BAKAS ANG LUNGKOT sa mukha ni Giovanni sa mga sandaling iyon na tahimik na nakaupo sa loob ng kanyang sasakyan na naka-park sa harap ng dati nilang apartment ng dating kasintahan. Apartment na noon ay nag-uumapaw sa pagmamahal kung saan ay may sarili silang mundo ni Briel. Hawak pa rin niya ang kanyang cellphone na nakapatong sa kanyang isang hita kung saan ay kakapatay lang ng tawag niya kay Briel. Aaminin niya nang marinig niyang muli ang boses ng babae ay mas sumidhi pa ang nararamdaman niyang pagkamiss sa dating karelasyon. Hindi niya na maapuhap sa kanyang balintataw ang huling imahe nito kung ano sa kanyang isipan. Masyado nang malabo iyon sa tagal at dalawang taon na rin naman ang matuling lumipas. Marahil ay mas gumanda ito, nag-matured gaya niya. Pwede rin naman na mas naging bata o nanatili ang dati niyang magandang mukha two years ago. ‘Nagbago na siya.’ nausal ng kanyang isipan na dati ay isang tawag niya lang ay nagkukumahog na. ‘Sabagay, ako rin naman ang may kasalanan.
NAMILOG NA ANG mga mata ni Gabe nang marinig ang sinabi ng kanyang Lolo Giovanni. Salit-salitan na niyang tiningnan ang dalawang matandang kanyang kasama na kapwa nagpipigil ng kanilang mga tawa. Unti-unting napawi ang ngiti ni Giovanni. Oo at nakangiti siya ngayon, pero hindi ang kanyang mga mata. Alam ng langit kung gaano na niya kagusto na magtanong sa puntong ito sa pamangkin kung may balita siya kay Briel, pero nagdadalawa ang isip niya dahil baka mamaya ay bigyan iyon ng kakaibang kulay ni Bethany. Hihintayin na lang niya ang tawag ng private investigator na ang huling update sa kanya ay nawala ito sa lugar kung saan niya nahanap at minsang nakita. Hindi niya na rin inalam ang tungkol sa detalyeng iyon lalo pa at biglang nasugod siya ng asawa ng pamangkin at sandaling nagkainitan din sila.“Mommy loves mo rin ang strawberry?” “Yeah, Gabe. Noong nasa tiyan pa kita. Sure ako na ikaw talaga ang may gusto noon at hindi ako.”“Masarap ang strawberry...” Naupo na si Bethany sa harap
EXCITED NA PINATAY ni Briel ang makina ng dala niyang sasakyan matapos na iparada iyon sa parking ng villa ng kanyang hipag. Nabaling na ang mata niya sa nakaparadang ilang sasakyan na parang medyo pamilyar sa kanyang mga mata ngunit hindi na niya pinag-ukulan pa iyon ng pansin. Nang matanggap niya ang message ng kanyang hipag kanina na nagsasabing masama ang kanyang pakiramdam at hiniling na kung pwede niyang samahan ang pamangkin sa paaralan, wala siyang inaksayang panahon. Taranta na siyang pumunta agad sa villa na kulang na lang ay paliparin niya ang sasakyan agad na makarating lang. Kinailangan pa siyang habulin ng kanyang ina dahil ang buong akala nito ay maglalayas na naman siya uli.“Kina Bethany lang ang punta ko, Mommy.” “Ng ganito kaaga? Bakit naman?” “Hindi ko rin alam.”Minabuti ni Briel na huwag sabihin sa ina ang tunay na dahilan at baka mag-panic ang Ginang. “Babalik din ako mamaya. Sabi lang niya ay kailangan kong pumunta ngayon doon. Babalitaan kita.” Hindi naman
SABAY NA PINANOOD nina Briel at Giovanni ang mag-ina na tinalikuran silang dalawa upang pumasok na ng villa. Panandaliang nakalimutan na silang dalawa na lang ang tanging naiwan sa parking lot. Nang maglaho sila sa paningin ng dalawa ay si Briel na ang unang gumalaw upang sumunod sa hipag. Walang imik na nilagpasan niya si Giovanni na biglang nahimasmasan nang makita ang bulto ni Briel na dumaan sa kanyang harapan. Awtomatikong sumunod siya sa dating nobya na nakatingin na sa kanyang isang braso. Walang anu-ano ay maingat na hinawakan niya iyon na ikinapitlag ni Briel bago pa man siya tuluyang makapasok sa loob ng villa nina Bethany. Gulantang pa rin ang mga matang nilingon na siya ni Briel, hindi na naman niya napaghandaan ang ginawang iyon ng lalaki kung kaya ganun na lang ang reaction niya. Sa gulat ay agad na nandilat ang mga mata ni Briel na nahigit na ang hininga. Hindi lang dahil sa gulat kundi dahil na rin iyon sa biglaang kuryenteng dumaloy mula sa katawan ng Gobernador patun
UMANGAT ANG ISANG kamay ni Giovanni. Naipikit naman ni Briel ang kanyang mga mata nang masuyong humaplos ang likod noon sa gilid ng kanyang panga. Hindi na naman niya mapigilan ang sarili na magbigay ng reaction sa mainit na haplos ng palad nito. Nangatog na ang kanyang dalawang tuhod na parang anumang oras ay bibigay kung hindi pa titigilan ng Gobernador ang ginagawa nito sa kanyang mukha.“Mayroon ka bang boyfriend at sumama ka sa kanya o iyong dati mong fiance ang dahilan kaya ka hindi umuwi?” Gustong magsinungaling ni Briel at sampalin ito ng salitang oo, pero ayaw makisama ng kanyang dila na nanatiling nakaumid at ayaw magsalita kahit na anong pilit niya. Gusto niyang ipakita sa Gobernador na hindi niya na ito kailangan sa kanyang buhay at matagal na niyang kinalimutan ang pagmamahal na nararamdaman niya sa kanya. Ngunit paano niya gagawin iyon ngayong ayaw makisama ng kanyang katawan? Hindi niya mapilit magsinungaling? “Kung doon ka sumama, bakit ako sinugod ng kapatid mo sa B
PUNO NG KAHIHIYANG napadilat na ang mga mata ni Briel doon habang nakaawang pa rin ang kanyang labi. Hindi makapaniwala na hinayaan niyang gawin iyon ng Gobernador sa kanyang labi. Nang muling angkinin ni Giovanni iyon na ramdam niya ng namumula ay muling sumara ang kanyang mga mata at ang malala pa ay walang pag-aatubiling gumanti na ng halik ang labi ni Briel na para bang normal lang sa kanila ang bagay na iyon. Katulad ng bibig ng Gobernador, puno ng pagkauhaw siyang tumugon sa bawat galaw ng labi nito. Iyon ang naging hudyat upang hawawakan ni Giovanni ang magkabila niyang pisngi upang mas magkaroon pa ng access sa kanyang bibig. Mula sa pagkakatulak ng dalawang palad ni Briel sa dibdib ng Governor ay naglakbay ang kanyang dalawang palad paakyat ng leeg ni Giovanni at maya-maya pa ay pumulupot na iyon na parang ahas upang mas maging madiin pa ang halikan nila na para bang walang plano si Briel na pakawalan ang labi ng dating kasintahan. Hindi pa nakuntento doon si Briel, kumalas a
PUMUNTA LANG NAMAN si Briel ng Baguio nang hindi alam ni Giovanni upang e-surprise siya nito sa kanilang monthsary. Sa mga panahong iyon ay umiinit ang kanyang pangalan at alitan sa mga katunggali sa pulitika at maraming banta sa buhay ng Gobernador kung kaya naman ayaw niyang magtungo doon ang nobya. Hindi niya alam na pinairal nito ang katigasan ng ulo at ipinilit pa rin ang kanyang gusto. Nadukot si Briel ng kanyang mga katunggali na agad namang nakarating sa kanya. Kaagad niyang pinagtakpan iyon sa media, ni hindi nga iyon nakarating sa mga magulang at kapatid ni Briel. 36 hours siyang nasa pangangalaga ng kanyang katunggali. Sa mga sandaling iyon ay halos mabaliw na ang Governor para mahanap lang ang nobya na natagpuan din naman sa lugar na nasasakupan ng Benguet. Nasa pagitan na siya ng pagsuko noon pero pinilit niya itong hanapin kahit na labis silang nahirapan. Mabuti na lang at may chip ang bracelet na ini-regalo niya kay Briel, iyon ang naging daan upang mahanap ito na paran
NAKAUPO NA SA sofa si Bethany nang lumabas si Briel ng banyo habang tumatagaktak na sa pawis ang mukha. Kabado pa rin siya sa ginawa ni Giovanni sa kanyang pagkaladkad sa banyo. Idagdag pa ang paghalik nito nang walang paalam sa kanya upang patunayan na may nararamdaman pa rin siya sa kanya. Nasa center table na ang juice na inihanda ng kanyang hipag para sa kanila. Walang pag-aatubiling binuhat na ni Briel ang isang baso doon ng juice at saka isahang nilagok. Pinagmasdan lang naman siya ni Bethany na may kakaiba ng nasasagap sa reaction ng hipag. Hindi niya lang iyon mas inusisa pa kay Briel.“Si Tito? Tapos na kayong mag-usap? Ang bilis naman. Hindi ba dapat medyo matagal?” pilit pang pinasaya ni Bethany ang kanyang tinig na tila ba normal lang ang mga naging katanungan niya.Hindi sumagot si Briel na muling nagsalin ng juice sa kanyang ininumang baso na tipong kapag ginawa niya iyon ay mapapalitan nito ang laway ng Governor na muli niyang nalasahan after ng dalawang taon. Uhaw na u
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta
MAHIGPIT NA YAKAP ang isinalubong ng matanda sa kanilang mag-ina na noong una ay kinailangan pa ni Briel. Hindi naman kasi sila sobrang close nito para agad ng mapalagay ang kanyang loob. Medyo naiilang man ay nagawa pa rin niyang pakibagayan ang matandang Donya na nakita na niyang parang naluluha na sa labis na sayang naroroon na sila.“Mabuti naman at naisipan niyong umakyat ng Baguio?” anang matanda na hinanap pa ang mata ni Briel, ngumiti lang naman ang babae sa kanya. Nag-aapuhap na ng isasagot. “Ang tagal noong huli tayong nagkita. Ang laki mo na, Brian.” Ngumiti lang si Brian na bagama’t medyo takot sa matanda ay nagawa pa rin nitong ngitian ito matapos na mag-mano. Nangunyapit na siya sa isang hita ng ina at hindi sumagot sa mga tanong pa ng matanda kay Brian na mahiyain bigla. Hindi naman siya itinulak ni Briel dahil kilala niya ang anak na sa una lang naman nahihiya. Kapag lagi na nitong nakikita ang matanda, ito na ang kusang lalapit dito upang makipag-interact. Ganun nama
NAPADILAT NA ANG mga mata ni Briel nang makitang wala namang nakahiga doon na inaasahan niyang bulto ng katawan ni Giovanni. Lasing man siya nang nagdaang gabi ay alam niya ang naganap sa kanilang pagitan ni Giovanni. Hindi niya lang basta guni-guni ang bagay na iyon. Sinuri niya ang kanyang katawan na natagpuan niyang may suot na saplot, iyon nga lang ay hindi na iyon ang damit na huli niyang natatandaang suot niya bago sila umakyat ng silid. Malamang ay binihisan siya ni Giovanni. Ganun kaya ang lalaki. Imposibleng basta na lang siyang iiwan nitong hubad. Sinuri niya rin ang sahig at wala doong kalat na alam niyang basta na lang nila inihagis ang kanilang mga hinubad dito.“Hindi iyon panaginip lang…sigurado ako…” turan niya pang hinawakan na ang parte sa pagitan ng kanyang mga hita at maramdaman ang pananakit noon na para bang binugbog siya, sumilay na ang kakaibang ngiti sa kanyang labi. “Sabi ko na eh, may nangyari sa aming dalawa. Imposible namang sumakit ito kung panaginip lang