Prolouge

Dati humihiling lang ako sa diyos na sana, Kapag nag asawa ako magaling na si Nanay. Tsaka gusto ko ‘yong maalala, Sweet na rin at tsaka ‘yong kaya akong ipaglaban sa mga nananakit sa ‘kin, sabi ko pa noon na mag aasawa lang ako kung tumibok na ang puso ko nang kasing bilis nang sunod sunod na busina nang mga sasakyan sa edsa at tsaka ‘yong tipong unang tingin ko palang masasabi ko nang s’ya na ‘yong lalaking habang buhay kong mamahalin’

Naisip ko din noon at pinangako ko sa sarili na bago ako mag-asawa, dapat kilalanin ko munang mabuti kasi, ayaw ko nang kagaya kay Papa, Sugarol na nga lassenggo pa, tsaka sinasaktan pa si Mama. Madami pang utang sa bumbay! 

Sabi ko kapag ako mag aasawa na, hindi man mayaman o may kaya ang napangasawa ko basta ba mahal n’ya ako at hindi nya ako sasktan okay na ‘yon sa ‘kin atleast, hindi ako iiyak araw araw.

Pero ang mga sinabi noon, ay kailan ma’y hindi natin maisasabi kung anong mangyayari sa hinaharap. Ang mga hiniling ko sa panginoon? Ewan ko ba kay lord, hindi ko alam kung sinusunod lang ba n’ya ‘yong sinabi ko o pinag lalaruan lang talaga ako nang panahon.

Hiniling ko kasi no'n na mabuting asawa kahit sana walang kagandahang lahi basta ba mahal ako, Pero binigay sa ‘kin ubod nang guwapo na nga mayaman pa! 

Ang kaso, hindi ko naman mahal! At hindi rin naman n’ya ‘ko mahal jusko dzai ba’t ba ‘ko napunta sa ganitong sitwasyon?

Namamawis na ang aking kamay habang hawak hawak ang bungkos nang bulaklak, nakayuko habang  nakasuot ako nang napakalaki at napakahabang gown at ang belo sa aking mukha ay nakatakip. Hindi ko alam kong ano nang itsura ko ngayon siguro mukha akong natataeng, nakurot nang Nanay.

Naiiyak ako at hindi ko malaman kung bakit tumigil ang paa ko sa paglalakad sa gitna nang altar. 

Ano na Nimby? Tatakbo ka? Kailangan mo ‘to para sa pag pa opera nang Mama mo!

Napabuntong hininga ako nang makitang napalingon ang mga tao sa aking kinatatayuan, humugot ako nang napakalalim na buntong hininga at tsaka tuluyan nang naglakad papunta sa aking magiging asawa.

I prayed and silently ask for the god lord to please guide me and always let my mother be safe at all cost.

Gagawin ko ang lahat para kay Mama kahit na ang kapalit nito ay ang hindi na ‘ko single for life! 

Nang makita ko ang nakalahad na kamay nang lalaking papakasalan ko ay bahagya akong nakonsensya, bakas sa mukha nito ang saya na papakasalan ito nang totoo nitong nobya, pero ayon at tumakbo ang babae dahil ayaw pang matali. I sighed as I accepted his arms.

Nakita ko pa ang seryosong mga mata nang siguro ay magulang nang lalaki, hindi ko man mawari ngunit parang tutol sila sa kasal na ito, Bakit kaya?

“Are you okay love?” Rinig kong bulong nang lalaki sa bandang tainga ko, nangilabot ko at bahagaya kong naramdamn ang pagtaas nang balahibo ko sa batok.

‘Yawa, Love? Pwee ‘yong love mo ayon tumakbo na!’ Bulong ko sa isipan ko at bahagyang umiwas dito, sinigurado kong hindi ito mapapansin nang karamihan.

“What’s the matter? May problema ba?” Nakita ko ang pag kunot nito nang noo nito na ikina buntong hininga ko at tsaka umiling.

Ngumiti ito nang kimi. “Wag mong sabihin na mag baback out ka? Hindi na kita papakawalan noh,” ngising ani nito at tsaka humarap sa pari na nag hihintay sa harap.

Napasimangot ako nang marinig ang sinabi nito.

Anong sinasabi nitong hindi papakawalan? Si Bleatish ba? Ayon umalis na panong ‘di pakawalan eh dati nang nakawala ang pakawala!

Naiiyak ako sa kunsumisyon. Ano ba naman kasi ang ayaw ni Bleatish sa lalaking ito eh almost perfect na nga, mahal na mahal pa s’ya. Kung ako s’ya hindi ko na toh papakawalan, baka masulot pa nang iba.

‘Nasulot mo na nga diba ikaw na ang ikakasal bruha!’ I mentaly rolled my eyes even when I feel that my tears is forming. Nang marinig ko ang mungkahi nang pari kung saan lahat ay pinapatayo ay ramdam ko ang pagtulo nang luha ko.

Ito na talaga! Hindi man lang ako naihatid ni Mama dito, pero mas gugustuhin ko nga naman na hindi baka maslalo pa ‘yong madoble at atakihin ulit sa puso jusko.

“Dear friends and family of the Bride and Groom, we welcome and thank you for being part of this important occasion. We are gathered together on this day to witness and celebrate the marriage of Bleatish and Hyrous. Every one of us has a deep desire to love and to be loved.”  I sighed, nanatiling tahimik ang mga bisita at tanging nakinig lamang sa pari.

“This ceremony celebrates the beginning of your marriage. It’s a journey of love, understanding, perseverance, and dedication to one another that lasts through time. As we stand here today to mark this occasion, we remember that what matters most is not the ceremony itself, but the love and companionship you will continue to share throughout your married life together.” As the words of the priest come to me, all I can hear is the loud beating of my heart, as we exchange I do’s, all I think about is the sake of my sick mother. 

“By the power vested in me, I pronounce you husband and wife. You may now kiss the bride…”

As I faced him, face to face, my heart can’t stop but to thrump loudly and painfully. Unti-unti n’yang binuksan ang belo, at ang malapad na ngiti n’ya ay napalitan nang gulat na tingin at kunot na noo.

“W-Who… Nimby?” He said lowly. Some guests Gasp, some clapped their hand and cheered to kiss the bride.

I straightly look into his eyes and plead him to continue.

“Please…” Pakiusap ko.

Lito man ay hinalikan parin ako nito sa gilid nang aking labi, dagdag na rason nang malakas at mabilis na kabog nang dibdib ko.

“It is with great honor and delight that I present to you Mr. Hyrous Valleur and Mrs. Bleatish Valleur!”

At dito ang simula nang paghihirap ko…