AWTOMATIKONG BINITAWAN NI Bethany ang hawak niyang handle ng maleta. Patakbo na siyang tumungo sa pintuan. Para siyang nakalautang sa alapaap ng mga sandaling iyon. Hindi niya na alam kung kakayanin pa ba ng katawang lupa niya ang panibagong pagsubok. Agad niyang pinaharurot ang sasakyan niya. Kasabay ng kanyang mga luha ang pagbagsak ng buhos ng ulan. Parang pinagsakluban na ng langit at lupa si Bethany. Hindi niya na alam kung saan siya kakapit ng mga sandaling iyon. Wala pa man, mas lumakas ang atungal niya habang sa kalsada ang tingin. Kung hindi niya gagawin ang umiyak nang malakas para siyang mauupos na kandila. Kagaya kanina, doble-doble ang naging overspeeding niya rito.“Diyos ko, huwag ngayon. Huwag naman po ngayon…hindi ko kakayanin…”Biglang tumigil ang sasakyan. Ilang beses na binuhay ni Bethany ang makina noon ngunit namatay ulit. Mabilis siyang bumaba ng sasakyan. Sinuong ang mas lumakas pang buhos ng ulan. Binuksan niya ang hood noon at malakas na siyang napaubo nang s
MAHIGPIT NA SIYANG niyakap ni Patrick na damang-dama ang sakit na nararamdaman ng babae. Wala siyang ibang masabi kung hindi ang tawagin ang pangalan nito. Awang-awa siya dito. Alam niyang ikakasal na ito kay Gavin, ngunit ang hindi niya maintindihan nasaan ang fiance nito habang nagdurusa ito ngayon?“Papa! Bakit mo ako iniwan? Ang lapit-lapit na ng kasal ko. Bakit hindi mo iyon hinintay? Bakit hindi mo hinintay para man lang sana mayroon tayong picture na magkasama habang nakangiti ka! Ang daya mo!”Bumaha ang maraming mga bagay na nais niyang gawin kasama ang ama. Ni hindi niya pa napagbibigyan ang hiling nitong mag-dinner sila sa bahay nila. Tapos ngayon, sa isang iglap biglang wala na ito? Biglang iniwan na siya. Marami pa siyang plano para sa kanila ng kanyang madrasta. Mahigpit niyang niyakap ang katawan nitong natatakpan ng puting kumot. Dama niya na malamig na ito, ngunit dahil sa basang damit hindi niya alam kung pati ba ang katawan niya ay nilamon na rin ng lamig. Sa mga un
TINALIKURAN NI GORIO ang kanyang mag-ina at d-nial niya na ang number ng kanyang kaibigan. Puno na naman ng pagngingitngit ang kanyang kalooban. Ilang beses niya ng nilinaw at sinabihan ang kaibigan na hindi pwede na palaging naroon ang kanyang anak. Sa hinuha niya, malamang ay tumawag na naman ito kay Gavin at ginamit na ang nalalabing mga araw ng kanyang anak. Batid kasi nitong hindi kayang tanggihan iyon ni Gavin. Ilang ring lang ang nangyari at mabilis namang sinagot iyon ni Mr. Conley na hindi pa rin mapalagay nang dahil sa lagay ng kanyang anak. Hinintay niya ang result ng ginagawa kay Nancy na kakasabi lang din halos ng doctor na muling stable na ang anak niya. Hindi niya na ginising pa ang kakaidlip lang na si Gavin dahil halatang pagod na pagod ito. Nakasubsob ang mukha nito sa dalawa niyang braso na nakapatong sa handle ng kanyang inuupuan. Kanina niya pa ito sinabihang umuwi na, ngunit ang sabi niya ay hihintayin niyang maging okay si Nancy bago siya umalis. Hindi na niya i
