HUMALAKHAK NA DOON si Paloma kahit na wala namang nakakatawa sa sinabi ni Giovanni. Kinuha na ang isang braso ng Governor at umangkla na ang isa niyang braso dito. Para sa kanya ay paglalambing ito. Sinundan iyon ng mga mata ni Briel, ngunit nang hindi niya matagalan ay iniiwas na doon ang paningin.“Ito naman ang KJ mo pa rin talaga kahit kailan, nagbibiro lang naman ako. Nagpapabebe.” Nilamukos pa ang puso ni Briel ng tanawing iyon lalo na at kumibot ang labi ni Giovanni at biglang ngumiti ng matamis kay Paloma. Iyong tipong ina-admit niyang may pagka-KJ talaga siya kagaya ng sinasabi nito. “Alam mo naman ang gamot ko kahit gaano pa kasakit ng ulo, pumunta ka lang sapat na…” patuloy na lambing ni Paloma na nagawa pang ihilig ang kanyang ulo sa braso ni Giovanni na natameme na roon.Sa bandang huli ay bumuntot pa rin sina Briel, Bethany at Rina at pinagbigyan ang hiling doon ni Paloma. Anumang palusot ni Briel hindi umubra iyon kay Bethany na nais supalpalin ang aktres na kung umas
NAGLAHO NA ANG boses nila sa pandinig ni Giovanni nang isara niya ang pintuan ng silid. Sa halip na lumabas ng restaurant at gawin ang kanyang pagpapanggap na dahilan ay tinalunton niya ang daan patungo ng banyo. Iisa lang ang banyo doon, kung kaya naman nang makita niya sa bukas na pintuan si Briel na nasa harap ng salamin na mukhang umiiyak ay mabilis na siyang pumasok. Isinara na ang pinto. Hindi na siya nag-isip pa na may mga makakakita sa gagawin niya. Grinab na niya ang pagkakataong iyon.“Gabriella…” Hindi siya nilingon ni Briel na napako na ang mga mata sa salamin na nasa kanyang harapan. Malinaw na nakikita niya doon ang bulto ni Giovanni na pumasok ng banyo. Sa halip na mag-panic ay hinayaan niya lang ang lalaki. Humakbang ito palapit sa kanya. Umismid pa si Briel na ipinapakitang nagtatampo siya at wala siyang planong kausapin ang Gobernadaor. Nagkunwari siya na hindi niya nakikita si Giovanni dito.Ano naman kung naroon ang Gobernador? Kailangan bang magtatalon siya sa so
WALANG IMIK NA binuhay na ni Briel ang makina ng sasakyan. Pinaandar na niya iyon matapos na saglit lingunin ang hipag at bigyan ng maliit na ngiti at marahang tango. Magmula ng makipaghiwalay siya kay Albert ay hindi na niya naisip na muling magkakagusto sa ibang lalaki. Papahinga muna siya at magninilay-nilay iyon ang kanyang original na plano, pero parang sinusubok ang pasensya niya na ipinadala agad at nakilala niya ang tiyuhin ng hipag. Hindi naman niya mapigilan ang kanyang sarili dahil patay na patay siya kay Giovanni. Naniniwala siyang may gusto sa kanya ang Gobernador, kung wala hindi niya makikita sa mga mata nito ang malaking concern sa kanya. O baka naman siya lang ang nag-a-assume ng mga iyon?‘Kaso mayroon siyang Paloma na mas malapit ang edad sa kanya!’ hiyaw ng utak niya upang gisingin siya. Iritableng napakamot na si Briel sa kanyang ulo na para bang iyon lang ang paraan niya upang maging kalmado. Hindi na rin niya alam kung saan ilalagay ang kanyang sarili. Masyado
HALOS MAHULOG ANG panga habang nanlalaki na ang mga mata ng Gobernador na agad napatayo. Hindi siya makapaniwala na makikita doon si Briel dahil ang akala niya ay umuwi na ito. Nahanap niya agad ang mga mata ng babae na kahit na malayo ay nakikita niya ang emosyong paiyak na. Parang may humampas na kung anong matigas na bagay sa kanyang puso ng mga sandaling iyon nang dahil sa facial expression ni Briel na kanyang nakikita. Napatingala na rin si Paloma kay Giovanni nang dahil sa biglaang pagtayong ginawa nito. Hindi niya maintindihan ang mga nangyayari. Sinundan niya ang tinitingnan ng mata nito.“Giovanni…” subok niyang kuha dito ng atensyon dahil hindi niya nagugustuhan ang kanyang expression.Mukhang hindi siya narinig ng Gobernador dahil naka-focus na lang ito ay kay Briel noon. Wlang anu-ano ay humakbang na ang mahahaba niyang binti patungo sa kinaroroonan ni Briel na sinundan na lang ng kuryusong mga mata ni Paloma dahil nagkukumahog itong magtungo doon banda. Doon niya nalaman
