SAMANTALA, SA SALA ng penthouse ay mabagal na sinisiyasat ni Nancy ang kapaligiran. Ibang-iba na ang lugar na iyon nang huli niyang mapuntahan noon. Marami ang nagbago dito kung ang huling imahe ang kanyang pagbabasehan. Kilala niya rin ang katauhan ni Gavin na mahilig sa simpleng design lang. Hindi niya maintindihan kung bakit pumapayag itong baguhin ni Bethany ang design ng bahay niya. Paano siya napapayag ng babaeng gawing bahay ng babae ang penthouse niya? Isa pa, halatang ang babae lang naman ang may gusto noon. “Ang weird naman, ang Gavin na kilala ko ay hindi papayag na maging ganito ang bahay niya. Parang pinaglaruan lang ng kung sino. Nawala ang pagiging masculine sa mga mata ng magiging bisita.” Dinala siya ng kanyang mga paa sa bukas na silid na kung saan ay ginawang music room ito ni Bethany. Napanganga na siya sa kanina. Hindi makapaniwala na may ganun sa penthouse ng dati niyang nobyo. Naghuhumiyaw din ang presyo ng mga instrument doon. Paano niya alam? Ama niya si Ale
PARANG NAUDLOT ANG dila ni Bethany nang ilang sandali at para siyang nabingi sa mga sinabi ni Nancy. Hindi niya man magawang ipakita sa babae ngunit naramdaman niyang parang may nakadagan na sa kanyang dibdib na mabigat na bagay. Upang hindi siya sumabog at maging kalmado pa rin ay binuhat niya ang tinimpla niyang kape. Napaso siya nito nang sinubukan niyang sumimsim, ngunit hindi niya ininda dahil parang manhid na ang kanyang buong katawan niya sa mga salita pa lang na binitawan ng babae. Kapagdaka ay hinarap na niya si Nancy na halata namang naghihintay ng magiging mga sagot niya rito.“Iyong mga instruments niya mang ibinigay sa akin ang pakay mo o si Gavin mismo, sige pwede mo na silang kunin. Bitbitin mo kung kaya mo. Magiging masaya pa nga ako na binabawi mo na sila. Tunay namang dapat ay sa iyo sila mapunta at hindi sa akin. Ikaw ang tunay na owner hindi ba?”Marahil iyon na ang sign upang magsimulang muli ng panibagong buhay si Bethany. Pagkakataon na ang lumalapit. Itataboy n
NILINGON SIYA NI Nancy gamit ang mga matang puno ng poot at hinanakit. Suklam na suklam siya sa pagmumukha ni Bethany dahil harap-harapan siyang sinasagot nito at walang ginagawa si Gavin doon. Kung wala lang ang binata doon malamang ay kanina niya pa ito sinabunutan at pinatikim ng palad niya.“Hindi ikaw ang kausap ko, Bethany, will you shut your mouth? Masyado kang ma-papel!” Bahagyang itinulak ni Gavin ang katawan ni Nancy papalayo sa kanya nang sumigaw ito nang malakas. Hindi niya gusto ang timbre ng boses nito. Ayaw niya pa naman sa babaeng maligalig at akala mo ay aping-api. Umatras ang binata ng ilang hakbang upang mapalapit sa kung nasaan si Bethany nakatayo. “Calm down, Nancy. Hindi mo kailangang manigaw. Ayusin natin ito sa maayos na paraan. Ang lapit lang natin sa isa't-isa oh. What if ganito na lang, hayaan mong bigyan ka na lang ni Bethany ng first aid—” “I said no! Ikaw ang gusto kong tumulong sa akin at ihatid mo ako sa bahay namin ngayon! Alin ba doon ang hindi mo