NAGKUKUMAHOG NA IBINIGAY ni Gavin ang cellphone ni Drino sa kanya bago nagmamadali ang lakad na tumalikod. Halos hindi na lumapat ang kanyang mga paa sa sahig ng hospital upang marating lang niya agad ang hospital na sinabi ng kanyang kapatid. Ang isipin pa lang iyon ay hindi na niya ma-imagine kung anong sakit ang pinagdaanan ng kanyang asawa. Iyong dito pa lang sa hospital na nangyari sa pagitan nila ni Nancy ay malamang sobrang stressful na, iyon pa kayang biglang pumanaw ang ama niya?“Anong nangyayari Gavin?” tanong ni Drino sa kanya na hindi niya namalayang sumunod pala sa kanya sa may elevator, ilang beses niyang pinindot ang button noon. “Hijo, may nangyari ba sa bahay niyo?” Umiling lang si Gavin. Hindi alam kung sasabihin niya pa ba dito o mananatiling tikom ang bibig niya. “Tito, gagamit ako ng hagdan. Saka na lang po tayo mag-usap.” Bago pa makasagot si Drino ay parang hangin na nawala na sa kanyang paningin si Gavin. Ilang segundo siyang nag-isip. Ikiniling ang ulo at
TINAWID NA NI Gavin ang kanilang distansya ng asawa. Wala siyang pakialam kung ano ang gawin nito sa kanya. Sapakin. Suntukin. Tadyakan. O butasin ang tagiliran niya gamit ang suot nitong heels. Tatanggapin niya ang lahat ng iyon nang walang reklamo kung isa iyon sa magpapagaan ng pakiramdam ng asawa. Basta sa mga sandaling iyon, gusto niyang hatian ito sa sakit ng pagkawala ng kanyang ama kahit na hindi siya sigurado kung kaya niya bang gawin iyon. Walang pag-aalinlangan niyang ikinulong ang katawan ng asawang nanlalamig at nanginginig. Hindi malaman ni Gavin kung dahil sa sobrang galit nito sa kanya o dahil sa sobrang sakit ng puso niya ng sandaling iyon. Humigpit pa ang kanyang yakap kay Bethany nang hindi ito gumalaw at ipinagtulakan siya. Sa sobrang higpit noon ay parang gusto niya na lang itong buhatin upang kunin ang lahat ng sakit. Marahan niyang hinagod ang likod ng ulo nito na lalo pang nagpangatal ng katawan ng asawa. Dinig na dinig niya ang mabilis at malakas na kalabog ng
ILANG SEGUNDONG NAG-HANG ang utak ni Bethany sa huling sinabi ng asawa. Hindi siya makapaniwala na sa kabila ng mga ginawa nito ay siya pa talaga ang makapal ang mukha na maghahamon? Huwag siyang mag-alala, talagang hihiwalayan na siya ng asawa! Hindi na muling magpapabulag at magpapalason si Bethany sa matatamis nitong mga salita na kulang naman sa gawa. Dumilim na ang paningin ng babae. Nagpanting na rin ang kanyang tainga. Akmang itutulak na niya ang katawan ng asawa palayo upang dumistansya nang biglang may kung sinong biglang humila sa katawan nito palayo sa kanya gamit ang collar nito sa likod. Sa sobrang bilis ng mga pangyayari ay hindi niya na nakita kung sino ang may gawa noon. Nakabitaw ito sa kanyang katawan na nagpalaki ng kanyang mga mata. Nakita na lang ng kanyang mga mata na biglang humandusay ang katawan ni Gavin sa maruming sahig ng hospital matapos na may sumuntok dito na tumama sa kanyang panga. Napakurap-kurap na doon si Bethany na para bang ang eksenang iyon ay sa
NAGPATULOY PA ANG palitan nila ng maanghang na mga salita kasabay ng mga suntok na tumatama sa kanilang mukha. Nanatili naman doong tulala si Bethany. Hinihiling na sana kung panaginip lang niya ang pangyayaring iyon, sana gisingin na lang siya dahil ang sakit na.“Kuya Gav, tama na! Ano ba?!”“Albert? Tama na!” si Patrick na nagpalinga-linga na upang maghanap ng guard at makisuyo.“Pare-parehas lang naman kayo! Ginawa niyo akong tanga at bobo! Nag-aagawan kayo sa iisang babae. Pero ako? Saan ang stands ko? Inisip niyo ba ako? May alam kayo pero ako, wala akong kaalam-alam!” pagwawala ni Briel na panandaliang nagpahiwalay sa kanilang dalawa. Nagbulungan ang mga nasa paligid. Nanginig na ang kalamnan ni Bethany nang marinig ang mga salitang iyon na namutawi sa bibig ng kanyang hipag. Oo nga pala, fiancee ito ng ex-boyfriend niya. Napahawak na siya sa kanyang noo. Panibagong problema na naman iyon. Dagdag sa iisipin niya. Humakbang na siya palapit dahil sa ginagawang pag-iyak ng malak
ILANG MINUTO NA ang pamilya Dankworth at si Albert sa loob ng sasakyan ay wala pa ‘ring nagsasalita sa kanila upang sabihin kung ano ang tunay na nangyari. Salit-salitan silang tatlo na tiningnan ni Mr. Dankworth. Si Briel, si Gavin, at Albert. Si Mrs. Dankworth naman ay hindi mapakali sa inuupuan niya. Nag-aalala siya sa kanyang manugang ngayon. Baka kung napano na ito sa loob sa sobrang stress sa nangyari.“Walang magsasalita sa inyo? Pinapaghula niyo ako kung ano ang tunay na nangyari?” Kung galit na galit kanina si Briel, napalitan iyon ng pag-aalala sa kanyang hipag kagaya ng kanyang ina. Gusto niyang lumabas ng sasakyan at ito ang unahin kumpara sa gawang ginulo ng dalawang lalaki sa tabi niya. Ngunit hindi niya magawang sabihin dahil alam niyang magagalit ang kanyang ama sa pagsabat. Subalit hinid pwede na manahimik na lang siya doon at mawalan ng kibo. Mukha kasing ang asawa nitong kapatid niya ay hindi makakalusot sa ama nila kahit na magpaalam pa. Hindi siya papayagan ng am
SI GAVIN NAMAN ang malakas na humagalpak sa naging reaksyon ng kanyang kapatid sa kanyang balik na pagbibiro. Naghahamon ang mga matang hinarap na siya ni Briel an hindi naman inatrasan ni Gavin. Pinagtaasan pa siya ng kilay. Pinanood lang naman sila nina Mrs. Dankworth at Bethany na naiiling na lang sa behavior ng magkapatid pagdating sa kanilang mga anak. Bagay na hindi naman nila magagawang masabi dahil iba-iba ang guhit ng mga kapalaran ng tao.“Tama na ang inyong iyan, sa tigas ng mga ulo niyo noong mga na-inlove kayo pakiramdam ko igaganti kami sa inyo ng mga apo namin.” si Mr. Dankworth na kakapasok lang ng pintuan na galing sa pakikipaglaro sa kanyang mga amigo, isa-isa na niyang niyakap ang dalawang apo na nagkakarera ng tumakbo palapit upang sumalubong sa kanilang Lolo. “Igaganti kami ni Gabe, Brian, Bryson at iba pa naming magiging apo. Mas malala sa stress na inabot namin sa inyo.”Malakas na tumawa si Mrs. Dankworth ng parehong matameme ang magkapatid at magkatinginan ng
SINULIT NG MAG-ANAK ang panibagong Linggong iyon na nag-extend pa nang na-extend sa kagustuhan ni Briel, hanggang sa magkaroon ng result ang pagpapa-transfer ni Briel sa kanyang trabaho sa bansa at hanggang sumapit ang huling araw ng pananatili nilang mag-ina sa mansion. “Pwede namang dito na lang mag-aral si Brian.” suggestion ni Donya Livia na nasanay na rin sa presensya ng mag-ina sa kanilang mansion, naging bahagi na ito ng araw-araw nilang buhay na kasama sa lugar.Iyon ang ikinatwiran ni Briel nang magsimula na ang summer at kinailangan na talaga nilang bumaba ni Brian kahit pa halatang ayaw pa ng katawan nila. E-enroll nila ng summer class si Brian upang maging handa ito sa magiging tunay na pag-aaral sa pasukan. Nais nila na maging kagaya ito ni Gabe na nang magsimula ay marunong ng magsulat. At nang tanungin ito ni Briel, sabi ng anak sa school siya ni Gabe.“Hindi po pwede, Mama.” Mama na ang tawag niya kay Donya Livia sa kahilingan na rin ng matanda tutal umano ay iisang