NAPABALING NA ANG ilan sa mga kaibigan niyang nakarinig ng sinabi ni Giovanni na tangkang pag-alis doon. Hindi na rin iyon nakaligtas pa kay Paloma na biglang tumaas ang isang kilay na para bang hindi siya naniniwala na kayang gawin iyon ni Giovanni. Eh, kapag pumupunta sila doon kadalasan ay inuumaga sila. Marahang humagod ang isang kamay ni Paloma sa likod ni Giovanni upang kunin ang kanyang atensyon. Kukunin niya ang pagkakataong iyon upang imibitahin ito, siya ang kasama kaya hindi ito makakatanggi. “Anong problema, Giovanni? Mukhang nawala ka na yata sa mood na ang ganda kanina. Gusto mo bang pumunta na lang tayo sa place ko? Mas tahimik doon. Tayong dalawa lang.” makahulugan niyang sambit.“Oo nga, mabuti pa nga ay umalis na kayong dalawa.” sang-ayon ni Jack na nakangisi pa rin kay Giovanni.At dahil ayaw mapahiya ni Giovanni si Paloma, hindi na rin siya umangal sa ino-offer nito. Tumayo siya at sumunod naman si Paloma sa kanya. Magkasunod silang lumabas ng club para umalis na
HINDI NA HININTAY pa ni Mr. Dankworth na makausap ng asawa ang panganay nilang anak at nauna na itong bumaba upang harapin ang hindi nila inaasahang bisita. Pagdating niya sa ibaba ay nasa sala na ang Governor na may malaking ngiti. Napakunot saglit ang noo ni Mr. Dankworth ngunit agad niya rin naman iyong pinalis. Naisip na nakakahiya kung papakitaan nila ng masama ang tiyuhin ng kanilang manugang. “Governor Bianchi, gabing-gabi na ang iyong pagbisita. Bakit hindi mo ipinaalam sa akin na bababa ka pala? Nakapaghanda man lang sana kami ng aking pamilya para sa iyong pagpunta dito.” si Mr. Dankworth na hindi napapalis ang ngiti pero kuryuso sa dahilan ng pagpunta ng Gobernador sa kanilang mansion. “Pasensya na, Mr. Dankworth. Ngayon ko lang naisip na sumaglit dito dahil ngayon lang din naman ako may panahon.” palusot pa ni Giovanni na hindi alam kung paano sisimulan ang kanyang tanong patungkol sa anak nitong bunso nang hindi nito napapansin na siya ang pakay niya at hindi talaga ang
HINDI NA MAIPALIWANAG ng Gobernador ang kanyang nararamdaman kahit pa may hint siya kung ano talaga iyon. Masyadong naguguluhan ang kanyang matandang puso dahil ayaw din naman niyang i-admit. Ang mga taong kagaya niya na may edad na ay hindi na dapat nagiging involve sa mga ganung feelings na pangbata lang. Napagdaanan na niya iyon. Tapos na siya dito. Sampung mahabang taon ang agwat nila. Kahit na siguro subukan niya ang best niya na itanggi iyon, at kahit pa sabihin niya sa nakapaligid sa kanya na wala siyang pakialam sa dalaga. Hindi niya maitatangging kakaiba ang tratong ginagawa niya kay Briel kada makikita niya. Hindi man niya maibigay ang katumbas ng pagmamahal na ibinibigay nito sa kanya, ang mahalaga ay may pakialam pa rin siya sa dalaga. Nananaig pa rin ang concern niya sa babae.“Whew!” hinga niya nang malalim, pauwi na sila ng hotel suite ng sandaling iyon at lulan na ng sasakyan.Binuksan na ni Giovanni ang bintana ng sasakyan upang papasukin ang hangin, pakiramdam niya a
HINDI NA MAKAHUMA doon si Giovanni at makaisip ng ibang idadahilan niya sa kasamang secretary. Hindi niya madalas na tawagan ang pamangkin dahil sa abala itong naglilihi. Ayaw naman niyang maging istorbo siya sa kanilang mag-asawa. Mukhang magiging palpak pa yata ang magiging katwiran niya dito.“Hindi naman ito mahirap alagaan at hindi nakakabalda. Lilinisan lang din ang kulungan. Bibigyan ng pagkain at tubig. That’s it. Mas mahirap pa nga ang pag-aalaga ng aso o kung hindi kaya ay mga pusa.” “Kung ganun ay kaya ng alagaan iyan ni Miss Dankworth, nakaya niya nga ang mga pusa…”Napaawang na ang bibig nni Giovanni, hindi niya nakitang hinuhuli lang pala siya ng kanyang secretary. Napakamot na siya sa batok. Mukhang wala na talaga siyang lusot. Sa mga taong nakapalibot sa kanya, ang secretary niya ang higit na nakakakilala sa kanya. At kahit itanggi niya, batid nito kung para kanino talaga ang love birds na kanyang binili. Sa huli, inamin niyang kay Briel niya nga ibibigay ang love bir