BUMUKAS ANG ELEVATOR at nauna na si Gavin na pumasok doon. Nanghihina namang sumunod si Nancy na naninikip ang dibdib. Mas masakit ang puso niya nang dahil sa mga sinabi ni Gavin kumpara sa paso ng kape sa kanyang braso na kanina ay matindi niyang iniinda. Namutla pa ang kanyang mukha. Namula na ang kanyang mga mata na namasa-masa na luha. Iba ang dating sa kanya ng mga salita ng abogado.“Hindi na kita gusto, hindi na kita mahal. Matagal ka ng wala sa aking sistema at buhay, Nancy. Sana maisip mo iyon. Pagkatapos ng ginawa mo, akala mo magiging kagaya pa rin ba ako ng dati? Damn it, no way!” Natameme si Nancy. Hindi niya na magawang makasagot pa kay Gavin. Hanggang makalabas sila ng elevator at makalulan ng kotse ng binata ay nanatiling tikom ang kanyang bibig. Nagsindi si Gavin ng sigarilyo upang kalmahin ang kanyang sarili. Nilingon na niya si Nancy sa passenger seat na kakatapos lang maglagay ng seatbelt. Tahimik pa rin ito ng sandaling iyon. “Tapos na ang kwento nating dalawa a
MADALING NAHULAAN NI Bethany ang ibig na sabihin ni Gavin. Totoo naman iyon, iyon talaga ang iniisip niya kanina pero hindi iyon ang dahilan kung bakit ayaw niyang magpagalaw dito. Nakaramdam siya ng hiya na para pagtakpan iyon ay ibinaling na lang niya ang mukha sa kabilang direksyon.“Alam ko ba? Hindi ko naman kita kung ano ang ginawa niyong dalawa habang magkasama kayo. Tingnan mo nga, anong oras ka na umuwi? Umaga na! Ang aga niyong umalis. Ni hindi pa lumulubog ang araw!”Pagak nang natawa si Gavin. Hindi niya maikaila ang tuwa sa reaction ng dalaga ngayon. Ito ang inaasahan niya kanina sa babae. Sinasabi na nga ba niya eh, nagseselos dito si Bethany. Pinindot niya ang ilong ng dalaga upang maging dahilan para samaan siya nito ng tingin gamit ang nandidilat niyang mga mata. Sa kanyang paningin ay biglang naging cute ang dalaga. Para itong ang mga inaalagaan niyang pusa sa ibaba. Inosente. Walang alam na kasamaan sa mundo. Tanging ang nais lang ay ang mahalin at alagaan. “May pa
NANG MGA SUMUNOD na araw ay naging busy si Bethany sa music center na ilang araw na lamang ay magsisimula na iyong mag-operate. Tumamis pa ang samahan nilang dalawa ni Gavin mula ng gabing iyon. Palagi na itong nakatambay sa bahay at inuubos ang oras na kasama siya. Minsan na lang itong lumabas ng bahay sa gabi upang magpunta sa mga gatherings kasama ang mga kaibigan, kasosyo at kung sino. Kung hindi niya maiwasan na magkaroon ng overtime, minamabuti na lang niyang iuwi ang trabaho sa bahay. Ikinagalak iyon nang sobra ni Bethany na iniisip na sobrang perfect na ng kanyang buhay rito.“Tsk, baliw na baliw ba talaga sa akin ang isang Attorney Gavin Dankworth?” hindi makapaniwalang bulong niya sa kanyang sarili habang nagluluto ng kanilang hapunan ng gabing iyon, panay ang sulyap niya kay Gavin na nasa dining table at pinapanood lang siya sa kanyang ginagawa. “Eeeh, totoo ba talaga ito?”Nang mapansin naman ni Gavin ang kanyang pamumula ng mukha at malagkit na mga sulyap at tingin ay aga
ISANG ARAW NA lang at sa wakas ay magbubukas na rin ang kanyang music center. Hindi pa man dumadating ang araw na iyon ay nakatanggap na si Bethany ng mga regalo mula sa mga kaibigan at ilang mga colleagues niyang nabalitaan ang tungkol doon. Nakatambak iyon sa mini office na ginawa niya sa loob mismo ng music center. Dahil hindi busy ang dalaga ng mga sandaling iyon kung kaya naman nagpasya siyang buksan ang mga ito upang isulat kung kanino nanggaling. Kailangan niyang mabayaran ang mga iyon sa hinaharap kapag sila naman ang mayroong pa-okasyon sa kanila. Isang malaking box ang nakaagaw ng pansin kay Bethany. Sa anyo pa lang nito ay nahuhulaan na niyang painting ang laman nito, pang-display.“Galing ito kay Gavin? Naku, paniguradong gumastos na naman siya ng malaking halaga dito. Hindi niya naman na kailangang gawin eh.” sambit niyang ingat na ingat buksan iyon at baka magasgas o kung hindi naman ay masira kung anuman ang laman ng malaking box na iyon.Hindi inaasahan ng dalaga na ma
