MATAPOS NG MAINIT at nakakaubos ng lakas na tagpong iyon sa loob ng sasakyan ay pawisang lumabas doon si Gavin. Gusot na ang plantsado nitong damit at wala na ‘ring suot na necktie. Gulo rin ang buhok nito na kahit ilang beses na ayusin ay mababakas pa rin. Hindi na iyon bago sa kanya at wala siyang pakialam kung mayroong makapuna. Bahagyang nawala ang kanyang kalasingan dahil sa ginawa. Sa loob ng sasakyan ay mabilis din inayos ni Bethany ang kanyang sarili. Natanggal ang manipis niyang suot na make up. Pinunasan lang niya ng tissue ang nabasang mukha niya ng pawis na mula sa mukha ni Gavin.“Thanie, tapos ka na?” sungaw ng ulo ni Gavin na maliit na binuksan ang pintuan ng sasakyan. “Hmm, o-okay na…” “May bottled water diyan sa gilid, inom ka.” Sinunod iyon ni Bethany na hindi makatingin ng deretso sa kanya. Ang ginamit nilang tisyu ay walang hiyang inilagay niya sa loob ng bag. Nakakahiya naman kung maamoy iyon ng driver na maghahatid sa kanila. Habang tinatawagan ng binata si Mr
BUMANGON NA ANG dalaga, ni hindi na nahiyang lantad na lantad sa mata ni Gavin ang hubad niyang katawan. Ini-on niya ang aircon, sinara ang pintuan at muling bumalik sa higaan. Pasalamat na lang talaga silang walang kasama sa bahay ng sandaling iyon dahil sobrang nakakahiya kung makikita sila.“Nag-enjoy ka ba, Thanie?” yakap ni Gavin sa hubad pa ring katawan ng dalaga, nakatuon na ang mga mata niya sa inosente nitong mukha. Ilang beses niyang tinaniman ng halik ang labi nitong namumula.“Hmm, sobra.” makatotohanang sagot niya, hindi niya kailangang magsinungaling sa abugado.Lumapad pa ang ngisi ni Gavin, proud na proud sa kanyang sarili na nagawa niya itong mapaligaya. “Mamaya ulit, magpapahinga lang ako.” Pinandilatan siya ng mga mata ni Bethany. Ibig sabihin hindi pa sila tapos? Feeling niya maga na siya. “G-Gusto mo pang ulitin?” “Hmm, sabi ko naman sa’yo, susulitin natin ang gabing ito. Pagbigyan mo na ako, bukas babalik na ako ulit sa trabaho kahit Linggo. Mami-miss na nama
DAHAN-DAHAN NG NAPATAYO si Lavinia ngunit hindi siya agad lumabas ng VIP room, pinagmasdan niya lang mabuti ang lalaki na nananatiling nakaupo pa rin sa sofa. Marami siyang gustong sabihin ngunit hindi niya magawang ibuka ang bibig. Pakiramdam niya ay wala siyang karapatan na pagsalitaan doon ang lalaki. Tinakpan na ni Albert ang kanyang mga mata gamit ang kanyang isang braso upang itago ang mukha. Nahihiya siya sa kanyang mga sinabi. Halatang sobrang baliw siya kay Bethany. Nang maramdaman na hindi pa rin umaalis ang bayarang babae sa silid na iyon ay masama na niya itong tiningnan matapos na alisin ang takip ng kanyang mga mata. Pinanlisikan na niya ng tingin ang babaeng halos ay mapaigtad na.“Bingi ka ba? Hindi ba ang sabi ko ay lumabas ka na! Ano pang hinihintay mo? Lumayas ka sa harapan ko!” muling sigaw niyang kulang na lang ay mapatid ang litid sa kanyang leeg, “Hindi ka marunong makinig!”Naburo pa ang mga mata ni Lavinia sa kanya na naging lagpas-lagpasan lang sa kanyang tai
BINUKSAN NI ALBERT ang dalawa pang bote ng alak para sa kanyang sarili. Wala siyang planong tumigil lumaklak kahit na alam niya sa kanyang sarili na umiikot na ang paningin niya. Walang makakapigil sa kanya. Gusto niyang lunuyin ang sarili nang sa ganun ay panandalian niyang makalimutan ang lahat ng sakit na dulot ng dati niyang nobya. “Anong kulang sa akin? Bakit ako nasasaktan ng ganito? Ginawa ko naman ang lahat!”Nang makita niya ang Manager ng club na paparating, itinaas niya lang ang kanyang tingin ng ilang segundo dito. Dinampot niya ang baso ng alak na sinalinan niya kanina ng nabuksang alak upang inumin ito sa iisang lagok. Ni hindi siya ngumiwi nang gumuhit ang mainit na likido sa lalamunan na tuloy-tuloy bumaba sa kanyang dibdib. Napakalakas niyang uminom, iyon ang tumatakbo sa isipan ng Manager nang makita ang ginawa niya. Parang wala ng epekto iyon sa kanyang katawan na halata namang lasing na. Nang ibaba niya ang basong ni isang patak ay walang laman, maligayang nilagya
MATAPOS NA MAGBAYAD ng kanyang mga nagastos gamit ang card, hahapay-hapay na ang katawan na lumabas na ng VIP room si Albert. Ang tanging nasa isip ng lalaki ng mga sandaling iyon ay ang umuwi na at tama na. Hindi naman na siya pinigilan ng Manager na nauna pang umalis at lumabas sa kanya. Napadaan siya sa VIP room kung nasaan si Lavinia at ang bago nitong customer; ang babaeng kahawig ni Bethany. Bahagyang nakabukas ang pintuan noon kung kaya naman kitang-kita niya ang mga nasa loob. Naitabingi na ni Albert ang kanyang ulo. Ilang beses na sinipat pa ang mga nasa loob ng kwarto. Malinaw na nakita niyang nakakandong sa mga bisig ng isang kilala sa lipunan at anak mayamang lalaki. “Tama ba ang nakikita ko?” Sa mga sandaling iyon ay hinahayaan lang ng babae na halikan siya nito ng marahan. Napakagaling ng lalaking iyon sa paglalaro ng apoy. Nagagawa niyang paungulin ang babaeng karga at yakap sa pamamagitan lang ng mga paghalik nito. Mas naging kamukha pa iyon ni Bethany sa anggulo ng
HINDI NGA DOON nagkamali ang Manager. Kusang tumigil ang dalawa ng wala ng natira pang lakas sa kanila. Ni minsan ay hindi pa naranasan ng lalaki na kalaban ni Albert ang mapahiya sa publiko kung kaya naman kahit na anong pakiusap ng Manager, ayaw nitong makipag-areglo kay Albert na siyang nagpasimuno ng gulo. Hindi nito maitanggi iyon dahil sa malinaw na kuha ng CCTV ng club na iyon.“Maghanda ka ng magtatagal ka sa loob ng selda. Ipapakulong kita! Hindi ka ba nahihiya na nagseselos ka dahil lang sa isang bayarang babae? Dude, natikman na siya ng marami. Nalawayan na siya ng buong bayan! Anong pinagsasabi mo na sa’yo lang siya? Nahihibang ka na ba ha? May tama ka na sa utak!”“Sir, baka naman po pwedeng huwag na natin pang paabutin sa mga pulis—”“Hindi! Kailangan niyang maturuan ng leksyon! Hindi ako magpapa-areglo!” Kahit anong sabihin ng Manager at pigil sa lalaking nakalaban ni Albert, hindi ito mapakiusapan. Tumawag pa rin ito ng pulis para ipadakip ang lalaking walang palag na
NANG MGA SANDALING iyon ay ilang minuto pa lang na kakatapos lang ulit magniig nina Gavin at Bethany. Pandalas pa ang paghingal ng dalaga, mababakas na sa mukha niya ang pagod ngunit kay Gavin ay parang hindi pa rin iyon sapat. Napagod man siya ngunit ilang minuto lang ay wala na iyon kaagad. Inalikon na ng binata ang kanyang isang braso sa beywang ng dalaga na marahang ipinikit na ang mga mata habang ninanamnam ang malakas na pagtibok ng kanyang private part. Ipinatong pa nito ang baba sa balikat ng dalaga matapos na ilang beses halikan ang pisngi nitong may bakas pa ng ilang butil ng kanilang pawis. Hindi na matagalan pa iyon ni Bethany.“Tama na ang yakap at halik, Gavin. Lumayo ka sa akin. Ang lagkit ko. Hindi ako makakatulog ng ganito. Maliligo ako.” anunsyo pa ni Bethany sa pag-aakalang tatantanan siya ng binata oras na sabihin niya ang bagay na iyon.Lumawak pa ang mga ngiti ni Gavin. Sobrang na-a-amaze na siya sa reaksyong ipinapakita nito sa kanya. “Sige, sabay na tayo?” kw
NAPALINGON NA SIYA sa gilid ng bedside table nang mag-ring ang kanyang cellphone. Nangunot na ang kanyang noo sabay tanong sa isipan kung sino ang tatawag sa kanya ng ganung oras? Sinabihan naman niya ang secretary na anuman ang problema, huwag siyang iistorbohin kung kaya alam niyang hindi iyon ang gagawa ng bagay na ito. Inilagay niya ang stick ng sigarilyo sa pagitan ng labi, pinindot niya na ang answer button at itinapat iyon sa tainga. “Attorney Dankworth, speaking…”“Hi, Attorney Dankworth. Pasensya na kung naistorbo kita ng ganitong oras. Mabuti naman at gising ka pa. Si General Ponce ito. May reklamo kami dito para sa future brother-in-law mo. Kung hindi sa’yo nakakaabala, pwede ka bang pumunta?” mahabang litanya ng pamilyar na boses ng General sa isang police station sa kanilang lugar.Dumilim ang mukha ni Gavin nang marinig kung tungkol saan iyon. Hindi niya alam kung bakit gagawa-gawa ng gulo ang lalaki tapos siya ang aabalahin nito. Hindi maalis sa kanyang isipan na baka
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta