Prologue

Kila mommy and daddy plano kong umuwi. Ayoko muna kila mama at papa, nakakapagod silang intindihan. Bungad palagi e sermon sa akin, minsan dinadasal ko na lang na sana hindi ko sila naging pamilya. It is just too much... It really is.

Unti unting tumulo ang mga luha ko kaya agad ko itong pinunasan gamit ang palad ko at agad na napatigil ang pag eemote ko dahil biglaang nagring ang phone ko.

I quickly click the answer botton and focus my attention on the road.

"Sweetie?" tawag sa akin ni mommy.

"Yes mommy? Why did you call?" nagtatakang tanong ko rito.

I heard the other line sighed. Napakunot noo ako nang mapagtanto na humihikbi pala ito.

"Mom? What's wrong? Are you crying?" I asked, worriedly.

"No, no. Don't mind me, I just wanna hear your voice, sweetie. I'll gonna miss your voice, your presence, everything," my mom said.

Huh? What is she saying?

"Mom, wait for me okay? I'll be home in twenty-five minutes. I'm on my way," sabi ko.

Nagtataka man ako pero isinawalang bahala ko na lang ito. Pagod din naman ako pero mukhang may haharapin pa akong problema pagdating sa mansyon nila mommy.

Habang nagmamaneho ako ay hindi ko maiwasan mapamura dahil biglaan ang pagbuhos ng ulan. Malakas at sinamahan pa ito ng kidlat at kulog.

"Pag minamalas ka nga naman," bulong ko sa sarili ko.

Lumalabo na ang daan at hindi ko masyadong makita ang kalsada kung may paparating ba na sasakyan o wala.

Nahihirapan at nagtataka man ako ay nanatili padin ang mga mata't atensiyon ko sa kalsada.

"Strange..." bulong ko ulit dahil dahan-dahang natatakpan ang kalsada.

Maraming fog, you know fog... Ito yung parang usok kung titingnan mo sa mga bundok.

Napailing na lamang ako at pinagpatuloy ang pagmamaneho.

Hindi ko malaman kung bakit na lang ako nakaramdam ng panlalabo ng paningin kaya marahan akong napapikit at iniiling pa ang ulo ko.

I suddenly feel weak. Like someone's hypnotizing me.

Napapikit ako at napabuntong hininga. Maya-maya pa ay umayos na din ang pakiramdam ko kaya napangiti ako.

I really thought at that moment, I'm just tired so I feel dizzy. But when I focus my attention again on the road, a truck suddenly appeared infront of me. Sinubukan ko itong iwasan but it was too late.

Nawalan ng balanse ang kotse ko at tumilapon pa ito dahilan para mauntog ang ulo ko sa manibela.

Ramdam na ramdam ko ang pagikot ikot ng kotse ko bago ako tuluyang nanghina.

And the last thing I remember with that scene, I saw a guy staring at me. Those red flaming eyes of him. They're so attractive.

I wanna ask for help but I was too weak, so I just shut my eyes and wait for my d*ath to come.