ANG GABING IYON ay kakaiba sa mga gabing pinagsaluhan nila. Punong-puno iyon ng pag-ibig at pananabik na para bang taon ang lumipas nang huli nilang gawin ang bagay na iyon. Puro pagmamahal lang ang namumutawi sa kanilang mga bibig habang patuloy nilang pinag-iisa ang kanilang katawan. Hindi lang ang mga mata nila ang nangungusap ng pag-ibig dahil maging ang katawan nila ay naghuhumiyaw ng pag-iingat sa lumalagablab nilang damdamin. Buong gabi nila iyong ginawa. Walang kapaguran. Tila ba sinusulit nila ang gabing iyon. Unti-unti ng lumiliwanag ang langit nang magpasya silang magkayakap na matulog. Para kay Bethany, iyon ang pinaka-best night nilang dalawa ni Gavin kumpara sa ibang gabi. “Gising na Thanie, hindi porket after lunch ka pa pupunta ng music center ay tutulog ka pa.” Gumulong si Bethany paharap kay Gavin nang maulinigan niya ang boses nito. Nang idilat niya ang mga mata ay nakita niyang nakabihis na ang binata. Nakaligo na rin ito. Nanunuot na ang after shower gel nito n
KULANG NA LANG ay mapapalakpak at magpa-banquet party sa galak ang ina ni Giovanni na hindi na mapigilan ang bibig na magbigay ng komento sa kanyang nalaman. Matagal na panahon na niyang hangad na magkaroon ng pamilya ang bunso niyang anak. At sa wakas, sa araw na iyon ay dumating na ang kasagutan sa matagal na niyang paulit-ulit na ipinagdarasal na mangyari. Ang buong akala niya talaga ay hindi na maiisipan nitong bumuo ng kanyang sariling pamilya. Iba talaga kapag nagmahal ang isang tao.“Kailan ang kasal? Ako na ang magpre-presentang mag-asikaso ng lahat!” taas pa nito ng kanyang kamay na salitan na ang tingin kay Giovanni at Briel na makahulugan nang nagkatinginan sa tinuran ng Donya. “Mama, hindi pa namin napag-uusapan ang bagay na iyon. Hayaan niyo munang namnamin namin ang phase ng pagiging engaged. Saka na lang po namin iyon pag-uusapan. Hindi na rin namin ito patatagalin.” “Naku, doon din naman papunta bakit patatagalin pa? Di ba mga balae?” sagot ni Donya Livia na tiningna
PUNO NG PAGHANGA at hindi pa rin makapaniwala si Briel habang sinisipat ang suot niyang singsing sa daliri habang nakaupo na sila ni Giovanni sa table at dinudulutan na sila ng pagkain. Nasa kandungan niya ang bouquet ng bulaklak. Kagaya ng diamond sa kanyang daliri ay kumikinang sa labis na saya ang kanyang mga mata habang nakatunghay pa rin doon. Expected niya iyon ngunit hindi ganun kaganda ang singsing. Ang buong akala niya pa nga ay plain gold lang. Sa ginawa ng dating Gobernador na proposal, batid ni Briel sa kanyang puso na mas lalo niyang minahal ang lalaki. “Thank you!” patulis ng nguso ni Briel na itinaas pa ang kanyang daliri na muli na namang sinipat-sipat. “Saan?” kinikilig namang tanong ni Giovanni na hindi na rin maalis ang mga mata sa mukha ni Briel. “Dito. Alam kong grabe ang effort na ginawa mo para lang magawa mo ito.” Inilinga pa ni Briel ang kanyang mga mata sa paligid upang sabihin na gusto niya ang ambience doon. May nagva-violin pa sa gilid nila upang i-se
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay