Nagtanong ang ibang kasamahan sa malaking bahay.
"Nasaan na ang resulta ng DNA test? Huwag mo sabihing nagkamali kayo. Hindi naman mukhang anak ng Moon family itong batang ito." Napansin ng mukha ni Andi, at bago pa siya makapagsalita, biglang hinawakan ni Yesha ang kamay ng matandang lalaki. "Lolo, gusto mo bang maglakad-lakad?" Ang tinig niya ay mahinahon, at may lambing ng isang bata, at hindi inaasahan. Napansin ng matandang lalaki si Yesha. Hindi niya inaasahan na hindi ito matatakot sa kanya. Alam niyang si Angel ay umiiyak pa nga nang una siyang nakita, at bagamat hindi kamukha ng batang ito, napansin niyang may kakaiba kay Yesha, kaya't nagustuhan niya siya. Sumang-ayon siya at sumagot "Sige, maglakad tayo sa Garden." Nagulat ang lahat. Pumayag ang matanda? Puno ng mga kakaibang halaman at bulaklak ang Garden. pero hindi niya ito gaanong pinansin at nagmamasid lang siya sa paligid. Nang makarating sa isang lugar kung saan walang tao, huminto siya at lumapit sa matandang lalaki at seryosong nagsalita: "Hindi ako ang apo mo, ginagamit lang nila ako para sa pera mo." Matapos marinig ito, nanahimik si Grandpa ng matagal at saka bumulong, "Mabuti kang bata." Kumunot ang noo ni Yesha. Napatay niya ang mga tao, kaya hindi siya mabuting bata. "Eh..." Tumingin ang matanda sa kanya, nagdalawang-isip ng matagal, at sa wakas ay nagtanong, "Nakita mo na ba ang batang iyon?" Ayaw ni Yesha magsinungaling, kaya kumuha siya ng candy mula sa kanyang bulsa at iniabot ito, "Dapat matamis ito, gusto niyo po bang kumain?" Naintindihan ni Grandpa agad, at umangat ang kabilang labi, kumurap ang kanyang mata, at ang mga mata niya ay napuno ng luha. Pinunit niya ang plastic ng candy gamit ang nanginginig na mga kamay at inilagay sa kanyang bibig. Tumulo ang mga luha sa mga kulubot ng kanyang mukha, at kumuha pa siya ng isa at iniabot kay Yesha, hinaplos ang kanyang ulo at nagsalita sa mahina at magaspang na boses, "Matamis nga siya kainin mo rin." Ang mga kamay ng matanda ay malabot at mainit, katulad ng lolo na nagpalaki kay Yesha. Sa kasamaang palad, nang siya ay limang taon gulang, pinatay siya ng isang grupo ng mga tulisan na pumasok sa kanilang baryo. Ang matandang nakaharap sa kanya ay kahawig na kahawig ng kanyang lolo. Pinapansin ni Yesha ang tamis ng candy na natutunaw sa kanyang bibig, at may lumabas na tuwa sa kanyang mukha. Nang maubos ang candy, natuyo ang mga luha ni Grandpa. Nang malaman niyang si Yesha ay isang ulila at galing sa baryong iyon, nagtanong siya nang may pagmamahal sa mga mata, "Kung wala kang pupuntahan, gusto mo bang manirahan dito sa akin? Baka hindi na ako magtagal, kaya dito ka na muna hanggang makahanap ka ng bagong tirahan." Nakangiting sabi ng matanda. Tumingin si Yesha sa kanyang wheelchair at sa mga puti niyang buhok, at sa wakas ay tumango. Maaari niyang hintayin na mamatay ang matanda bago umalis dito. Dinala siya ni Grandpa pabalik sa sala at sinabing si Yesha ay maninirahan pansamantala sa mansion. Ang balitang ito ay nakapag pagulat sa lahat ng naroroon. Si Andi Moon ay nagulat din. Pag kadala niya sa bata ay hindi siya pinansin ng matanda. Hindi inaasahan na magkakasundo sila ni Yesha, isang batang hindi pa niya nakikilala. Ang iba ay naiinggit at nagagalit, pero hindi nila makita ang anak na nakakapagpasaya sa matanda. Tumuloy si Andi Moon sa pagiging isang mapagmahal na ama at isang magalang na anak. “Angel has been missing for so many years, and her mother and I haven't had time