MALIGAYA ANG BUONG pamilya ng mga Dankworth at Bianchi sa pagpapalit ng taong iyon dahil sama-sama sila. Naging instant double celebration din para sa kanila ang okasyong iyon nang dahil sa kaganapan ng proposal lalo na nang umabot pa sa kaalaman iyon ng ibang mga kamag-anak ng mga Bianchi ang tungkol sa kanilang magiging kasal na maaaring mangyari sa taong din iyon. Ilang araw pang nag-stay sa Baguio at nagdesisyon na bumaba na rin ang mag-asawang Dankworth at ang pamilya nina Gavin. Kung nauna sina Briel at Brian na umakyat ng Baguio sa kanila, sila naman ang nahuling bumaba. Nanatili sila sa mansion ng mga Bianchi na una pa lang ay planado na ni Briel na mangyayari, ni halos ay ayaw na niyang humiwalay sa dating Gobernador na wala namang problema sa kanilang pamilya dahil matanda na sila. Bumalik si Giovanni sa trabaho, ganunpaman ay masaya siyang araw-araw na hinihintay ng mag-ina niya ang kanyang pag-uwi kung kaya naman ay palagi siyang ganado. Palaging pauwi rin ang kanyang gust
KULANG NA LANG ay mapapalakpak at magpa-banquet party sa galak ang ina ni Giovanni na hindi na mapigilan ang bibig na magbigay ng komento sa kanyang nalaman. Matagal na panahon na niyang hangad na magkaroon ng pamilya ang bunso niyang anak. At sa wakas, sa araw na iyon ay dumating na ang kasagutan sa matagal na niyang paulit-ulit na ipinagdarasal na mangyari. Ang buong akala niya talaga ay hindi na maiisipan nitong bumuo ng kanyang sariling pamilya. Iba talaga kapag nagmahal ang isang tao.“Kailan ang kasal? Ako na ang magpre-presentang mag-asikaso ng lahat!” taas pa nito ng kanyang kamay na salitan na ang tingin kay Giovanni at Briel na makahulugan nang nagkatinginan sa tinuran ng Donya. “Mama, hindi pa namin napag-uusapan ang bagay na iyon. Hayaan niyo munang namnamin namin ang phase ng pagiging engaged. Saka na lang po namin iyon pag-uusapan. Hindi na rin namin ito patatagalin.” “Naku, doon din naman papunta bakit patatagalin pa? Di ba mga balae?” sagot ni Donya Livia na tiningna
PUNO NG PAGHANGA at hindi pa rin makapaniwala si Briel habang sinisipat ang suot niyang singsing sa daliri habang nakaupo na sila ni Giovanni sa table at dinudulutan na sila ng pagkain. Nasa kandungan niya ang bouquet ng bulaklak. Kagaya ng diamond sa kanyang daliri ay kumikinang sa labis na saya ang kanyang mga mata habang nakatunghay pa rin doon. Expected niya iyon ngunit hindi ganun kaganda ang singsing. Ang buong akala niya pa nga ay plain gold lang. Sa ginawa ng dating Gobernador na proposal, batid ni Briel sa kanyang puso na mas lalo niyang minahal ang lalaki. “Thank you!” patulis ng nguso ni Briel na itinaas pa ang kanyang daliri na muli na namang sinipat-sipat. “Saan?” kinikilig namang tanong ni Giovanni na hindi na rin maalis ang mga mata sa mukha ni Briel. “Dito. Alam kong grabe ang effort na ginawa mo para lang magawa mo ito.” Inilinga pa ni Briel ang kanyang mga mata sa paligid upang sabihin na gusto niya ang ambience doon. May nagva-violin pa sa gilid nila upang i-se
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka