"DAHLIA!" Lumingon ako sa taong tumawag sa akin. Patakbong lumapit sa akin si Baste habang may hawak na baseball bat sa kamay.
"I knew it! Maaga ka na naman pumasok! Gumising ako ng maaga para sayo." Tinaasan ko naman siya ng kilay dahil sa sinabi niya. "Hindi ko kasi alam kung pumayag ka ba kagabi. Bigla ka na lang hindi nagreply sa akin. Kaya eto, gumising ako ng maaga para pilitin ka!" Sabi niya at mahinang tumawa.
"Pumayag ako! Tsaka ano ba kasi ang gagawin mo?" Kunot noong tanong ko sa kaniya. Kinamot niya ang batok niya at umiwas ng tingin sa akin.
"Wag ka magagalit ah?" Sabi niya, hindi ako sumagot at hinintay lang ang susunod na sasabihin niya. "Ito kasi 'yong parusa sa akin ni Ma'am noong hindi ako nakagawa ng pinapagawa niya. Ang maglinis ng field. Eh sabi ko tutulungan mo ako hehe. SORRY NA! HINDI KO SINASADYA! Bigla na lang lumabas sa bunganga ko 'yon." Sabi niya na parang umiiyak. Hindi ko alam kung ano ang ire-react ko dahil sa sinabi niya.
Life is a battle every day, ika ng iba. Because if things go out of hand, you'll have to fight life over and over again. But what if things don't go out of hand and life continues to resemble a war zone? Would there be a reason to fight?There's a saying that Love won't be a love if there's no pain. And I think I can prove that in my situation. Well it's obviously a one sided love, I'm completely aware of that fact and loving him won't make me a less person. Kuya might not agree with it but we cannot control love, right? Parang may sarili itong pag-iisip and decision that controls your mind to do what it wants. If you stop it, it will demand pain."Where have you been?" Tanong sa akin ni Baste nang makarating ako sa kinaroroonan niya. I saw him eating alone here kaya dito na ako dumiretso para sabayan siya."Somewhere." Sagot ko at nginitian siya. Inabot niya sa akin ang pagkain ko na binili niya kanina. Ang sabi niya ay sinabay na niya ako sa pagbili ng pagkain
Naalimpungatan ako nang maramdaman kong parang may humihimas ng kamay ko. Dumilat ako at nakita kong nakaupo si Baste habang hinihimas ang kamay ko na nakadikit sa noo niya at naririnig kong nagdadasal siya."Lord, please wake her up and heal her from her illness so that she can be happy and live her life to the fullest, ayoko pong mawalan nang kaibigang katulad niya. Please Lord . . . ""Para naman akong mamamatay niyan." Sabi ko. Inangat naman niya ang ulo niya at nang makitang gising na ako ay agad siyang tumayo at niyakap ako."Thank you, Lord." Tuwang tuwa na sabi ni niya habang nakayakap pa din sa akin. Maya maya lang ay humiwalay na rin siya at bumalik sa pagkaka-upo.Nag-aalalang mga mata niya ang sumalubong sa akin matapos niyang maka-upo. Matiim niya akong tinitigan, sinisigurado na hindi ako mawawala sa paningin niya."What?" Tanong ko sa kaniya pero hindi man lang nagsalita. "What are you looking at, Baste?" Pag-ulit ko sa tanong ko. Ku
WALA kaming pasok ngayon at nandito ako sa kwarto ko, nakahiga at nakatingin lang sa ceiling ko. Dati lang ay gustong-gusto ko nakahiga lang sa kama ko pero ngayon parang gusto ko na na may ginagawa ako.Ano ba ang magandang gawin ngayon? Wala akong maisip na magandang gawin kasi hindi ko naman alam kung ano ang gagawin, baka abutin pa ako ng gabi kakaiisip ng gagawin ko tapos hindi ko naman magagawa."Dada?" Narinig ko ang boses ni Kuya sa labas ng kwarto pero hindi ako tumayo, patuloy lang akong nakikipagtitigan sa ceiling ko, ewan ko kung ano ba ang meron dito at kanina ko pa hindi tinititigan."Po?" Sagot ko. Nang marinig kong bumukas ang pinto ko ay doon ko na iniwas ang tingin ko sa ceiling at lumingon kay Kuya na ngayon ay pumapasok na."Why?" Tanong ko nang umupo siya sa gilid ng higaan ko. Nilingon naman niya ako gamit ang nag-aalala niyang mga mata. Inayos ko muna ang suot kong salamin bago bumuntong hininga. What is it again this time? Th
NAGING maayos naman ang naging gala namin Baste noong sabado. Inalis ko muna sa aking isipan ang bagay na gumugulo dito at sinulit ang buong araw upang magkaroon ito ng kulay. Tinulungan ako ni Baste na mag-pokus muna sa mga bagay na kasalukuyan naming ginagawa at huwag mag-isip ng mga bagay na makaapekto lamang sa akin.Dumaan ang linggo at lunes, sa dalawang araw na iyon ay pinag-isipan ko kung ano nga ba ang gagawin ko upang makuha ang loob ni Nathan. Gusto kong bigyan niya ako ng pansin at tratuhin ako ng maayos kung paano niya tratuhin ang ibang tao. Hindi ko kayang tiisin ang ginagawa niya sa akin. Tina-trato niya ako na parang isang hangin lamang na nadadaanan lang. Pakiramdam ko ay isa akong bagay na walang halaga sa kaniya. Hindi ako mahalaga sa kaniya kasi may sakit ako. Ano ba ang pinaka-rason niya kung bakit ayaw niya sa isang tulad ko? Hindi ko naman naging kasalanan na nabuhay ako sa mundong ito na may sakit. Isa rin akong taong may b
"SAAN tayo pupunta ngayon? May thirty minutes break pa tayo." Sabi ng katabi kong si Baste. "Sa library?" Tanong ko. Kasi wala na akong ibang maisip na lugar na tatambayan muna namin. Minsan talaga nakakabored na ang life, hindi ko alam kung paano na ito pasasayahin."Ano naman gagawin ko don?" Tanong niya. Bumuntong hininga ako bago sumagot."Magba-basketball tayo." Sarcastic na sagot ko. Hinarangan niya ang nilalakaran ko at kunot ang noong tinignan ako."Pwede ba doon? Baka mapagalitan lang tayo ng librarian." Nagtataka niyang sabi. Pinigilan ko ang sarili kong mabatukan siya dahil sa kaniyang sinabi. Kapag si Baste na ang kausap ko, kailangan lagi akong may baon na mahabang pasensya."Hindi ko alam kung ganyan ka talaga o nagpapanggap ka lang. Nakakainis ka kapag ganyan ka!" Sabi ko at dumaan sa gilid niya.Lalo lang akong nawala sa mood. Kinalma ko ang sarili ko bago nilingon si Baste na nakatayo lang sa pwesto
"BE my boyfriend."Hindi man lang nagbago ang reaksyon niya at mukhang mas lalo pang naging galit ang mukha niya makalipas ang ilang segundo. Sarkastiko niya akong tinawanan bago sumagot."Are you fvcking insane? I have a girlfriend. I told you to stop but you keep on doing things that I hate." May inis na sabi niya sa akin.Nasaktan ako sa sinabi niya. Oo! Pero tulad ng nakagawian, mananatili akong kalmado para hindi niya makita na mabilis lamang akong masaktan at kayang kaya niyang pasusunudin ako sa mga bagay na gusto niyang gawin ko."Ganun naman diba kapag gusto mo ang isang tao, diba? Magiging baliw ka dahil ito ang utos ng puso mo. Alam kong gagawin mo rin ito sa taong gusto mo---" Naputol ang sasabihin ko nang bigla siyang magsalita."Exactly! Pero hindi sa ganitong paraan! Hindi na ba matitigil 'yang letseng puso mo na kahit may sakit na ipipilit parin ang nararamdaman?! If I were you sick girl, I will just focus on my treatment para
I couldn't believe my eyes when I saw Nathan in our house. He's talking to my Kuya in his usual aura and base from what I'm seeing . . . he's telling it to him. But if he's here, that means he agree to what I said two days ago, right?Nakangiting bumaba ako at sinalubong sila. Right when Nathan saw me, he gave me a disgusted look na para bang sobrang nakakadiri kong tao at ayaw niya man lang makita o makasama. Palagi naman ganyan ang nakikita ko sa kaniya sa tuwing nakikita ako, kung dati naiiyak ako, ngayon hindi na. Well, nasasaktan pa din ako pero ngayon na pumayag na siyang maging boyfriend ko, ayos lang kung ano pang tingin ang ibigay niya sa akin."Hi Nathan and Kuya. It's a good morning." Nakangiting bungad ko sa kanilang dalawa. Nilingon ako ni Kuya at binigyan ng isang masamang tingin."Glad you did it." Sabi ko kay Nathan, tinutukoy ang pakikipaghiwalay niya kay Helena. Walang emosyon naman niya akong tinignan at ngumisi."I didn't! Who said I w
Nagising ako nang may kumakatok sa pintuan ng cr kung nasaan ako. Minulat ko ang mata ko at saka tumayo. Dinampot ko muna ang relo ko bago buksan ang pintuan."B-bakit?" Nakapikit kong tanong nang makalabas ako pero nagulat ako nang biglang may yumakap sa akin kaya napadilat ako at tinignan kung sino ang taong iyon."Bakit bigla ka na lang tumakbo ng ganun? Kanina pa kita hinihintay sa labas pero walang lumalabas kaya napagdesiyunan kong pasukin ka na lang dito." May pag-aalalang sabi sa akin Baste. Humiwalay ako sa kaniya at tinitigan siya.Nilibot ko ang tingin ko sa loob ng banyo at nakita ang mga gulat na gulat na reaksyon ng mga kababaihan kaya hinatak ko siya palabas para doon sagutin ang tanong niya."Girls comfort room 'yon. Anong pumasok sa isip mo at bigla ka na lang pumasok?" Nakakunot ang noong tanong ko.Seeing those girls who are in shocked when they saw a man entered a girls comfort room makes me embarrassed. He just entere