to give her the warmth of a family. It's time for the brothers and sisters to go back and see her.” Alam ng matanda na nais niyang makuha si Yesha at palitan ang certificate ng pag-aampon. Napansin niyang walang imik si Yesha, kaya pumikit na lang siya at nagsabi, “Good idea but don't forget to find a good school for Angel. The treatment should not be worse than that of your adopted daughter. Don't buy clothes that don't fit the child.” "I know, Dad, I will bring Xoe to see you next time.” sagot nito at tumahimik. Pagkatapos noon, mabilis niyang dinala si Yesha palabas. Nang makasakay sila sa sasakyan, napansin ni Andi Moon na ang mga damit ni Yesha ay halatang mas malaki kaysa sa normal na suot ng batang katulad niya, kaya nakaramdam siya ng konting pagkahiya. Inabot niya ang kanyang kamay upang haplusin ang kanyang ulo, "Pasensya kana, hindi ako nakapag isip ng mabuti sinabihan ko na ang stylist na magpadala na maayos at magagandang damit sa mansion mamaya. At saka, mayroon ka nga palang kapatid na lalaki at babae. Mas magandang magkasundo kayo." Nakangiting sambit ni Andi Moon Nang marinig ni Yesha ang sinabi nito ramdam niya ang pagdampi ng palad sa kanyang ulo nagkaroon siya ng hiya at bahagyang umiwas, pero anuman ang kalalabasan ng DNA test, ngayon na kilala na siya ng matanda, kailangang maging tunay na panganay na anak si Yesha ng Moon Family. Kaya bago pa sila makarating sa bahay, naipadala na ng stylist ang mga bagong damit at kailangan niya sa mansion.Hindi maiwasang madurog ang puso ni Shaun sa kaswal na paggamit ni Yesha ng salitang "patay." Napatingin siya kay Captain Kim nang may galit, sinisisi ito sa pagbukas ng malungkot na nakaraan ng bata.Ngunit maging si Captain Kim ay tila nahihiya. Nang tingnan niya si Yesha, isang batang mukhang nagdusa ng sobra sa murang edad, hindi niya mapigilang humanga. Sa kabila ng hirap, nagawa nitong panatilihin ang kabutihan sa puso at magpakita ng tapang na bihirang makita kahit sa mga nakatatanda.Sa huli, napagpasyahan ni Captain Kim na huwag nang magtanong pa. Tumayo siya kasama ang kanyang mga tauhan, muling nagpasalamat kay Yesha, at umalis nang may mabigat na damdamin."Anong klaseng mga tao sila? Hindi sila marunong humawak ng kaso, pinaghihinalaan nila ang sarili nilang mga tao." Masama ang loob ni Shaun kay Captain Kim at sa iba pa. Habang hinihila si Yesha pabalik sa bahay, patuloy siyang nagrereklamo. Pagtingin niya sa payat na pulso ni Yesha, agad niyang inutusan ang kusina na
Gusto ni Andi na makontrol niya si Yesha, kahit ayaw man niyang aminin ito nang diretso. Alam niyang kailangang manatili si Yesha bilang "anak" ng pamilya Moon upang mapanatili ang lihim na kanilang itinatago.Bago umalis, iniabot ni William ang kanyang number kay Yesha. "Kung may kailangan ka, tawagan mo ako." Tumango si Yesha at inilagay ang papel sa kanyang bulsa. Lagi niyang pinapahalagahan ang kabutihang ipinapakita sa kanya ni William.Nang makabalik sa bahay, si Shaun na lang ang sumama kay Yesha. Nagpaalam na sila dahil si Angel ay maiiwan sa hospital para sa karagdagang pagsusuri.Matapos makapag-shower ang dalawa, biglang dumating ang mga pulis upang kunin ang kanilang pahayag.Sa Sala ng pamilya Moon Bukod sa captain at taga record ng sasabihin ng dalawa bata, higit sa isang dosenang pulis ang nakatayo sa sala.Sa tapat ng sofa, nakakunot-noo si Shaun habang nagtatanong, "Kailangan ba talaga ng ganito karaming tao para sa pagkuha ng salaysay?" Kung hindi mo alam, maiis