KASALUKUYANG WALA DOON ang mag-asawang Dankworth kung kaya naman silang mag-anak lang ang kumain ng sabay-sabay ng lunch. Matapos noon ay tumambay na silang tatlo sa kwarto ni Briel. Nilaro ni Giovanni si Brian nang nilaro kung kaya naman nang mapagod ay mahimbing itong nakatulog. Pagkakataon na sinamantala ng dating Gobernador na bumawi kay Briel. Hindi naman na doon nagpatumpik-tumpik pa si Briel na isang haplos lang ni Giovanni sa kanyang mga hita na may kasamang malalim na mga halik, tuluyan na naman siyang nawala dito sa ulirat. Muling pinagbigyan ang kagustuhan ni Giovanni na angkinin ang kanyang sarili na pareho rin naman nilang na-enjoy.“Hindi ako natutuwa na pinapaghintay mo na naman ako. Kami.” paglalabas ni Briel ng kanyang saloobin matapos na ayusin ni Giovanni ang nakabalot na comforter sa kanilang walang saplot na katawan na nasa ilalim nito. “Narinig mo?” Gumalaw ang adams apple ni Giovanni at lumalim ang hinga na hindi nakatakas sa pandinig ni Briel. “Alam ko naman
NAPANATAG NA ANG loob ni Briel sa kanyang narinig. Namasa pa ang bawat sulok ng kanyang mga mata sa labis na galak. Hindi maikakaila na excited na siya sa araw ng gagawing pagbaba ni Giovanni kahit na hindi pa man lumilipas ang isang araw mula ng kanilang pagkikita. Parang ang tagal na ng huli sa paraan ng kanilang pag-uusap na dalawa.“Sabi mo iyan ha? Baka paasahin mo na naman ako.” “Hindi ko iyon gagawin.” malambing na sagot ni Giovanni upang bigyan ng assurance si Briel sa kanyang sinabi. Hindi na rin nagtagal ang kanilang pag-uusap dahil sa paglalim ng gabi. Bukod doon ay nakaramdam na rin sila ng antok. Ang marinig iyon ni Briel ay naging kampante ang kanyang puso at nagdesisyon na hindi na lang mag-isip nang kung ano hanggang makababa ng Maynila si Giovanni. Nang sumapit ang araw ng pagbaba nito ay nakatanggap si Briel ng tawag mula sa kanya. Ganun na lang ang panghihina niya nang malamang hindi umano ito matutuloy na bumaba. Iyon na nga ba ang mali at negatibong iniisip niya
SI GAVIN NAMAN ang malakas na humagalpak sa naging reaksyon ng kanyang kapatid sa kanyang balik na pagbibiro. Naghahamon ang mga matang hinarap na siya ni Briel an hindi naman inatrasan ni Gavin. Pinagtaasan pa siya ng kilay. Pinanood lang naman sila nina Mrs. Dankworth at Bethany na naiiling na lang sa behavior ng magkapatid pagdating sa kanilang mga anak. Bagay na hindi naman nila magagawang masabi dahil iba-iba ang guhit ng mga kapalaran ng tao.“Tama na ang inyong iyan, sa tigas ng mga ulo niyo noong mga na-inlove kayo pakiramdam ko igaganti kami sa inyo ng mga apo namin.” si Mr. Dankworth na kakapasok lang ng pintuan na galing sa pakikipaglaro sa kanyang mga amigo, isa-isa na niyang niyakap ang dalawang apo na nagkakarera ng tumakbo palapit upang sumalubong sa kanilang Lolo. “Igaganti kami ni Gabe, Brian, Bryson at iba pa naming magiging apo. Mas malala sa stress na inabot namin sa inyo.”Malakas na tumawa si Mrs. Dankworth ng parehong matameme ang magkapatid at magkatinginan ng
