“Miss, Miss, Miss!” sabik na wika ng kanyang sekretaryang si Myrna. Yes, she kept Myrna by her side. Si Myrna ang pinakaunang tao niyang pinahanap kay Cindy nang magsimula na siyang magplano sa pagpapatayo sa kanyang business. She felt bad for leaving her secretary behind. Kasama niya kasi ito sa ilang taon niyang pagpapatakbo sa kompanya ng kanyang ama. She was even scared that Myrna would decline. But gladly, Myrna didn’t hesitate to say yes. Nalaman niya rin na matapos niyang umalis ay nag-file rin ito ng resignation letter dahil ayaw na niyang magtrabaho sa kompanyang ‘yon. Good for her. Because she hired Myrna without bothering to contact her old workplace. She didn’t have to look for a new competent secretary because Myrna is already here. “What is it?” tanong niya rito dahil sa kaba. Sabik itong naglapag ng folder sa kanyang harapan at ngumiti sa kanya. “Miss, we have a big client! Should we accept it?” Walang pagdadalawang isip siyang tumango. “Of course. But what makes yo
“Are you leaving for work again, mama?” mahinang tanong ng kanyang anak na si Aurora. “I’m going to miss you again.”Sumikip ang kanyang dibdib sa narinig. Hinawakan niya ito sa braso at masuyong hinila para yakapin ito nang mahigpit. She caressed her baby’s hair and inhaled her scent. She’s going to miss her babies and that’s for sure.Napatingin siya sa anak niyang si Ryo na nakatitig lang sa kanila. He’s the most nonchalant kid she’d ever encountered. Wala itong ekspresyon sa mukha at kung tumingin ito ay parang isa kang walang kwentang bagay sa kanyang paningin.Alana raised her hand to tell her son to come over. Agad naman itong naglakad at lumapit sa kanya. Kumalas sa pagkakayakap si Aurora kaya’t ito naman ang kanyang niyakap nang mahigpit. Ryo hugged her back and that made her smile. Hinalikan niya ang sintido nito saka siya kumalas sa yakap.Hinawakan niya ang kamay ng dalawa niyang anak at tumingin sa mga ito. May tipid na ngiti sa kanyang labi. She’s fighting back her tears
As soon as they landed at the Ninoy Aquino International Airport, a man in a security guard uniform fetched them. Ito ang naghatid sa kanila sa apartment na titirhan nila. Nakakabigla nga dahil sa sa isang exclusive villa pa talaga sila pinapatuloy.“Wow,” saad ni Ivory. “That Matson Willy is really rich. How can he afford to let us stay here? Damn. This place is beyong comfortable!”Tipid siyang ngumiti at tumango. Yes, they’re in a very exclusive villa. Alam niya namang mayaman si Matson Willy ngunit bakit tila’y sumusobra na ‘to? This is too much.“Anyway, can I have a little rest, Miss Alana?” pagpapaalam ni Architect Salas.She nodded her head. “Go on.”Matamis itong ngumiti sa kanya at agad na umalis. She took a very deep breath and sat on the couch. Now that she’s in the Philippines, what now? Nagbabalik siya sa bansang tinakbuhan niya ilang taon na ang nakakaraan.And while staring into the horizon, one thing came up inside her mind. At ‘yon ay ang makita ang puntod ng kanyang
Hindi alam ni Alana kung paano niya nalulunok ang kinakain niyang ngayon. Pakiramdam niya ay may bumabara sa kanyang lalamunan. Pinipilit na nga niyang lumunok kahit pakiramdam niya ay gusto niyang isuka ang pagkain.But the food is damn delicious! How could she throw it away?“Calm down,” mahinang usal ng lalaking kanyang kaharap.Nag-angat siya ng tingin dito. Sinubukan niyang makipagtagisan ng tingin dito ngunit masyadong nakakapanghina ang mga mata ng binata. His eyes are like telling her to obey what he wanted her to do.Binaba niya ang hawak na kutsara at nag-iwas ng tingin. “How do you know me?”“Stop beating around the bush,” malamig nitong usal dahilan para mapatingin siya rito. His cold eyes looked at her and that made her knees wobble out of fear. “You knew who I am.”Nagkaroon ng bikig sa kanyang lalamunan bigla at agad siyang nabulunan. She immediately covered her mouth as she started coughing. Naglapag ang binata ng baso sa kanyang harapan ngunit patuloy lamang siya sa p
Inayos niya ang kanyang buhok at humugot ng malalim na hininga. She feels so excited about this project, and at the same time, nervous. Kasi na sa Pilipinas siya. Who knows right? Na baka habang papunta siya sa kanyang pinagtatrabahuan ay makatagpo niya ng landas ang kanyang stepmother at stepsister?She took another deep breath. Pinasadahan niya ng tingin ang kanyang buong kabuoan at mariing kinuyom ang kamao. Hanggang ngayon ay hindi pa rin maalis sa kanyang isipang ang sandaling engkwento nila ni Rhett Fuentabella sa paborito nilang restaurant ng kanyang ama kagabi.And he just ruined it.She wanted to savor the time she has while she’s still here!But why did he approached her? Sa restaurant pa talaga? Maniniwala na sana siyang coincidence lang ang lahat ngunit nagtanong na ito tungkol sa nangyari tatlong taon ang nakakaraan… hindi kaya’y alam na nito ang totoo?Paano kung alam na nitong may anak silang dalawa? Paano kung kunin nito ang mga bata?She’s scared. Magmula nang ipangan
Mariing kinagat ni Alana ang ibabang labi habang pilit na kinakalma ang kanyang sarili. Kanina niya pa napapansin ang panay na paninitig sa kanya ng lalaking kanilang kaharap ngunit pinipilit niyang maging kalmado.“I see,” sambit ni Architect Ivory. “Do you want me to sketch something for you today so I and Miss Sandoval can plan out the designs?”Umiling si Rhett at malamig na bumaling ng tingin sa kanya. “I never said you and your boss will be in the same project.”Wala sa sarili siyang nagkatinginan ng kanyang arkitekto. She looked at Rhett Fuentabella and asked, “What do you mean we’re not in the same project? Saan ba ako naka-assign?”“There’s a house I owned in Pampanga that I want you to design,” he said. “I trust your skills. I don’t think Miss Shaira Buenavie will send someone who doesn’t have the skills, right?”Ramdam na ramdam ni Emory ang panunuya sa tono ng boses ng binata na pilit niyang binabalewala. She took a very deep breath forced a smile. May ibang choice pa ba s
Seryosong pinagmamasdan ni Rhett si Alana na abala sa paghahanap ng scroll sa tablet nito. She’s looking for a design that will fit his ideas. Sa totoo lang ay wala siyang pakialam kung anong gagawin nitong desenyo sa bahay na pinatayo niya sa Pampanga. Ngunit gusto niya itong pahirapan. “Maybe you would love this idea,” sambit nito at nilahad sa kanya ang tablet na hawak nito. Tinanggap niya naman ito at tinignan. Umangat ang kanyang kilay at hindi niya maiwasang makaramdam ng paghanga para rito. Lahat ng na sa tablet ng dalaga ay magaganda at detalyadong-detalyado. “It’s a minimalist style specifically for people who doesn’t like having a lot of things around,” sambit nito at ngumiti. “Mostly teens and people who are in their mid-twenties and thirties prefers this kind of designs. Bukod sa maespasyo tignan, it’s cozy and it can calm your noisy mind.” He gave him a deadpan look. “It’s too simple.” Yes, he’s definitely giving her a hard time. At natutuwa siyang makita itong ganito
“Are you off to somewhere?” Ivory asked her in confusion.She nodded her head and forced a smile. “Yes. We’ll be heading to a place in Pampanga to view the building he wanted me to design.”Umupo si Ivory sa couch at parang lantang gulay na humiga sa couch. “Mr. Matson Willy is so handsome. Don’t you agree, Miss Alana?”Alana hummed and shrugged off her shoulders. “I don’t know? I think? But, he’s not Mr. Matson Willy. He’s Rhett Fuentabella.”Kumunot ang noo nito sa kanya at bumangon. Ang mga mata nitong nagtataka ay tumingin sa kanya. “Are you sure about that? But… why did he introduce himself as Mr. Matson Willy?”“I conducted a research about Matson Willy. But I couldn’t find anything but a deceased old man,” sambit niya at humugot ng malalim na hininga. “I thought it was odd so I was thinking twice of coming here.”“Woah,” sambit nito at muling humiga sa couch. “But he’s so handsome! Je me demande ce que ressent sa femme lorsque toutes les filles l'envient à ce point.” [translati