Mabilis na kumilos si Yesha. Ang maliit niyang katawan ay parang hangin na dumaan sa gilid at likuran ng lalaki. Sa isang kisap ng malamig na liwanag mula sa kanyang kamay, mabilis niyang tinaga ang pulso ng lalaki. "Agh!" Kasabay ng sigaw, nalaglag ang baril mula sa kamay ng lalaki. Bumagsak siya sa sahig at nangisay. Napansin niyang may paparating na grupo ng mga tao. Isang bakas ng kawalang-pag-asa ang lumitaw sa kanyang mga mata. Hindi niya alam kung saan nanggaling ang lakas na ginamit niya upang hawakan ang gatilyo ng baril gamit ang kabilang kamay at itutok ito sa kanyang tiyan. Nang makita ang eksena na iyon, sumigaw ang mga pulis na nasa ilang metro ang layo "Lahat, dumapa!" Agad na dumapa ang lahat ng papalapit, nakatakip sa ulo ang kanilang mga kamay. Dahil hindi nila alam kung gaano kalakas ang posibleng pagsabog, ang pinakamadali na paraan para mapanatili ang kaligtasan ay ang pagdapa ng hindi dumami ang sugatan.Ngunit sa susunod na sandali, narinig ng lahat ang is
Si William at Shaun ay yumuko at tumingin sa ibaba, ngunit ang maliit na katawan niya ay mabilis nang nagtago. Hindi lang ang lalaking may baril, kundi pati na rin ang mga tao sa paligid ay napansin ang kanyang presensya. Tumitig sila sa direksyon na iyon na may pagtataka, hindi alam kung ano ang nangyayari.Nakita ni Shaun si Yesha na nakaupo, maingat na gumagapang sa gitna ng mga tao, papalapit kina Mrs.Moon at Angel, dahan-dahan. Bigla niyang hinawakan ang braso ni William at nagsalita nang may kaba, “tama ba tong ginawa ko? Kababalik lang niya…”Alam niyang ang kanyang ama ay pera lamang ang mahalaga, at ang kanyang ina ay tiyak na mas gusto si Angel. Para sa kanya, ang batang ito ay bigla lamang niyang isinama sa lakad nang walang plano. “Sulit ba ang salitang ‘kapatid’ para sa panganib na ito?” tanong niya sa sarili.Lumingon si William upang tingnan siya ngunit hindi niya masabi na hindi iyon kanilang tunay na pamilya kundi nagpapanggap lamang. Ngunit sa sandaling ito, iisa l
Wala ng kailangan pa si Yesha, kaya umiling siya at gustong umuwi para magbasa nga mga libro na binili nila. Sa sandaling iyon, isang malakas na pagsabog ang narinig mula sa first floor. Bang. "Ah!" Sa gitna ng sigawan ng mga tao, agad na nagtago si Yesha at yumuko. Ganoon din sina Shaun at William, na nagulat at kusang sumunod kay Yesha upang magtago sa ilalim ng salamin na harang."Anong tunog iyon?" reklamo ni Shaun habang nararamdaman ang sakit ng kanyang tainga. Biglang humarap si Yesha, itinaas ang daliri sa labi upang senyasan siyang tumahimik, saka bumulong, "Putok ng baril iyon."“Ano?” Sabay nagulat sina William at Shaun, at agad nilang sinundan ang tingin ni Yesha. Tama nga, nakita nila ang isang lalaking may suot na maskara at may hawak na baril na nakatutok sa mga tao."Manahimik kayong lahat!" sigaw ng lalaki habang binabasag ang salamin sa counter ng tindahan ng ginto. "Ilabas niyo ang lahat ng ginto, bilisan niyo!" Nanginginig na tumayo ang mga staff, itinaas a
Pagdating sa pag-aalaga ng mga bata, talagang mas maaasahan si William dahil sa kanyang pagiging maalalahanin at matiyaga.Matapos pumili ng libro, lumabas ang tatlo sa bookstore, at inaya ni William si Yesha na kumain ng ice cream."Hindi naman matamis iyon, ano ang masarap doon?" wika ni Shaun,habang umiikot ang mga mata, hindi mahilig sa matatamis. Nang lingunin niya ang paligid, napansin niyang ang dalawa ay nakatayo na sa pintuan ng ice cream store.Itinuro ni William ang menu at yumuko kay Yesha, "Mayroon ka bang favorite flavor?"Umiling si Yesha at nakatingin sa makulay na flavor sa menu, "Hindi pa ako nakakatikim nito."Narinig ito ni Shaun na nasa likuran lamang nila, at saglit siyang natigilan. Noon lamang niya napansin na ang bata ay payat, dry at sabog ang kulay nabo nitong buhok. Marahil ay hirap din ito kumain ng tama, kaya’t hindi nakakapagtaka na hindi pa ito nakakatikim ng ice cream.Saglit siyang nakaramdam ng pagkahiya sa sarili at naawa sa bata. Agad niyang hinawa
Hindi sila tumigil habang papunta sila sa kotse.Si Shaun ay sobrang curious kay Yesha. Alam niyang hindi pa siya marunong magbasa ng marami, kaya ginamit niya ang kanyang cellphone para maghanap ng diksyunaryo at tinanong si Yesha kung makakabasa siya.Sa hindi inaasahang paraan, pagkatapos ng labing-dalawang minuto, nang makarating sila sa World Trade Center, natapos na ni Yesha ang buong diksyunaryo.Hindi makapaniwala si Shaun, kaya tinuro niya ang ilang mga salita sa tabi ng kalsada at pinabasa ito kay Yesha.Tiningnan lang ni Yesha ang mga ito, at hindi lang niya nabigkas nang tama, kundi naipaliwanag pa ang kahulugan ng mga salita at pati na rin ang mga katulad na salita.Nagulat si Shaun at hindi makapaniwala sa nakikita. "Paano nangyaring ganito? Meron bang ganitong uri ng genes sa pamilya namin?" Bulong niya sa sarili, naguguluhan.Ito ang unang pagkakataon ni Yesha na makapunta sa isang maraming tao at masiglang lugar. Sa totoo lang, kinakabahan pa siya. Tense na tense ang
“Puff.”Nabigla si Shaun na noon ay nakatutok sa laptop. Napaubo siya ng dalawang beses, at nang lingunin niya, nakita niya ang seryosong mukha ni Yesha. Bigla siyang natuwa sa batang ito."Gusto mo ba 'yan?" tanong niya, medyo aliw ang tono.Tahimik na tumango si Yesha habang hawak-hawak ang makina sa kamay, seryoso ang mukha.Ngumisi si Shaun, at may kapilyuhan sa kanyang gwapong mukha. "Pwede naman. Pero alam mo bang gamitin 'to? Ang mga ipad cellphone at laptop at computer, komplikadong mga bagay 'yan. Hindi 'yan madaling maunawaan ng mga tulad mong bata."Lumapit agad si Yesha at magalang na nagtanong, "Paano po ba ito gamitin?"Naalala ni Shaun ang huling pagkakataong nagreklamo sa kanya si Angel habang umiiyak, dahil binully raw siya. Lalo siyang natuwa at lumaki ang ngiti sa labi. Tinawag niya si Yesha palapit, at pinakita ang laptop binuksan ang pahina ng program code at sinabi, "Tingnan mong mabuti. Yung mga magagandang larawan na nakikita mo, gawa 'yan sa mga letrang ito.
Saglit na napatigil si Andi, at nag salita "Sa second floor, ang kwarto malapit sa bintana." Tumango si Yesha,hindi lumingon at nagsimulang umakyat ng hagdan at hindi pinapansin ang lahat ng nakatingin habang naglalakad. Ang kanyang mga kilos ay mabilis kaya’t sa paningin ng iba ay bilga itong nawala at nang makita nila ay nasa second floor na ito. Tumayo si Mrs. Moon at niyayakap si Angel, ang dibdib ay nanginginig sa galit."Anong klase ng bata yan!? Ang bata pa niya, hindi marunong magbigay-galang sa matatanda. Wala siyang pinag-aralan at agad tinatrato ng ganito si Xoe!" Ang nangyari sa kanyang anak ay talagang hindi niya matanggap. Nang mawala ang bata, labis siyang nalungkot at matagal na hindi nakalabas sa kalungkutan. Salamat na lang at inampon nila si Xoe kaya’t unti-unti siyang nakabangon mula sa kalungkutan. Ibinuhos niya ang lahat ng pagmamahal kay Angel at pinagbibilinan ito na parang isang tunay na anak. Alam ni Andi Moon ang pinag daanan ng kanyang asawa kay