SINULIT NG MAG-ANAK ang panibagong Linggong iyon na nag-extend pa nang na-extend sa kagustuhan ni Briel, hanggang sa magkaroon ng result ang pagpapa-transfer ni Briel sa kanyang trabaho sa bansa at hanggang sumapit ang huling araw ng pananatili nilang mag-ina sa mansion. “Pwede namang dito na lang mag-aral si Brian.” suggestion ni Donya Livia na nasanay na rin sa presensya ng mag-ina sa kanilang mansion, naging bahagi na ito ng araw-araw nilang buhay na kasama sa lugar.Iyon ang ikinatwiran ni Briel nang magsimula na ang summer at kinailangan na talaga nilang bumaba ni Brian kahit pa halatang ayaw pa ng katawan nila. E-enroll nila ng summer class si Brian upang maging handa ito sa magiging tunay na pag-aaral sa pasukan. Nais nila na maging kagaya ito ni Gabe na nang magsimula ay marunong ng magsulat. At nang tanungin ito ni Briel, sabi ng anak sa school siya ni Gabe.“Hindi po pwede, Mama.” Mama na ang tawag niya kay Donya Livia sa kahilingan na rin ng matanda tutal umano ay iisang
MALIGAYA ANG BUONG pamilya ng mga Dankworth at Bianchi sa pagpapalit ng taong iyon dahil sama-sama sila. Naging instant double celebration din para sa kanila ang okasyong iyon nang dahil sa kaganapan ng proposal lalo na nang umabot pa sa kaalaman iyon ng ibang mga kamag-anak ng mga Bianchi ang tungkol sa kanilang magiging kasal na maaaring mangyari sa taong din iyon. Ilang araw pang nag-stay sa Baguio at nagdesisyon na bumaba na rin ang mag-asawang Dankworth at ang pamilya nina Gavin. Kung nauna sina Briel at Brian na umakyat ng Baguio sa kanila, sila naman ang nahuling bumaba. Nanatili sila sa mansion ng mga Bianchi na una pa lang ay planado na ni Briel na mangyayari, ni halos ay ayaw na niyang humiwalay sa dating Gobernador na wala namang problema sa kanilang pamilya dahil matanda na sila. Bumalik si Giovanni sa trabaho, ganunpaman ay masaya siyang araw-araw na hinihintay ng mag-ina niya ang kanyang pag-uwi kung kaya naman ay palagi siyang ganado. Palaging pauwi rin ang kanyang gust
KULANG NA LANG ay mapapalakpak at magpa-banquet party sa galak ang ina ni Giovanni na hindi na mapigilan ang bibig na magbigay ng komento sa kanyang nalaman. Matagal na panahon na niyang hangad na magkaroon ng pamilya ang bunso niyang anak. At sa wakas, sa araw na iyon ay dumating na ang kasagutan sa matagal na niyang paulit-ulit na ipinagdarasal na mangyari. Ang buong akala niya talaga ay hindi na maiisipan nitong bumuo ng kanyang sariling pamilya. Iba talaga kapag nagmahal ang isang tao.“Kailan ang kasal? Ako na ang magpre-presentang mag-asikaso ng lahat!” taas pa nito ng kanyang kamay na salitan na ang tingin kay Giovanni at Briel na makahulugan nang nagkatinginan sa tinuran ng Donya. “Mama, hindi pa namin napag-uusapan ang bagay na iyon. Hayaan niyo munang namnamin namin ang phase ng pagiging engaged. Saka na lang po namin iyon pag-uusapan. Hindi na rin namin ito patatagalin.” “Naku, doon din naman papunta bakit patatagalin pa? Di ba mga balae?” sagot ni Donya Livia na tiningna
PUNO NG PAGHANGA at hindi pa rin makapaniwala si Briel habang sinisipat ang suot niyang singsing sa daliri habang nakaupo na sila ni Giovanni sa table at dinudulutan na sila ng pagkain. Nasa kandungan niya ang bouquet ng bulaklak. Kagaya ng diamond sa kanyang daliri ay kumikinang sa labis na saya ang kanyang mga mata habang nakatunghay pa rin doon. Expected niya iyon ngunit hindi ganun kaganda ang singsing. Ang buong akala niya pa nga ay plain gold lang. Sa ginawa ng dating Gobernador na proposal, batid ni Briel sa kanyang puso na mas lalo niyang minahal ang lalaki. “Thank you!” patulis ng nguso ni Briel na itinaas pa ang kanyang daliri na muli na namang sinipat-sipat. “Saan?” kinikilig namang tanong ni Giovanni na hindi na rin maalis ang mga mata sa mukha ni Briel. “Dito. Alam kong grabe ang effort na ginawa mo para lang magawa mo ito.” Inilinga pa ni Briel ang kanyang mga mata sa paligid upang sabihin na gusto niya ang ambience doon. May nagva-violin pa sa gilid nila upang i-se
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu