Chapter 7: William and Shaun

Hindi sila tumigil habang papunta sila sa kotse.

Si Shaun ay sobrang curious kay Yesha. Alam niyang hindi pa siya marunong magbasa ng marami, kaya ginamit niya ang kanyang cellphone para maghanap ng diksyunaryo at tinanong si Yesha kung makakabasa siya.

Sa hindi inaasahang paraan, pagkatapos ng labing-dalawang minuto, nang makarating sila sa World Trade Center, natapos na ni Yesha ang buong diksyunaryo.

Hindi makapaniwala si Shaun, kaya tinuro niya ang ilang mga salita sa tabi ng kalsada at pinabasa ito kay Yesha.

Tiningnan lang ni Yesha ang mga ito, at hindi lang niya nabigkas nang tama, kundi naipaliwanag pa ang kahulugan ng mga salita at pati na rin ang mga katulad na salita.

Nagulat si Shaun at hindi makapaniwala sa nakikita. "Paano nangyaring ganito? Meron bang ganitong uri ng genes sa pamilya namin?" Bulong niya sa sarili, naguguluhan.

Ito ang unang pagkakataon ni Yesha na makapunta sa isang maraming tao at masiglang lugar. Sa totoo lang, kinakabahan pa siya. Tense na tense ang buong katawan niya at patuloy na nagmamasid sa paligid, nag-a-analyze ng mga posibleng panganib.

Inisip ni Shaun na nahihiya lang siya, kaya't naisip niyang hawakan ang kamay ni Yesha at sinabi, "Huwag kang matakot, nandito ang kuya mo."

Nakalimutan niya na kung gaano niya kinasusuklaman ang pagkakaroon ng kapatid sa simula.

Si Yesha naman, hindi sanay sa pisikal na contact, sinubukang kumalas ng ilang beses. Pero masyadong excited si Shaun kaya hinila siya palapit. Pagdating nila sa isang tindahan ng mga computer, agad itong pumunta sa paborito niyang shop at sinabi, "Ibigay niyo sa akin ang pinakamagandang configuration na meron kayo."

Ang may-ari ng tindahan ay  kaibigan ni Shaun. Nang makita siya na may kasamang bata, nagulat siya at nagtanong, "Young Master Shaun, namimili ka kasama ang iyong kapatid? Bihira yan, pero mukhang nangitim yata si Miss Angel?"

"Umalis ka, hindi siya iyaking si Angel. Ito ang tunay kong kapatid, ang biological sister ko," proud na sabi ni Shaun.

Nakarinig na siya tungkol sa pagkawala ng anak na babae ng pamilya Moon, pero hindi niya inaasahan ang labis na pagmamahal at atensyon na ipinapakita ni Shaun kay Yesha.

At kitang-kita ang malaking kaibahan sa pagitan ng dalawa.

Si Shaun, na kadalasan ay seryoso at medyo mailap sa mga tao, abala sa pagpapakita kay Yesha ng iba't ibang modelo ng mga computer at keyboard. Paikot-ikot siya sa paligid ng batang babae na tahimik lang at hindi nagpapakita ng labis na interes sa mga bagay na binabayaran ni Shaun para sa kanya.

Nang dumating sila sa cashier at naghihintay si Yesha para makuha ang computer, bigla siyang nahila ni Shaun sa kamay.

"Mas mabuti pang ipa-deliver na lang ang ganitong kalaking bagay sa bahay ," sabi ni Shaun habang patuloy na hinahatak si Yesha palabas ng tindahan, at pagkatapos ay naglakad sila papunta sa bookstore.

Pagpasok nila sa bookstore, tinutok ni Shaun ang mga mata sa index ng mga libro at pumunta sa seksyon ng computer. Kumuha siya ng ilang libro tungkol sa basic programming at isinuksok ang mga ito sa mga bulsa ni Yesha. "Ito para sa iyo, kailangan mong pagbutihin ang pundasyon mo, mahina ang framework mo."

Habang naglalakad si Yesha, nagmamasid siya at napansin ang isang pamilyar na mukha. Nang tiningnan siya ng lalaki, nagulat ito at naglakad papalapit sa kanya.

"Yesha! Anong ginagawa mo dito? Balak ko sanang dumaan sa inyo sa susunod na dalawang araw. Kumusta ka na?" tanong ng binata.

Matangkad at payat ang binata. Naka-salamin siya at ang kanyang mga mata ay matalim, hindi mahina ang kanyang itsura. Siya ang tanging kaibigan ni Yesha sa lungsod at siya rin ang tumulong sa kanya. Kaya't ngumiti si Yesha at sumagot, "Oo, nakatira na ako sa pamilya Moon. Maayos naman ako, salamat."

Ang bawat sagot ni Yesha ay puno ng pasasalamat. Kung hindi dahil sa tulong ng binata, hindi sana mabilis na nakabili si Yesha ng computer at natutong magbasa.

Masaya ang binata para kay Yesha at ngumiti, "Mabuti naman, pero mag-ingat ka kay Shaun. Hindi siya mabait. Baka apihin ka."

Si Shaun ay kilala sa buong junior at senior high school ng pamilya Moon bilang maliit na diktador, at walang pakialam sa kahit sino.

Ang tanging iniisip ng binata ay kung paano si Shaun ay maaaring mang-api kay Yesha.

Nang marinig ito ni Yesha, tumango siya at bago pa siya makasagot, bigla siyang inakap ni Shaun at itinago sa likod niya.

"William, sino ba ang sinasabi mong nambubully?" biglang sumulpot si Shaun, nilapitan ang binata at hinawakan ito sa kwelyo. "Ito ang kapatid ko. Bakit ka lumalapit sa kanya? Naghahanap ka ba ng gulo?"

Nagtaka si William, tumingin kay Shaun at pagkatapos ay kay Yesha, "magkasama ba kayo?"

"Ano pa? Kasama ko siya, ano bang pakialam mo?" sagot ni Shaun.

Nagulat si William, pero mabilis siyang ngumiti at nagtaas ng kamay, "Misunderstanding lang. Kasama ko si Yesha galing kami sa baryo. Tinulungan niya ako, kaya dumaan ako para kumustahin siya."

"Huwag mong gawing isyu." Sabi ni Shaun nang may pangmamaliit, "Isa kang tamad lang. Ano bang silbi ng pagiging magaling sa school? Wala kang silbi."

Sa kabila ng mga pang-iinsulto, ngumiti lang si William at yumuko para tingnan ang mga librong hawak ni Yesha. "Ito ba ang gusto mong basahin? Naiintindihan mo ba?"

Tumango si Yesha, at nang marinig niyang magaling si William sa kanyang mga grades, nagtanong siya, "Puwede mo ba akong tulungan mamili ng mga tutorial na libro?"

Inisip ni Yesha na si Shaun marahil ay mas nakakaalam lang tungkol sa computer. Ang diksyunaryo na ginamit nila sa kotse kanina ay masyadong kumpleto pero mahirap intindihin. Kaya't ginamit niya ang kanyang matalas na memorya para matutunan ito.

"Sige, tutulungan kita," sabi ni William, masaya na matulungan si Yesha.