa akin. Ikaw ang tunay na owner hindi ba?”Marahil iyon na ang sign upang magsimulang muli ng panibagong buhay si Bethany. Pagkakataon na ang lumalapit. Itataboy n
NILINGON SIYA NI Nancy gamit ang mga matang puno ng poot at hinanakit. Suklam na suklam siya sa pagmumukha ni Bethany dahil harap-harapan siyang sinasagot nito at walang ginagawa si Gavin doon. Kung wala lang ang binata doon malamang ay kanina niya pa ito sinabunutan at pinatikim ng palad niya.“Hindi ikaw ang kausap ko, Bethany, will you shut your mouth? Masyado kang ma-papel!” Bahagyang itinulak ni Gavin ang katawan ni Nancy papalayo sa kanya nang sumigaw ito nang malakas. Hindi niya gusto ang timbre ng boses nito. Ayaw niya pa naman sa babaeng maligalig at akala mo ay aping-api. Umatras ang binata ng ilang hakbang upang mapalapit sa kung nasaan si Bethany nakatayo. “Calm down, Nancy. Hindi mo kailangang manigaw. Ayusin natin ito sa maayos na paraan. Ang lapit lang natin sa isa't-isa oh. What if ganito na lang, hayaan mong bigyan ka na lang ni Bethany ng first aid—” “I said no! Ikaw ang gusto kong tumulong sa akin at ihatid mo ako sa bahay namin ngayon! Alin ba doon ang hindi mo
BUMUKAS ANG ELEVATOR at nauna na si Gavin na pumasok doon. Nanghihina namang sumunod si Nancy na naninikip ang dibdib. Mas masakit ang puso niya nang dahil sa mga sinabi ni Gavin kumpara sa paso ng kape sa kanyang braso na kanina ay matindi niyang iniinda. Namutla pa ang kanyang mukha. Namula na ang kanyang mga mata na namasa-masa na luha. Iba ang dating sa kanya ng mga salita ng abogado.“Hindi na kita gusto, hindi na kita mahal. Matagal ka ng wala sa aking sistema at buhay, Nancy. Sana maisip mo iyon. Pagkatapos ng ginawa mo, akala mo magiging kagaya pa rin ba ako ng dati? Damn it, no way!” Natameme si Nancy. Hindi niya na magawang makasagot pa kay Gavin. Hanggang makalabas sila ng elevator at makalulan ng kotse ng binata ay nanatiling tikom ang kanyang bibig. Nagsindi si Gavin ng sigarilyo upang kalmahin ang kanyang sarili. Nilingon na niya si Nancy sa passenger seat na kakatapos lang maglagay ng seatbelt. Tahimik pa rin ito ng sandaling iyon. “Tapos na ang kwento nating dalawa a
MADALING NAHULAAN NI Bethany ang ibig na sabihin ni Gavin. Totoo naman iyon, iyon talaga ang iniisip niya kanina pero hindi iyon ang dahilan kung bakit ayaw niyang magpagalaw dito. Nakaramdam siya ng hiya na para pagtakpan iyon ay ibinaling na lang niya ang mukha sa kabilang direksyon.“Alam ko ba? Hindi ko naman kita kung ano ang ginawa niyong dalawa habang magkasama kayo. Tingnan mo nga, anong oras ka na umuwi? Umaga na! Ang aga niyong umalis. Ni hindi pa lumulubog ang araw!”Pagak nang natawa si Gavin. Hindi niya maikaila ang tuwa sa reaction ng dalaga ngayon. Ito ang inaasahan niya kanina sa babae. Sinasabi na nga ba niya eh, nagseselos dito si Bethany. Pinindot niya ang ilong ng dalaga upang maging dahilan para samaan siya nito ng tingin gamit ang nandidilat niyang mga mata. Sa kanyang paningin ay biglang naging cute ang dalaga. Para itong ang mga inaalagaan niyang pusa sa ibaba. Inosente. Walang alam na kasamaan sa mundo. Tanging ang nais lang ay ang mahalin at alagaan. “May pa
SI GAVIN NAMAN ang malakas na humagalpak sa naging reaksyon ng kanyang kapatid sa kanyang balik na pagbibiro. Naghahamon ang mga matang hinarap na siya ni Briel an hindi naman inatrasan ni Gavin. Pinagtaasan pa siya ng kilay. Pinanood lang naman sila nina Mrs. Dankworth at Bethany na naiiling na lang sa behavior ng magkapatid pagdating sa kanilang mga anak. Bagay na hindi naman nila magagawang masabi dahil iba-iba ang guhit ng mga kapalaran ng tao.“Tama na ang inyong iyan, sa tigas ng mga ulo niyo noong mga na-inlove kayo pakiramdam ko igaganti kami sa inyo ng mga apo namin.” si Mr. Dankworth na kakapasok lang ng pintuan na galing sa pakikipaglaro sa kanyang mga amigo, isa-isa na niyang niyakap ang dalawang apo na nagkakarera ng tumakbo palapit upang sumalubong sa kanilang Lolo. “Igaganti kami ni Gabe, Brian, Bryson at iba pa naming magiging apo. Mas malala sa stress na inabot namin sa inyo.”Malakas na tumawa si Mrs. Dankworth ng parehong matameme ang magkapatid at magkatinginan ng
SINULIT NG MAG-ANAK ang panibagong Linggong iyon na nag-extend pa nang na-extend sa kagustuhan ni Briel, hanggang sa magkaroon ng result ang pagpapa-transfer ni Briel sa kanyang trabaho sa bansa at hanggang sumapit ang huling araw ng pananatili nilang mag-ina sa mansion. “Pwede namang dito na lang mag-aral si Brian.” suggestion ni Donya Livia na nasanay na rin sa presensya ng mag-ina sa kanilang mansion, naging bahagi na ito ng araw-araw nilang buhay na kasama sa lugar.Iyon ang ikinatwiran ni Briel nang magsimula na ang summer at kinailangan na talaga nilang bumaba ni Brian kahit pa halatang ayaw pa ng katawan nila. E-enroll nila ng summer class si Brian upang maging handa ito sa magiging tunay na pag-aaral sa pasukan. Nais nila na maging kagaya ito ni Gabe na nang magsimula ay marunong ng magsulat. At nang tanungin ito ni Briel, sabi ng anak sa school siya ni Gabe.“Hindi po pwede, Mama.” Mama na ang tawag niya kay Donya Livia sa kahilingan na rin ng matanda tutal umano ay iisang
MALIGAYA ANG BUONG pamilya ng mga Dankworth at Bianchi sa pagpapalit ng taong iyon dahil sama-sama sila. Naging instant double celebration din para sa kanila ang okasyong iyon nang dahil sa kaganapan ng proposal lalo na nang umabot pa sa kaalaman iyon ng ibang mga kamag-anak ng mga Bianchi ang tungkol sa kanilang magiging kasal na maaaring mangyari sa taong din iyon. Ilang araw pang nag-stay sa Baguio at nagdesisyon na bumaba na rin ang mag-asawang Dankworth at ang pamilya nina Gavin. Kung nauna sina Briel at Brian na umakyat ng Baguio sa kanila, sila naman ang nahuling bumaba. Nanatili sila sa mansion ng mga Bianchi na una pa lang ay planado na ni Briel na mangyayari, ni halos ay ayaw na niyang humiwalay sa dating Gobernador na wala namang problema sa kanilang pamilya dahil matanda na sila. Bumalik si Giovanni sa trabaho, ganunpaman ay masaya siyang araw-araw na hinihintay ng mag-ina niya ang kanyang pag-uwi kung kaya naman ay palagi siyang ganado. Palaging pauwi rin ang kanyang gust
KULANG NA LANG ay mapapalakpak at magpa-banquet party sa galak ang ina ni Giovanni na hindi na mapigilan ang bibig na magbigay ng komento sa kanyang nalaman. Matagal na panahon na niyang hangad na magkaroon ng pamilya ang bunso niyang anak. At sa wakas, sa araw na iyon ay dumating na ang kasagutan sa matagal na niyang paulit-ulit na ipinagdarasal na mangyari. Ang buong akala niya talaga ay hindi na maiisipan nitong bumuo ng kanyang sariling pamilya. Iba talaga kapag nagmahal ang isang tao.“Kailan ang kasal? Ako na ang magpre-presentang mag-asikaso ng lahat!” taas pa nito ng kanyang kamay na salitan na ang tingin kay Giovanni at Briel na makahulugan nang nagkatinginan sa tinuran ng Donya. “Mama, hindi pa namin napag-uusapan ang bagay na iyon. Hayaan niyo munang namnamin namin ang phase ng pagiging engaged. Saka na lang po namin iyon pag-uusapan. Hindi na rin namin ito patatagalin.” “Naku, doon din naman papunta bakit patatagalin pa? Di ba mga balae?” sagot ni Donya Livia na tiningna
PUNO NG PAGHANGA at hindi pa rin makapaniwala si Briel habang sinisipat ang suot niyang singsing sa daliri habang nakaupo na sila ni Giovanni sa table at dinudulutan na sila ng pagkain. Nasa kandungan niya ang bouquet ng bulaklak. Kagaya ng diamond sa kanyang daliri ay kumikinang sa labis na saya ang kanyang mga mata habang nakatunghay pa rin doon. Expected niya iyon ngunit hindi ganun kaganda ang singsing. Ang buong akala niya pa nga ay plain gold lang. Sa ginawa ng dating Gobernador na proposal, batid ni Briel sa kanyang puso na mas lalo niyang minahal ang lalaki. “Thank you!” patulis ng nguso ni Briel na itinaas pa ang kanyang daliri na muli na namang sinipat-sipat. “Saan?” kinikilig namang tanong ni Giovanni na hindi na rin maalis ang mga mata sa mukha ni Briel. “Dito. Alam kong grabe ang effort na ginawa mo para lang magawa mo ito.” Inilinga pa ni Briel ang kanyang mga mata sa paligid upang sabihin na gusto niya ang ambience doon. May nagva-violin pa sa gilid nila upang i-se
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka